Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Μαρία.


-Ανοιξε κορίτσι μου τα στόρια.. θέλω να δω τον ορίζοντα να τον χαϊδεύουν οι πρώτες αχτίνες του ήλιου.
Η Λετίτσια τράβηξε τις σκούρες κουρτίνες..
Εκλεισε το βιβλίο και αγνάντευε πίσω από το τζάμι να δει την πρώτη αχτίνα..Το κρεβάτι της «έβλεπε» την ανατολή..
-Καλημέρα κυρία της χαμογέλασε..
-Καλημέρα ..άνοιξε τη ντουλάπα να βρω φόρεμα.. όχι αυτό το μπορντό.. το καλό μου θέλω.. τι σου λέω.. έλα βοήθησε με να σηκωθώ να σου δείξω πού να ξέρεις τα χρώματα ..να αυτό  βάλε το στο κρεβάτι ..  
Μπήκε στο μπάνιο στηριζόμενη στο μπράτσο της κοπέλας.
Κάθισε στο σκαμνί να την κάνει μπάνιο..
-Πώς γίνετε το κορμί σα γερνά.. άβουλο.. αδύναμο.. τα χέρια ανάξια να κάνουν τα πιο απλά πράγματα και τα πόδια να λυγίζουν.. έρμαιο στη δούλεψη κάθε Λετίτσιας.. παραδομένο στη μοναξιά.. που έλεγα δεν θα την αντέξω.. και όμως θέλω ακόμα να ζω.. να βλέπω το ξημέρωμα.. πιο σιγά κορίτσι μου με πονάς…
Μοσχομύρισε τριαντάφυλλο το σώμα της Μαρίας.
Την τύλιξε στην λευκή πετσέτα και την οδήγησε στην σκαλιστή πολυθρόνα.
Αργά την έντυσε..  
-Δώσε μου σε παρακαλώ το καφέ κουτί.. ναι το κουτί.. αυτό..ναι..
Το άνοιξε και τις έκανε νόημα να τις περάσει το μαργαριταρένιο κολιέ στο λαιμό. Της χτένισε τα λευκά μαλλιά σε χαμηλό κότσο.
-Πάμε τώρα στο σαλόνι..
Ενας τεράστιος χώρος με έπιπλα μιας αρχοντιάς του παρελθόντος.. Οι ψηλές πόρτες ανοιχτές και η ματιά της έπεσε στο γραφείο του Σωκράτη.. Ολοι οι τοίχοι ένα γύρω βιβλιοθήκες.. και το γραφείο του όπως το άφησε σαν έφυγε ένα βράδυ που γιόρταζαν τα πενήντα πέντε χρόνια γάμου..
-Πόσα γλέντια έγιναν εδώ μέσα.. απευθύνθηκε στη Λετίτσια πόσος κόσμος πέρασε και άφησε το αποτύπωμα του…
-Κυρία όλα τα βιβλία τα έχετε διαβάσει;  
-Ημουν δασκάλα και ο Σωκράτης Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο.. δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτά που σου λέω  ε; Δεν πειράζει αρκεί που μιλώ σε κάποιον..
Εδώ μεγάλωσαν τέσσερα παιδιά.. θυμάμαι τα γέλια τους μόνο.. Πόσες φορές τους βλέπεις στο χρόνο; Όταν τους καλέσω.. και στις γιορτές.. έχουν ασχολίες και την καριέρα τους…
Ούτε τα εγγόνια μου έχουν χρόνο..
Ο χτύπος του κουδουνιού την διέκοψε.
-Καλώς τον Αντώνη, Λετίτσια φέρε καφέ και κουλούρια σε παρακαλώ. Αφησε τα στο γραφείο.
Εμειναν μόνοι.
Τον Αντώνη τον έβαλε στην καρέκλα του γραφείου και κάθισε αντίκρυ του.
 -Σήμερα θα αλλάξω τη διαθήκη μου και δεν θέλω υποδείξεις!
Σαν τέλειωσαν ο Αντώνης είχε κοκκινίσει..
-Απορείς για τις νέες αποφάσεις μου; Μάθε λοιπόν πως όποιος έχει, καλό είναι να μη ζητά περισσότερα.. Αν δεν έφυγα από αυτό το μεγάλο σπίτι είναι οι αναμνήσεις που διατηρώ και η θέα της θάλασσας από την Καστέλα .. Εχεις δει πιο ωραίο κάδρο; Τα "έχει" μου θα πάνε εκεί που πρέπει.. στα ορφανά και στους γέρους που δεν έχουν την τύχη μου να ζήσουν με πολλά..  να σου πω και ένα παράπονο μου; Τα παιδιά μου δεν ήθελα να μ’αγαπούν από υποχρέωση αλλά γιατί θα το ένοιωθαν.. Υστερόβουλες αγάπες δεν τις θέλω! Και ας είναι και τα παιδιά μου! Ούτε ένα κομμάτι γης .. ούτε ένα βιβλίο.. δεν τους ανήκει! Γεννήθηκα στα πλούτη αλλά  έμαθα πως φτάνει ένα σπίτι ίσα να χωρείς και ορίζοντα να βλέπεις… Μου το έμαθε η Μέλπω την θυμάσαι; Μεγάλωσε στο σπίτι μας.. και πιο ευτυχισμένο άνθρωπο δεν έχω ματαδεί.. Μη μου φέρεις αντίρρηση θα σκοτωθούμε!  Αντε πήγαινε τώρα κουράστηκα…….

Από το "τετράδιο" 1989

69 σχόλια:

  1. πολύ καλά έκανε η Μαρία Αντιγονάκι μου..τα πλούτη όπου υπάρχουν είναι για να κάνουν τού ανθρώπους ευτυχισμένους...για εκείνους που τα χαρίζουν...παλι έκανες κλίκ στα συναισθήματα..να εισαι καλά...σε φιλώωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φύσει και θέσει υπερήφανη και μη διεκδικώντας την αγάπη κανενός,από υποχρέωση ,ήταν ελεύθερη να πράξει κατά συνείδηση. Εγκρίνω τη απόφαση της Μαρίας!!Ισως και γω στη θέση της , ίσως λέω ,να έκανα το ίδιο!!!
    Κρατώ τη ρήση "όποιος έχει, καλό είναι να μη ζητά περισσότερα"
    Εύχομαι το τετράδιο αυτό να μη τελειώσει ποτέ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαθέσει όπως αυτός θέλει ότι και όσα έχει!
    Δεν ξέρω αν θα είχα ποτέ την δύναμη να το κάνω αυτό στα παιδιά μου, ότι κι αν μου είχαν κάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βλέπω αρνητικά την στάση της Μαρίας!
    Φιλιά Αντιγονάκι, καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φτάνει ένα σπίτι ίσα να χωρείς και ορίζοντα να βλέπεις....Αυτή είναι η καλύτερη κληρονομιά που αφήνει...ευτυχισμένοι αυτοί που θα το καταλάβουν...καλησπέρα γιαγιάκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και εγώ αυτό πιστεύω πως αυτό που πρέπει να σπουδάσουν όλοι οι άνθρωποι είναι να μάθουν να ζουν χωρίς χρήματα,μόνο έτσι θα είναι ευτυχισμένοι,αλλιώς δεν θα γίνουν ποτέ!
    Αυτό βέβαια που έκανε η Μαρία θέλει πολύ δύναμη,δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά σίγουρα μόνο ένας πολύ δυνατός άνθρωπος μπορεί να το κάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. FILIA APO THN NYFH TOY THERMAIKOY!
    MOLIS VRIKA TO LOYLOYDAKI TIS BLOGOGEITONIAS MAS THN FREZIA...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μεγάλη αλήθεια
    η αγάπη είναι κάτι που βγαίνει αυθόρμητα.Αν γίνεται επιτηδευμένα ή με υστεροβουλία δεν έχει καμία αξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Δεν πειράζει αρκεί που μιλώ σε κάποιον". Θα ήθελα να μην αξιωθώ να πω αυτή την κουβέντα σε κάποια Λετίτσια στο μέλλον.
    Θα ήθελα να μιλώ με το παιδί μου τη γυναίκα του και τα εγγόνια μου. Ελπίζω... Το εύχομαι...
    Όπως πριν λίγο, πριν έρθω εδώ μίλαγα κι εγώ με τη μαμά μου. Θα δείξει...
    Περιττό να αναφέρω τη συγκίνηση που μου προκάλεσες καλή μου Γιαγιά Αντιγόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μας γέμισες πάλι συναισθήματα, μόνο που σκέφτομαι ότι θα΄ταν εξαιρετικά δύσκολο για μένα, αν βρισκόμουν στη θέση της, να έκανα το ίδιο......
    Τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αντιγόνη,μπορεί να λέω πως καλά έκανε,μα ποτέ δε θα μπορούσα να κάνω το ίδιο.
    Όπως πάντα τα λόγια σου μοναδικά!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αντιγόνη μου!

    Πολύ το πρόβλημα!!!!!!!
    Η νεολαία, έχει δικά της να λύσει...
    οι γονείς, έχουν μεγαλύτερη ευθύνη...
    κι έχοντες γονείς των γονέων... μπορούν να βάλουν λίγο... νερό στο κρασί τους...

    όμως, ξέρεις τί συμβαίνει όταν παραγεράσει κάποιος;

    Βλέπει και διαισθάνεται ότι οι άλλοι δεν περιμένουν να έλθει η ώρα του και να φύγει... η κληρονομιά τους έχει θολώσει...
    η κοινωνία μας, έχει ισοπεδώσει τα πάντα.
    μόνο έτσι αν το σκεφτείς, καλά αποφάσισε η "Μαρία"....

    άλλωστε, όποιος φεύγει, "έφυγε!!!"

    Φιλάκια γνωστικά (;) καλή μου,
    Υιώτα
    αστοριαν'η
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα Αντιγόνη.
    Πάντα κατεφέρνεις και μας συγκινείς με τις ιστορίες από το τετράδιό σου.
    ....Δεν χρειαζόμαστε πολλά... ένα παράθυρο ν' αγναντεύουμε την ανατολή.. όσο μπορούμε να την βλέπου με ακόμη..
    ..Καλό σου βράδυ.
    Κωστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γιαγιά μου, θησαυρους κρύβει αυτό το τετράδιο!!!! "Γεννήθηκα στα πλούτη αλλά έμαθα πως φτάνει ένα σπίτι ίσα να χωρείς και ορίζοντα να βλέπεις…" σοφά τα λόγια της Μαρίας.
    Πολλά φιλιά και αγκαλιά,
    Χριστίνα από Κατερινη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν μπορώ να σου πω κι εγώ
    ένα νέο,σου το πρόφτασε η
    πεταχτούλα Κάρυ!
    Στόλισε το κέντρο της Θεσσαλονίκης
    με την παρουσία της.
    Πολλά φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ρούλα:
    Η αφορμή ήταν μια υπέργηρη κυρία που γνώρισα κάποτε...
    Για τη μοναξιά της μίλησε..
    Ρούλα μου φιλιά Πειραιώτικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χρυσάνθη μου, αγάπη υστερόβουλη..αγάπη δεν λογίζεται..
    Σε ευχαριστώ που στάθηκες εδώ!
    Σε φιλώ χρυσοχέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΕΛΕΝΑ:
    Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν ξέρω..ίσως γιατί τα πράγματα έχουν διαφορετική πορεία..
    Η απόρριψη είναι σκληρή...

    Κορίτσι μου να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν αγαπάς από υποχρέωση.Καλή εβδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. mia:
    Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος να είναι ευτυχισμένος...

    Η Φθινοπωρινή βροχή σου μου άρεσε πολύ και την χάζευα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. rena:
    Δεν κρίνω τους ...πρωταγωνιστές άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι.. αν θα έκανα το ίδιο δεν μπορώ να πω από θέση ..ισχύος...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. kariatida62:
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ωστε έτσι ε;
    Η αγκαλιά της και το γέλιο της δεν είναι σαν το άρωμα της φρέζιας;
    Μια αγκαλιά κορίτσια και στις δυο σας!
    Ζηλεύωωωωωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Περσέας:
    Μόνο η αληθινή δίνει χαρά!
    Ζητιανιά στην αγάπη δεν χωρά!

    Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη..εδώ κερνάμε γλυκό του κουταλιού γιατί αγαπάμε αληθινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αθηνά:
    Εχω την τύχη να μιλώ με τα παιδιά μου..και να ανοίγει η ψυχή μου!!!
    Και ακούω το κλειδί στην πόρτα λαχταράω σαν τότε που τα περίμενα να γυρίσουν από τις εξόδους!
    Εύχομαι ότι καλύτερο Αθηνούλα μου στη ζωή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Anthivolon:
    Μπεττούλα μου το λέμε εκ του ασφαλούς...
    Η απόρριψη στα βαθιά γεράματα είναι οδυνηρή..

    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. eleni:
    Η ιστορία με οδηγεί μόνη της δεν θέλω να εμπλέκομαι γιατί θα έχει πάντα την δική μου θέση...
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. πως το φοβάμαι αυτό το αύριο,καλά έκανε!! έχουν την καριέρα τους......
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αστοριανή:
    Αγαπημένη
    "όποιος φεύγει έφυγε" πολύ σωστά το λες!
    Φιλάκια σαφώς γνωστικά από την σοφή μου Γιώτα!

    Φιλιά και από το λιμάνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κωστής Τσαγκαράκης:
    Και μέσα από το φακό σου οι ανατολές φαίνονται υπέροχες...
    Οι φωτό από τα Χανιά με μάγεψαν!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Χριστινάκι μου να είσαι καλά!
    Είμαι ασυγχώρητη!
    Ξέρεις εσύ!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Frezia:
    Μα είναι να μην το προλάβει;
    Το μαμούνι το είχε μαζί της;
    Χάρηκα που συναντηθήκατε!
    Να ήμουν μαζί σας!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. para-kelsoscooks:
    Και πόσο ευδιάκριτο είναι!!
    Πολλά φιλιά κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ΦΟΥΛΗ μου αυτά τα σημάδια φαίνονται.. στην απληστία σχέσεις δεν χτίζονται...

    Είμαι σε αναμονή για την έλευση σου!!!!!
    Προγραμματίζεται πάρτι!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Πολυ σπανιο...Πλουσιοι ανθρωποι...Να σκεφτονται αληθινα τους φτωχους...
    Και μαλιστα, να προσφερουν ανιδιοτελως τα εχητα τους...!!

    Δεν ειναι ομως και..Αδυνατον...!!
    Εξ αλλου,παντα οι εκπαιδευτικοι...
    Αγιαζουν, με τη συναφεια τους με τους νεους...!!
    Σε τεοιους δασκαλους..Οφειλουμε το οτι ειμαστε σημερα...
    Συγκινηθηκα..Απο την πληροτητα ψυχης...Της ΚΥΡΙΑΣ στο τετραδιο σου..!!
    Και περισσοτερο, απο τη δικη σου ευαισθησια..Να ζωγραφησεις αψογα...
    Την ψυχη αυτη..!!
    Να τη νοιωσεις...
    Οπως ΔΕΝ την ενοιωσαν, οι πιο κοντινοι ανθρωποι της...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Αυτη η ΚΑΡΥ...
    Βαλθηκε να μας γνωρισει ολους...Και γυριζει την Ελλαδα...!!
    [πρασινισα απο τη ζηλεια μου]
    Θα της δωσω οταν ερθει ενα ραντεβου...Να με δει αποτομα...!!
    Να της κοπει το χουι...!!
    Και η χολη...!! απο το φοβο της...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. A ρε μάστορα τι νομίζεις έτσι εύκολα κόβετε ένα χούι!!!έγραψες πάλι!ΧΑ!

    Γιαγιά βαρεθήκαμε να το λέμε...το τετράδιο στο τυπογραφείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ναι το είχε μαζί της το Μαμούνι!
    Ολο κάτι ήθελε,πότε γλειφιτζούρι
    και πότε κουλούρι Θεσσαλονικιό.
    Τι να το έκανα? παιδί της Αθήνας είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αααα γιαγιά,σήμερα θα διαφωνήσω με την ηρωίδα σου!Τη βρίσκω εξαιρετικά σκληρή!
    Η μάνα γεννά παιδιά ελεύθερα να κυνηγούν τα θέλω τους.
    Σκέφτηκε μήπως η Μαρία ότι με τον τρόπο της απομάκρυνε τα παιδιά της;
    Άλλωστε και η ίδια δεν ήταν καλύτερη: "Γεννήθηκα στα πλούτη..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Τα παιδιά μου δεν ήθελα να μ’αγαπούν από υποχρέωση αλλά γιατί θα το ένοιωθαν.. Υστερόβουλες αγάπες δεν τις θέλω!
    ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ, ΑΓΓΙΞΕΣ ΧΟΡΔΕΣ!!!
    ΣΕ ΦΙΛΩ!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Το σκεφτόμουν γιαγιά...
    καλά που δεν έχω τίποτα να αφήσω σε κανένα!
    λες έτσι να είμαι σίγουρη για την αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. καλησπερα γιαγιακα!
    εμεις μονο απο υποχρεωση δε σ αγαπαμε!

    πολυ ομορφο κειμενο.η Μαρια λειτουργει με την καρδια της και πολυ καλα κανει!

    σε φιλω γλυκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Γιαγιά Αντιγόνη μου,αυτη τη Frezia
    να μου τη μαλώσεις,μόνο από μενα κρυβεται,απ'το πατριωτάκι της:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Μαχαιρης:
    Θα συμφωνήσω πως είναι σπάνιο..
    Ενα τέτοιο κύριο πριν πολλά χρόνια γνωρίζαμε στην γειτονιά.
    Καπετάνιος που θαλασσοδάρθηκε για ένα διώροφο αρχοντόσπιτο..
    Κατέληξε στο Γηροκομείο Πειραιά και σαν πέθανε, ο γιος του αναγκάστηκε να πληρώνει νοίκι στο Ιδρυμα που είχε καταχωρήσει..πήρε πολλά συχώρια για την πράξη του.. η απληστία και η απαξίωση στο γονιό γιατί να μην πληρώνεται;


    Για την Κάρυ μόλις επιστρέψει της έχουμε εκπλήξεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. to alataki:
    Η απληστία και η απονιά πρέπει να να τιμωρούνται..
    Συμφωνώ μαζί σου καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Frezia:
    Είναι κακομαθημένο αλλά το συγχωρούμε ..είναι και αγαπησιάρικο το άτιμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Βιολέτα:
    Οταν έχεις ένα γονιό που και καλλιεργημένος είναι και κυρίως δάσκαλος πόσο μπορεί να πληγώσει και τα τέσσερα παιδιά του;

    Οταν ήδη και αυτά είναι σε ηλικία μεγάλη μπορεί να συγχωρήσουν μια υπέργηρη μάνα...

    Αυτό δεν το διευκρίνισα γιατί το θεώρησα αυτονόητο..

    Ισως το ερώτημα σου να έχει βάση...
    Φιλιά Βιολέτα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Ρενα Χριστοδουλου:
    Είμαι μαζί σου!
    Για τις χορδές που άγγιξα δεν ξέρω αν πονάνε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ElenaG
    Ευτυχώς που έχω απαλλαγεί..από υλικά..
    την αγάπη τους την ξέρεις
    και του δικού σου παιδιού!
    Μη είσαι αχάριστη γιατί αλίμονο σου σαν φτάσω στην Κύπρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. koukouroukouprigipissa:
    Α, η άπληστη και παραπονιάρα γιαγιά απολαμβάνει και την δική σας αγάπη!

    Σου την επιστρέφω με μεγάλη ευχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. VAD:
    Να ήσουν από μια μεριά να μας δεις να ..βολτάρουμε στο Πασσαλιμάνι να ζηλέψεις περισσότερο!!

    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ρε φτάσε εσύ και άστα αλίμονο!!!
    τη βάρκα μονο πρόσεξε...κρατα τα κουπιά γερά!!!
    Καλημέρααααααααααα γιαγιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Kαι πιστεύω πως η Μαρία έτσι ανεξάρτητα, έμαθε στα παιδιά της να είναι.
    Άλλη μια πανέμορφη ιστορία απ'το τετράδιο γιαγιά μου. Να μη στερέψει ποτέ!

    υγ. Από λάθος έσβησα το μπλογκ μου και βρίσκομαι προσωρινά (ή και μόνιμα) στο wordpress.
    http://prospa8w.wordpress.com/

    Καλημέρα!!!!
    AnD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Δίκαια έπραξε η Μαρία η απόρριψη πονά πολύ περισσότερο και η μοαναξιά δεν γεμίζει με κούφιες κουβέντες!


    Τα θαλασσινά μου για καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Θα γράψω κάτι ίσως σκληρό, μάλλον απ'την πλευρά του παιδιού κι όχι του γονιού... αλλά όπως έστρωσε θα κοιμηθεί η Μαρία. Αν δεν τις φέρονταν καλά μήπως έβαλε κι αυτή το χεράκι της όταν έφτιαχναν χαρακτήρα τα παιδιά; Γιατί εύκολες οι κατηγορίες και οι 'εκδικητικές' πράξεις όμως όταν αναγνωρίσει ο καθένας το ρόλο του στο τι συμβαίνει τότε η κατανόηση ακολουθεί.

    Αντιγόνη μου όπως πάντα ζωντανή και ανατρεπτική η ιστορία σου. Σ'ευχαριστούμε!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Τι πικρα για την Μαρία!! μετά απο τόσα παιδιά και εγγόνια να μην πηγαίνει κανείς να την δεί !!!

    Αντιγόνη μου δεν θα κουραστώ ποτέ να θαυμάζω την υπέροχη γραφή σου όπως θα θαυμάζω πάντα και την υπέροχη Καστέλλα μας !!!!

    φιλια πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Εγω θα ταχτω με αυτους που λενε οτι σε τετοια γεγονοτα δε μπορει να φταιει μονο ο ενας...φταινε και οι δυο.
    Αλλος πολυ αλλος λιγοτερο...δεν ειναι δεδομενη η αγαπη κανενος ,ουτε του γονιου στο παιδι(σπανιο αλλα το εχω δει) μα ουτε και το αντιθετο(πιο συχνο φαινομενο και συνηθως κατι κρυβει αν ψαξεις).
    Η ηρωιδα της ιστοριας κανει μια πραξη η οποια με προβληματιζει για το κινητρο της...το κανει για να "εκδικηθει" οσους την ξεχνανε ή γιατι αναλογιζεται αυτους που δεν τους ευννοησε η ζωη και βρεθηκαν με λιγοτερα και απο τα λιγα;
    Τα παιδια της νομικα θα διεκδικησουν την μιση περιουσια και θα την παρουν ,αρα αν στοχος ηταν η τιμωρια επιτυγχανεται κατα το ημιση...αν ηταν η ετερη εκδοχη τοτε στερουν απο καποιους ...
    Δεν θα ηταν καλυτερο προτου συμβουν ολα αυτα να μιλησουν μητερα και παιδια;
    Να ακουσουν τι εχει να τους προσαψει και ισως να τους φωσει μια τελευταια ευκαιρια;Γιατι εχουμε μαθει να μην μιλαμε;Γιατι θεωρουμε αυτονοητα και αυταπαγγελτα τα παντα;
    Λενε οτι η αγαπη δεν μαθαινεται...διαφωνω αρκετα...αν δωσεις αγαπη θα παρεις ...δεν εχει σημασια η ποσοτητα που εδωσες και η αντιστοιχη που σου επεστρεψε....
    Προσωπικα προτιμω να επισκεφτομαι συχνα τους δικους μου και μιλαμε επι παντος επιστητου ,παροτι ξερω οτι τις περισσοτερες φορες θα βρεθει κατι να "πλακωθουμε" απο το να τους αφηνω μονους...δεν ξερω πραγματικα αν ηταν διαφορετικοι απο αυτο που ειναι ποσο περισσοτερο ή λιγοτερο θα τους αγαπουσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Zoyzoy:
    Ο γονιός όταν γίνει υπέργηρος και μένει χρόνια μόνος είναι πόνος και η "εκδίκηση" έρχεται παρορμητικά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Daizy Craizy:
    Οταν φτάσεις στα σχεδόν εξήντα μπορείς να συγχωρέσεις... όσο και αν οι σχέσεις ήταν χαμένες....
    Δεκτή η άποψη σου κοριτσάκι μου και βλέπω τις διαφορετικές απόψεις και τις σέβομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. MariaB:
    Ας αγναντέψουμε το ωραιότερο κάδρο που μας δίνει ο Πειραιάς μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Εvil Chef:
    Πιστεύω πως όταν ο άνθρωπος γίνεται γονιός δεν καθαγιάζεται ούτε είναι υποχρεωμένο το παιδί να αγαπήσει ένα γονιό που δεν του συμπαραστάθηκε όταν τον είχε ανάγκη..
    Ακόμα στην ηλικία μου αναρωτιέμαι για τα λάθη μου.. αν και με τα παιδιά μου διατηρώ άριστες σχέσεις..με τις αντιπαραθέσεις μας για να μη φανεί ιδανικό...
    Αν ζούσε η μάνα μου θα ήταν στην ηλικία της Μαρίας.. όσο και οι σχέσεις να ήταν διερρηγμένες δεν θα άφηνα μια υπέργηρη να ζει μόνη..
    Αν κρίνουμε από τις χρονολογίες τα παιδιά είναι στην ηλικία μου (60)..επομένως όσα παράπονα να είχα θα την προστάτευα αν μη τι άλλο..

    Οι σχέσεις είναι δύσκολες, ακόμα και οι γονεϊκές..θέλει προσπάθεια και από τις δυο πλευρές αλλά κυρίως από εμάς που μας δώσατε την υπέρτατη χαρά!Το χρέος δικό μας είναι!

    Εvil μου σέβομαι την άποψη σου και εύχομαι πάντα να είσαι κοντά τους και να τα λέτε όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. υπάρχουν φορές που δεν ευχαριστιόμαστε με όσα έδωσαν ή έκαναν για μας. Δεν νιώθουμε πως αισθάνεται αυτός που μας δίνει. Νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και οι άλλοι οφείλουν να τα κάνουν όλα αυτά για μας.Πόσο μα πόσο αχάριστο! Και πόσο μα πόσο απλή είναι η εξόφληση...ένας καλός λόγος αναγνώρισης, ένα ζεστό βλέμμα, ένα σ' αγαπώ και μια γλυκια αγκαλιά...


    υ.γ. Καλά τα γράφω...να θυμηθώ να τα κάνω κιόλας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Ποσοι απο αυτους που εχουν πραττουν σαν την Μαρια? Μαλλον πολυ λιγοι Αντιγονη μου, και φανταζεσαι τις αντιδρασεις οταν ανοιχτηκε η διαθηκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Υπάρχουν μοναχικές ψυχές "προνομιούχες" και υπάρχουν και μοναχικές ψυχές αφημένες στο δρόμο,σε κάποιο παγκάκι ή στοά ή σε κάποιο γηροκομείο.
    Μοναξιές και μοναξιές...
    Άλλες κρυφές και άλλες φανερές.
    "...Μιά ζωή δούλευα, τα σπούδασα, τους έφτιαξα από ένα σπίτι. Και ξέρεις, σήμερα στα 74 μου, πιάνω πολύ χώρο...Έχω παρέα εδώ μέσα. Τα παιδιά και τα εγγόνια μου δεν έχω..."
    Μία άλλη εκδοχή της δικής σου Μαρίας. Μιά άλλη μοναξιά, εδώ στο γηροκομείο του Αγρινίου.

    Την αγάπη μου και τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. λοιπόν ήταν τόσο πραγμτικό έχω γνωρίσει δυο τέτοιες γυνάικες στη ζωή μου μια στην Καστέλλα και μια στο νησί , σε ευχαριστώ για τα υπέροχα συναισθήματα που μου χάρισες !!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Υπέροχο το κείμενο! Πολύ καλό μεσημέρι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. ανοιξε γιαγια μου τα ματια σου και δες ποσοι σε αγαπνε και σεπεριμενουν σε καθε αναρτηση σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. όμορφη πάλι η γραφή σου γιαγιάκα...
    νασαι καλά....καλό μήνα

    άραγε να τα αφηγήσε τόσο όμορφα όσο τα γράφεις ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή