Τι ζήτησα;

Δεν ζήτησα πολλά..

Αγκαλιά και αληθινή αγάπη..

Η ζήση μου στέρησε πολλούς και νωρίς…

Στενά δύσβατα που έλεγα δεν θα τα αντέξω…

Στην άκρη του γκρεμού.. στο πάρα κάτι..

Επρεπε να το δω πρώτα να το καταλάβω και να το αντιμετωπίσω..

Τρια βήματα.. που από την αρχή δεν τα γνώριζα..

Οσο και να με ρουφούσε ο βυθός μια χούφτα άμμο έπιανα και πάλι πάνω…

Γίνεται θεριό ο άνθρωπος..

Δεν ζήτησα πολλά….

Δεν με αφορούσαν τα υλικά.. μόνο οι ψυχές..

Και απλόχερα εισέπραξα τα ρέστα μου στη ρουλέτα της ζωής…

Αγκαλιές, φιλίες δοκιμασμένες στο χρόνο.. αποκούμπια.. δόσιμο..

Πόσες φορές νοιώθω πως τους κούρασα.. 

Η αγκαλιά μου είναι ανοιχτή… μόνο έτσι ζω..

Όταν κλείσει θα είναι η ώρα του «αντίο»

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Γιατί μπορώ να χαμογελώ ακόμα..

Γιατί έχω χέρια απλωμένα ν’ ακουμπήσω…

Όταν λέω «σ’ αγαπάω» δονείται το φυλλοκάρδι μου..

ΟΙ μικρές στιγμές ευτυχίας νικούν την ανημποριά..

Και «εδώ» σε όλους εσάς που αγάπησα το φωνάζω δυνατά!

Ε, ναι λοιπόν είμαι  και εδώ τυχερή!!

Σε κάποιους θα φανεί ουτοπικό …

Δεν με νοιάζει….

Εχω εισπράξει δύναμη.. στα ζόρια..

και ας μη το ξέρετε....