Προετοιμασίες...

Αυτή η βδομάδα που διανύουμε είναι η «κουφή».. την έλεγαν έτσι γιατί δεν είχε λειτουργίες κατά την ερμηνεία της γιαγιάς…

Εχουμε «γενική»!

Πεθερά και νύφη έβαζαν το φακιόλι στο κεφάλι … μπροστοποδιές.. έτοιμες να ξεσηκώσουν τον τόπο.

-Πρώτα το τσουκάλι! Συνήθιο απαράβατο.. η νοικοκυρά πρώτα βάζει το φαγητό στη φωτιά και μετά τα υπόλοιπα..

Ξεκινούσαν με το ασβέστωμα της αυλής…

Κουνούσαν τον ασβέστη με το στειλιάρι να μη κατακάτσει.. άρχιζε το ..καλλιτεχνικό κομμάτι της βαφής. Προσθεταν ελάχιστη σκόνη λουλακί να μη ξεθωριάζει το λευκό.

Σειρά είχαν οι τενεκέδες με τα λουλούδια και το μικρό παρτέρι με την κληματαριά.

Κάθε μέρα και δωμάτιο..

Η σάλα πρώτη.

Να πλυθούν οι χειμωνιάτικες κουρτίνες στη σκάφη, τα παραθύρια να σαπουνιστούν… σκαρφαλωμένη η μάνα στο μάρμαρο να φτάνει τα «ψηλά» πατζούρια.. μετά να γυαλιστούν τα τζάμια με τις εφημερίδες.. στην κουζίνα η γιαγιά έπλενε τα ποτήρια, τους δίσκους, τα πιατικά..

το τραπέζι και οι καρέκλες στο χολ.. να τριφτεί το ξύλινο πάτωμα.

Οι δουλειά των κοριτσιών ήταν το καλό ξεσκόνισμα με τα πανιά τα γαζωμένα.

Να πλυθούν οι «φούσκες» στο φωτιστικό..

..να πλυθούν τα χαλιά στο πλυσταριό και η χαρά μας ήταν να πλατσουρίζουμε στο ξέβγαλμα.

Από τις κάμαρες έβγαιναν τα στρώματα να λιαστούν να κοπανηθούν μέχρι να.. μαρτυρήσουν!

Ανοιγμα του μπαούλου να βγουν οι καλοκαιρινές κουρτίνες…

Χράμια πολύχρωμα, κουρελούδες, φλοκάτες.. όλα σε παρέλαση..

Το δράμα παιζόταν στην κουζίνα.

Να περαστεί λαδομπογιά στο φυστικί χρώμα ο μισός τοίχος και τα ντουλάπια και ο νέφτης να σου φέρνει λιποθυμιά…

να περαστεί με λούστρο το ψυγείο..

να γυαλιστεί το μπακιρένιο μαγκάλι της γιαγιάς.. ήταν της προίκας της έστω και αν δεν το χρησιμοποιούσε.

Το ραδιόφωνο έξω φωνή…. Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ…

Τα πανωφόρια που λίγο είχαν φορεθεί να βουρτσιστούν με βενζίνη και να περαστούν σε θήκες από κάμποτο.

Τα σεμέν τα πλεχτά στέγνωναν περασμένα με κόλα.. να τσιτώσουν στο σιδέρωμα.

Ως που να έρθει η Παρασκευή ο παππούς είχε δύσπνοια! Που να μιλήσει ο καλός μου!

Την Κυριακή σέρνονταν απ’την κούραση…να φτάσουν στην εκκλησία.

Τα Πασχαλιάτικα κοριτσίστικα ρούχα κρεμασμένα.. και τα λευκά παπούτσια με τις καινούριες κάλτσες στο προσκεφάλι μας!

-Θα τα φορέσετε την Μ.Πέμπτη στην εκκλησία! Αυστηρή διαταγή!

Ολο αυτό το βουητό στα αυτιά μου ακόμα…

Οι μυρωδιές..

Οι ανθισμένες κάλες..

Το τραπέζι στην αυλή..

Η χαρά της Ανοιξης..

Οι φωνές των παιδιών..

Τα πρώτα παιχνίδια στο σοκάκι..

Το κουδούνι απ’τα ποδήλατα..

Οι γραμμές με την άσπρη κιμωλία στο πεζοδρόμιο για το κουτσό…

Το νηστίσιμο φαγητό…

Ο χαλβάς που δεν προλάβαινε να μπει στην πιατέλα..

Οι νοικοκυρές που «έκλειναν» συμφωνία με τον φούρναρη για τις λαμαρίνες..

Και οι τρείς μας πιασμένες χέρι-χέρι…

«Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς… περνάς!»

Η..προίκα της γιαγιάς ξεσκονίζεται ακόμα!