Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Καλκούτα- Ν.Ορλεάνη , τότε...

Από το ανοιχτό φινιστρίνι διέκρινα, τον πιλότο ν’ ανεβαίνει τη σκάλα. Σαλπάρουμε..
Η μηχανή άρχισε να ρολάρει αργά.. Είχαν μαζέψει τους κάβους και μόνο η σκάλα κρεμόταν.
Ενας μήνας είχε περάσει που πρωτανέβηκα σε εμπορικό πλοίο. Με άγνωστες λέξεις να προσδιορίζουν τους χώρους.. ρεσπέτζα.. μπουλμές..  
Οκτώ ώρες να βγούμε στο πέλαγος διασχίζοντας τον ποταμό. Οι εικόνες ακόμα χαραγμένες στο μυαλό μου. Χρώματα έντονα, παιδιά που ζητιάνευαν, φώτα, αντιθέσεις έντονες, ζωές πεταμένες στο πεζοδρόμιο σε χαρτόκουτα, κινηματογράφοι με τεράστιες ταμπέλες ζωγραφισμένες με τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών… να ξεχαστεί ο άνθρωπος θαρρείς απ’ τη μιζέρια. Και δίπλα τείχη ψηλά που έκρυβαν την χλιδή, που την είδα σ’ένα κάλεσμα του ατζέντη.
Ανοιχτήκαμε στο πέλαγος…. κατέβηκε ο πιλότος ..μαζεύτηκε η σκάλα.  Οι μηχανές στο φουλ..
«Σαράντα πέντε μέρες ταξίδι».. είχε σφηνώσει στο μυαλό μου και προσπαθούσα να ξορκίσω το φόβο.
Ηταν και οι μουσώνες που έφερναν το βουβό κύμα μαζί με τη βροχή και έχανα τον ορίζοντα.
Την αντοχή μου φοβόμουν μη χάσω.. ένα εικοσάχρονο παιδί που το μόνο ταξίδι ήταν στη σιγουράντζα του Σαρωνικού.
Η ρότα ήταν χαραγμένη στο χάρτη, να περάσει το πλοίο κάτω από τη Ν.Αφρική μια και η διώρυγα του Σουέζ ήταν κλειστή λόγω της καταστροφής της από τον πόλεμο των «Έξι Ημερών».
Καθόμουν στο γραφείο στην καμπίνα και ξαναδιάβαζα τα γράμματα που είχε φέρει ο καμαρότος.
Στα  καλλιγραφικά γράμματα του πατέρα μου έβλεπα το δάκρυ να στάζει από τα γαλάζια μάτια του.
Η μάνα και η γιαγιά ανορθόγραφα μου έστελναν αγάπες και φιλιά..Οι αδελφές.. οι φίλες..
Στη παλάντζα του κλυδωνισμού, μια συναντούσα τις μορφές τους και μια τη ματιά του Νίκου…
«Μόλις περάσουμε από κάτω θα έχει μπουνάτσες» προσπαθούσε να πλανέψει τους φόβους που υποψιαζόταν…
Και άρχισε η «ανηφόρα».
Ηρεμία… ησύχασα… Δεν ήθελα να δω το χάρτη. Στη σκέψη πως ήμουν στη μέση του πουθενά άρχιζε ο πανικός. Ένα παιδί που ήθελε τη σιγουριά της κάμαρης του. Ένα παιδί πολύ ερωτευμένο για να το τολμήσει.
Έσβηνα τις μέρες με ένα Χ που ξεπερνούσε τα όρια του τετραγώνου…   
Στην κουπαστή αγνάντευα τη θάλασσα, ένα με τον ουρανό, έτσι που έχανα τη διαχωριστική γραμμή.  
Ησυχία.. σταμάτησε η μηχανή!
Ετρεξα στην καμπίνα να χωθώ.. έβγαλα τα τετράδια και άρχισα να γράφω «φοβάμαι»  με όλα τα είδη της γραφής.. πλαγιαστά.. ίσια.. στραβά..
Μπήκε μέσα ο Νίκος και με ύφος ήρεμο μου είπε:
«Μη φοβηθείς το σταματήσαμε γιατί έχει πρόβλημα η ηλεκτρομηχανή»
Ποια ήταν αυτή; Ούτε που γνώριζα ούτε που ρώτησα.. μόνο το καπάκι του στυλό δάγκωνα..
«Ελα έξω έχει δελφίνια!» είπε και έφυγε..
Βγήκα και τα χάζευα στο παιχνίδισμα τους.. τους μιλούσα.. θα προφτάσουμε;.. θα μείνουμε εδώ για πάντα; Θα αξιωθώ ποτέ να δω τα παιδιά που δεν είχα ακόμα;
Από τα σπλάχνα του πλοίου ακούγονταν κρότοι από σφυριά ή έτσι φαντάστηκα… και οι φωνές τους!
«Ρε μάστορααα γρήγορα ρεεεε»
Γρήγορα! παρακαλούσα τους άντρες με τις μπλε φόρμες. Τι να σου κάνει το τιμόνι δίχως κίνηση..
Βλαστημούσε ο Ανδριώτης  μηχανικός. Κάθε ήχος ανέβαινε με αντίλαλο.
Από την κουζίνα έφτανε η φωνή της Μαίρης Λίντα που άρεσε στον μάγειρα.. «περασμένες μου αγάπες»…
Εφτασε το απόγευμα.. τα δελφίνια χάθηκαν.. και ξαφνικά άρχισε ο ήχος που σαν χιλιάδες καμπάνες μου ακούστηκε.. Επιτέλους!!!
Οι μέρες κύλησαν αργά με μια θάλασσα στη πιο γλυκιά ανάσα.. Ούτε ρίγος..
Το ημερολόγιο έσβηνε τετραγωνίδια.. γέμισε.. γύρισε σελίδα .. και το βράδυ πριν φτάσουμε ανέβηκα στη γέφυρα.. στη βάρδια του Νίκου.
«Βλέπω φως!» φώναξα δίχως να το καταλάβω.
Κατέβηκα κάτω μη με δει που τρέχαν τα δάκρυα..
Η σιγουριά της στεριάς μας πλησίαζε.. φώτα μετά σαράντα πέντε μέρες!!!

Το κορίτσι που δεν ήξερε ακόμα πως οι διαδρομές της ζωής της ίδιες θα ήταν…

Αφιερωμένο στο "μάστορα" της ζωής και του λόγου
"μαχαίρη"   http://wwwmaxairisgr.blogspot.com

51 σχόλια:

  1. Η ανάρτησή σου η πιο απολαυστική καλημέρα!!!
    Εδώ ψιλόβροχο, μουσκεμμένη η πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παναγίιια μου...
    μέχρι να φτάσω στο τέλος θαρρείς και έψαχνα και γω για φωτάκια!!!!
    Γιαγιά δεν θα βαρεθώ να σου το λέω...ξεκινα το βιβλίο!!!

    Πήγα και από την Ασπα...τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους!

    Έχεις mail!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ασύλληπτο ταξίδι!!!τι να πώ?
    Τώρα καταλαβαίνω,πως έπλασες
    αυτό τον δυνατό χαρακτήρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ειναι τιμη για μενα...Η αφιερωση σου...Τιμη και να σε διαβαζω..Και να ταξιδευω μαζι σου...
    Στο πελαγος της τεραστιας καρδιας σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαριάνθη:
    Καλημέρα! Να την πούμε να γίνεται!
    Ο ήλιος μπαινοβγαίνει και το ψιλόβροχο "θερίζει" τα αυχενικά!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ElenaG:
    Τρέχω (τρόπος του λέγειν) να σου απαντήσω.
    Καλημέρα και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Frezia:
    Είναι η άλλη πλευρά των ταξιδιών.
    Σαν τα ταξίδια της ζωή μας που δεν είναι εύκολα αλλά πάντα θέλω να πιστεύω πως οι μηχανές θα παίρνουν μπρος.
    Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μαχαιρης:
    Το ελάχιστο σ'αυτό που νοιώθω στο γράψιμο σου.. το γνωρίζεις και σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αντιγόνη μου ένα βραβείο σε περιμένει στο blog μας, με πολλή πολλή αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αντιγόνη μου μας ταξίδεψες όμορφα και με κάποιο φόβο σ' άλλες εποχές!
    Το φανταζόσουν τότε ότι η φράση σου "... παιδιά που ζητιάνευαν, φώτα, αντιθέσεις έντονες, ζωές πεταμένες στο πεζοδρόμιο σε χαρτόκουτα..." θα ήταν εικόνα της σημερινής Ελλάδας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. O μπουλμές, το ματσακόνι....τι μου θύμισες αγαπημένη μου Αντιγόνη.

    Ναί, δύο φορές γλύτωσα χαχαχα...δηλαδή δύο φορές παρά λίγο να παντρευτώ ναυτικό. Ευτυχώς γιατί δεν είμαι απ'την κατάλληλη στόφα. Αυτό το επάγγελμα αν δεν είσαι Μπουμπουλίνα μην το παντρεύεσαι, πιστεύω. Εγώ χωρίς παρέα χάνομαι.

    Ομως έμεινα δύο βδομάδες μέσα, (γιατί έξω -στην Ρουμανία του 1981- ούτε που θέλω να το σκέφτομαι)σε εμπορικό στο ντόκο της Κοστάντζα. Γιά τόσο λίγο είχε την ομορφιά του.

    Συμφωνώ με την ElenaG. Kρίμα που δεν κάθεσαι να γράψεις ένα βιβλίο. Μην υποτιμάς την γραφή σου καλή μου. Εχει πολύ γλαφυρή πένα και στο λέει κάποια που δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει στην τελευταία σελίδα αν *το βιβλίο δεν ήταν άκρως συναρπαστικό.

    Σε φιλώ και .... σκέψου το*! Σ'αγαπώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΕΛΕΝΑ:
    Σκέψου αφηρημάδα!
    Σας άφησα σχόλια για το ρεκόρ επισκέψεων και δεν παρατήρησα το βραβείο!
    Ευχαριστώ πολύ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ζειδωρον:
    Την ώρα που το έγραφα το σκέφτηκα!
    Που να φανταζόμουν στα είκοσι αν και είχα ζήσει σε φτωχική γειτονιά πως θα πλησιάζαμε την εσχατιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ginger:
    Με άρπαξε ο έρωτας και ακολούθησα!
    Οχι για πολύ.
    Μέχρι να έρθουν τα παιδιά μας.
    Μετά για τίποτα δεν τα άφηνα παρά μόνο στα λιμάνια για λίγο...
    Στην Κοστάντζα έχω πάει.. θα γράψω σχετικά γιατί είχε περιπέτεια!
    Για τα καλά σου λόγια ευχαριστώ!!!!!
    ΦΙΛΙΆ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιαγιάκα μου περνάω λίγο καθυστερημένα να σου ευχηθώ Καλή Χρονιά με υγεία, αγάπη και μεράκι!
    Έκανα ένα διαλλειματάκι στις γιορτές από όλα (το χρειαζόμουν!)


    Σε φιλώ ***
    Να προσέχεις και να είσαι πάντα ορεξάτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αχ πόσο ταξιδεύω όταν διαβάζω τις αναρτήσεις σου....

    Όντως ήταν πολύ δύσκολα αυτά που πέρασες, αλλά κοίτα τώρα πόσες εμπειρίες έχεις και θυμάσαι...

    Φιλιά πολλά!!!

    Εγώ περιμένω πως και πως να γράψεις για μια ιστορία μεγάλη που έχεις υποσχεθεί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Άφησα το νου μου να τεξιδέψει μαζί σου, άφησα τη ψυχή μου νιώσει τα δικά σου ανάμικτα συναισθήματα!!! Τώρα κατάλαβα γιατί είσαι αυτή που είσαι : δυνατή, γεναία, ευαίσθητη, δοτική!!!
    Σου στέλνω την αγάπη μου και μια μεγάλη αγκαλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αχ μωρέ Αντιγόνη...

    Πράμα παράξενο θα μου πεις... ποτέ δεν ένιωσα φόβο μεσοπέλαγα... μικρή ήμουν θα πεις. Ο φόβος πάει αντίστροφα με την ηλικία.
    Θυμάμαι φορές που σαν πλησιάζαμε στεριά έμενα ανυπόμονα ξάγρυπνη και περίμενα εκδρομές σε μέρη "μαγικά" κι άγνωστα.

    Καλά να είσαι.
    Πολλά φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ορε ζωντάνεψε ο Καββαδίας???!!!
    Με πήρες στα ταξίδια που ονειρεύτηκα και ποτέ δεν έκανα...
    Φιλί στα πολυταξιδεμένα μάτια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αντιγόνη,πόσα έζησες,πόσα γνώρισες!
    Υπέροχη αφήγηση,εικόνες δυνατές,να εκει δίπλα κρυφοκοιτούσα και θαύμαζα.
    Φόβο,δέος, συμφωνώ,μα και η ομορφιά της απεραντοσύνης.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γεια σου γιαγια Αντιγονη με τα ταξιδια σου, εμ γι'αυτο εχεις το χαρισμα της διηγησης, εχεις μιλησει στα δελφινια και αυτα επαιζαν για εσενα.
    Αυτοι οι Ανδριωτες, παντου χωμενοι ειναι, φιλια απο την Ανδριωτισα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δημήτρη...
    λίγα για τους Ανδριώτες!!!!

    χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πωπωω, συγκλονιστικά γράφεις !!
    Με κάνεις να νοιώθω..πρωταγωνίστρια στο έργο.
    Έχω διαβάσει όλα σου σχεδόν τα κείμενα και αναρωτιέμαι κάθε φορά, γιατί δεν έγιναν ακόμα βιβλίο..
    Σου το έχω ξαναγράψει, είσαι τυχερή γιατί είσαι γεμάτη από αγάπη και εικόνες του κόσμου.
    Να είσαι πάντα καλά και να μας γράφεις..
    Μάγδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. drosostalitsa:
    Σου χρειαζόταν νομίζω το διάλειμμα!
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου!
    Οτι καλύτερο ποθείς!
    Πολλά φιλιά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Sweet Dreams:
    Θα το μεταφέρω αλλά τώρα είμαι.. στο μάζεμα!
    Γλυκά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Anthivolon:
    Μέσα από τα δύσκολα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Καταλαβαίνεις..
    Μπετούλα μου να είσαι καλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δήμητρα:
    Σε κάποια ταξίδια καλοκαιρινά που έπαιρνα τους "μεγάλους" χαίρονταν το κύμα και χοροπηδούσαν...
    Ετσι σε φαντάζομαι στη γέφυρα!!!!!

    Θαλασσινά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Kariatida62:
    Κάρυ μου σ'ευχαριστώ για τα ταξίδια της γνώσης!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. eleni:
    Αυτή ήταν η πρώτη επαφή με την περιπέτεια..
    Φοβήθηκα τα πέλαγα αλλά η στεριά περισσότερες φουρτούνες έχει..
    αρκεί να μη τις φοβηθείς..

    Πολλά φιλιά Ελένη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. dimitris:
    Ονειροπαρμένη ακόμα Δημήτρη μου, εξακολουθώ να μιλάω στα δελφίνια για να μη βλέπω τους καρχαρίες.

    Φιλιά στο κορίτσι μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. magda:
    Οι δικές σου εικόνες με μαγεύουν!
    Περίπατος μέσα από την οθόνη!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. σαν να ημουν στο πλοίο αισθανθηκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Έχω ακούσει για Καλκούτα από τον σύζυγο,φτώχεια πολύ...
    καλησπέρα Αντιγόνη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Γράφεις υπέροχα συναρπαστικά!
    Ολες οι περιγραφές σου ζωντανεύουν στα μάτια μας!
    45μέρες ουρανό και θάλασσα για ένα 20χρονο κορίτσι να πατά λαμαρίνα μεγάλη θυσία Αντιγόνη.

    Καλό σου βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. πολύ όμορφη και περιγραφική η διήγησή σου για άλλη μια φορά Γιαγιά Αντιγόνη, με ταξίδεψε σε κείνο το καράβι...άκουσα κι εγώ την αγωνία να περιφέρεται ανάμεσα στο μηχανοστάσιο και στο κατάστρωμα, άκουσα τα λόγια των δελφινιών και των ναυτικών, άκουσα τον παφλασμό των κυμάτων πάνω στο καράβι και στις καρδιές όλων... πάντως, όλοι οι ναυτικοί, ένα έχουν να λένε, είναι ξελογιάστρα, πλανεύτρα η θάλασσα και το τραγούδι της αν το ακούσεις μια φορά το κρατάς βαθιά μέσα στην καρδιά σου και στη μνήμη σου αναλλοίωτο για πάντα...
    φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αχ Αντιγόνη μου... πόσο σε ζηλεύω... πόσα τέτοια ταξίδια έχασα...

    Την αγάπη μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Και οι μηχανές πάντα θα παίρνουν μπρος και τα δελφίνια αν προσέξεις στο νερό και δεν κρύβεσαι εκεί θα τα δεις να παίζουν...
    Καλό βράδυ γιαγιά με τις υπέροχες λέξεις που γεμίζουν τα μοναδικά σου τετράδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Αχ βρε Αντιγόνη... σαν να ήμουν μαζί σου στην καμπίνα.

    "Δεν ήθελα να δω το χάρτη. Στη σκέψη πως ήμουν στη μέση του πουθενά άρχιζε ο πανικός. Ένα παιδί που ήθελε τη σιγουριά της κάμαρης του. Ένα παιδί πολύ ερωτευμένο για να το τολμήσει."

    Σε τι πέλαγα μας βγάζουν οι έρωτες...

    Σε φιλώ.

    Πολύ μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Αντιγόνη μου , πάλι με ταξίδεψες, με μοναδικό τρόπο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Καλέ τι παθαίνω με σένα!Με συνεπαίρνεις και ξεχνώ τι θέλω να σου πώ!!!!!!
    Γιαγιά Αντιγόνη , σύζυγος ναυτικού??!!!
    Τώρα μπορώ να σε καταλαβαίνω καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. το κόκκινο φουστάνι:
    Στην πλώρη θα σ'έβαζα σαν γοργόνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΦΟΥΛΗ:
    Η ανισότητα της ένδειας και της χλιδής..
    ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. zoyzoy:
    Ηταν τα νιάτα που όλα τα μπορούσαν..
    Φιλιά της καλημέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. oneiremata:
    Για όλους αυτούς τους λόγου με τον ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ λόγο σου γραμμένα, αγάπησα την πλανεύτρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Καπετάνισσα:
    Εχεις τον καπετάνιο σου να σε ταξιδεύει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. AnD:
    Με το πέρασμα των χρόνων τα ξαναζώ..
    και αυτό μου δίνει τις εικόνες για μια ζωή που δεν με αδίκησε..
    Με όσα και αν πάλεψα είναι γεμάτη η ψυχή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. μέχρι δυο μερες είχα την τύχη να ταξιδέψω πάνω σε καράβι και με ενδιαμεσο σταθμό στη Ρόδο. δεν είμαι σίγουρη πως θα μου φαίνονταν τόσες μέρες αλλά νομίζω θα μου άρεσε γιατι λατρεύω να βρίσκομαι στη μέση του πελαγους και να κοιτάω με τις ωρες τη θάλασσα και τον ουρανό χωρίς στεριά πουθενά τριγύρω.

    εχεις τόσες όμορφες αναμνήσεις να θυμάσαι απ'τα ταξίδια σας με τον Νίκο σου. ευχαριστούμε που τα μοιράζεσαι μαζί μας και μας συγκινείς κάθε φορά!

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Χρυσάνθη:
    Γλυκιά μου Χρυσάνθη, με συγκινείς με την τρυφεράδα σου..
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. DaizyCrazy:
    Κοριτσάκι μου, είναι αλήθεια πως έχει πολλές στιγμές ομορφιάς και επαφής με κόσμους που δεν θα μπορούσα ποτέ να συναντήσω..
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή