Τους τίτλους μας τους δίνει η ζωή.
Κόρη, μάνα, αδελφή, φίλη, σύντροφος…
Αυτό από μόνο του δεν μας καθαγιάζει..
Θα σταθώ στο μάνα παιδί.
Ακουγα από τα μικράτα μου «ένα παιδί να σε κοιτάξει στα γεράματα σου»
Και θύμωνα τρελά. Η σχέση αυτή δεν είναι ανταποδοτική με ΤΙΠΟΤΑ.
Όταν από την αρχή νομίζω πως μου ανήκεις είμαι χαμένη από χέρι.
Κανείς δεν είναι κανενός. Εγώ πρέπει να στρώσω το χαλί για να πατήσεις.
Στα πρώτα χρόνια εξαρτάσαι από την φροντίδα και την αγάπη μου.
Και αυτό το «έδωσα τα πάντα» μου ανεβάζει την πίεση λίγο πριν το εγκεφαλικό.
Λες και δεν είχα το χρέος να το κάνω!
Λες και δεν έπρεπε να σου κρατώ το χέρι να σου δείξω τα περάσματα!
Λες και δεν ήμουν υποχρεωμένη, να σου προσφέρω ότι μπορώ!
Στα εύκολα να καμαρώνω και στα δύσκολα να γίνομαι επικριτική;
Και να νομίζω πως αυτό είναι και το σωστό;
Εχω στήσει Ομηρικούς καυγάδες με συνομήλικες μου.
Τώρα βρίσκομαι στη άλλη όχθη που παρατηρώ τον αγώνα σου να τα βγάλεις
πέρα με την δική σου ζωή.
Και στη χρονική αυτή στιγμή απαιτώ την ανταπόδοση!
Σαν το χρέος που πρέπει να μου ξεχρεώσεις!
Και γίνεται με ένα τρόπο ύπουλο χτυπώντας το συναίσθημα της τύψης σου!
Και απαιτώ με παραπονιάρικο τρόπο να μη ξεχάσεις να παίρνεις πέντε
τηλέφωνα τη μέρα γιατί τάχα ανησυχώ..
Για να σας προφτάσω δεν μιλώ για ακραίες καταστάσεις.
Για την καθημερινότητα μιλώ.
Που νομίζουμε πως το κέντρο του κόσμου σου πρέπει να είμαι ΕΓΩ.
Που κρίνω τις επιλογές σου λες και είμαι ο φωτεινός παντογνώστης!
Και πως έμαθα να κρίνω τα σημερινά δεδομένα όταν η μόνη απασχόληση μου
είναι το βελονάκι, η κατσαρόλα και τα σήριαλ;
Που δεν είναι απαξιωτικό αλλά δεν θα σε πω ακαμάτρα που δεν μαγείρεψες χθες!
Γιατί πνιγόσουν στη δουλειά , το μωρό ήταν κρυωμένο, είχες και μια στοίβα ρούχα
για σίδερο, σου είχε χαλάσει και το πλυντήριο…
Και αυτές οι φίλες που σε παρασύρουν για καφεδάκια;
Μπορώ πολύ εύκολα να σου κάνω τη ζωή κόλαση!
Το αυτό ισχύει και με το γιο.
Που τον έχει βάλει στο βρακί και ούτε στη μάνα του δεν μπορεί να έρθει!
Ότι βέβαια μπορεί και να δουλεύει διπλοβάρδια δεν έχει σημασία!
Σημασία έχει το ΕΓΩ μου!
Αν καταλάβω ότι έχω αυτή την εικόνα να μπω στην άμμο και να σκάσω
η παλιόγρια!
Αν ακούσετε στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου:
«Τι να κάνω παιδάκι μου, χάαααααλια είμαι η έρμη»
Μη μασάτε μια χαρά είναι!!!
Καλά μη βαράτε δεν είναι όλες ίδιες ,
στην ποσόστωση κάνω πάντα λάθη.
Καλά τα λές! και μπράβο σου!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι πόσοι το κάνουν αυτό!!!!
Και καλά, λες καμια φορά χαλάλι, μάνα μου είναι! τί γίνεται όμως όταν το κάνουν κάποιοι που δεν σε εχουν μεγαλωσει, δεν εχουν πονεσει μαζι σου, δεν εχουν ξενυχτησει μαζί σου??
Πολλές καλημέρες!
αυτό το ποστ σου μου χτυπάει μια μεγάλη πληγή σαν παιδί....μεγάλη ιστορία....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα
Πόσο δίκιο έχεις! Ευτυχώς με τη δική μου μαμά δεν παίζει τέτοιο σκηνικό.. το αντίθετο θα έλεγα: πρέπει να την κυνηγάμε και οι τρεις μας για να πει κάτι που την απασχολεί, πονάει, ενοχλεί. Αλλά ξέρω πολλές που λες και εκδικούνται με αυτό το βλέμμα (που τόσο πετυχημένα σχολιάζει ο Λαζόπουλος) που λέει : φάτα τώρα! Τόσο πολύ μαρτύρησαν με τη μητρότητα που θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω από το ίδιο τους το "αίμα" ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις απόλυτο δίκιο. Δεν είναι σχέση ανταποδοτική. Αυτές οι μάνες (κυρίως οι μάνες) που απαιτούν από τα παιδιά τους να είναι κολλημένα πάνω τους, ακόμα κι όταν αυτά έχουν κάνει δικές τους οικογένειες, αυτές οι μάνες οι ψυχαναγκαστικές. Έχω ακούσει μάνα να μου λέει ότι ο γιος της πια δεν την αγκαλιάζει όπως παλιά (!!!) από τότε που παντρεύτηκε. Με άλλα λόγια, ζήλευε τη νύφη της. Το Οιδιπόδειο δουλεύει και ανάποδα ξέρεις....Και αυτό το "σου έδωσα τα πάντα" για να σε κάνει να αισθανθείς άσχημα που τόλμησες να βγεις από το βρακί της! Ναι, είχε τη μέγιστη υποχρέωση να δώσει τα πάντα στο παιδί της, αλλιώς καλή μάνα δεν θα ήταν. Σ' ευχαριστώ γι' αυτή την ανάρτηση, ήθελα να μιλήσω γι' αυτά, σ' ευχαριστώ πολύ, πάντα να είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ωραίο δεν είναι μια μάνα να απαιτεί από τα παιδιά της να της δίνουν σημασία και χρησιμοποιεί κόλπα και εκβιασμούς. Αν δημιουργείς σωστή σχέση με τα παιδιά σου, χωρίς να τα πνίγεις από αγάπη, όταν γεράσεις θα θέλουν να σου ανταποδώσουν όσα τους έδωσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλάχιστον έτσι αισθάνομαι για τη μάνα μου. το να περνώ χρόνο μαζί της είναι χαρά δεν είναι αγγαρία, επειδή ποτέ δεν μου επέβαλε την παρουσία της και την αγάπη της. τα πρόσφερε απλόχερα, χωρίς αντάλλαγμα.
Με σιγκίνησε προχθές που την βρήκα έτοιμη να κλάψει, σημείωσε η μάνα μου δεν έκλαψε σχεδόν ποτέ, επειδή είδε την κόρη μου που έκανε τα πρώτα της βήματα.
Καλημερούδια
ήθελα να πω Δεν είναι ωραίο για μάνα... δεν μου βγήκε η έναρξη :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα είπες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση μάνας -> παιδιού ή παιδιού -> μάνας δεν είναι σχέση ανταπόδοσης αλλά σχέση αγάπης!
next-day:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ,αυτό ξεπερνά κάθε όριο!
Οι υποχωρήσεις έχουν και ένα τέλος!!
Φιλιά!!!
Και λοιπόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι καλό μου...
Μια αγκαλιά σφιχτή!!!!
Έχεις απόλυτο δίκιο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κάνουν και τα λάθη τους, και μέσα από αυτά να μάθουν όπως μάθαμε και εμείς!!!
Καλή σου μέρα, ευχαριστώ που υπάρχεις στην μπλοκόσφαιρα!!
Χριστιάνα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι τυχερή κορίτσι μου!
Ετσι πρέπει να είναι αλλά δυστυχώς οι τίτλοι δεν κάνουν τον άνθρωπο.
meggie:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αγκαλιά και φιλάκια!!!
Pink-Fish:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκό μου ψαράκι αν αρχίσουμε τα απίστευτα που συμβαίνουν είναι να γελάμε και να κλαίμε με μαύρο δάκρυ!
Φιλάκια και αγκαλιά!!!!!
Mana:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την χαιρόσαστε!
Ολη η ουσία είναι στην συμπεριφορά της!
Καλή στράτα στη ζωή για την κορούλα σου!
Τα φιλιά μου στη μανούλα σου!!!!
Asreri:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ευτυχισμένοι όσοι το κατορθώνουν!
Το βήμα πρέπει να ξεκινά από εμάς που είστε η χαρά της ζωής μας!
Αχ, Αντιγόνη, πόσο χαίρομαι τον λόγο σου που είναι αληθινός, με παθος και ψυχραιμία μαζί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση χαρα μου δίνεις γιατί σε όσα κείμενά σου έχω διαβασει μεχρι τωρα παντα με κανεις να ισχυροποιώ μεσα μου ότι το μελλον μας εμείς το φτιαχνουμε, οι επιλογές και το μυαλό μας.
Μεγα θεμα άνοιξες παλι..., αν θες ρίξε μια ματια, αν προλαβαίνεις και αν θες, εννοείται, http://kalimera958fm.blogspot.com/2009/05/blog-post.html
(χα, χα, με τις φίλες μου εχουμε κανει όρκο τιμής από τώρα, πως αν καποια στην παρεα "ξεφύγει" κι αρχίσει να γίνεται μουρμούρω μανα που θα καταπιεζει τα παιδια της και δεν θα καταλαβαίνει ότι εχουν τη δική τους ζωή και δε γίνεται να ασχολούνται όλο με μας, θα την προσγειώνουμε όλες μαζί, να ζούμε εμείς καλά και τα παιδιά μας καλύτερα)
ΦΟΥΛΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στη στράτα της ζωής τους να μη κρίνουμε τις πράξεις τους.
Μόνο να αγάπαμε ΚΑΙ τα λάθη τους!
Μα πρέπει να έχεις δική σου ζωή,για να μην φορτώνεσαι στα παιδιά σου.Και εδώ είναι το λάθος σημείο.Με την δικαιολογία:"εγώ εγκατέλειψα τον εαυτό μου για να σε μεγαλώσω κλπ,κλπ",καλύπτεται η ανικανότητα στην δημιουργία προσωπικών σχέσεων, τέτοιων που να καλύπτουν την ανάγκη για επικοινωνία και "διασκέδαση" μέσω της επαφής με τος άλλους.Από κει και πέρα,ο μονόδρομος είναι μπροστά,και κάθε ελπίδα επιτροφής,μάταια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλα αυτά,προσπαθώ να ησυχάσω τις τύψεις μου (εντός εισαγωγικών βέβαια)που έχω "ξεχάσει" τον κανακάρη μου,και τα "τηλεφωνικά" μας στιγμιότυπα έχουν αραιώσει τόσο που τον κάνουνε να χαμογελά!
καλημερα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΑΑΑΑΧ Θα σε μαλώσω!
Ποιός κακός οχτρός σου είπε πως δεν σε βλέπω;
Αν κοιτάξεις προσεχτικά,είσαι εκεί με τα παιδιά μου.
Να κρατήσετε τον όρκο σας!
Πολλά φιλιά!!!!!!
agrampeli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα. Αυτή η"θυσία" πια πάει σύννεφο!
Τυχερός ο γιόκας σου!
Καλή μου Αντιγόνη μπας και γνωρίζεις τη μάνα μου; Γιατί την περιγράφεις ακριβώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο μέναμε στην ίδια πόλη αλλά κάποια απόσταση μακριά, κλαιγόνταν: αχ κι έρχεστε πολύ λίγο να με δείτε. Τώρα που μένουμε κοντά: αχ κι ήρθατε κοντά και δε σας βλέπω καθόλου καλύτερα που ήσασταν μακριά και ερχόσασταν που και που. Και ούτω καθεξής να μη στα πολυλογώ.
Ποτέ της δεν είναι ευχαριστημένη και την ενοχή την έχει στο τσεπάκι, εννοώ ότι χρησιμοποιεί σαν όπλο. Όμως πάντα της ήταν έτσι, από τότε που ήμουν πολύ μικρή τη θυμάμαι να λέει θα με πεθάνετε εσείς κτλ. Άρα δεν έχει αλλάξει καθόλου σε αυτό και στην ηλικία της δεν πιστεύω πια ότι θα αλλάξει. Αναγκαστικά κι εγώ όπως και η αδελφή μου δε δίνουμε σημασία στα κλαψουρίσματα της.
Απ΄την άλλη ο πατέρας μου που ποτέ του δε μας έκανε να νιώσουμε έτσι.
Πάντως καλά κάνεις και τα λες εσύ κι ας πέφτουν κάποιες φορές σε ώτα μη ακοόντων. Τυχερά τα παιδιά σου!
Τι να πώ,είμαι στη φάση αυτή που μας έχει να τρέχουμε σαν μαριονέτες,πουτο μόνο που την νοιάζει
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι το ΕΓΩ,σκέτος σατράπης,αλλά ακόμη και τώρα;στο τέλος;δεν μπορώ να καταλάβω πλέον πως σκέφτεταιΑντιγονάκι μου.
Πόσο δίκιο έχεις Αντιγόνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγαλώνοντας γινόμαστε εγωκεντρικοί,όλο απαιτούμε..
Ήμουν πολύ τυχερή,οι γονείς μου ποτέ δεν απαίτησαν,ποτέ δεν παραπονέθηκαν,αντίθετα με τον πεθερό μου,που εξοργίζει τα παιδιά του.
Ελπίζω να πήρα τα σωστά μαθήματα!
Φιλιά!
τι ομορφα και σωστα που τα λες! να σκεφτονταν ετσι ολες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου γιαγιά (ηλικιακά μόνο) υποκλίνομαι στο τρόπο σκέψης σου, δεν έχω να προσθέσω ούτε μια λεξούλα στα όσα γράφεις, μακάρι όλες οι μάνες να σκέφτονταν έτσι και να μην έβαζαν το εγώ τους πάντα πρώτο....
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ γλυκά!!!!
πολύ ωραίες οι αλλαγές :)))
Tα είπα κι εγώ.. και την καμαρώνω την μάνα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πως θα ήμουν με τα παιδιά μου. Δεν μ' ενδιέφεραν, οπότε... ότι και να πω..
Αλλά όπως έγραψα, κιόλας, λυπάμαι πολύ τους ανθρώπους που έχουν τέτοιους γονείς.
Μετά λέμε γιατί είναι γεμάτα τα γηροκομεία, γιατί οι νέοι "πετούν" τους γονείς εκεί, γιατί, γιατί, γιατί...
Μήπως έχουν ένα δίκιο και οι νέοι?
λέω εγώ τώρα
Γεια σου βρε Γιαγιά Αντιγόνη!!!!
Ανωνυμος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο καλή δύναμη να σου πω.
Δεν υπάρχουν θεραπείες!
Αντιγόνη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν ήμουν πιο νέα, η μάνα μου έλεγε πάντα "ό,τι σας έχω δώσει στη ζωή, δεν θέλω να μου τα ανταποδώσετε, θα κοιτάξετε και εσείς τα δικά σας παιδιά και θα ανταποδώσετε μ' αυτό τον τρόπο". Όμως τώρα που γέρασε (είναι 78 χρονών), βλέπω ότι παραπονιέται και καταλαβαίνω ότι περιμένει την ανταπόδοση που παλιά έλεγε ότι δεν τη θέλει. Έχει μεγάλη ανασφάλεια. Ίσως αυτό της το έφερε η ηλικία.
eleni;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει περίπτωση να στραβώσει σε εσένα γιατί είδες την θετική πλευρά.
Καταφθάνω να ακούσω πάλι το τραγούδι που μου αρέσει!
Φιλάκια!!!!
apinkdreamer:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν από νωρίς έχεις εκπαιδευτεί δεν γίνεται θα το χωνέψεις!
Από τα φυτά σου, στην ανάρτηση κρατώ το μελισσόχορτο χαχα και ήμουν και ατίθαση στα νιάτα μου!
Φιλάκια!!!!!
thumbelina:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου είναι θέμα εκπαίδευσης.
Από όταν η μάνα μου ανακατευόταν στη ζωή μας ορκίστηκα να μη γίνω έτσι!
Δεν λέω μεγάλα λόγια ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνω αργότερα!
Πολλά φιλάκια!!!!
Ζουζούνα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω τι λέω στα παιδιά μου;
Οταν δείτε τα πρώτα σημάδια ή χαστούκια ή εγκλεισμό.
Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται!
Φιλάκια!!!
Εσύ καλά τα λές γιαγιά αντιγόνη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως κάνει πίσω η Ελληνίδα μάνα ?
Καλησπέρες!
Meropi:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς φοβάμαι. Το μετά. Αν όμως δεν είναι απαίτηση και είναι η ανασφάλεια τότε αξίζει να δώσεις όσα μπορείς.
Θέλει το χουχούλιασμα στις αγκαλιές σας.
Πολλά φιλιά!!!!!
Αντιγόνη μου όλο και πιο πολύ χαίρομαι που μπλογκοσυναντηθήκαμε!!!!!!!! Να αγιάσει το στοματάκι, σου η μάλλον το χεράκι σου για αυτά που έγραψες, για τις απόψεις που με βρίσκουν κάτι παραπάνω από σύμφωνη άλλα όταν τα λέω τρώω κράξιμο.Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι έχουμε υποχρέωση να προσφέρουμε ότι και όπως μπορούμε στα παιδιά μας άλλα εκείνα δεν έχουν καμιά υποχρέωση σε μας, και αν δεν με πάρουν τηλέφωνο αλλά επιθυμώ να τους ακούσω θα πάρω εγώ θα ρωτήσω τι κάνουν θα τους στείλω τα φιλιά μου και σιγά μη κάτσω να κλαφτω για τι δεν με παίρνουν εκείνοι Ξέρω ότι με αγαπούν είμαι η μητέρα τους:))))) Τα φιλιά μου Αντιγόνη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά, είναι γνωστό ότι υπάρχουν μανάδες και μανάδες..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλοι κατ' όνομα κι άλλοι στην ουσία...
Μεγάλο μάθημα μας έκανες Γιαγιά Αντιγόνη.Κάθε μέρα προσπαθώ να μην κάνω τέτοια λάθη και ας είναι το παιδί μου μόλις 15 ετών.Προπονούμε από τώρα για να έχω αυτοσυγκράτηση όταν θα έρθει η ώρα να πετάξει μακριά μου....είναι πολύ δύσκολο αλλά θα το παλέψω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά!!!
ΜΙΝΙΜΑΡΚΕΤ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα με τίποτα δεν αλλάζουμε!
Και εγώ που τα λέω ξέρεις πόσες φορές έχω δαγκώσει τη γλώσσα μου;
Palirroia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά κάνεις.
Οποτε αργούσα να πάω στη μάνα μου μου έλεγε:
Μια φωτογραφία σου να μου φέρεις, μαύρα μάτια κάνω να σε δω!
Και ας ήταν τρεις μέρες μόνο!
Μια χαρούλα τα λες γιαγιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ τώρα στα 45 η μάνα μου λέει το παιδί και το παιδί.
Και αρχίζουν οι Ομηρικοί καυγάδες.
marco;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πιστεύω να μην είσαι συνεπής;
Συνεπής; Ως πατέρας;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί εδώ μιλάγαμε για μάνες... Και θυμάμαι εγώ τώρα!..
bear:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Βάλε το μπουφάν σου έβαλε ψύχρα!"
Καλησπερα γιαγια Αντιγονη, μαζι με τα φιλια απο το κατινακι σου στελνω τους στιχους της Αλεξιου, αυτοι μου ηρθαν στο μυαλο οπως σε διαβαζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πήρες κάποτε απ΄το χέρι και δε σε ρώτησα πού πάμε
σου είπα με σένα δε φοβάμαι μάνα καλή μάνα μου έρμη
εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μου
και τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου
Κλείδωσες δυό φορές το σπίτι μας πήρες κι ήρθαμε στην πόλη
σαν τα κοράκια πέσαν όλοι έτσι όπως σε είδαν φοβισμένη
κι ακόνιζα παιδάκι πράμα τα νύχια μου και το μυαλό μου
με μιά τρεμούλα μ΄ένα φόβο μη γκρεμιστεί ο αρχηγός μου
Κι άρχισαν να κυλούν τα χρόνια όπως το χρώμα στη βατίστα
στην οικοκυρική μοδίστρα κι ο αδερφός μου στα καράβια
η Ελλάδα πήγαινε κι ερχόταν κι έγινε ο τρόμος καθεστώς σου
φοβήθηκα μη σε τσακίσουν και τότε έγινα αρχηγός σου
Και πάνω που άρχιζα να ορίζω ήρθε η αγάπη να με ορίσει
και μπλέχτηκα στο αλισβερίσι οι αγάπες μ΄έβαλαν στη μέση
εσύ νοιαζόσουν μη πονέσω μα αυτές δε΄βλέπαν τον καημό σου
κι όλες στο μάτι είχαν βάλει να ρίξουνε τον αρχηγό σου
Κι όταν με πήρε το τραγούδι ήμουν το στόμα των απόρων
έγινα στόχος των εμπόρων και θύμα της πολυγνωσίας
πήγαν να τρίξουν τα θεμέλια δεν ήταν τ΄αύριο πια δικό μου
τότε ξανάπλωσες το χέρι και σε ξανάκανα αρχηγό μου
Τώρα χαμένη εγώ στους ήχους και λυτρωμένη εσύ χορεύεις
η μόνη εσύ που με πιστεύεις σαν σου μιλώ μεσ΄στα τραγούδια
τώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να΄βρω δίκια
τώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ΄αρχηγηλίκια
marco;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς γιος φυσικά.
Οι πατεράδες είναι εκτός. Εμείς είμαστε η πρέσα!
Συνεπής είμαι στα παιδιά μου και σε όσους αγαπώ. Λάθος Αγαπάω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι η φωνή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήdimitris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΧ Δημήτρη! Εχω ρίξει κλάμα με την "μπαλάντα της Ιφιγένειας" που δεν φαντάζεσαι....
Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Φιλιά και στους δυο σας.
Κρατώ τους στίχους..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!
rena:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Καλό βράδυ!
Πω, πω Αντιγονούλα μου λες να καταντήσω κι'εγώ "παλιόγρια αγάπη μου" Νάσαι εκεί να μου τραβάς τ'αυτί αν καμμιά φορά παρεκλίνω και ενοχληθώ απο τις μέλλουσες νύφες μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εγώ απο την μαμά μου δεν έχω τέτοιο παράπονο, εξαίρετη γιαγιούλα, έτσι ακριβώς όπως ήταν η μανούλα της η αγαπημένη μου γιαγιά Σκιαθίτισσα! Λογικά θα πρέπει να τους μοιάσω! Όμως υπήρξε και η άλλη γιαγιά χμ!και αυτή ήταν η συγχωρεμένη ....άστα να πάνε!
kariatida62;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τόσο τρυφερή μάνα και όχι μόνο όπως έχω καταλάβει αποκλείεται να ..στραβοπατήσεις.
Αλλωστε υπάρχει και το κόλπο.
Οταν μου έρχεται η κουζουλάδα, δαγκώνω την γλώσσα μου!
Στην ποσόστωση μπορεί να κάνεις λάθη,στο ψυχογράφημα της Ελληνίδας μάνας όμως είσαι αλάνθαστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι-ποιός λίγο ποιός πολύ-βρήκαμε κάτι απο τη δική μας προσωπική ιστορία.
Άλλο ένα μεγάλο προσόν "φτασμένου"συγγραφέα.
Να βρίσκει ο κάθε αναγνώστης ένα κομμάτι του εαυτού του μέσα σ'αυτό που διαβάζει
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήA! καλά! η δική μας η μανούλα ήταν στο άλλο άκρο. Οταν ταξίδευε δεν έπερνε χάπι για την πίεση για να μην χρειάζεται να ουρίσει στο δρόνο και ενοχλεί που θα πρέπει να κάνει στάση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως ναι, υπάρχουν μάνες, που δεν υπολογίζουν οτι η κορη τους δουλεύει, έχει παιδιά στην εφηβία που ετοιμάζονται για πανεπιστήμιο, σπίτι, δουλειές, ψώνια, μαγείρεμα, σιδέρωμα, κοιμάται στις 2 κάθε βράδυ και είναι σχεδόν πενήντα χρονών. Τάχα δεν αισθάνονται καλά, αλλά τα θέλουν όλα, και δόλτες στα μαγαζιά και κομμωτήριο και ντάντεμα.
.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα η Μητέρα μου σαν της Αμάντας ήταν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πηγαίναμε για φυσιοθεραπεία,
όταν είχε πάθει κάταγμα, και βιαζόταν
να τελειώση.
Νοιαζόταν μήπως κουραστεί το παιδί της να την περιμένει στο αυτοκίνητο!
Με ρωτάνε όλοι αν θα αντέξω που η κόρη μου θα πάει κατασκήνωση 3 βδομάδες. Εγώ είμαι το θέμα εδώ; Ή ένα παιδί που θα βρίσκεται με φίλους, θα παίζει, θα σκαρφαλώνει, θα τρέχει, θα κολυμπάει και θα κάνει ότι της αρέσει; Δεν πρέπει εγώ να την αφήσω να ανοίξει τα φτερά της κι ας είναι μόνο 7 χρονών;
ΑπάντησηΔιαγραφήdimitil:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στην καθημερινότητα μας βρίσκουμε κοινούς τόπους.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Καλημέρα!
ΑΜΑΝΤΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μανούλα σου ήταν μάνα ΑΓΑΠΗΣ!
Οσο για τις άλλες τι να πω;
Προσφορά με τόκο πληρωμένη!
Frezia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΧ, τι μου θύμησες τώρα!
Σε μια τέτοια κατάσταση και η δική μου μάνα, που έπρεπε να την σηκώσουμε αγκαλιά για να πάει στο γιατρείο και έκλεγε γιατί μας κούραζε!
coffemug:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και πρέπει να πάει.
Πολλές φορές γίνεται για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Ούτε να βγουν ούτε να πετάξουν από την αγκαλιά μας.
Και αυτό είναι εμπόδιο στο να γίνει το παιδί μας κοινωνικό.
Ασε την μικρή να πετάξει και μην ακούς κανένα!
Καλημέρα και φιλιά!
Ως κορη ανεχομαι και προσπαθω να καταλαβω τα 5-6 τηλεφωνηματα την ημερα που μου κανει η μητερα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς μανα προσπαθω να μην φορτωνομαι στις κορες μου και να μην περιμενω ανταποδοση σε οτι κανω γι αυτες αν και ηδη τις εχω χαρακτηρισει αχαριστες.Μεχρι να μεγαλωσουν ελπιζω να εχω βρει την χρυση τομη.
Αχ Αντιγόνη πόσο μα πόσο σε θαυμάζω.... Είσαι Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Η! Η Λογική σου με Λ κεφαλαίο σε κάνει να διαφέρεις και καταλαβαίνει κανείς πόσο πρέπει να σε αγαπούν τα παιδιά σου την στιγμή που η Μάνα τους δεν τα καταδυναστεύει με τις συνήθεις δικαιολογίες... Διάβαζα λίγες μέρες πρίν στης Meggie αυτό που έγραφε και συμφωνούσα τόσο μαζί της... Και το ίδιο μεσημέρι λούστηκα μια τέτοια κατάσταση... Είναι που λόγω ανεργίας εδώ και καιρό καταφεύγω αναγκαστικά στην βοήθειά της... Αλλά έχει και το τίμημά του αυτό....
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη Αντιγόνη..!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο καλά πρέπει να τα έχεις με τον εσωτερικό σου κόσμο..!!!
τα σέβη μου..
meanan:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά σιγά με τον χρόνια και αν έχεις στο μυαλό σου να είναι οι σχέσεις σας καλές θα το πετύχεις.
Ξέρεις πόσες φορές έχω δαγκώσει τη γλώσσα μου;
Φιλιά!!!!
Drmakspy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ανατρέξεις στη σχετική ανάρτηση της θα δεις ότι θύμωσα πολύ.
Και ήταν η αφορμή να γράψω κάποια πράγματα για τις απαράδεκτες συμπεριφορές μας.
Θυμώνω πολύ όταν το εγώ πάει πιο μπροστά από όλα.
Κάπως έτσι πέφτουν οι τίτλοι.
Να είσαι καλά!
Γιαγιάκα Αντιγόνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάζω υποκοριστικό γιατί μου φάνηκε πως ό,τι έγραψες το έγραφα εγώ...
Τρία τα 'χω τα μικράκια μου, κι είπα να μην τα κάνω νοσοκόμες! Έναν χρόνο στην άδεια ανατροφής, μεγάλες υπαρξιακές ανησυχίες η μάνα! Δως του βιβλία από δω, φυλλάδια από κει, σχολές γονέων... δόξα τω θεώ άφθονο το υλικό. Για να καταλήξω από κει που ξεκίνησα: Δεν τα ρωτήσαμε τα παιδιά όταν τα κάναμε κι ούτε είναι υποχρεωμένα να μας χρωστάνε μια ζωή εκείνο που απ' τη φύση μας είμαστε ταγμένοι να πράττουμε...
Αυτά... κι όταν ακούω για "αχάριστα" παιδιά και γονείς που γίνονται "θυσία" βγάζω κάτι σπυράκια τοοοοοοοοοσα!! Αλλεργία λέω είναι, σφίγγω
τα χείλη, κι άμα δε με παίρνει να μιλήσω προσπερνώ...
SpIrToKoYto:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα πράγματα θέλει η ζωή για να είναι ωραία.
Αγάπη αληθινή.
Γιαγιά Αντιγόνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όμως οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως οι σχεσεις γονέων και τέκνων είναι ένα πάρε δώσε! Συγκεκριμένα λάμβαναν ποινή οι νέοι αν παρατούσαν τους γονείς τους όταν εκείνοι γερνούσαν!
Ωστόσο θα ήθελα να σε έχω και μάνα και γιαγιά και όλα μαζί εξαιτίας του τρόπου που σκέφτεσαι, όχι μόνο σε αυτό το θέμα αλλά σε πολλά.
Χαιρετισμούς στην Αγγελικούλα την κολλητή μου.
Δεν έχω λόγια βρε γιαγιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα γλυκό χαμόγελο μόνο και κρατώ δυνάμεις, δυνάμεις για το μέλλον.
Να είναι καλά όμως και αυτή η αντίληψή τους που μας ταλαιπωρεί μερικές φορές, είναι της ήλικίας.
Είναι η συμπεριφορά του μωρού παιδιού στο τρίτο στάδιο.
Ας είναι καλά μόνο, ένας μπαμπάς και ένας θείος, που δεν είναι υποχρέωση, αλλά τιμή να τους προσέχουμε, αφού ξέρω πόσο μας προσέχουν και εκείνοι.
Φιλιά θαλασσένια.
Cουla:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν λέω να μη σταθείς πλάι τους, όταν έχουν την ανάγκη σου.
Αλλά βρε πουλάκι μου από αυτό μέχρι να σας γίνουμε θηλιά στο λαιμό απέχει πολύ!
Σε αγαπώ πολύ και σε νοιώθω παιδί μου έτσι όπως το ένστικτο μου λέει.
Πολλά φιλιά και ΑΓΑΠΗ!!!!!!
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την ατάκα: "γι' αυτό σε μεγάλωσα εγώ, που έφαγα τα καλύτερά μου χρόνια και αυτή είναι η ανταπόδοση"??
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανταπόδοση!!!!
Αυτή η λέξη πραγματικά πιστεύω πως απαγορεύεται να χρησιμοποιείται όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις κάθε είδους. Πόσο μάλλον για σχέση παιδιού- γονιού..
Melv@ki:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα νιάτα μου έβγαζα σπυράκια σαν τα άκουγα.
Τώρα μου ανεβαίνει η πίεση όταν τα ακούω από συνομήλικες.
Τhalassenia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη μου όταν οι φροντίδες απαιτούνται σαν ανταπόδοση θυμώνω.
Και εγώ έχω ταλαιπωρήσει πολύ τα παιδιά μου, τελευταία αλλά τους ευγνωμονώ!
Tsougdw!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ύπαρξη σας στη ζωή μας, είναι το καλύτερο δώρο και σας χρωστάμε για όσα ζήσαμε και ζούμε πλάι σας!
Ενα φιλί από την γιαγιά!
Αχ, πέστα χρυσόστομη!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κέντρο του κόσμου οι μανάδες όσο χρονών κι αν είμαστε εμείς, όσα προβλήματα κι αν έχουμε. Αλοίμονο αν δεν έχουν την προσοχή που νομίζουν πως αξίζουν! Δεν έχει σχέση με αγάπη αυτό, γι' αυτό δεν αντέχεται. Γιατί αγάπη υπάρχει και μάλιστα μεγάλη, αλλά πρέπει να υποβάλλω συνεχώς τα σέβη μου; να είμαι μονίμως μέσα στην ενοχή ότι δεν κάνω τα πάντα για να είναι ευχαριστημένη; Άστα, τίποτα δεν διορθώνεται, όταν ο άλλος δεν σε ακούει, όταν θεωρεί ότι η παραμικρή αντίρρηση τον θίγει, όταν και χωρίς να μιλάει δείχνει ότι άλλα περιμένει.
Αχ κι εγώ άλλα περιμένω, πού να τα βρω;
τέτοιον εγωκεντρισμό δεν θα τον ήθελα για τον εαυτό μου ποτέ κι ελπίζω να μην το κάνω αυτό στα παιδιά μου, όσο αδύναμη και να είμαι.
Πάντως σε συγχαίρω, γιαγιάκα, γιατί περιέγραψες τόσο ωραία τα συναισθήματα αυτά και γιατί μ' αρέσει που τα νιώθεις για τα παιδιά σου ή τουλάχιστον προσπαθείς να κρατάς όρια.
A ρε γιαγιά!Όντως το θέμα είναι πόσοι το κάνουν!Πολλά φιλιά και καληνύχτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι είμαι τυχερή..... και ευτυχισμένη..... τουλάχιστον όσο αφορά τη μαμά μου......
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, γιαγιά!!!
Γλυκια μου Αντιγονη τι καλα που τα λες γεια στο στομα σου! Ειναι σχεδον ολες μ ενα παραπονο στο στομα. Λες και μας επεβαλαν τη γεννηση τους λες και μεις ειμασταν αμετοχες σ αυτο!!! Αντε να μη συνεχισω....τα ειπες τοσο ομορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλα φιλια και μια αγκαλια.
Καληνυχτα.
Σοφια.(Αποκλ)
alla logia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις αυτό ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου.
Οσο μπορώ το προσπαθώ.
Πρέπει να καταλαβαίνουμε και τις δικές σας ανάγκες και αγωνίες.
Καλημέρα κοριτσάκι μου!!!
you my say..:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον ας προσπαθήσουμε!
Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου σας!
stavroulazerva:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που είσαι τυχερή.
Φιλάκια και στη μανούλα σου!!!!
ΣΟΦΙΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μάτια μας ορθάνοιχτα καλή μου!!!
Πολλά φιλιά!!!
Ολοι φωναζετε και θυμωνετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε πολλα εχετε και δικιο..
Και εγω καθομαι και σας ακουω.
Και πληγωθηκα..
Και νομιζω οτι αυτολογοκρινομαι για να μην τα ακουσω...
Και δεν το θελω αυτο..Μου φαινεται σαν να λεω ψεμματα..
ΓΙΑ ΠΗΤΕ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ
Αμα κανει κρυο να μην πω να βαλουνε το μπουφαν..??
Αμα ειναι ανεργα να μην πω που εχει δουλεια να πανε..??
Αμα εχουνε μερες να ερθουνε να μην ανισυχω..?? Οχι πολλα λογια..Μια καλημερα..Τι κανεις..Καλα..
Αμα εχουνε σπιτι,γιατι να νοικιασουνε...????
Ε....??
Μαχαίρη απαντώ αν και μάλλον θα σε στενοχωρήσω:
ΑπάντησηΔιαγραφή-οχι, άστα να κρυώνουν (αφού είναι πάνω από 3 χρονών). Μπορούν να κρίνουν μόνα τους.
-αν είναι άνεργα, να πεις φυσικά που έχει δουλειά και αν θέλουν θα πάνε. Αλλά αν εσύ δίνεις χαρτζηλίκι 500 ευρο (τηλέφωνα, εισητήρια, ρούχα...μπορεί να μην είναι 500 μετρητά) δεν πρόκειται να τους αρέσει καμία δουλειά.Και δεν έχουν και κανένα λόγο να πάνε.
-Να πάρουν τηλέφωνο. Δεν χρειάζεται να έρθουν. (ακόμα έχω μικρό παιδί και μιλάω εκ του ασφαλούς). Αλλά αν είσαι σωστός μπαμπάς τότε σίγουρα ξέρεις ότι αν πάθουν κάτι και χρειάζονται τη βοήθειά σου τότε θα έρθουν σε σένα. Οσο δεν εμφανίζονται, περνάνε καλά. Και μην ανησυχείς. Πάρε τηλέφωνο. Εσύ.
-Οχι δεν έχουν ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σπίτι. Αυτό είναι το δικό σου. Και αν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ τότε να τους δώσεις την ευχή σου να πάνε μόνοι τους και να οργανώσουν τη ζωή τους. Οχι όμως ταπεράκι κάθε μέρα ούτε και ενέσεις μετρητών. Α! όλα κι όλα.
Και μόνο ένα ακόμα μικρό θα πω. Καθένας μας έχει το δικό του τρόπο, το δικό του δίκιο, τη δική του οπτική γωνία. ΜΟΝΟ εσύ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τί ταιριάζει στα ΔΙΚΑ σου παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαχαιρης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην απάντηση την πήρες!
Τα ίδια θα σου έλεγα.
Ακου κάνε κρύο, βάλε μπουφάν!
Πολύ σωστά τα λες καλή μου.Το ίδιο λέω εγώ για τα παιδιά μου, εγώ φροντίζω τη μητέρα μου γιατί ΕΓΩ το θέλω και πίστεψε με σου ορκίζομαι οτι η μόνη μου στεναχώρια είναι να μη κλείσω τα παιδιά μου στο μέλλον και να μη τα κουράσω με τη φροντίδα μου.Εγώ τα έφερα στο κόσμο και το μπόνο που ζητώ είναι ένα τηλέφωνο στην..εβδομάδα κι αυτό αν μπορούν .Να έχει ο Θεός καλά τον άνδρα μου και να είμαστε ο ένας για τον άλλο , μετά υπάρχουν και όμορφα μέρη για ηλικιωμένους ..που θα πάει ..θα βρούμε παρέα και εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχτιδούλα μου, δεν περίμενα να έχεις διαφορετική άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο συγκροτημένη οικογένεια δύσκολα συναντά κανείς!
Σου στέλνω φιλιά και την αγάπη μου!!!!
Γιαγιά καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τη μου λέει η πεθερά μου?
Αυτά που σας προσφέραμε εμείς όταν ήσασταν μικρά
έχετε υποχρέωση να μας τα προσφέρεται όταν
γεράσουμε
Και ρωτώ αυτή με μεγάλωσε ? αυτή ξενύχτισε ….
Ούτε τα εγγόνια της δεν κράτησε , στο μαγαζί τα είχα
μέρα νύχτα και κοιμόντουσαν πάνω στα υφάσματα
Την ακούω και ανατριχιάζωωωωωω
δροσερά φιλάκια
ΧΡΥΣΑ ΣΤΑΧΥΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, αυτό ξεπερνά κάθε όριο.
Γνωρίζω τι είναι να δουλεύεις και να σέρνεις τα παιδιά να ταλαιπωρούνται!
Σου στέλνω φιλάκια!!!!!
Υπέροχη, μοναδική Γιαγιά Αντιγόνη, υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαγιά Θεοφανώ.
πόσο μα πόσο τα σκέφτομαι αυτά και θέλω να συνεχίσω να είμαι πιστή στις ιδέες μου στα χρόνια που έρχονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΩ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Ευχαριστώ!!
kihli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τα χωνέψουμε στα νιάτα μας, δεν μας αφήνουν!
Φιλιά και θέλω ...καρπούζι!!!!
χαχαχαααα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή