Αντιγόνη-Παξινού 1-0!!

Μεσάνυχτα και κάτι χτυπά το τηλέφωνο!

Ανταριάστηκα! Με ξεκλονίζουν οι χτύποι τα βράδυα.

Μου έχει μείνει από όταν τα παιδιά μου μεγαλώνοντας άρχισαν

τα πρώτα ξενύχτια τους.

- Αντιγόνη σβήνω.. η φωνή της αδελφής μου.

- Τι έχεις βρε Νότα μου;

-Η καρδιά μου πάει να σπάσει, έχω ένα σφίξιμο στο στήθος

και τα χέρια μου μουδιάζουν. Πάρε βρε συ το παιδί να του το πεις!

Κλείνω το τηλέφωνο και περιμένω λίγα λεπτά.

Οι γνωστές κρίσεις πανικού της αδελφής μου.

Αρρωστοφοβική από τα νιάτα της.

Υποφέρει και δεν το θέλει. Είναι μαρτύριο ο φόβος.

Προβλήματα υγείας δεν έχει.

Μια πιεσούλα και εξετάσεις μικρού παιδιού.

Αρα τι κάνουμε;

Παγαποντιές!

Παίρνω ύφος Παξινού και βάλε!

- Ελα, Νότα με ρώτησε αν έχεις πίεση.

-Όχι ευτυχώς, τη μέτρησα τρεις φορές.

- Ε, τότε μη φοβάσαι ΑΧ!!

-Αντιγόνη τι έχεις καλέεεεεε;

-Ε, τι να έχω, όλο το απόγευμα πονούσε εκείνο το μηχανάκι

που έχω για τις θεραπείες και τρέμουλο σ’ όλο το κορμί.

Τι να σου λέω τώρα να σε στεναχωρώ που έχεις τα δικά σου!

Αλλά αδελφή τέτοιο απόγευμα να πάει και να μη γυρίσει.

Για να σου λέω δύσκολα εγώ βάλε με το νου σου.

Η πίεση στα τάρταρα να φανταστείς η μικρή στο 5!

-Χριστιανή μου γιατί δεν με φώναζες;

-Εχεις και εσύ τα προβλήματα σου μη σε στεναχωρώ!

-Βρε χέσε τα δικά μου, αλλά έτσι είσαι όλα εκ των υστέρων να τα μαθαίνω!

Σε έχω ικανή να μπεις στην ντουλάπα να πεθάνεις για να μην ενοχλήσεις

πανάθεμα το ξεροκέφαλο σου!

-Η Αγγελική δεν ήταν πάνω;

-Εχει πάει στο Ναύπλιο, τι να μου κάνει; Μόνο η αναστάτωση φτάνει.

-Ετσι μου έρχεται να σηκωθώ να έρθω. Θα ντυθώ θα καλέσω ένα ταξί

και έρχομαι!

-Τρελλάθηκες καλέ με τόση ταραχή;

-Κλείσε και έρχομαι!

Το πρωί πίναμε το καφεδάκι μας αξημέρωτα ακόμα.

-Λοιπόν μια χαρά είσαι Αντιγόνη μου, εγώ θα φύγω τώρα

γιατί έχω τραπέζι στη Στέλλα και την Αθανασία.

Αν όμως κακομοίρα μου νοιώσεις κάτι

και δεν μου το πεις θα σου κόψω την καλημέρα!

Δώσε δουλειά και ευθύνες στην Νότα να γίνει περδίκι!