Τι σου κάνουν τα αδέσποτα;

Παίρνω το υφασμάτινο καροτσάκι για τα ψώνια

και έβαλα πλώρη για την λαική.

Το τέρμα του λεωφορείου πολύ κοντά και δυο

στάσεις δρόμο με χώριζε από τον κρυφό πόθο,

την πορτοκαλί βουκαμβίλια.

Την κοιτούσα την ερωτεύτηκα και την βάζω στο

σινιέ (ΧΑ) καρότσι.

Τι άλλο έχουμε;

Τροφές για τα σκυλάκια της γειτονιάς

και τα γατάκια.

Ωραία φύγαμε..

Αναμονή του λεωφορείου..

Μόλις πέρασα την μεσιανή πόρτα ακούω

την επιθετική φωνή του οδηγού.

«Η κυρία με το καροτσάκι να κατέβει»

Η κυρία βολεύτηκε απέναντι όρθια .

Αλλοι να κουβαλούν σακούλες,

εγώ του μπήκα στο μάτι.

Για πότε βρέθηκε δίπλα μου με το μάτι

στραμμένο στην παράνοια τι να σας πω.

«Μου βρωμίζεις το λεωφορείο κατάλαβες;»

«Εχω μόνο το φυτό και τροφές για τα ζωντανά ήμαρτον!»

Τι ήταν να το πω; Σχίσμα στο ΜΜΜ!!

Ακούστηκαν οι γνωστές σαχλαμάρες.

Διχάστηκε το σύνολο!

Για να με αφήσει ήσυχη, χρησιμοποίησα την

γνωστή αμυντική μου.

«Σας παρακαλώ, λίγο πιο πέρα

γιατί μυρίζει η αναπνοή σας»

Για πότε κατέβασε χειρόφρενο,

ο προστάτης των οδηγών γνωρίζει.

Οι κουβέντες φυσικά δεν σταμάτησαν..

Που τα μαζεύουν και βρωμίζουν,

που ο κόσμος πεινάει,

που λερώνουν,

που εδώ πάμε σε καταστροφή και

κάποιες …μπλα μπλα μπλα…..

Και όλα αυτά από την γερουσία.

Οι νεότεροι κάτι πήγαν

να πουν αλλά τους βαρέθηκαν.

Δεν μίλησα γιατί δεν είμαι και πολύ καλά

αυτόν τον καιρό…

Καθώς προχωρούσα για το σπίτι με ακολουθούσε

η Ντίντα κουνώντας την ουρίτσα της…

Είδες κακό για την πάρτη σου;