Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Η Ελένη που αγάπησα..


Η Μάρω έμενε στο νησί με τον άντρα της και τις
δυό κόρες της.
Μοναδική συγγενής η αδελφή της, η γιαγιά μας.
Είχαν δέσιμο μεγάλο οι δυο τους, μοιράζοντας τις λύπες
τις χαρές, την φτώχεια, στα μισά.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 ο Σίμος
ο άντρας της Μάρως αρρώστησε βαριά.
Το κορμί του λύγιζε και στα χέρια του,
αυτά τα περίεργα σημάδια τον ανάγκασαν
να βγει από το καΐκι που δούλευε μεροκάματο.
Λίγο μετά ήρθε η διάγνωση από την Αθήνα…
Λεπρός…
Στο νησί δεν είχε τόπο να κρυφτεί..
Εφυγε από το σπίτι περιμένοντας τον θάνατο…
Ο κόσμος δεν πλησίαζε την πόρτα του σπιτιού του.
Φόβος και απελπισία..
Ένα καλοκαιριάτικο πρωινό η γιαγιά
βρίσκει τον γαμπρό της στην κάτω πεζούλα
του χωραφιού, χωμένο ανάμεσα στις φραγκοσυκιές.
Δεν έβγαλε τσιμουδιά.
Έσυρε ένα αχυρένιο στρώμα,
του πήγε νερό στην τσίγκινη κούπα
και ένα κουβαδάκι με το πηγαδίσιο νερό
να δροσίσει το κορμί του.
Φαγητό σε πιάτο μεταλλικό του στρατού και τα χράμια
που μάζευαν το φιστίκι για αντήλιο.
Τσιμουδιά δεν έβγαζαν!
Με φόβο να μη μαθευτεί, ούτε στα παιδιά δεν είπε τίποτα
μόνο σαν δραπέτης αξημέρωτα έτρεχε να φροντίσει
τις ανάγκες του.
Στο μήνα πάνω ήρθαν και τον πήραν.
Την τύχη του την έμαθαν χρόνια αργότερα με το
πιστοποιητικό θανάτου..

Η μεγάλη κόρη, πέθανε στα δέκα γιατί η καρδιά της
ήταν αδύνατη να δεχτεί το ίδιο πλήγμα..

Ετσι η Μάρω βρέθηκε να σκουπίζει, δάκρυα και να
φοβάται για την Ελένη της…

Παραδουλεύτρα στου γιατρού το σπίτι που δεν φοβήθηκε
να την βάλει στο σπίτι του.

Ηταν αυτός που ανακάλυψε τα σημάδια στο κορμί
της δεκαεξάχρονης Ελένης.
Ηρθε στο Λοιμωδών και άρχισε την αντιβιοτική θεραπεία.
Φόβος για την ζωή της δεν υπήρχε.
Ο χώρος αυτός έγινε το σπίτι της.
Συμβίωνε με άλλους ομοιοπαθείς.
Εμαθε την τέχνη της μοδιστρικής, ερωτεύτηκε, μέσα
στο «σπίτι» της.
Έβγαινε τις Κυριακές αλλά είχε μόνο δυο σπίτια
θειάδων να πάει. Ερχόταν και η Μάρω να την δει..
Σημάδια δεν άφησε η αρρώστια στο σώμα
και της καρδιάς τα είχε καλά κριμένα…
Κοντά στα τριάντα της, νοίκιασε ένα σπιτάκι στην
Κοκκινιά, κοντά στο σπίτι της θείας Ευγενείας.
Δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι παρά μόνο να σημαδεύει
υφάσματα, να γαζώνει και να προκόβει.
Είχε όνειρα και αποφασίζει να ανέβει στην Αθήνα
να φτιάξει ατελιέ.
Τα καλοκαίρια ανταμώναμε στο νησί.
Εμενε στο πατρικό της και ο κόσμος πια δεν
φοβόταν.
Το ντύσιμο της άψογο.
Ακόμα θυμάμαι μια λινή σεμιζιέτα με λαχούρια και
ντυμένα κουμπιά.
Αντάμωνε και με τον πρώτο της έρωτα…
Την δίψα για ζωή δεν της την πήρε κανείς..
Κάποτε μου χάρισε ένα βιβλίο με τον τίτλο
«Σπιναλόγκα».
Αυτό το γελαστό προσωπάκι της δεν ξεχνώ ποτέ…
Την θυμάμαι κάθε χρόνο έντονα σαν πλησιάζει
η γιορτή της…
Η Ελένη που μου έραψε το νυφικό μου…
Η Ελένη που σε ανάγκαζε να την αγαπήσεις..
Αν με κοιτάς από κει πάνω σ’αγαπώ…

56 σχόλια:

  1. Καλημερούδια, όταν διάβασα το Νησί σκέφτηκα πόσο θα υπέφεραν αυτοί οι άνθρωποι όχι τόσο με την ασθένειά τους, αλλά με την απομόνωση και τον παραγκωνισμό τους από τους άλλους. Φόβος, άγνοια, μια αρρώστια χωρίς θεραπεία. Μήπως όμως το ίδιο δεν κάνουμε και σήμερα, ακόμη και με αρρώστους που ξέρουμε ότι δεν κινδυνεύουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και συ Ελένη , και κάθε Ελένη της επαρχίας , της Αθήνας κοιμωμένη .............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ όμορφο,χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά

    κάνεις τις ιστορίες να ζωντανεύουν Αντιγόνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mana:
    Το Νησί δεν το έχω διαβάσει.Το βιβλίο της Ελένης ήταν σκληρό και με αφηγήσεις από τους ίδιους τους ασθενείς.

    Οσο για το φόβο της αρρώστιας που αναφέρεις το έζησα τον Δεκέμβρη που όταν έλεγα έχω καρκίνο μου λέγαν μη το λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. marilise:
    Δεν θα το πιστέψεις την ώρα που έγραφα μου στριφογύριζε στο μυαλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. γεια σου γιαγιά Αντιγόνη με τα ωραία σου. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επίσκεψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kihli:
    Είναι αυτοί που αγάπησα πραγματικά εδώ μέσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιαγια Αντιγονη καλημερα, πολλα μικρα νησια ητανε τοτε η πατριδα μας, αρρωστια σταμπα για το σπιτι και την οικογενεια, πολυ καλο το βιβλιο της αγγλιδας ''το νησι'',φιλια απο το κατινακι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Vaggelis:
    Εγώ σε ευχαριστώ για ότι ανακάλυψα στο μπλογκ σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. dimitris:
    Δεν το έχω διαβάσει αλλά θα το κάνω.
    Εχω ακούσει πολλά για αυτό.
    Φιλιά στο Κατινάκι μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα Αντιγόνη μου.
    Αν και διαβάζω πολύ το βιβλίο αυτό δεν το έχω διαβάσει, όμως έχω διαβάσει βιβλία με "ηρωίδες" όμοιες της Ελένης σου.

    ...Σε ανάγκαζε να την αγαπήσεις ε;;
    μμμ, δεν γίνεται αυτό, νομίζω. Αν δεν είσαι ικανός ν'αγαπήσεις κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σ'αναγκάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έχει και σήμερα λεπρούς... Καρκινοπαθείς που κρύβουν την ασθένεια, φορείς του aids που τρέμουν μην μαθευτεί...Ένας γνωστός έκρυβε οτι είχε διαβήτη μην τον απολύσουν.... Πολλές οι Σπιναλόγγες σήμερα, μία σε κάθε σπίτι που έχει ένα... "λεπρό".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το βιβλίο έγινε σενάριο για σήριαλ που θα δούμε του χρόνου.
    Μερικές διηγήσεις "αυτοπτών" έδειξε ο Σταύρος Θεοδωράκης, με την ευκαιρία των γυρισμάτων.
    Το νησάκι το έχουν τώρα σαν αξιοθέατο της περιοχής και καθημερινά το επισκέπτεται κόσμος από απέναντι, που είναι κοντά.
    Εμείς πήγαμε 20 χρόνια μετά που έπαψε να είναι λεπροκομείο.
    Ακούσαμε τραγικές ιστορίες, αλλά και ιστορίες οικογενειακής ευτυχίας.
    Δεν είναι όλα όπως φαίνονται, πολλές φορές.

    ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Άχ αυτές οι μέχρι πρότινος ανίατες ασθένειες πόσα θύματα είχαν... Όμως και η άγνοια γύρω από αυτές γεννούσε ακόμα περισσότερα θύματα στο περιβάλλον του ασθενούς... Απομόνωση.... Μια λέξη που φέρνει περισσότερη ανατριχίλα από την λέξη λέπρα σήμερα... Ευτυχώς η Ελένη θεραπεύτηκε όπως λες και δεν έμειναν παρά τα κρυμμένα καλά στην καρδιά σημάδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υ.Γ. "Ζηλεύω" με την καλή έννοια το γεγονός ότι ακόμα δεν το ανέβασες καλά καλά και παρά την πρωινή ώρα πολλοί φανατικοί σου, οκτώ μέτρησα, μεταξύ αυτών πιά και εγώ, το διάβασαν και το σχολίασαν άμεσα... Ευχαριστώ και για το σχόλιο στην δική μου ανάρτηση... Είδες πόσο μοιάζουν στην αρχή οι ιστορίες μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γιαγιά Αντιγόνη Καλημέρα!
    Έρχεται μια σειρά νομίζω στο ΜΕΓΑ...με το νησί της Σπιναλόγκας.
    Τι ασθένεια κι'αυτή! Πώς μαστίγωσε για αιώνες κορμιά και ψυχές!!!
    Ευτυχώς που η επιστήμη βγήκε νικήτρια!!! Έτσι όπως σύντομα θα βγει και για την άλλη την μάστιγα!
    Όπως πάντα η γραφή σου και η ιστορία σου τράβηξε το ενδιαφέρον όλων μας! Φιλί και απο τα δύο μαγουλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γιαγιάκα μου,

    είναι πράγματι μερικοί άνθρωποι που σε αναγκάζουν να τους αγαπήσεις! όχι με επιτηδευμένους τρόπους αλλά με το μεγαλείο της ψυχής τους!
    Κι αυτή η μορφή αγάπης τείνει να αγγίξει τον απόλυτο ορισμό της λέξης!

    Κάπως έτσι με αναγκάζεις κι εσυ!
    :)))

    Φιλιά
    Καλημέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. meggie:
    Κορίτσι μου όταν λέω ανάγκασε εννοώ τον χαραχτήρα της, το γέλιο και την αισιοδοξία της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ:
    Λένα μου το έζησα με τον καρκίνο μου.
    Φοβήθηκαν την λέξη!
    Ασε που πολλοί μου είπαν το αμίμητο:
    Αφού δεν θα σου πέσουν τα μαλλιά με τις θεραπείες δεν έχεις λόγο να το μάθουν!
    Οι σημερινοί λεπροί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ:
    Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει.
    Μόνο αυτό που μου έδωσε πριν πολλά χρόνια η Ελένη.
    Ηταν σπαραχτικό μα πιο πολύ οι διηγήσεις της από το νοσοκομείο.
    Την εκπομπή του Θεοδωράκη την έχω δει.
    Για το σήριαλ που ετοιμάζεται θα είναι βασισμένο στο βιβλίο Νήσος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Drmakspy:
    Ακριβώς για το λόγο του ότι μοιάζουν με τράβηξε η ανάρτηση σου!
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. kariatida62:
    Μακάρι να βγει η επιστήμη νικήτρια σε όλα!
    Σου στέλνω φιλιά και αγκαλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Coula;
    Από χθες έχω πρόβλημα με την σελίδα σου.
    Μπαίνω και μου δείχνει μόνο την φωτό με τον τίτλο.
    Αυτό μόνο στην δική σου θα προσπαθήσω πάλι.

    Για τα γλυκόλογα τι να σου πω;
    Θα ήθελα να σε είχα κοντά μου να σου σκάσω ένα φιλί!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αντιγόνη μου καλημέρα!
    Πολύ συγκινητικό κι αληθινό όπως πάντα το κείμενό σου.Περιττό να σου πω πως "Σπιναλόγκες" υπάρχουν και σήμερα,διαφόρων ειδών,άλλωστε το βιώνεις και συ.Ανθρωποι σαν τη γιαγιά και σαν την Ελένη δεν ξέρω αν υπάρχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γιαγιά

    νομίζω πως λύθηκε το πρόβλημα!

    Ηταν πρόβλημα θέασης από εξπλόρερ! Από μοζίλα φαινόταν κανονικά!

    Μουατςςςςς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. H δύναμη της θέλησης...Κάπως έτσι θα κατάφερε να επιβιώσει η Ελένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πόσο με συγκίνησες να ξερες!!
    Τι να σου πω εχω ανέβει στο νησί και ήταν συγκλονιστικό, αν δεν σε απασχολώ διάβασε τσίμπα το το βιβλίο να το διαβάσεις είναι φανταστικό!!!νασε καλά!!!
    Πολλά φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. zeidoron:
    Με κολακεύεις αλλά πιστεύω ότι η αγάπη επιστρέφεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Coula:
    Μπήκα κοριτσάκι μου από τύχη γιατί στο τεχνικό μέρος με..κόψανε.
    Γέλασα και θυμήθηκα!

    Τα φιλιά της γιαγιάς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Μαίρη:
    Η δύναμη της θέλησης μαζί με τα αντιβιοτικά φάρμακα που ξεκινούσαν εκείνη την εποχή.
    Στάθηκε τυχερή και την ευγνωμοσύνη της την έκανε αγάπη για όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ΦΟΥΛΗ:
    Το είδα και σε ευχαριστώ πολύ!
    Στην Κρήτη κατεβαίνω τα καλοκαίρια, είναι η πατρίδα της άλλης γιαγιάς τα Χανιά.
    Μακάρι να τα καταφέρω να περάσω στο νησί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εχω διαβάσει το νησί.
    Τι δράμα ήταν αυτό με τους λεπρούς;

    Πολύ καλό το ποστ σου γιαγιά. Θα το διαβάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ΑΝΤΙΓΟΝΗ
    Εμενα η εμπειρια μου ειναι με μια αλλη κατηγορια ..λεπρων..του σημερα...τους ΨΥΧΙΚΑ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ..
    Ενω η επιστημη στον τομεα αυτον εχει κανει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προοδο εν τουτοις ο κοσμος ακομη τρεμει τον παρανοικο τον τρελλο...και ο αποκλεισμος ειναιΑΜΕΣΟΣ καιΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ...
    Βεβαια φταινε και οι Ψυχιατροι και τα επιστημονικα τους οργανα που
    δεν εχουν ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙ την προοδο που εχει γινει...
    Ας ειναι εγω θα διαθεσω ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΘΕ ΤΙ
    για να πεισω ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΩ οτι ο ψυχικα αρρωστος ανθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
    ΟΥΤΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΟΥΤΕ ΚΛΗΡΟΝΟΜΕΙ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΟΥΤΕ ΚΟΛΛΑΕΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. bear:
    Εγώ δεν το έχω διαβάσει αλλά θα προσπαθήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Φοβερό κείμενο, συνταρακτική ιστορία...όπως όλες οι ιστορίες τέτοιου είδους, αλλά και όλες οι περιπτώσεις κοινωνικού αποκλεισμού όπως αυτές που αναφέρετε πιο πάνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αντιγόνη μου με συγκίνησες βαθιά σήμερα. Ο Θεός ν'αναπαύσει τη ψυχούλα της.

    Διάβασα το βιβλίο "το νησί" της β.χιλσοπ αλλά διαφορετικό είναι να το διαβάζεις και διαφορετικό να το ακούς από άνθρωπους που το έζησαν. Όπως είπες το πόνο της καρδιάς τον είχε καλά κρυμμένο.

    Να'σαι καλά Αντιγόνη μου και καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Καλημέρα γιαγιάκα μου! Οι ιστορίες σου πάντα με συγκλονίζουν! Ευχαριστώ που τις μοιράζεσαι μαζί μας...

    Σε φιλώ *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ανεραιδα:
    Τον αποκλεισμό πολύ εύκολα τον βάζουν και σηκώνουν τοίχους.
    Εύχομαι να μη βρεθούν ποτέ στην ίδια δίνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. DaizyCrazy:
    Ούτε και εγώ το διάβασα.
    Ισως γιατί οι κιτρινισμένες σελίδες του βιβλίου που μου χάρισε η Ελένη είναι χαραγμένες στο μυαλό μου και δεν θέλω να τις αλλοιώσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. drosostalitsa:
    Μου κάνει καλό το μοίρασμα και σας ευχαριστώ όλους.
    Σε εσένα κοριτσάκι, φιλί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. να ναι καλά εκεί που είναι !!!!

    να σαι και εσύ καλά που την θυμάσαι με αγάπη και μας την γνωρισες και εμας γλυκειά μου Αντιγόνη.

    σε φιλώ πολύ πολύ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Κάπως έτσι ένιωσα όταν επισκεύτηκα τη Σπιναλόγκα....

    Να'σαι καλά γιαγιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αντιγονη μου....

    Καθε μερα σα γιατρος ζω, το ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
    ....καταλαβαινω....ερμηνευω...παρηγορω.
    Την ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΩΝ "ΥΓΕΙΩΝ"τη ΝΟΙΩΘΩ...αφωνος μενω...δεν αντεχω.

    ...το κειμενο σου ειναι ΚΑΙΡΙΟ,ΠΗΓΑΙΟ που ΔΟΝΕΙ!!!
    ακομα και επαγγελματια της υγειας,που βγαζει λεφτα απο:

    ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ,ΤΩΝ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΩΝ.
    ευχαριστιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Περιμένω κι εγώ να δω το σίριαλ που έχει βασιστεί στο βιβλίο. Τραγικές ιστορίες πολλές φορές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. MariaB:
    Στο βασανισμένο ανήκει μια θέση στον Παράδεισο όσο και αν δεν τον πιστεύω..
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. aKanonisti:
    Θα ήθελα πολύ να πάω..
    Ισως τούτο το καλοκαίρι γίνει κατορθωτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. iamaticus:
    Αυτή η κόλαση των "υγειών" γιατρικό δεν βρίσκει..
    Ευχαριστώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. kiki:
    Περιμένω να το δω..
    Δεν το γνώριζα..
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΑΝΤΙΓΟΝΗ μου :

    υπαρχει ντοκυμανταιρ στο ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ....ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ!
    ....εξαιρετικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Αχ Ελένη!
    Καλό τριήμερο γιαγιάκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. υπέροχη ιστορία. την έζησα μέσα απο διηγήσεις της μητέρας μου, για μια γειτονοπούλα στο χωριό της που την ΄΄κήδεψαν΄΄ την μέρα που έφυγε για την σπιναλογκα.
    τήν έζησα ομως και στην σημερινή εποχή που λέξεις οπως ο καρκίνος έχουν την ίδια έννοια και στιγματίζουν ανθρώπους και οικογένειες.
    φιλιά αντιγόνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;;;;

    Άντρα πράμα να τον κάνεις να κλαίει σα μωρό παιδί; Και είμαι και στη δουλειά κιόλας..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή