Η βδομάδα πριν την τη Μεγάλη λέγεται «κουφή»
γιατί δεν έχει λειτουργίες.
Ηταν οι μέρες που έπρεπε να καθαριστούν τα σπίτια.
Είχαμε ένα μικρό ταρατσάκι που απλώναμε
τις μπουγάδες δίπλα στην κεραμοσκεπή.
Από εκεί άρχιζε το άσπρισμα.
Μετά ανεβάζαμε τα χράμια και το «καλό» χαλί
της τραπεζαρίας.
Τα βαρούσαμε αλύπητα, με τον κόπανο να καθαρίσουν
και να τα δει ο ήλιος.
Η άλλη μέρα σειρά είχε το καθάρισμα της σάλας.
Από το σερβάν έβγαιναν τα ποτήρια και τα πιατικά
για πλύσιμο.
Εβγαινε το μεγάλο ξύλινο τραπέζι με τα λιονταρίσια
πόδια μαζί και οι καρέκλες να τριφτούν τα πατώματα
και να περαστούν με κερί.
Οι μικρές τρίβαμε με τα φανελένια πανιά,
αφού πρώτα είχαν σαπουνιστεί τα παράθυρα και είχαν
καθαριστεί τα τζάμια με σαπούνι και εφημερίδες.
Ο καθρέφτης πάνω από το σερβάν άστραφτε.
Σειρά είχαν τα μπαμπακένια στρώματα να βγούν
στην αυλή.
Ντουλάπες μπαούλα όλα έξω.
Άλλο δράμα.
Να μας κυνηγούν να μη τεμπελιάζουμε.
Η ώρα της κουζίνας ήταν η πιο δύσκολη.
Ασπρισμα στο ταβάνι και λαδομπογιά ένα γύρω
από τη μέση και κάτω του τοίχου σε χρώμα φυστικί.
Και τα ντουλάπια ήθελαν ένα πέρασμα.
Αυτά τα έκανε η μάνα.
Η γιαγιά γυάλιζε την γκαζιέρα με ξύδι και αλάτι
και την πετρογκάζ που της άλλαζε τα φώτα.
Η χαρά μας ήταν σαν ρίχναμε νερό με τους σιδερένιους
κουβάδες στην αυλή με τα ασπρόμαυρα πλακάκια.
-Μη βρέχετε τα πόδια σας και κρυώσετε αλίμονο σας!
Η σταθερή απειλή της γιαγιάς.
Έπλεναν τα σεμέν και τα κολλάριζαν.
Εκεί τελείωνε το γλέντι.
Τώρα έπρεπε να πάμε στον φούρναρη να δηλώσουμε
την μέρα που θα ψήναμε τα κουλούρια και πόσες
λαμαρίνες θα χρειαζόμασταν.
Κόπος πολύς αλλά γινόταν με χαρά.
Πω, πω κάθε χρόνο τέτοια μετακόμιση;
ΑπάντησηΔιαγραφήKoυράστηκα μόνο που τα διάβασα!!!
Αυτή πια δεν ήταν κουφή μάλλον ζαβή θα την έλεγα!!! Του Χριστού τα πάθη τράβαγαν οι γυναίκες τότε.
Εγώ θυμάμαι μόνο που παλιά όλοι κάναμε μπάνιο μόνο κάθε Σάββατο γιατί το θερμοσίφωνο έκαιγε πολύ και δεν μπορούσαμε όποτε θέλαμε να πλυθούμε...μου φαίνεται εκεί θα ξαναγυρίσουμε πάλι :)
Kαλημέρα γιαγιά μας και καλό Σαββατοκύριακο νάχεις!
Όντως παλιά ο κόσμος κουραζόταν για να'χει καθαρό το σπίτι του αλλά το χαιρόταν και πιο πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μέρα να'χεις γιαγιά Αντιγόνη μας και καλό σαββατοκύριακο!
Σαν να βλεπω ταινια εποχής οταν διαβαζω τα κειμενα σου γιαγιακα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερουδια!
Κάνατε αυτή τη διαδικασία κάθε χρόνο; Πάντως και εδώ κάτω, παλιά κάθε Πάσχα παρόμοια είχαν, ξεσήκωναν το σπίτι για να το έχουν καθαρό για τη μεγάλη γιορτή. πολλές προετοιμασίες και καθάρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πότε ....γράφανε τα posts τους μωρέ Αντιγoνάκι;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))))))))))
Φιλί
Τα αγορια δεν κανουν τετοιες δουλειες ελεγε ο παππους και τις κοιταγαμε. Φιλια απο το κατινακι.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτες ειναι γυναικες ρε μαγγα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή"το μεγάλο ξύλινο τραπέζι με τα λιονταρίσια
ΑπάντησηΔιαγραφήπόδια..."
(Το τραπέζι της πεθεράς μου μου θύμισες!)
Τι χαρούμενες προετοιμασίες...
ax!!βρε Αντιγονάκι μου,τι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήθύμησες! το ασβέστωμα μέχρι και στα πεζοδρόμια,και μετά καθάρισμα και στην εκκλησία.(αυτό το κάνουν στο χωριό μέχρι και σήμερα)φιλάκια πολλά και μια σφιχτή αγκαλιά.
αχ βρε γιαγιά αντιγόνη!!!πως τα καταφέρνεις κάθε φορά και με κάνεις και δακρύζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι τα κάναμε κι εμείς, και η γειτονιά ολάκερη. και ποσο το χαιρόμασταν, άσχετα αν το σκάγαμε όποτε μπορούσαμε.
αυριο κατεβαίνω στο χωριό να ασπρίσω την μάντρα, την αυλή και τα πεζούλια ( με ασβέστη!!!), το κάνω κάθε χρόνο ειτε κανουμε πασχα στο χωριό ειτε οχι (οπως φέτος)
να είσαι πάντα καλά
Aντιγόνη μου, σήμερα ξετύλιξες και άπλωσες μπροστά στα μάτια μου πολύτιμα έθιμα μιας εποχής που -φοβάμαι-έτρεξε μακριά μας, παίρνοντας μαζί της οικογενειακούς δεσμούς, την αγάπη, το νοικοκύρεμα, κυριολεκτικά και αλληγορικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ γι' αυτό, να είσαι καλά...
Στο σπίτι της γιαγιάς μου, κεντρικότατα των Αθηνών, υπήρχε και πλυσταριό στην αυλή. Και υπηρεσίες που τα έκαναν όλα αυτά. Δεν το πρόλαβα σε πλήρη λειτουργία, το πλυσταριό, όμως το θυμάμαι ακριβώς πως ήταν γιατί έζησα σ' αυτό το σπίτι 17 χρόνια! Και ήταν αγαπημένο δωματιάκι, με τζάκι που πάνω έμπαινε το καζάνι και σχοινιά για το άπλωμα just in case που έβρεχε έξω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ξύδι το καθάρισμα των χαλιών το πρόλαβα. Ομοίως πρόλαβα και το κέρωμα της σάλας!!!Και το κολάρισμα στα πετσετάκια !
Εννοείς πως ούτε η γιαγιά, ούτε η μάνα, ούτ' εγώ, κάναμε ποτέ τέτοιες δουλειές (οι κοντέσες... χα χ αχ α)!
τσουρέκια έκανε η γιαγιά, αλλά άλλος ζήμωνε!!! στην πήλινη λεκάνη!
Καλέ, ανάρτηση, έκανα!!!
Αντε καλό Πάσχα !
kariatida62:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους έβγαινε η ψυχή!
Η εβδομάδα των παθών.
Για να αποφύγουμε το θερμοσίφωνο βάζαμε την γκαζιέρα και μπανάκι στην κουζίνα!
Καλά να περνάς!
Όλοι εμείς παλαιάς καταγωγής έχουμε αναπνεύσει πολύ ασβέστη,ναι μεν σκότωνε όλα τα μικρόβια αλλά μαζί και τους ανθρώπους. Απορώ πως το επιτρέπουν ακόμη στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ κι αυτό το παρκέ που όλο κυκλοφορούσαμε με μάλλινα πανιά στα πόδια, αχ τι μου θύμησες!!
Χρόνια Πολλά καλή μου Αντιγόνη
DaizyCrazy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν εργάζονταν.
Είχαν χρόνο για δουλειές και διάθεση για τραπεζώματα.
Φιλιά και καλό Σ/Κ!
Ρίκη Ματαλλιωτάκη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εποχές ήταν οι ίδιες με τις ασπρόμαυρες.
Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Την αγάπη μου!
Aντιγόνη μουυυυ....αγχώθηκα λέμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)))
Είδε πόσο νοσταλγούμε όλοι μας τα παιδικά μας ανέμελα (για τώρα..γιατί τότε δεν το βλεπαμε καθόλου έτσι...)χρόνια;
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
...ή αλλιώς «βουβή» για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Αυτά να τα πεις στον πατέρα μου που λύσσαξε 4 μέρες τώρα και μας έχει στρώσει στο άσπρισμα! τουλάχιστον θα ξεκουραστούμε λίγο τη Μεγαλοβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο Σ/Κ γιαγιάκα μου!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήMana:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πάσχα "μύριζε" και πάστρα!
Τότε που ζέσταινε ο καιρός και άνοιγε η καρδιά σου!
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ΑΛΩΝΙ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι τυχερές που είναι οι γριές σήμερα;
Πολλά φιλάκια φοραδίτσα μου!
dimitris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτό το λόγο ξεσάλωσαν μετά με τα φεμινιστικά!
Τώρα δεν πιστεύω να μη βοηθάς το Κατινάκι!
Φιλιά και στους δυο σας!
Αunt Donna:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυναίκες με τσαγανό και μαγκιά.
Σε αγαπώ το ξέρεις;
agrampelli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα "πόδια" με τρόμαζαν.
Μόδα κι' αυτή!
Καλό Σ/Κ!
φουρτουνιασμένη ψυχή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι όμως μια χαρούμενη διαδικασία;
Φιλάκια!
RedHat:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε καλή δύναμη!
Η μυρωδιά του ασβέστη...
Σε φιλώ!
to alataki:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη και το νοικοκύρεμα..
Και την χαρά της αντάμωσης.
Μπορούμε να τα κρατήσουμε και η ευθύνη πέφτει στις μεγάλες να δένουν την οικογένεια.
Πολλά φιλάκια!
Aντιγόνη μου, σήμερα ξετύλιξες και άπλωσες μπροστά στα μάτια μου πολύτιμα έθιμα μιας εποχής που φοβάμαι πως έτρεξε μακριά μας, παίρνοντας μαζί της τους οικογενειακούς δεσμούς, την αγάπη, το νοικοκύρεμα, κυριολεκτικά και αλληγορικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ
Συγνώμη, δεν ξέρω γιατί δημοσιεύτηκε δυο φορές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκο-Κ-Ζ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες η μπουρζουαζία! χαχαχα
Δεν έχει σημασία ποιος τα έκανε οι μυρωδιές ήταν ίδιες!
Πολλά φιλιά ζουζούνα μου!
Evie:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά δεν ξέραμε ότι πείραζαν.
Τα παπούτσια με σόλα από αμίαντο;
Τα πατάκια τα μισούσα!
Σου εύχομαι καλή διαμονή!
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν η χαρά της νιότης και αυτό νοσταλγούμε..
Φιλιά και αγάπη!
Gi-G.K.B:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά λέει ο πατέρας, γρήγορα στη δουλειά και όχι τσαπατσουλιές!
Σε φιλώ!
Ομορφες μνήμες αυτές, όση κούραση κι αν κρύβουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραπέζι με τα λιονταρίσια πόδια αθάνατο, δεν υπάρχουν πια τέτοια κομμάτια.
Φιλιά, καλό βράδυ!
Κι εμείς το ίδιο, λες και τάγραψα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που στην αυλή δεν είχαμε ασπρόμαυρα πλακάκια, είχαμε καλντερίμη με μικρές πέτρες, που
σχημάτιζαν,κύκλους,ρόμβους κ.τ.λ.
Τα σκούρα ξύλινα κάγκελα στην εσωτερική σκάλα τα αλείφαμε με πετρέλαιο να γυαλίσουν.
ΕΛΕΝΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αυτό το τραπέζι πολύ μόδα ε;
Φιλιά!
Frezia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς παιδί μου είχατε αρχοντόσπιτο!
Και εσωτερική σκάλα!
Πολλά φιλιά!!!
ο τοιχος ήταν φυστικί - και τα πλεκτά όλα κολλαρισμενα. μμμ μου μυρισε το ταουρέκι
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
Άχ Αντιγόνη! Μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια στο Τσιρίγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθε Πασχα πηγαινα στην Τριπολη στη γιαγια μου, 20 χρονια πισω αν κλεισω τα ματια μου εχω καποιε ςαπο αυτες τις εικονες, καποιες οχι ολες ... ομορφες εποχες !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήevi:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τσουρέκι από τα χεράκια τους!
Σε φιλώ!
Μαίρη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ανταμώνουν οι μνήμες πόσο μου αρέσει!
Σε φιλώ!
ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσπούλα μου αυτές τις εικόνες κράτα τις θα σου κάνουν συντροφιά,
Φιλιά και στους δυο σας!
Βιβλίο πότε θα γράψεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι αυτό το ηλεκτρονικό, το άλλο με τα φύλλα, το χειροπιστό.
Φιλιά θαλασσένια.
Γιαγία Αντιγόνη είμαι καινούργια στο blog σου κι έχω μαγευτεί ειλικρινά απ'όλα τα ωραία που γράφεις! Έχουν το άρωμα της παλιάς εποχής, που αν και δύσκολη...ίσως να 'θελες να ζήσεις! Κι όσο για την ανάρτησή σου...νιώθω πολύ ανεπρόκοπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Thalassenia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτοιμο είναι αλλά δειλιάζω!
Φιλιά!
Nantia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ήρθες κοριτσάκι.
Μου άρεσαν πολύ τα υφασμάτινα αυγά σου!!
Την αγάπη μου!
Γιαγιά Αντιγόνη,εγω θυμαμαι απο την γιαγιάκα μου, περιγραφές τέτοιες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως οι γυναίκες της εποχής αυτής, δεν έχουν καμια σχέση με τις σημερινές γυναίκες που και όλες τις ανέσεις έχουμε και πάντα κουρασμένες είμαστε!!!
Φιλιά :))
τι ωραιο που ειναι καλή μου...το διαβαζω αυριο βραδυ ε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια και καλή μεγαλη εβδομαδα
ΕΥΗ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα κοριτσάκι μου έχετε πιο σκληρές συνθήκες να αντιμετωπίσετε.
Δουλειά, κοινωνικές υποχρεώσεις, οικογένεια και ο χρόνος δεν σας αφήνει.
Σε φιλώ!
Nana Tzouma:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ κοριτσάκι μου.
Καλά που μου το είπες για να πάρω ραδιάκι μαζί μου μιας και θα είμαι για την διήμερη θεραπεία μου!
Σε φιλώ!!!!
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))
Μη διστάζεις για το βιβλίο γιαγά Αντιγόνη. Είσαι απίθανη στις διηγήσεις και στις μνήμες που ξυπνάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες οι ευχές του σκρουτζάκου.
Φιλιά θαλασσένια.
SKROYTZAKOS:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΎ ΓΛΥΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΕΥΧΕΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!!
Καλα τι μου θυμισες, ο μπαμπας μου ηταν αρτεργατης, τα κουλουρακια μεχρι το '64 περιπου που πηραμε κουζινα τα εφτιαχνε εκεινος στο φουρνο και θυμαμαι τη γεματη τσαντα που εφερνε και μοσχοβολουσε.Αλλα και την εποχη μεταξυ '68 και '72 που ειχαμε δικο μας φουρνο, το πανηγυρι που γινοταν με τις λαμαρινες καθε Χριστουγεννα και Πασχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ θυμάμαι τον Τάσο με τον τεράστιο πάγκο που μοσχοβολούσε...
Φιλιά!