Πάντα περνάμε καλά και είχα καιρό να τα πούμε
και να κουτσομπολέψουμε.
Της πήγα και συνταγές από τα παιδιά μου, εσάς φυσικά και
ματογούρλωσε, η αδελφούλα μου.
Έφτιαξε τα αφράτα μπιφτέκια του Δύσπιστου και πολύ νόστιμα
τα βρήκαμε.
Τώρα το έχει ρίξει στις συνταγές σας. Μαγειρεύει για δυο νοικοκυριά,
να βοηθήσει τα παιδιά της που εργάζονται.
από τον πάνω όροφο άρχισαν.
-Αρχισε η λυσσασμένη, στάσου να ακούσεις τι θα γίνει!
-Ελα μωρέ παιδάκια είναι.
Μέχρι να αποσώσω την κουβέντα άρχισε η μάνα να ουρλιάζει.
Τα επίθετα βαλμένα σε σειρά.
Βλαμένη, ηλίθια, τρελή, αναίσθητη…
-Που τα βρίσκει μωρέ τόσα νεύρα;
-Μπορεί να κάνει συλλογή.
-Μωρέ μην αστειεύεσαι, αυτή είναι τρελή, όλη μέρα σκούζει.
Οσο βράδιαζε, τόσο δυνάμωναν οι τσιρίδες.
Πατέρας και μάνα σε κατάσταση «δέστε τους»
Ένα κοριτσάκι στην έκτη δημοτικού και ένα στην πρώτη.
Το επόμενο μεσημέρι γυρίζοντας από την βόλτα μας
βρίσκουμε την μάνα να περιμένει το σχολικό.
Χαιρετούρες τυπικές και τα δυο μικρά να τρέχουν στην μάνα.
-Κα Νότα μου, είδες πώς χόντρυνε η μεγάλη, σαν βόδι τρώει!
-Ακου κοπέλα μου όσο θα ουρλιάζεις τόσο θα τρώει ψώμες
για να μη φάει εσένα!
-Καλέ αστειεύεται η αδελφή μου, ψέλλισε η Νότα τραβώντας
μου το μανίκι.
-Μα δεν φαντάζεστε τι περνάω να φάνε να διαβάσουν να μαλώσουν!
-Σώπα !!! Ότι δηλαδή, κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου και ότι
έκανες και εσύ. Και που είσαι κοπέλα μου ο τίτλος δεν κάνει την αξία.
Ούτε αν είσαι μάνα, αδελφή, κόρη, φίλη…
Αντε γειά και καλά μυαλά!
Η Νότα ακόμα προσπαθεί να ρίξει την πίεση.
Το μόνο που έχω να πω είναι ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει παιδιά. Και μάλιστα δύο. Ειδικά αν δεν το αντέχει. Κάνεις μόνο όσο μπορείς. Δεν έχω φωνάξει ποτέ στο παιδί μου. Ούτε μία φορά. Επιλογή. Οπως επιλογή και το ένα παιδί. Τρελλαίνομαι με κάτι τέτοια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΗ ΠΟΙΟ ΟΜΟΡΦΩ ΑΠΟ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΔ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ,ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΧΗ ΤΗ ΘΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΥΡΑ ΜΟΥ.ΧΕΡΕΤΗΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ ΠΕΡΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΧΑΧΑ.ΚΑΛΗΣΠΕΡΟΥΔΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς πολλοί γονείς βγάζουν τα νεύρα τους πάνω στα παιδιά τους. Πόσες φορές δεν έχω δει στο δρόμο μικρά παιδάκια να τρώνε φάπες ή να τα μαλώνουν οι γονείς τους? Λυπηρο θέαμα. Είχες δίκιο Αντιγόνη. Όσο η υστέρω μάνα θα μαλωνει το παιδί της, τόσο πιο χοντρό θα γίνεται. Καλά έκανες και μίλησες. Όχι βέβαια ότι αυτή κατάλαβε και τίποτα....
ΑπάντησηΔιαγραφήπεστα μας γιαγια αντιγονη,τωρα που ''μεγαλωσα''δεν μου αρεσει να μαλωνουν τα μικρα, οταν ημουν στην πρωτη γραμμη ολο φωνες, το κατινακι,αγκαλιες,φιλια,τραγουδια,τωρα η κορη μου μου λεει θυμασαι....τα αυτια κατω αλλα η ζημια εχει γινει,μπορει με τα γραφτα σου να ''σωσεις''κανεναν απειρο, μπραβο. τα γνωστα φιλια απο το κατινακι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τις μανάδες να φωνάζουν σαν υστερικές με τα δύσμοιρα τα παιδάκια δε το καταλαβαίνω. Αφού δε το κατέχουν το σπόρ γιατί δηλώνουν συμμετοχή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Σαρακοστή!
Κοίτα...έχω φωνάξει και γώ στο παιδί μου..τότε,παλιά!Όταν είσαι νέος,σε πνίγουν πολλά και πολλή υπομονή δεν έχεις...Τώρα το θυμάμαι συχνά,και λίγο με πονάει.Αξιοζήλευτοι αυτοί που κατάφεραν και δεν χάσανε τον έλεγχο φωνάζοντας ποτέ(?) στα παιδιά τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήCoffeemug:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι είναι αλλά πολλοί τα θεωρούν τα παιδάκια που φέρνουν στον κόσμο σαν συμπλήρωμα στο πακέτο γάμος.
MOLEMOU:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες τα παιδί μου!
Μα έξαλλη έγινα, η γυναίκα.
Και όσο έμαθα ότι αυτό είναι ενταγμένο στην καθημερινότητα τους, αποτρελαίνομαι.
Πάω για το χάπι!
Pink-Fish:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδί μου τι να καταλάβει;
Πολλες φορές η Νότα τρομάζει τόσο που φοβάται τα χειρότερα.
Οι γονείς της δε μένουν στην ίδια πολυκατοικία και δεν τολμούν να της μιλήσουν!
dimitris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι Δημήτρη μου έχουμε κάνει τα καυγαδάκια μας με τα παιδιά μας, μόνο
που εδώ είναι ακραία και νοσηρή κατάσταση.
Φιλιά στο Κατινάκι και στην κοράκλα σου
ΤΥΧΕΡΕ!!!!!!
Gi Gaga Kouni Beli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγα που το καταλαβαίνουν!
Και την έξοδο να τους δείξεις χαμπάρι δεν παίρνουν.
agrampelli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά όποιος πει ότι δεν έχει βάλει τις τσιρίδες θα είναι ψεύτης.
Εδώ μιλάμε για άρρωστη κατάσταση.
Αντιγονη καλησπερα και καλη σαρακοστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θυμησες!! Πριν 26 χρονια παρομοια συγκατικοιση, Ενα ζευγαρι νιοπαντρο απο πανω μας στο χρονο γεννησε ενα κοριτσακι μετα απο 2 χρονια ενα αγορι. Καθε μερα φωνες νευρα η μανα, χαμπς.
Ενα καλοκαιρι ηταν τα παιδια 4 και 2 μεσημερι ολοι κοιμομασταν, ξαφνικα κλαματα φωνες , βγαινω στο μπαλκονι να ακουσω τι εγινε και τι να δω η μανα κυνηγουσε τα παιδια και τα εδερνε και ελεγε οτι της ερχοταν.
Δεν αντεξα, τα νευρα στα υψη, ευτυχως δεν εχω πιεση, ανεβηκα και της ειπα οτι αν το ξανακουσω αυτο θα φωναξω την προνοια και κοινωνικη λειτουργο.
Καπως ησυχασε απο κεινη τη μερα.
Μεγαλωσαν τα παιδια ευτυχως ειναι καλα παιδια αλλα η μανα υστερικια εξακολουθει να ειναι. Τη βλεπω καμια φορα στο δρομο μ ενα σκυλο τον βγαζει βολτα. Της εκανε δωρο μου ειπε η κορη της, μαλλον....για να ειναι πιο ηρεμη!!! Καλο βραδυ Αντιγονη.Σοφια. (Αποκλ)
ΣΟΦΙΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά έκανες!
Πολλές φορές τους χρειάζεται μια απειλή μη και βάλουν μυαλό.
Οι μικροκαυγάδες γίνονται, μη τρελαθούμε αλλά η βία ποτέ!
Καληνύχτα γλυκιά μου!
Έλα μωρέ γιαγιά Αντιγόνη και η μικρομάνα έχει κουραστεί και μερικές φορές παραφέρεται..η πίεση της δουλειάς, τά άγχη! Εσυ τα δικά σου τα ξέχασες; 'Όλες οι γιαγιάδες είμαστε διαφορετικές απ'ότι όταν είμαστε μαμάδες..πιο μαλακές, πιο τρυφερές, περισσότερο υπομονετικές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος βλέπεις λειαίνει τους ανθρώπους!
Τι χαρά πήρα όταν σ'είδα μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μου! :)
Μια χαρά έκανες και άνοιξες το στόμα σου και μίλησες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι δηλαδή ότι ίδρωσε το αυτί της, αλλά......
Ζω την ίδια κατάσταση με μιαν αλλη "μαμά" στην πολυκατοικία μας!
Κάθε απόγευμα ουρλιαχτά για να διαβάσει το εξάχρονο αγοράκι της.
Τι ηλίθιο το ανεβάζει, τι βλαμμένο το κατεβάζει, έλεος πια!
Θέλω κάποια στιγμή να της μιλήσω, αλλά μου λέει ο άντρας μου, μην ανακατεύεσαι. Πραγματικά λυπάμαι το αγοράκι.
Τεσπα, καλό σου βράδυ!
Καμιά φορα οταν μαλώνω τα παιδια μου για κατι, μετα παω στο κρεβατι τους που κοιμούνται και τα χαϊδευω, τα φιλαω, γιατι νοιωθω ενοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδια ειναι και θα μαλωσουν και θα παίξουν και θα φωναξουν.
Αυτη ειναι και η καλύτερη ένδειξη οτι ειναι υγιή και στα καλα τους.
Αν ηταν ήσυχα θα τα λεγαμε "φυτα" τωρα που εχουν ζωη μεσα τους τα λεμε ζωηρά...μωρε τιποτα δεν μας καλύπτει εμας τους μεγαλους μου φαινεται.
Ξεχασαμε τα δικα μας και τωρα τα βλεπουμε ολα απο απεναντι.
Καλα της τα ειπες!!!!!
Τα παιδια ειναι η ΖΩΗ και αλοιμονο σε οποιον εχει αντίρρηση σε αυτο.
Είναι μαγκιά να εισαι μάνα,η κυρία για μπάτσες ήτανε...
ΑπάντησηΔιαγραφήkariatida62:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζεις πως δεν θυμάμαι τα δικά μου χαίρια;
Και φωνές και τσακωμοί με τρία παιδιά δεν το συζητώ, εδώ έχουμε να κάνουμε με το παράλογο και ακραίο.
Δεν υπάρχει μέρα ήσυχη.
Μπορεί η γυναίκα να έχει κάποιο πρόβλημα ποιος ξέρει!
ΕΛΕΝΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές το μυαλό της αδελφής μου πάει σε καταστάσεις που γίνεται το κακό και εκ των υστέρων ψάχνουμε τα "πώς".
ΠΟΥΑΝΤΕΡΙ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι πως εδώ δεν ακούγονται τα παιδάκια μακάρι να ούρλιαζαν και αυτά. Οπως γινόταν και στο δικό μας σπίτι κάθε που έβαζα τις φωνές.
Και θύμωνα και παράλογη γινόμουν, αλλά βρε κορίτσι μου να δικαιολογήσω το κάποιες φορές όχι το κάθε μέρα!
Καλημέρα γιαγιάκα μου! Πολύ καλα της τα είπες! Μάνα δεν είναι μόνο ένας τίτλος που πέρνεις όταν φέρεις παιδιά στον κόσμο, για μένα σημαίνει πολύ περισσότερα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
Γεια στο στόμα σου! Καλά τα είπες αν και δεν νομίζω να κόλησε και τίποτα πάνω της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς οι γονείς δεν συνειδητοποιούν (ή δε θέλουν να συνειδητοποιήσουν) ότι 99% των προβλημάτων των παιδιών τους προέρχεται από δικές τους συμπεριφορές και προβλήματα. Λένε "δε θα το πω του παιδιού" και νομίζουν ότι τα κρύβουν όλα.
Τα παιδιά όμως αισθάνονται το παραμικρό κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας και αντιδρούν με πράξεις (τρώγοντας, έχοντας βίαιη συμπεριφορά) αφού το λογικό και λεκτικό επίπεδο δεν είναι ακόμα αρκετά ανεπτυγμπένο ώστε να προστατεύσουν τον εαυτό τους με άλλο τρόπο.
Τι όμορφα που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά!!!! Τι να πει κανείς για την μάνα αυτή.Δεν είναι ευκολο να μεγαλώνεις παιδιά, θέλει υπομονή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓονιός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, λέγανε παλιά. Κάτι περισσοτερο ήξεραν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αποδείξουν θέλουν ολοι πως κάνουν παιδιά. Τι εγωϊσμός!
Ολοι φάγαμε καμμιά στο ποπουδάκι, να έρθουμε στα ίσα, όλοι είχαμε γονείς νέους, πολύ σωστά (η μάνα μου ήταν μόνη της με άνδρα ναυτικό, κι εσύ το ίδιο, Μήδειες δεν σας είδα...).
περίπτωση η αδελφή σου να μετακομίσει? μπαααα!
ωτασπίδες??? μπαααα!
τα χάπια της, τα χάπια της !!!! και να βγαίνει, να βγαίνει απο το σπίτι!!!
φιλιάααααααα
υ.γ. φαντάσου αυτά τα παιδιά τι κουβαλάνε μέσα τους....
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑ;ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΑ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΡΑΦΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Πριν ποοολλλά χρόνια, όταν ήρθαμε σ'αυτό το διαμέρισμα, βρήκαμε "από πάνω μας" οικογένεια με ένα παιδάκι και η μαμά έγκυος στο δεύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μερικά χρόνια τα παιδακια γίναν τρία!
Τότε είχα υιοθετήσει τον πρώτο μου σκύλο. Ένα ζωντανό ήσυχο και καθαρό.
Τα παιδιά, παίζοντας πηδούσαν από τους καναπέδες και εμείς οι από κάτω, σεισμός 5 ρίχτερ.
Δεν μίλησα και κάποια μέρα, η μαμά μου λέει, δείχνοντας τον Τσίκο:
Ας γαύγιζε τουλάχιστον, για να μην αισθάνομαι ένοχη για τα παιδιά.
Πάντως δεν τα έβριζε, φωναχτά.
Σήμερα ο μεγάλος γιατρός, η μεσαία αρχιτέκτων και η μικρή κάνει φιλόλογος στο μεταπτυχιακό .
Δεν είναι όλα άσπρα/μαύρα σ'αυτή τη ζωή. Έχει και άλλα χρώματα.
Καλό βράδυ
Αχ τα παιδιά είναι κοσμοαγαπημενα και πολύ χαριτωμένα αλλά όταν κοιμούνται!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχχαχχα!!!
αξίζει όμως όση ταλαιπωρία κι αν περνά κανείς...
:)))
drosostalitsa:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει υπομονή και όποιος δεν την έχει ας το σκεφτεί καλά!
Φιλιά!
Daisy Crazy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, μα δεν άντεξα! Οτι είναι ακραίο με εξοργίζει.
Φιλιά!
Πλεκτό εγκώμιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδί μου μιλάμε για υστερία.
Δεν παίζεται η γυναίκα!
Ζουζούνα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες το κορυφαίο τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο του έτσι πρέπει.
Φάγαμε και δώσαμε σφαλιαρίτσες και φωνές, αλλά η καθημερινή βία με τρελαίνει.
Skroytzakos:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρδούλα μου καλά τα λες αλλά υπάρχει και το παράλογο.
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου, εδώ δεν κατηγορώ τα παιδιά.
Μακάρι να ακούω παιδικές φωνούλες και πηδηματάκια να γεμίζει ζωή η καρδιά μου.
Με τη μάνα τα έχω που ουρλιάζει ενώ τα μικρά της δεν ακούγονται, είναι απλά μπουκωμένα!
Marianaonice:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι τα άτιμα, μόνο λίγη υπομονή από την μάνα τους την χρωστάει!
Γιαγιούλα μου καλή,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω και εγώ 2 μικρά (2 χρονών και 6 μηνών). Πρέπει να πω ότι μερικές φορές η κούραση, το στρες και άλλες σκοτούρες (που δεν έχουν να κάνουν με τα παιδιά) σε συνδυασμό με στιγμές τρέλας στο σπίτι, κάνουν τη δόλια τη μάνα να έρχεται στα όριά της.
Ποτέ όμως (και θέλω να ελπίζω ότι αυτό το "ποτέ" θα συνεχίσει να υπάρχει σε όλη μου τη ζωή) δεν έχω καν σηκώσει τη φωνή μου.
Είμαι της σχολής ότι το παιδί πρέπει να το αντιμετωπίζεις σαν ενήλικα, να του εξηγείς τα πάντα και να το αφήνεις να σκέφτεται αυτά τα οποία συζητήσατε. Γιατί τα παιδιά (όσο μικρά και να είναι) καταλαβαίνουν.
Βἐβαια, το γεγονός ότι μερικές φορές θέλω να τσιρίξω, υφίσταται. Νομίζω ότι αν δεν υφίστατο, δε θα ήμουνα και άνθρωπος.
Όταν όμως φτάνω σε τέτοια σημεία, αυτό που κάνω είναι να τα αγνοώ (την μεγάλη κατά βάση, γιατί ο μικρός είναι πολύ μικρός ακόμα). Και όταν τα αγνοείς, μετά από λίγο ηρεμούν (ΟΛΑ τα παιδάκια).
Αυτό δεν της το έχει πει κανένας αυτής της μαμάς;
Μamouli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες μανούλα.
Οποια πει πως δεν φτάνει στα όρια της θα είναι ψέματα.
Τα νεύρα θέλουν διαχείριση και οι ακρότητες.
Μια αγκαλίτσα στα μικρά σου!
εγώ θα της έλεγα της ηλίθιας ότι με κάτι μανάδες σαν κι ατή που αποκαλούν τα παιδιά τους βόδια καταντούν ανορεξικά και βουλιμικά.Ακου βοδι 12 χρονων παιδί πάνω στη εφηβεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒόδι κυρά μου είσαι εσύ!!!
Γεια σου γιαγια Αντιγονη..Ολοι εχουμε φωναξει στα παιδια μας αλλα αν ειναι καθημερινο φαινομενο τοτε υπαρχει σοβαρο προβλημα...Τα παιδια πρεπει να μεγαλωνουν με αγαπη και υπομονη...Καληνυχτα γιαγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αντιμετώπιζα πρόβλημα με τα κιλα μου. Ειδικά σαν παιδί είχα σοβαρό θέμα, δευτέρα δημοτικού ζύγιζα 47 (!!) κιλά. Είναι απορίας άξιο που με τέτοιο παρελθόν, σήμερα είμαι 70 κιλά και όχι 200!Αλλά η μάνα μου το ομολογώ, μου φώναζε, με πίεζε. Κι όσο με πίεζε τόσο έτρωγα. Όταν σταμάτησε να μου το λέει εκατό φορές σταμάτησα κι εγώ να τρώω. Και κατανοώ ότι καμια φορά όταν οι γονείς φωνάζουν δεν το κάνουν από ανάθεμα αλλά επειδή δεν ξέρουν τον τρόπο να σου δώσουν να καταλάβεις πως αυτό που κάνεις μπορεί και να σε καταστρέψει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου γιαγιάκα!!!!