Η Μάρω έμενε με τα τρία παιδιά της στην οδό Νεωρίων
στο Πασσαλιμάνι κοντά στη θάλασσα.
Δύο κόρες και ο μοναχογιός.
Η μεγάλη κόρη είχε τελειώσει Οδοντιατρική και η μικρή
οικιακά με μεταπτυχιακό στην εξολόθρευση μορίων σκόνης.
Ο Λευτέρης της, τεχνικός στη ΣΠΑΠ.(σιδηροδρομική γραμμή
Πελοποννήσου).
Αυταρχική γυναίκα με ένα τσαμπουκά που τον χειριζόταν
με τους δικούς της ιδιαίτερους τρόπους, που όμως δεν
σήκωνε αντιρρήσεις!
Η γνώμη της διαταγή!
Οριζε τα πάντα μια που τα είχε μεγαλώσει μόνη της
με χίλια βάσανα.
Και τα βάσανα μεταλλαχτήκαν σε κλάψα και η κλάψα,
σε προσταγές ανώτατου στρατιωτικού στελέχους.
-Μη και δεν παντρέψεις τις αδελφές σου θα σε καταραστώ
να μη δεις στεφάνι στο κεφάλι σου!
Ελα όμως που ο Λευτέρης, το ονειρευόταν ήδη με την Σοφούλα!
Απέναντι από το σπίτι τους, το όνειρο του με τα καστανά μαλλιά
και τα ανοιχτόχρωμα μελιά μάτια της, είχε το κομμωτήριο της.
Εκεί πήγαιναν η μαμά με την γιαγιά να κάνει περμανάντ
να μη φαίνονται τα αραιά μαλάκια της.
Η κοπέλα ήταν κόρη, μιας δεύτερης ξαδέλφης, από το νησί.
Στο χώρο του κομμωτηρίου μύριζε αμμωνία, ξύλινη λακ
βγαλμένη από πλαστικά μπουκαλάκια με βαποριζατέρ.
Καρέκλες αναμονής και ένα τραπεζάκι Σουηδικού στυλ
με σεμέν και γυάλινο σκαλιστό βαζάκι γεμάτο πλαστικές
παπαρούνες.
Ενας καθρέφτης κολλημένος χωρίς πλαίσιο, στον τοίχο
και το μακρόστενο τραπέζι, στολισμένο με κλαρωτό
ύφασμα σουρωτό σαν γυναικεία φούστα.
Η κάσκα δίπλα στο παράθυρο, να παρακολουθεί την
πελάτισσα και το έμπα-έβγα του Λευτέρη.
Τα Σαββατόβραδα χώνονταν σε ξενοδοχεία για ζευγαράκια.
Για αυτά τα βράδια ζούσε η Σοφία.
Οι Κυριακές αφιερωμένες στις αδελφές του, σινεμά στο Σπλέντιτ,
και πάστα σεράνο στη Μυροβόλο.
Τα χρόνια περνούσαν για όλους και παίρνανε τα όνειρα τους,
γιατί μια Μάρω και μια εποχή αποφάσισαν.
Τρεις φορές έφτασε η Σοφία στο γιατρείο του γυναικολόγου
και άφησε πίσω την ευκαιρία να γίνει μάνα.
Με την εμμηνόπαυση της, έκλεισε και η Μάρω τα μάτια της.
Ο Λευτέρης στα σαραντάμερα ανακοίνωσε στις αδελφές του:
-Παντρεύομαι!
-Στην ηλικία σου; Πενηντάρισες, καημένε, τι θα λέει ο κόσμος
προσπάθησαν οι αδελφές να τον αποτρέψουν όχι για να μη
μείνουν μόνες αλλά γιατί ήταν αργά….
Και η Σοφούλα ντύθηκε νύφη, με τα λουλούδια μαραμένα
στα μαλλιά της…
Ετσι το πρέπει, είχε γίνει σφεντόνα
που έδιωξε τα όνειρα τους,
τότε που σε κάποιο ιατρείο
η Σοφία έχανε την ευτυχία της…
Αντιγονη σαν παραμυθι ειναι αυτη η ιστορια, βαθια ανθρωπινη, μελαγχολικη δυσπεπτη, κομπος στο στομαχι. Αλλες εποχες αλλοι ανθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜολις γυρισα δουλευα απογευμα Αντιγονη και παντα μια ματια στη σελιδα σου μου εχει γινει απαραιτητη. Καληνυχτα.
Σοφια (αποκλ).
KALHMERA GIAGIA EIXES DEN EIXES MOU KANES THN KARDIA PERIBOLH KAI SHMERA .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες χαμένες έτσι ζωές..
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι για τα πρέπει που τελικά τσάμπα πέρναγαν τα χρόνια..
πόσο πίσω με πήγες τώρα γιαγιά Αντιγόνη..
καλό βράδυ :)
ανεπαναληπτη γιαγια αντιγονη, ρε μανια σε αυτη την χωρα ολοι να ανακατευονται στις ζωες των αλλων, εφαγε ο ανθρωπος την ζωη του και στο τελος του εκαναν και κριτικη για το ''ωριμο'' του γαμου του, αθανατη πατριδα με τα ηθη και εθιμα σου. τα γνωστα πολλα φιλια απο το κατινακι, το δακρυσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες ζωές πήγαν χαράμι γιαγιά Αντιγόνη , γι΄αυτά τα «πρέπει» και έχω, έχεις «υποχρέωση»!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σαββατοκύριακο γιαγιούλα!
Λες και παρακολούθησα μαυρόασπρη ελληνική ταινία!Την Μάρω θα την έπαιζε η Τασώ Καββαδία, το Σοφάκιη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαθα Βούρτση και τον Λευτεράκη φυσικά ο Ν. Ξανθόπουλος!
Η διαφορά όμως υπάρχει στο ότι εκείνες οι ταινίες στο χάπυ έντ έκλειναν με τον ερχομό ενός μωρού!
Εδώ που τα λεμε και αυτός ο Λευτεράκης πολύ μαμάκιας! Γιατί νομίζω πως και κείνη την εποχή υπήρχαν και οι Στέφανοι Στρατηγοί που δεν χαμπάριαζαν και πολλά! Αν ήσαν τα μοναδικά σερνικά στην οικογένεια είχαν τον πρώτο
και τον τελευταίο λόγο, και αλοίμονο σ'όποιον τον αμφισβητούσε..
Έτσι δεν είναι γιαγιά;
Γιαγιά Αντιγόνη, πάλι τα κατάφερες..
ΑπάντησηΔιαγραφήμε γύρισες πίσω , σε μαυρόασπρα χρόνια, με χαμένες ζωές, με γυναίκες και αντρες θύματα μιας στείρας νοοτροπίας και δέσμιους ηθών και εθίμων .
Ωστόσο συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο της Καρυάτιδος62, υπήρχαν και Στέφανοι Στρατηγοί εκείνη την εποχή, κι ενας τέτοιος στο χωριό μου καμαρώνει σήμερα τα παιδιά του, αρνούμενος να γίνει θύμα. (η αδελφή του δεν παντρευτηκε ποτέ).
Να έχεις μια ομορφη μέρα
ΣΟΦΑΚΙ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωές μες το συρτάρι, που γράφει πρέπει.
Να είσαι καλά και δύναμη!
MOLEMOU:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσι μου δεν ήταν στις προθέσεις μου να σε ψυχοπλακώσω.
Πολλά φιλιά!
Ευρύνοος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να σε πήγα πίσω γνωρίζεις καλά τι επικρατούσε στην κοινωνία του τότε!
dimitris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Δημήτρη μου, τι άντρας τι ακόμα χειρότερα γυναίκα όλοι δεμένοι στα ήθη μιας εποχής που μόνο βασανιστικά ήταν.
Οι "αντάρτες" ελάχιστοι.
Και αυτούς τους έτρωγε το σκοτάδι, ξέρεις εσύ....
Κατινάκι μου πολλά φιλιά!!!
karfoma:
ΑπάντησηΔιαγραφήH ζωή που όριζαν οι άλλοι.
Μια κοινωνία που είχε αυτούς τους κανόνες.
Να είσαι καλά!
Kariatida62:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ στάση του Λευτεράκη ήταν αποδεκτή από ολόκληρη κοινωνία και όχι μόνο από την μάνα του.
Οι άντρες έπρεπε να προικίσουν και να παντρέψουν αδελφάδες και οι γυναίκες να πάρουν γαμπρό αρεστό στο περιβάλλον τους.
Δύσκολες οι αντιστάσεις και λίγοι οι Στρατηγοί!
Red Hat:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να σηκώσεις ανάστημα ήθελε κότσια
και όποιος γλίτωνε από νοοτροπίες που τώρα φαντάζουν μελό!
Φοβερά και τρομερά πράγματα Αντιγόνη μου.Αυτή η νοοτροπία κάποιων ανθρώπων να θέλουν να διαφεντεύουν τις ζωές των άλλων και τα παιδιά να μη σηκώνουν κεφάλι!Αυτό ήταν δουλοπρέπεια δεν ήταν σεβασμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Ένα όμορφο τέλος ζητάμε όλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα η ζωή για κάποιους θέλει άλλα.
Γιαγια Αντιγόνη μας μελαγχόλησες πρωϊ πρωϊ.
Φιλιά θαλασσένια.
zeidoron:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν οι κανόνες μιας άλλης εποχής που αν δεν ήσουν επαναστάτης από κούνια,
σε κατάπιναν.
Thalassenia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά κοριτσάκι μου ήταν μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας που άργησε να κάνει βήματα μπρος.
σε κάποια πράγματα έχει κάνει βήματα μπρος όχι σε όλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωές χαμένες, ζωντανές και πεθαμένες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα, μερικά από τα καλά του σήμερα.
Το πιο τραγικό ξέρεις ποιο είναι??
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι αυτοί οι άνθρωποι, αν ζούσαν σήμερα, πάλι τα ίδια λάθη θα έκαναν.
Βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες, που δύσκολα θα άλλαζαν.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Λόγω τιμής...καθώς το διάβαζα ανατρίχιασα...ήδη σκουπίζω δάκρυ...το ιατρείο, ο γυναικολόγος, η χαμένη ευτυχία, τα πέρασα...δεν θέλω μαραμένα λουλούδια στα μαλλιά μου γιαγιά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσυπογράφω το σχόλιο της Καρυάτιδας,ας το κάνουμε μωρε με χάπι εντ,κρίμα στο Λευτεράκη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λοιπόν;E allora:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον ως προς την ατομική ελευθερία είναι αλλιώς τα πράγματα...
tsaousa:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάρα μου έτσι θέλω να πιστεύω.
Μπορεί να σας πνίγουν άλλες καταστάσεις αλλά οι επιλογές είναι δικές σας.
Την αγάπη μου!
ΕΛΕΝΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είναι και έτσι όταν μόνο φοράς παρωπίδες.
Αυτές λοιπόν φρενάρανε το διαφορετικό.
Φιλιά!
Μαγισσούλα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκολα, μας παίρνουν κομμάτια από την ψυχή μας.
Εχω αντιληφθεί η παλιόγρια την πίκρα σου και σε άλλες συζητήσεις μακάρι να κάνω λάθος.
Εκεί που κόβεται η χαρά έρχεται μια άλλη.
Δεν είναι λόγια έτσι για να ειπωθούν.
Το έχω ζήσει, έχω και μια κόρη άλλωστε.
Σε κλείνω στην αγκαλιά μου και να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι, σε φαντάζομαι, σαν το κοριτσάκι μου.
Φιλιά και αγάπη από τη γιαγιά!
VAD:
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωές χωρίς Χάπι εντ, υπάρχουν ακόμα.
Και περνάνε τα χρόνια και τους μένει το ...χάπι.
Καλημέρα γιαγιάκα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κείμενα σου τόσο ζωντανα, με πηγαίνουν στην γειτονιά, σα να τα βλέπω μπροστα, σα να τα ζω!
Ευχαριστούμε πολύ που μας ταξιδευεις!
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή
φιλάκια
Όχι δεν κάνεις λάθος γιαγιά, καλά κατάλαβες. Είναι αβάσταχτο βάρος πίστεψέ με.Το μετάνιωσα.Αλλά μετά από πολύ κόπο, πολλά κλάματα και πολύ μαύρο στάθηκα μόλις στα πόδια μου κι αρχίζω να βλέπω ήλιο.Θέλω να ξέρεις πως είσαι από τα άτομα που εκτιμώ αφάνταστα. Όχι λόγω ηλικίας άρα σεβασμού, αλλά λόγω προσωπικότητας.Απ τα γραπτά σου φαίνεσαι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ άνθρωπος!Κι αν τα βγάλεις βιβλίο όλα αυτά, πρώτη εγώ θα πάω να το πάρω! Να χαίρεσαι την κόρη σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι λένε οι αναγνώστες σου;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σαν παραμύθι"
Κι όμως είναι μια από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες μιας εποχής που θα πρέπει κάποτε να απομυθοποιήσουμε ,γιατί είναι φορτωμένη με πολλά βάρη, με πολλά λάθη και με πολλές χαμένες ζωές ζωντανών αλλά και παιδιών που δεν γεννήθηκαν ποτέ.
Υπέροχη καταγραφή
Άσε που δάκρυσα πάλι.
"Το Σπλέντιτ" δεν υπάρχει πιά .Στη θέση του το carefur υψώνει το ανάστημά του με αυθάδεια απέναντι στο ..ρωλόι που στέκει εκεί όρθιο ακόμη ,αλλά σιωπηλό χωρίς τα τραπεζάκια ολόγυρά του όπου τα καλοκαιρινά τα βράδια έπιναν το καφεδάκι τους οι Πειραιώτες..
Δέκα φορές την ημέρα περνάω από την ρημαγμένη με κλειστή την πόρτα πια Μυροβόλο το στέκι του ραντεβού μας..
Άνθρωποι φεύγουν, γειτονιές
γίνανε μνήμες ,αλλά η ζωή συνεχίζεται γιατί εμείς είμαστε ακόμη ζωντανοί κι αυτό είναι που έχει σημασία γιατί η ζωή είναι ωραία π' ανάθεμάτην
Νασαι καλά γειτόνισσα...
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemo.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr
Πόσες χαμένες ζωές αλυσοδεμένες στα ήθη και στα έθιμα μιας άλλης εποχής, μακρινής, αλλά υπαρκτής. Σαν παλιό σινεμά, γιαγιά Αντιγόνη. Ασπρόμαυρη ταινία που κάποιοι χλεύασαν, αλλά ήταν ο καθρέφτης μιας ολόκληρης εποχής που χάθηκε, μαζί όμως και με τα καλά της.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σήμερα ξεπεράστηκαν όλα αυτά, μαζί όμως με μια ποιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις που καταβροχθίστηκε από την αδηφάγα, γρήγορη εποχή μας. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις....
Περίπου τα ίδια γίνονται και σήμερα. Απλά δε φαίνονται τόσο προς τα έξω όσο τότε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα να έχεις γιαγιά μου!
λυγερή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου συγκινούμαι, από τις κοινές αναμνήσεις.
Προηγούμαι κατά πολύ, αλλά το ότι περπάτησες στο ίδιο σχολείο και ξέρεις τα μέρη που άλλαξαν!
Εκεί κάτω λοιπόν στο ρολόι που ήταν τόπος συνάντησης στην πλευρά που τώρα είναι η μαρίνα, ήταν αμμουδιά και τραπεζάκια που γλεντούσε ο κόσμος τα βράδια.
Σε έχω στην καρδιά μου και σου στέλνω αγκαλιά και πολλά φιλιά!
Lena manta:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου και εσύ με ταξιδεύεις με τα βιβλία σου.
Μόλις τελείωσα, τη Θεανώ.
Να είσαι καλά και να ξέρεις πως μια γιαγιά σου ανοίγει την αγκαλιά της.
Gi Gaga Kouni Beli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί αυτά που γίνονται να είναι επιλογές τους και ας είναι οδυνηρές!
Καλή βδομάδα!!
Υπέροχο όπως πάντα και πόσο αληθινό.Ξέρω δυο περιπτώσεις απο τη γεννιά της μητέρας μου φίλους και φίλες που έμεινα έτσι ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχως ο μπαμπας μου δεν χαμπαριαζε απο τετοια και παντρευτηκε πριν παντρευτει και η τελευταια, που ηταν και η μικροτερη.Το τι τραβηξαν ομως τα τρια πρωτα χρονια, μεχρι να παντρευτει και αυτη, απο την μανα του δεν λεγεται, αστα να πανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα τα "πρεπει" αφησαν πισω την κοινωνια μας και δυστυχώς μερικες φορες βλεπω οτι εξακολουθούν να υπαρχουν και σημερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί έμεινε μαζί του? Για εκείνα τα Σαββατόβραδα, στα ξενοδοχεία για ζευγαράκια? Γιατί δε κράτησε τα παιδιά της? Γιατί δεν τον έδιωξε, αφού δεν ήταν άντρας και κρεμόταν από τα φουστάνια της μάνας? Με θύμωσε η ιστορία σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα "πρέπει"...... Πάντα καταστροφικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε διέλυσες Αντιγόνη μου!
Τα φιλιά μου
Αχτίδα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνεις λοιπόν τα πώς και τα γιατί!
Φιλιά!
Δημιουργία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στον πατέρα σου, αλλά όσο να πεις του βγήκε η πίστη!
Πουαντερί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υπάρχουν και στο σήμερα ακόμα χειρότερα.
Pink-fish;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως δεν γνωρίζεις κοριτσάκι μου, ότι εκείνη την εποχή, τα παιδιά εκτός γάμου τα έλεγαν μπάσταρδα.
Και στις γειτονιές που μάθαιναν τον δεσμό κάθε κοπέλας έλεγαν...αυτή τραβιέται και αυτομάτως έβγαινε από την...λίστα γάμου!
Τρελλούτσικη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον τώρα έχετε το δικαίωμα να επιλέγεται τα δικά σας πρέπει!
Φιλιά καλό μου!
Συγκλονιστική ιστορία Αντιγόνη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κάνει να αναρωτιέμαι: Άραγε οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα ή να ακολουθούν τα πρέπει της γειτονιάς και της κοινωνίας, ανεξαρτήτως των θέλω και των δικών τους αισθημάτων;
Daisy Crazy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και τώρα επεμβαίνουν στις ζωές τους για άλλα ζητήματα.