Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Οι χρωματιστές κορδέλες

Εκείνο το καλοκαίρι, αργήσαμε να φύγουμε για το νησί.
Ημουν οκτώ χρονών. Η μάνα μας συμπλήρωνε ένα χρόνο στο νοσοκομείο της Νίκαιας. Ένα λάθος στην επέμβαση, την έφερνε κοντά στο χάρο. Τα παιδιά μόνα στο σπίτι.. οι μεγάλοι πάνω από το κρεβάτι της. Ηταν μόλις τριάντα δυο. Δεν επιτρεπόταν να τη δούμε. Το σπίτι έρημο. Αυτή η ησυχία, συνδυαζόμενη από την εγκατάλειψη της νοικοκυροσύνης της, έγραψε στα μάτια μας, τη θλίψη και τον φόβο της ορφάνιας.
 Μια γυναίκα που ερχόταν να καθαρίζει, ανακάλυψε ο πατέρας μας πως μας είχε «γδύσει» από σεντόνια ως τους βαφτιστικούς σταυρούς μας.
Απλυσιά, άδεια πιάτα… τρώγαμε στην απέναντι ταβέρνα από ένα κομμάτι ψωμί γεμισμένο με τυρί και σαλάμι. Το έτρωγα στην ταράτσα, αργά μη μου τελειώσει. Το αργό κλάμα κρυφά να μη με δουν.
Μέσα στο μυαλό μου, είχε σφηνώσει η ιδέα πως φταίγαμε, γιατί κουράζαμε τη μαμά και την αρρωστήσαμε! Μια λέξη που άκουσα,  έριξε ένα βουνό τύψεων στη τρυφεράδα μιας οκτάχρονης ψυχής… 
 Είχα την ελευθερία να γυρίζω από σπίτι σε σπίτι, τότε που καμιά εξώπορτα δεν ήταν  κλειδωμένη.
Το μόνο που καταδεχόμουν να απολαύσω ήταν τα γλυκά του κουταλιού, από τη Νέζω. Μια γερασμένη γυναίκα που δεν είχε καλές σχέσεις με τη γειτονιά. Ήμουν και επιλεκτική βλέπετε, είχα ένα ένστικτο που χρόνια μετά το συζητούσα με τη μάνα και συμφωνούσε. Αγαπούσα τους ηλικιωμένους, που μου έλεγαν ιστορίες και εγώ από αγάπη είχα αναλάβει τα ψώνια τους. Προτιμούσα τη συντροφιά τους στο πεζοδρόμιο παρά το παιχνίδι. Αδικα δεν με έλεγε η μάνα «πορτογύρο»!
Η μόνη που αγαπούσα από τις νέες ήταν η Ρίτα! Νοικοκυρά σε μια εποχή που το πλύσιμο δεν είχε καλές σχέσεις με τα νοικοκυριά. Τα παιδιά της τα αγαπούσα και τα «ντάντευα» γιατί μύριζαν σαπούνι!
Το χαρτζιλίκι που μας άφηνε ο πατέρας το ξόδευα στις γκοφρέτες ΜΕΛΟ που είχαν χαρτάκια με ηθοποιούς και ποδοσφαιριστές. Παγωτό ξυλάκι και κύπελλο. Και το δίφραγκο που κρατούσα ήταν για τους βραδινούς ηλιόσπορους….
Εκείνο το καλοκαίρι ήταν ο προπομπός, για όσα θα ακολουθούσαν. Η λατρεμένη μου εποχή, μάτωσε με πολλές «αποχωρήσεις».
Είναι  γεμάτο από επετείους, γενέθλια, ονομαστικές γιορτές!
Μια μείξη γεγονότων που σημάδι έχουν βάλει τις αστροφεγγιές μου…


Παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, η μάνα γύρισε παραμονή της γιορτής της!  Εκείνη τη μέρα κατάλαβα πως γιορτή είναι όταν έχεις χαρά! Όταν κρατάς τις χρωματιστές κορδέλες… 

14 σχόλια:

  1. να σαι καλα για τις όμορφες αναμνήσεις που μοιράζεσαι μαζι μας τοσο συγκινητικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mια τρυφερή ιστορία γεμάτη από γνώριμες εικόνες της εποχής, τότε που όπως λες κι εσύ, οι πόρτες (και οι άνθρωποι) ήταν ξεκλείδωτες.
    Να'σαι καλά Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, γιορτή είναι όταν έχεις χαρά...πόσο χαίρομαι που η ιστορία έκλεισε έτσι...με χαρά!
    Φιλιά πολλά Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και γιορτή είναι όταν γυρνάς και πάλι κοντά μας και μοιράζεσαι τα τρυφερά σου κείμενα!
    Αγαπημένη Αντιγόνη, να είσαι πάντα καλά!

    Πολλά πολλά ΑΦιλάκια καρδιάς σου στέλνω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι αυτό ειναι γιορτή Αντιγονακι μου όταν ξεδιπλωνεις εδώ μέσα ..τις χρωματιστες σου κορδέλες..!!!
    Τι κι αν κάποια γεγονοτα και μνήμες εχουν βαλει στοχο τις αστροφεγγιες σου.. όλο και καπου θα υπάρχει κάποια που δεν θα την έχουν δει..!!!
    Χαιρόμαστε αγαπημένη μας καθε φορα που εισαι εδώ..!!Να προσεχεις και
    να περνας ομορφα.. ότι και κανεις καλο υπολοιπο καλοκαιρακι να εχεις....φιλώ σε..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιορτή είναι όταν ανοίγω και σε βρίσκω δόπλα μας.
    Γιαγιά Αντιγόνη μου λείπεις..
    Να είσαι πάντα καλά κι ας είσαι μακριά.
    φιλί καρδιάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγάπη, συγκίνηση, σεβασμός, μνήμες...
    Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σας ευχαριστώ για τα λόγια σας και που σταθήκατε στην ιστορία μου....

    Με συγκίνηση ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

    ΣΥΓΝΏΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΆΝΤΗΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΈΝΑ ΧΩΡΙΣΤΆ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιορτή οι Πόρτες οι ανοιχτές!

    Πώς στερήσαμε από τη Ζωή μας αυτή τη χαρά!
    Έλληνες, λαός ανοιχτός και φιλόξενος.

    Σε ποιο συρτάρι κρύφτηκε η αιώνια ταυτότητα μας?..

    Ναι, είναι γιορτή η χαρά..... μα Μεγαλύτερη όταν Μαζί Σου γιορτάζουν Όλοι.

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τώρα είδα ότι γράφεις ιστορίες και χαίρομαι πολύ!
    Μού άρεσε η ιστορία επίκαιρη και συγκινητική όπως
    πάντα,εύχομαι να είσαι καλά για να μας χαρίζεις
    καινούριες αναρτήσεις,ευχαριστούμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ! Πόσα κρύβει αυτή η ψυχούλα σου αγαπημένη μου...
    Αν και ξέρω τα ματωμένα χρόνια σου, δε μπορώ ν' αποφύγω το σφίξιμο στην καρδιά όταν τα καταθέτεις...

    Αγκαλιά μεγάλη κι ευχές πολλές από καρδιάς για αμέτρητες χαρές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή χρονιά Αντιγόνη μου! Σε παρακαλώ, δες αν μπορείς τα μηνύματα στο fb.

    ΑπάντησηΔιαγραφή