Οι συγνώμες.... και ο θυμός ....

1^η Ιστορία:

Στα δέκα πέντε μου έκανα ένα σφάλμα. Πλήγωσα την φίλη μου....

Με έκαιγε…

με κορόιδευα..

δεν είχα που να μιλήσω γιατί φοβόμουν πως θα ακούσω όσα είχα καταγράψει στο μυαλό μου. Και αυτή η καταγραφή είναι η χειρότερη τιμωρία!

Βασανιστική!

Πονάει!

Φωνάζει με σιωπές από το «μέσα» μου.

Αποφάσισα να χωθώ στην αγκαλιά της γιαγιάς.

Είχε καταλάβει πως κάτι με βασάνιζε…

«Πε μου» είπε μόνο…. Ξαφνιάστηκα για την διορατικότητα αυτής της γαλανομάτας γυναίκας που η αγκαλιά της μύριζε κολόνια Μυρτώ.

Ηταν η ώρα που είχε ετοιμαστεί για τον βραδινό ύπνο. Μια φανελένια νυχτικιά και ο κότσος λυμένος. Μου άρεσε να τις ανεμίζω τα λιγοστά λευκά μαλλιά της. Γυάλιζαν από το ξίδι που έβαζε στο τελευταίο ξέβγαλμα.

Σήμερα δεν είχα κουράγιο να αστειευτώ. Κοιμόταν στην σάλα. Χώθηκα στα σεντόνια της τα φανελένια που έραβε η μάνα. Ξάπλωσε ανάσκελα πάνω στα δυο μαξιλάρια μη της έρθει το άσθμα  της το βράδυ.

Κουλουριάστηκα σε στάση εμβρύου και αγκάλιασα το λιγνό κορμί της.

Αρχισα να μιλώ… σε μια στιγμή παρόρμησης είχα πληγώσει την καλύτερη μου φίλη.

Ντρεπόμουν να πάω στο σχολείο και η καρδιά μου φοβόταν μην ανταμώσουν τα βλέμματα μας! Ντροπή γιατί δεν θα το έκανε ούτε πρωτάκι του Δημοτικού!

-Λοιπόν θα σου πω τι θα κάνουμε και γρήγορα, αύριο κι’όλας! Αυτά δεν τα καθυστερούν… τι έχουμε πει;

Την επομένη με έστειλε στο ψιλικατζίδικο να πάρω ένα βελουτέ χαρτί .

-Κόκκινο να του πεις  να το κόψεις και λίγους πόντους ίσαμε την παλάμη σου ανοιχτή. Πρόσεχε τον γιατί αυτός είναι πλεονέχτης και το κάνει για να κερδίζει παράδες. Η μάνα έβλεπε τα συνωμοτικά κατορθώματα αλλά δεν μπορούσε να επέμβει στην σχέση της πεθεράς της με τα παιδιά.. την ζήλευε και συγχρόνως την καμάρωνε …πόσο αντιφατικό ήταν!

Με αργές κινήσεις πάνω στο τραπέζι της σάλας που είχαμε κλειδώσει την πόρτα να μη μας ενοχλούν οι «περίεργοι» έφτιαξε ένα φάκελο με περισσή επιμέλεια κολλώντας με αλευρόκολα τις άκρες. Πάρε χαρτί και γράψε όσα η ψυχή σου νοιώθει…..

Τράβηξα τα δυο μεσαία φύλλα του τετραδίου που συνήθως από εκατοντάφυλλα τα έκανα λειψά.  

Εγραψα αυτά που ήθελα να πω και ΠΑΝΤΑ… ντρεπόμουν!

Και έτρεχε το μπικ σαν τρελό… μη και χάσω τις αλήθειες μου.

-Ξέρω βρε κουζουλό μου πως με τα προφορικά δεν τα πας καλά!

Εγραφα και έκλαιγα…

Λύτρωση προσωπική!

Το δίπλωσα με προσοχή και η γιαγιά στερέωσε στο τελείωμα του φακέλου ένα φιογκάκι γαλάζιο που είχε κρατήσει … και μια τσόχινη πορτοκαλί καρδούλα γύρευε από πού την είχε μαζέψει!

Ντρεπόμουν να τις πω πως τα χρώματα ήταν ανόμοια συνδυασμένα αλλά ήταν η χαρά της κολλημένη!

-Δεν θα το δώκεις στα χέρια της…. Με τρόπο βάλε το στην τσάντα της! Και άκου αυτό που θα σου πω! Και να μην σου μιλήσει εσύ δεν θα βγάλεις τσιμουδιά!

Αφησε την να το «χωνέψει» γιατί οι συγνώμες κάποιες φορές δεν συγχωρούνται!

Θα πάρει χρόνο.. ίσως και αμέσως να σε πάρει στην αγκαλιά της!

Μπορεί να θέλει τόλμη να ζητήσεις συγνώμη, αλλά μεγαλοψυχία για αυτόν που την δέχεται για να παραβλέψει το σφάλμα σου!!!

Σε μια μέρα η καρδιά μου γαλήνεψε… μέλωσε..

******************************************************************************************************************************************

2^η  Ιστορία:

Πριν λίγες μέρες η Στέλλα που δεν ήξερε πως ασχολούμαι με  τις «βλακείες» του διαβόλου… τον υπολογιστή… έμαθε από τις άλλες πως και βιβλίο έγραψα και παίρνω δυο ώρες κάθε βδομάδα στο spirto web radio !

Δέχτηκα τέτοια επίθεση που έβαλα και στην τσέπη!!

Πίσω από την πλάτη μου χυδαία…..

-Τι θέλεις να μας παραστήσεις βρε χρυσό μου … έχοντας ένα blog .. άρχισες να…. επεκτείνεσαι και σε άλλα χωράφια!!!! Ασε που δεν μου είπες τίποτα! Τώρα σου ήρθε να κάνεις αυτό που ενδεχομένως μπορεί να είναι καλό… αλλά στην ηλικία μας……

-Ακουσε   Στελίτσα για να σου φύγει ο καημός ΔΕΝ ευελπιστώ σε… καριέρες! ΧΑΧΑΧΑ! Φαίνεται πως δεν με ξέρεις καλά! Ένα παιχνίδι χαράς είναι…

Αυτό που είπες πως χάθηκα από τις παρέες ισχύει αλλά γνωρίζεις πολύ καλά τον λόγο.

Αλλωστε δεν αξίζει να σου απολογούμαι!

Αν είσαι εμπαθείς δεν με αφορά!

-Μα για το καλό σου το είπα…. Να μην κουράζεσαι!

-Κοίτα δεν με τρελάνεις !!!!

Όχι δεν θα με καλέσει το CNN… Μήτε πάω για το Πούλιτζερ!!! 

Και όσα περί καλού μου επικαλείσαι, άσε το παραμυθάκι σου και δεν πιάνει !

Φυσικά και δεν θυμώνω, αλλά τα ψεύτικα τα λόγια ΔΕΝ τα πιστεύω!!  

Λοιπόν Στέλλα μου μια και μου αρέσει άμεσα να λύνω τις διαφορές μου!

Δεν μπερδεύομαι στο τι κάνεις…. 

Μην ανακατεύεσαι στη ζωή μου ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!

1)Δέχομαι όποια παρατήρηση....

Ετσι καλυτερεύω ..έστω και σ' αυτή την ηλικία!!!

Φιλιά και ευχαριστώ!

2)Συγνώμη για την προηγούμενη ανάρτηση που δεν 

απάντησα!!!!