Ενα απρόσμενο γράμμα.

                                                                                 Γεια σου!

Ασφαλώς και με θυμάσαι.

Νομίζω πως οι παλιές αγάπες δεν πάνε στον παράδεισο.. είναι παρούσες!

Διαφορετικά πώς θα είχαμε μια λάθρα συνάντηση έστω και στη δεκαετία.

Με έχεις κρατήσει μέσα σου!

Την πρώτη φορά που βγήκαμε ήταν στην ταινία Woodstock. Δυο φορές την είδαμε και ίδρωνες στο «Αττικόν», θυμάμαι φορούσες ένα καμηλό παλτό και έσκαγες από τον κόσμο... και τα κουνήματα στην βελούδινη θέση. Δεν σε πείραζε που ο διπλανός σου έκανε παρατήρηση… εσύ…

Στην κοσμάρα σου!

Φώναζε η μάνα σου να διαβάσεις και εσύ έκρυβες τα εξωσχολικά!  Τα σχολικά τα είχες πεταμένα, μόνο στα πλαίσια σημείωνες και ζωγράφιζες. Γαλλικά μονίμως 8άρι!

Σου φώναζα αλλά πολύ που με άκουγες! Αν μπορούσα θα σου έκανα φροντιστήριο!   

Πώς την γλίτωνες κάθε χρονιά ποιος να ξέρει; Αλλά εσύ…

Στην κοσμάρα σου!

Μαλώναμε για τα φουλάρια σου, που είχα άποψη και θύμωνες γιατί είχα δίκιο!

Εκλεβες την Je Reniens της μάνας σου και νομίζω πως ακόμα την μυρίζω.. Μου άρεσε πολύ! Μπορεί να σε κατσάδιαζε γιατί δεν φορούσες την Μυρτώ αλλά εσύ..

Στην κοσμάρα σου!

Κάποια απογεύματα που έλειπαν οι μεγάλοι από το σπίτι βάζαμε στο πικ-απ  τη «Ρωμιοσύνη» και η γιαγιά που δεν έβγαινε ποτέ..φώναζε:

«Οφου κλείστε βρε τα παράθυραααα θα μας ακούσει η γειτονιά»! Αλλά εσύ….

Στην κοσμάρα σου!

Τα σχέδια και οι ονειροπολήσεις, σταθερές! Μέχρι που ζαλιζόμουν να ακούω τα ίδια..

Όταν με χάιδευες ηλεκτριζόμουν!

Περάσαμε τέσσερα χρόνια μαζί! Με σημάδεψες!

Μετά ήρθε «εκείνος» και με ξέχασες.  

Είχα γίνει παρελθόν και έπρεπε να το αποδεχτώ.

Όταν έκανες τα πρώτα ταξίδια σου ήθελα να ήμουν μαζί σου.. νοερά ήμουν εκεί που έγραφες στην καμπίνα γράμματα..

Μάθαινα για τις γέννες σου.. άκουγα τις φωνές των παιδιών και ας μην το ήξερες! 

Αν κάποιες φορές συναντιόμασταν μου τραβούσες το μανίκι με σημασία και καταλάβαινα πως ακόμα με είχες στην καρδιά σου…

Μάθαινα όλες τις στιγμές σου! Σε είχα αγαπήσει δυνατά! 

Και γέμιζα χαρά γιατί και εσύ δεν με πέταξες στα αζήτητα. Είχαμε περάσει τα «καλύτερα μας χρόνια»… θυμάσαι τι κλάμα έρεε από τα μάτια σου,  στην ταινία;

Και προχθές που με βρήκες ξαφνικά μπροστά σου.. σου ξέφυγε ένα δάκρυ…

ξεπήδησαν οι αναμνήσεις..

κοντοστάθηκες δίπλα μου και πάλι μου χάιδεψες το μανίκι..

μετά με έσφιξες στην αγκαλιά σου.

 Έλειπαν όλοι από το σπίτι και δεν σε ένοιαζε αν σε δει κανείς!

Η μοναδική ανάμνηση μιας αγάπης που ένωσε το χθες με το σήμερα! 

Μου μιλούσες ώρα πολύ… έκλαιγες και γελούσες.

Ηθελες να τα προφτάσεις όλα..

Θαρρούσες πως δεν τα γνώριζα!

Κάποια όνειρα έμειναν ανεκπλήρωτα.. άλλα ήρθαν  να σ’ αγκαλιάσουν!

Πέρασα ωραία μαζί σου! Ρούφηξα ένα δάκρυ χαράς…

Να είσαι πάντα στην κοσμάρα σου!

                                                                                       

                                                                                      Το παλιό σου πουλόβερ!