Εχει χρώμα η ευτυχία;

Τι χρώμα έχει η ευτυχία;

Ποιες μουσικές ακούει η χαρά;

Πότε το γκρι γίνεται πάλευκο;

Τα είδα στα μάτια σας!!

Μια πρόταση σφύριξε στον αέρα… και η ψυχραιμία χάθηκε….

Η τρεμούλα έφτασε στο ζενίθ!!!

-Τα χάπια μου καλέεε! Και νερά πολλά νερά.. και το πιεσόμετρο… και θα σηκωθώ να χορέψω.. 

Πώς χορεύουν;

-Ξανά πες το!!!!

-Παντρευόμαστε!!!

-Πότε;

-Στις αρχές του Οκτώβρη!!!

Πόσες βλακείες μπορεί να πει ένας άνθρωπος σε ένα λεπτό;

-Ηρέμησε λέμε!!!

Ολη τη νύχτα δεν μπόρεσα να ησυχάσω.. μιλούσα στον πατέρα σου.. αγόρι μου.

Του έλεγα τα νέα να χαρεί.. από εκεί πάνω.. και σα να μου φάνηκε πως μου γέλασε πίσω από το τζάμι της φωτογραφίας… ξέρω πως και εσύ του το είπες, μα ήθελα να το μοιραστώ μαζί του! Να τον δω να στροβιλίζεται στο ζειμπέκικο που αγαπούσε!

Κλαίγαμε από χαρά!

Σε λίγο ξημερώνει…

Ολες οι Ανατολές χαρές να σας φέρνουν!

Από εσένα γιέ μου θέλω μια υπόσχεση!

Να μου την προσέχεις όπως τώρα… να ανοίγεις την αγκαλιά σου και να την προστατεύεις όταν σε έχει ανάγκη.. στη λύπη της.. στη χαρά της.. να είσαι παρών!

Να μαντεύεις τη στεναχώρια της και να διώχνεις τα σύννεφα.

Και οι δυναμικές γυναίκες σαν τη Δανάη, έχουν την ανάγκη της προστασίας!

Αυτό το κορίτσι που δεν φοβήθηκε τα κύματα και ανεβοκατέβαινε τις σκάλες στο γκαζάδικο… έχει την ανάγκη να ξέρει πως την αγαπάς! Και να της το λες!

Στο λέω σαν γυναίκα και όχι σαν μάνα σου!

Τόσοι άνθρωποι ευτυχισμένοι γύρω σας!!!

Αυτή η χαρά που εκτινάχτηκε από όλους μας ας σας ακολουθεί… πάντα!

Δανάη μου σ’ εσένα δεν έχω τι να πω….

Τόσα χρόνια έχεις αποδείξει πως γεννήθηκες για να σε αγαπάνε! Εχεις Θείο δώρο!

Αυτά στα λέω.. εδώ πατώντας τα κουμπάκια γιατί θα με μαλώσεις!

Κοριτσάκι μου να είσαι σαν τώρα ευτυχισμένη!

Γιε μου σου εύχομαι να πατάς σε μονοπάτια φωτεινά!

Δυνατά  η αφιέρωση!