Πέντε αλήθειες καλοκαιρινές...

Ο άσωτος γιος μου με κάλεσε σε  ένα πισωγύρισμα με πέντε καλοκαιρινές μου αλήθειες.

Ως γνωστόν στους γιούς ΚΑΙ στις κόρες χατίρια δεν χαλάμε!

    1)  Οι γέννες μου ήταν καλοκαιρινές! Ούτε σημάδια να έβαζα! Ηρθαν μετά από αναμονές, εκεί που νομίζεις, πως τα παρακάλια σου δεν τα ακούει κανείς… Λατρευτώ όσα ζήσαμε.. τα φιλιά στα βρεγμένα κορμάκια σας.. 

    2) Πάνω στην αμυγδαλιά ένα εσωστρεφές παλαβιάρικο κορίτσι που ονειρευόταν φωναχτά αγναντεύοντας από μακριά τη θάλασσα..τρώγοντας φέτες καρπουζιού αγκαλιά με το γερασμένο κλωνάρι.

.

   3 ) Το πρώτο «μπάρκο» με τον καπετάνιο μου νιόπαντρη.. Περσικός, Καλκούτα, Χιούστον, Ολλανδία, Ισπανία, Μαδαγασκάρη, Σαϊγκόν….

   4)  Βουτιές στα νερά του νησιού.. κανό.. ψάρεμα με καλάμι.. και τα βράδια σ’ένα στρώμα γεμισμένο με τα ξερά του σταχυού στην αυλή της γιαγιάς να ονειρεύομαι…. Ακόμα το κάνω από μια άλλη γωνιά... αν σταματήσω  θα είμαι γερασμένη στη ψυχή και δεν το θέλω..

   5)    Ολες οι απώλειες συνέπεσαν καλοκαιρινές.. άφησαν σημάδια μα τους θυμάμαι κοιτάζοντας το κύμα.. αυτό που φέρνει την παρηγόρια και την αποθέτει στη βρεγμένη άμμο.

Το δύσκολο είναι η βράβευση κατά τη ρήση του άσωτου ΜΟΥ!

Σας καλώ όλους όσους έχετε τη διάθεση!

Είσαστε όλοι παιδιά μου! Διαχωρισμό δεν μου πάει να κάνω.. σαν μάνα..