Ένα..δύο..είκοσι…τριάντα.. ούφ λαχάνιασα…
Ανάποδο σχοινάκι! Τα κατάφερα αλλά ίδρωσα και η μάνα θα μου φωνάζει…
-Παίζουμε τα μήλα;
-Ερχομαι! Μισό λεπτό να σηκώσω τις κάλτσες μου..
Ο δρόμος έχει χώμα και πέτρες που είναι χωμένες πεισματικά και πρέπει να προσέχω…
-Πιάσε τη μπάλα βρε βλαμένο!
-Εμένα είπες έτσι;
-Δεν παίζω μαζί της!
Φεύγω και εγώ σκασίλα μου…..
Θα πάω στο ψιλικατζίδικο να πάρω μια γκοφρέτα από αυτές που βγήκαν τώρα και έχουν μέσα τα χαρτάκια με τους ποδοσφαιριστές.. να τσαντιστεί ο αδελφός μου αν μου τύχει ο Λουκανίδης! Εχει λυσσάξει που δεν μπορεί να μου πάρει τον Σιδέρη και τον Μπέμπη που τα έχω βρει και τα έχω στα δικά μου χαρτάκια και δεν κάνω ανταλλαγή που να λυσσάξει!
-Γειά σας κυρία Νέζω.. πάω στου Γιαννάκη θέλετε τίποτα;
-Α, μπράβο μάτια μου να σου δώσω τρεις δραχμές να μου φέρεις τις κάλτσες από τη Δέσποινα..μόνο πρόσεξε το όνομα γιατί τις προάλλες τα μπερδέψαμε..
-Μη σας νοιάζει θα προσέχω!
Μου αρέσει να χαζεύω στο μαγαζί του Γιαννάκη… έχει ότι θέλει η ψυχή σου.. τετράδια.... μολύβια φάμπερ μαύρα όλα τα νούμερα και τα άλλα τα χρωματιστά με τη γόμα τη ροζ.. και τσίχλες στη «λίρα» μέσα.. καραμέλες αστακού.. Ιον βουτύρου που μ’αρέσουν.. γλειφιτζούρια κοκοράκια κόκκινα.. φερμουάρ που αγοράζω της μαμάς... τσιγάρα Ασσο μικρό πακέτο του μπαμπά και χύμα για τον παππού… μασουράκια σε τόσα χρώματα… μου αρέσει να χαζεύω τα χρώματα.. και τις νερομπογιές με το πινελάκι.. αγγελάκια με χρυσόσκονη.. που κολάνε στα τετράδια.. κουτάκια με ραμμένα κουμπιά απ’έξω.. νήματα D.M.C για τα κεντήματα.. το ξύλινο μέτρο που μετράει τον καμβά και τις κορδέλες.. τις βελόνες του πλεξίματος.. δίπλα στα κουβάρια με τα νήματα για τα πλεχτά.. από εδώ μου πήρε η γιαγιά και μου έπλεξε το πορτοκαλί σάλι μου με τις φουντίτσες που φοράω στο σπίτι τον χειμώνα… αχ, να οι σοκολάτες!
-Κύριε Γιάννη μου δίνεται μια γκοφρέτα ΜΈΛΛΟ;
Δυο αδέλφια ήταν αλλά ο Γιάννης είχε στη ταμπέλα το όνομα του «Γιαννάκης».. δεν ξέρω τι θα πει γεροντοπαλίκαρα αλλά έτσι τους λένε οι μεγάλες.
-Ε, μικρή έχεις ένα πενηνταράκι ρέστα.
-Α, ευχαριστώ πολύ…
Αυτά τα βιβλία που έχουν σχέδια ζωγραφικής τώρα τα έφερε;
-Κύριε Γιάννη πόσο έχουν αυτά;
-Μια και ενενήντα,,
Ας τελειώνω γιατί θα με μαλώσει πάλι που στριφογυρίζω στο μαγαζί τόση ώρα .. όλο με μαλώνει…
-Κα Δέσποινα έχετε τις κάλτσες της κας Νέζως έτοιμες;
-Ναι. Κοίτα τα σακουλάκια…
-Α, τις βρήκα! Να πληρώσω στον κο Γιάννη;
-Φυσικά.. στο καλό..
Μια στιγμή ν’ ανοίξω την γκοφρέτα… Α, ο Υφαντής μου έτυχε θα τον σκάσω τον αδελφό μου πάλι!
«Η μικρή Ελενη κάθετε και κλαίει πως δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της»……………………………. μου αρέσει αυτό το τραγούδι.....................
-Κα Νέζωωω οι κάλτσες σας!
-Ελα να σου δώκω μια καραμέλα τζιέρι μου!
Το ξέρω πως πάντα με κερνάει και της κάνω θελήματα αλλά είναι αυτή που μου χάρισε μια κούκλα με πορσελάνινο πρόσωπο καρό φουστανάκι και κοτσιδάκια!
##############################################################
Ουφ, πάλι ο ύπνος με πήρε…………..
Που ξεφυτρώνεις μικρή Αντιγόνη μέσα στα όνειρα μου;
Σαν τώρα…
Να παίξω σχοινάκι…
....Εκεί, τέλος 10ετίας του '50.. αρχές της 10ετίας του '60 θάθελα να μπορούσα να γυρίσω κι εγώ....
ΑπάντησηΔιαγραφή...Σ' ευχαριστώ που με γύρισες σ' εκείνα τα χρόνια.. έστω και για λίγο.
Καλό απόγευμα Αντιγόνη.
Κωστής
παντα ελεγα πως θα ηθελα πολυ να ζουσα εκεινη την εποχη,να ειχα γεννηθει τοτε...ειχε αλλη χαρη....
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλια πολλα γιαγια αντιγονη!
...εδώ εμένα που μεγάλωσα στη δεκαετία του ΄80, μου΄φερε εικόνες επαρχιώτικου μπακάλικου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι παιχνιδιών στους δρόμους...
και δραχμών...
Ουφ...σαν να τους νοστάλγησα κείνους τους καιρούς.
Φιλί Γιαγιά
.... και τέλη της δεκαετίας του 60 άσχημα δεν ήτανε.... παιχνίδι έχω στο δρόμο αφού με τις κοτρώνες που κατέβαζε ο Υμητός όταν έβρεχε δεν τολμούσε να περάσει αυτόκίνητο. Μόνο που αυτες οι πέτρες καμμιά φορά ταξίδευαν παράλληλα με την γη και προσγειωνόντουσαν σε τριφερά κεφάλια και να τα αίματα κι εμείς παγώναμε απ'το θέαμα.... Αλλά κι αργότερα ζήσαμε σε κάποιες δεκαετίες που δεν είχαν τους σημερινούς κινδύνους και απογοητεύσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιό αγαπημένη μου σκηνή (όπως μου την αφηγόταν η μαμά) ήταν την ημέρα του γάμου του Κωνσταντίνου και της Αννα-Μαρίας. Ακουγα κι εγώ μικρό και ρώτησα τη μαμά αν κι εμείς θα πάμε στο γάμο. Η μαμά. μού απάντησε ότι εμείς είμασταν φτωχοί και δεν μπορούσαμε να πάμε. Κι εγώ με μεγάλη αφέλεια της τόνισα ότι αφού είχαμε και κυριακάτικα ρούχα και κυριακάτικα παπούτσια σίγουρα δεν είμασταν φτωχοί άρα μπορούσα με να πάμε.... τι όμορφα χρόνια. Αγκαλιά μεγάλη και τεράστιο φιλί γιά σένα γλυκειά μου!
Αν σου δώσω τον Δομάζο, έχεις μήπως τον Παπαϊωάννου ν' αλλάξουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μικρή Ελένη δεν μου άρεσε. Πολύ κλαψιάρα, ρε παιδάκι μου!
Έχω όμως μιάμιση δραχμή και λέω να πάρω τη Διάπλαση. Ο μπαμπάς μου είπε ότι του άρεσε να τη διαβάζει μικρός...
Εποχές με πόρτες και καρδιές ανοιχτές!
Με γρατζουνισμένα γόνατα και σκονισμένα χέρια, σε γλυκοφιλώ!
Να ' σαι καλά καλή γιαγιά! Έχεις το δικό σου μοναδικό τρόπο να ζεσταίνεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήAντιγόνη μου ευτυχώς που βλέπεις στα όνειρά σου την μικρή ξέγνοιαστη Αντιγόνη να παίζει με τις φιλενάδες της και δεν βλέπεις την Αντιγόνη με το κατσαρολάκι της να περιμένει στην ουρά το συσσίτιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερές και συ κι'εγώ...:))
Εγώ λέω να κοιμάσαι λιγότερο!!!ΧΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτη μικρή Ελένη τραγουδούσε προχτές η κόρη μου και την έπιασε το παράπονο γιατί δεν την παίζανε τα άλλα τα παιδάκια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερές εποχές.. Παρόλο που είμαι 22 χρονών θυμάμαι πως έπαιζα πάντα έξω και με φώναζε η μαμά μου να φάω από το μπαλκόνι, νοίκιαζα βιντεοκασσέτες με παιδικά, αγόραζα τυρόπιτα με 100 δραχμές, ηχογραφούσα σε κασσέτες τραγούδια από το ράδιο, έπαιζα σε χώματα,πήγαινα για καλάντα και δεν φοβόμουν.. δεν έχουν περάσει και πάρα πολλά χρόνια από τότε κι όμως τα σημερινά παιδιά δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά;; Τότε γιατί οι μεγάλοι λένε, οτι τα σημερινά παιδιά τα έχουν όλα ενώ μάλλον χάσανε πολλά;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες εικόνες Αντιγόνη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά ίσως τα πούμε του Αγιου Νικολάου ίσως...
φιλιά πολλά
Πολύτιμο το δώρο σου πάλι σήμερα Αντιγόνη ...συναρπαστικοί οι διάλογοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω πιο συχνά να κοιτάζεις από το παράθυρο της μνήμης και να μας μεταφέρεις απλά και ζωντανά -όπως εσύ ξέρεις -τις πραμάτειες της ψυχής σου.
Αν διέθετα την πέννα σου ίσως να έγραφα κι εγώ τις δικές μου θύμισες εκεί κάπου στη 10ετία του 1950.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγονάκι μου μόνο να ξέρες πόσο παρέα έκανα με την οικογένεια του Ηλία του Υφαντή !!! με την γυναίκα του την Ελένη, στα μέσα της δεκαετίας του 80 ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πως μας γυρίζεις πίσω γλυκειά μου Αντιγόνη !!!!!!
H νοσταλγία θα μας σώσει Αντιγόνη μου. Με 'πιασε μια στεναχώρια, είναι και καλογραμμένο καλύτερο και από ταινία, τόσο πια δεν μου αρέσει το τώρα που γραπώνομαι από το χθες; Ή μήπως είναι που μεγαλώνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοστάλγησα μέχρι και τη δραχμούλα!
Αχ! Να σαι καλά Αντιγόνη μου:-)
Είδες πόσο αγνή ήταν εκείνη η εποχή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι και να κάνουμε όμως δεν ξαναγυρίζει!
Έμειναν μόνο οι αναμνήσεις και η μουσική.....ευτυχώς!
Καληνύχτα Αντιγονάκι, όνειρα γλυκά, τα "μήλα" μας περιμένουν!
σαν ασπρόμαυρη ταινία....
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλησπέρα μου γιαγιά
Ελα ρε Αντιγονάκι , στον ίδιο μπακάλη πηγαίναμε??Μόνο που εμένα μου αρέσανε οι σοκολάτες ΙΟΝ αμυγδάλου!Ακόμα και σήμερα οι σοκοφρέτες δεν μου αρέσουν!!!χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήμε γύρισες πίσω , αν και ποτέ δεν έφυγα !!!Την αγάπη μου!
Τσιγάρα χύμα; Αλήθεια τα πουλούσαν χύμα; Εντύπωση μου κάνει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μικρή Αντιγόνη έρχεται στα όνειρα σου και διεκδικεί το χρόνο που δικαιωματικά της ανήκει. Δεν είπαμε ότι οι παιδικές αναμνήσεις είναι οι πιο δυνατές;
Όμορφο να ξυπνάς από τέτοιο όνειρο έτσι δεν είναι; Γεμάτη νοσταλγία και χαμόγελο :)
Φιλάκια Αντιγονάκι μας!
Όχι πες μου σε παρακαλώ ποιος δρόμος είχε χώμα; Παιδικά χρόνια σχεδόν επάνω στην Πλατεία Αμερικής. Αυτοκίνητα και κίνηση στους δρόμους από τα μικράτα μου. Έχασα πολλά. Ευτυχώς που πρόλαβα το ψιλικατζίδικο του κυρ-Αντρέα. Και πάλι καλά να λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα που ζω στο Άργος και έχει κοντά εξοχές δε με βαστάν τα πόδια μου για μήλα και σκοινάκι...
Αντιγονάκι μου ώρες ώρες σκέφτομαο πόσα πολά χάσανε τα παιδιά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτιγμές που ακόμη τις θυμόμαστε με νοσταλγία και που αυτά δεν πρόκειται να ζήσουν, γιατί στην προσπάθειά μας να τους προσφέρουμε περισσότερα και καλύτερα, ίσως κάπου χάσαμε το νόημα εμείς.
Σε φιλώ!
Γιαγιά Αντιγόνη καλησπερα, διαβαζω τις ''μυρωδατες'' αναμνησεις σου και μολις βρηκα ευκαιρεια σου στελνω χαιρετισματα και φιλια απο το ''Ανδριωτικο'' κατινακι, την λιομαζωχτρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήνοσταλγικό και όμορφα γλυκό!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο βράδυ γιαγιά αντιγόνη!
Όμορφες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ξέρεις όμως τι λένε όταν ο άνθρωπος αρχίζει να θυμάται τα παλιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλές οι θύμησες..χρειάζονται και να σαι καλά....όμορφα τότε χρόνια μιας ανέμελης ζωής.....να σαι καλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες κοινές στιγμές έχουμε εμείς οι άνθρωποι... Κι ας είμαστε άγνωστοι, σκόρπιοι στις δεκαετίες του περασμένου αιώνα, του φτωχού κι αθώου και του καινούργιου, του κλειστού και του σοκαρισμένου. Κρεμασμένες ψυχές από το ίδιο ταβάνι καρτερώντας τέτοιες δροσάτες αναρτήσεις. Καλή σου νύχτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε τα παιδικά σου όνειρα ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ μου να σε παρασύρουν στα άδολα μονοπάτια τους και σβύσε τα χρόνια που περασαν... Κρατησέ τα σφιχτα μεσα στις χούφτες σου... νιώσε
ΑπάντησηΔιαγραφήγια λίγο την παιδική τους αθωότητα.... μυρισε το άρωμα τους..και γίνε για λίγο παιδί!!!!!
Αχχχ!!!! κορίτσι μου τι μας κάνεις!!!!!!φιλια απο της καρδιά μου την θάλασσα την γαληνεμένη!!
αμπα εμένα μου άρεσε περισσότερο η Ιον αμυγδαλου σαν την Χρυσάνθη και οι καραμέλες με γεύση κανέλλα όχι οι γεμιστές του αστακού και .... και ..... οι πορτοκαλάδες και οι λεμονάδες στα πλαστικά σφαιρικά μπουκαλάκια και τα πρωωωωτααα Drinko
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαυτό σε λατρεύωωωω είσαι το κατιτις μου !!!!!!
Σαν να βλέπω τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του μπαμπά μου με τα κοντά παντελονάκια να ζωντανεύουν... Πόσο γλυκό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκι!
Μαριλού
Κωστή οι επιστροφές μου δίνουν ανάσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Εχεις σταματήσει την είσοδο σχολείων στη σελίδα σου;
Χριστινάκι μου αν σου αρέσει κάθισε να σε πάρω αγκαλιά και να γυρίσουμε για λίγο εκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά κοριτσάκι μου.
nafelokokkugia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι επιστροφές έχουν τη γλύκα τους...
Κοριτσάκι μου να είσαι καλά..
φιλώ σε.
Ginger:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα! Πουλάκι μου έχασες τους Βασιλικούς γάμους;
Θα σου τους διηγηθώ το καλοκαίρι που θα ανταμώσουμε!
φιλιά!!!!!!!
Υπατία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα να αλλάξουμε!
Η μικρή Ελένη μου άρεσε γιατί έπαιζα με τα αγόρια περισσότερο.. τα κορίτσια δεν με θέλανε......
Φιλιά με την Διάπλαση στο χέρι!
Καλημέρα Κωστή .. αποθήκευσα το "σεντούκι της λαϊκής σοφίας" σου γιατί σε χάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Καρυ μου στο πάρα πέντε είναι να στραφούν τα όνειρα μου αλλού.... με το κατσαρολάκι που λες!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια!
ΕΛΕΝΑ μη μαρτυράς τα φύλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμα περιμένω!!! έχουμε και δουλειές γιαγιάκα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πουλάκι μου.. δώσε της ένα φιλί από τη γιαγιά!
Σακαφιόρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς το μου το μικρό!!!!
Καρδούλα μου τώρα βλέπω τις μάνες να συνοδεύουν τα παιδιά τους και στις πιο μικρές αποστάσεις..
Τα εγγόνια μου για να πάνε στις κούνιες πρέπει να είναι δυο να τα φυλάνε...
Δεν ξέρω πόσο γρήγορα άλλαξε το παιχνίδι και να γίνεται μέσα από την οθόνη...
Φιλιά καλό μου!
ΦΟΥΛΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείς να αρχίσω να ράβομαι;
Πώς θα σε υποδεχτώ με τιμές;
Φιλιά γατόνι μου!
Πενθεσίλια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήθελες θα μπορούσες και θα έχουν ενδιαφέρον!
Στείλε κάτι να το αναρτήσουμε!
MariaB
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μικρός είναι ο κόσμος!
Η Ελένη ήταν μια κούκλα!
Και ο Ηλίας δεν λέω....
Θυμάμαι το μαγαζί του πατέρα του στην Αγ. Σοφία...
Φιλιά νοσταλγικά!
Margo:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο που μεγαλώνεις.. είναι και το τώρα που σε πνίγει.. τα παράθυρα που έκλεισαν....
οι πόρτες που αμπάρωσαν....
Μια αγκαλιά σου στέλνω!
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που υπάρχουν τα τραγούδια!!!!
Να το επαναλάβεις σε παρακαλώ!
Ασωτε γιε μου την αγάπη μου και μια αγκαλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρυσάνθη, ούτε και σε εμένα άρεσαν αλλά μάζευα τα χαρτάκια... αγοροκόριτσο βλέπεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήDaizyCrazy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν μια κούτα με χύμα τσιγάρα και έπαιρνες με το κομμάτι!
Αλλες εποχές.. νοσταλγικές...κάθε γενιά έχει τις δικές της..
Θα με θυμηθείς σαν περάσουν τα χρόνια που σου εύχομαι ν α είναι τα καλύτερα κοριτσάκι ΜΟΥ!!!!!
Αθηνούλα εμείς κάτω στον Πειραιά είχαμε γειτονιές με χώμα..περνούσε ο καταβρεχτήρας του Δήμου και καταλάγιαζε τη σκόνη τα καλοκαιρινά απογεύματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗσυχία ακούω την ΑΘΗΝΑ στον Ανατολικό!
Πατήστε καλέ το κουμπί τι σας το έβαλα;
ΕΛΕΝΑ, τα δικά μου παιδιά που είναι μεγαλύτερα πρόφτασαν να παίξουν στο δρόμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα τα παιδιά είναι αποσβολωμένα στο σπίτι και στο "κουτί"....
Δημήτρη, μη μου πεις πως πάλι είσαι μόνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Κατινάκι μας να είναι καλά και να μη κουράζεται πολύ παρακαλώ...
Ρία μου να είσαι καλά κοριτσάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξενυχτήσαμε εχθές!
Para-.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ μη χάσεις να πετάξεις το καρφί σου!!!!
Φιλάκια νοσταλγικά!
homemade:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ καλά να είσαι...καλό μου!!!
Τηρίματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρυφερά τα λόγια σου...ευχαριστώ...
Ρούλα, ξέρεις να δίνεις τις πιο γλυκές ευχές.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ..
Η θαλασσινή αύρα θα σε ανταμώσει να σου δώσει ένα φιλί!
marilise:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ Κάτια μου πώς θυμάσαι τα πλαστικά μπουκαλάκια στο σχήμα του πορτοκαλιού;
Μια ΙΟΝ αμυγδάλου να σε γλυκάνω.. μάτια μου!
Μαριλού... τα κοντά παντελονάκια τα φορούσε ο αδελφός μου μέχρι να πάει στο Γυμνάσιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
και εγω καλιω αλλα με λενε ιωαννα και θελω αγκαλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς στη γειτονιά μας είχαμε τον "κυρ' Αντώνη". Μας έστελνε η μάνα μας να αγοράσουμε ψιλικά και εμείς ανταλλάζαμε "μικυ μάους" και "ποπάυ". Αγοράζαμε και "λοταρίες" αλλά όλο τσιχλόφουσκες μας τυχαίνανε και αυτοκόλλητα. Κάτι κούκλες που είχε, δεν τις πετύχαμε ποτέ. Μετά, πηγαίναμε μέσα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και ταϊζαμε τα αδέσποτα γατάκια, παίζαμε "αγαλματάκια", "μήλα" και "εφτάπετρο". Η τηλεόραση είχε μόνο δύο κανάλια (αν το πω αυτό στα παιδιά μου θα κάνουν ωωωωωωωωωωω τι λες τωραααααααααα) και βλέπαμε "Χαϊντι", "Κάντυ - κάντυ" "Το μυστικό της Βαγίας" και "Ο κήπος με τα αγάλματα". Βλέπαμε και "Ορκιστείτε παρακαλώ" "Ντιουκς" και το "Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου". Χαίρομαι που έζησα σαν παιδί τη δεκαετία του '80. Πέρασα πολύ ωραία παιδικά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ,αναμνήσεις όμορφες εκείνες οι καραμέλες Αστακού που ξεχείλωνε το στόμα μας και μας τρέχανε τα σάλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚράτα αυτές τις εικόνες ζωντανές Αντιγόνη μου που μας κρατάν χαρούμενες!
Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλό ΣΒΚ!
χαχα αναδρομές
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω πως έφυγε το σχόλιο μου πριν το τελειώσω τέλος πάντων θα μας τρελάνει ο μπλογκερ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθέλα να γράψω ότι από την αναδομή σου με στεναχωρεί η εικόνα του παιδιού που το μαλώνει ο καταστηματάρχης,μια άσκημη σκιά εκείνης της εποχής,γιατί άραγε;
Φιλιά στη γιαγιάκα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργώ αλλά δεν σε ξεχνώ, καλό Σαββατοκύριακο!
Ότι περιγράφεις το έχω ζήσει...και το κρατάω φυλαχτό....σε αυτά γυρίζει το μυαλό όταν σκαλώνει....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μαγαζάκι μικρό....δυο γεροντάκια το είχαν...βιβλία τετράδια και όλα τα σχετικά...αυτή η μυρωδιά ....τέτοιες μέρες που πλησιάζανε τα χριστούγεννα...τα αγγελάκια με την χρυσόσκονη....μέχρι να τα συμπληρώσουμε για όλα τα τζάμια ....(τα βάζαμε και γύρω γύρω φουντίτσες από βαμβάκι για χιόνι)...πενηνταράκι και τρεχάλα να πάρουμε...δεν ξεχνιούνται τα παιδικά βιώματα...ξαποσταίνεις στην αγκαλιά τους για να συνεχίσεις γιαγιάκα...
΄Ολο γλύκα και νοσταλγία !! Ευχαριστούμε !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαγιά Αντιγόνη ο Ανατολικός FM 95.8 σε ευχαριστεί πολύ για το "κουμπί" που έβαλες στο βλογ σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης η Αθηνά κι ο Κώστας σε ευχαριστούν ιδιαιτέρως που είσαι μαζί τους κάθε πρωί!
Γιαγιά Αντιγόνη, σ' αγαπάμε!!!
καλησπερα γιαγια!τωρα σε ανακαλυψα-ωραιο μπλογκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ωραιο ποστ..εμενα μου θυμισες αυτοκινητακια (παιδικου μεγεθους) στην πλατεια της παραλιας...
Love2love:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά στα έχω στείλει...ήδη και την αγκαλιά...
Καλημέρα μικρό μου!
ΜΑΡΙΑ-ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου έζησες τα ίδια περίπου με τα παιδιά μου.. εκεί στη δεκαετία του '80...
Χαίρομαι που ήρθες από εδώ!
Σ'ευχαριστώ κορίτσι μου!
zoyzoy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο πλάσμα!
Η περιγραφή σου μου έφερε γέλια...
Σου στέλνω μια αγκαλιά.........
rena:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ρένα μου!
Ο καταστηματάρχης είχε ζαλιστεί από την παρουσία μου γιατί καθόμουν και ..χάζευα.. εμποδίζοντας την κίνηση στο μακρόστενο μαγαζάκι του.. Χα!
Αλλοπαρμένη ήμουν μη νομίζεις...
karfoma:
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να ήξερες πόσο χάρηκα!!!!!!!!
Ανάμεσα στις πρώτες γνωριμίες μου!!!
Με συγκίνησες λέμεεεεε
Ο πιτόγυρος σε θυμάται αλλά δεν έχουμε μέηλ.....
Την αγάπη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
mia, γλυκιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρέξε να πάρεις τα αγγελάκια θα σε ακολουθώ να σε προσέχω.....
Φιλιά πολλά!
Marie-Anne:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλωσορίζουμε με γλυκό και νεράκι!
Ανατολικός .....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά σας ευχαριστώ για τις στιγμές και τις μουσικές μου χαρίζετε...
Τα σχόλια σας με βρίσκουν σύμφωνη και καμιά φορά σας απαντώ.. και ας δεν μ' ακούτε!
Φιλιά στην Αθηνούλα και στον Κώστα!
Γιαγιακα καλη εβδομαδα και σ ευχαριστω που μου θυμησεες τα παιδικα μου χρονια σκληρενει η μνημη κι εσυ σημερα τη μαλακωσες ...
ΑπάντησηΔιαγραφή"ποιος τη βαζει τη μπουγαδα με νερό και σαπουνάδα", τι δικα μας παιχνίδα μου θυμησες Αντιγόνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτη η τρελλα με τα χαρτακια, και καθε γενια εχει τα δικά της, εμείς τα δικά μας, τα παιδια μου τα δικά τους,
το παιχνίδι ετσι ή αλλιώς δεν τελειώνει ποτέ...
κυρ κώστας λεγόταν στην γειτονιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ίδιο μαγαζάκι, οπως το ζωγραφίζεις, για μια στιγμή λέω για το ίδιο μιλάει;;;
αρχές του 60 στην καλαμαριά. μόλις με έβλεπε ήξερε τι ήθελα και μου το ετοίμαζε αμέσως (δύο μπισκότα με ενα λουκούμι στην μέση)
αχ αντιγόνη μου. πάλι με ταξιδεψες (και σήμερα το είχα ανάγκη)
να είσαι πάντα καλά