Η έκρηξη της Ζωής.

Να φύγεις βρε αχαίρευτε… στα κομμάτια να πας!

Νομίζεις πως θα χτυπηθώ; Σε γελάσανεεεε!

Αλλά να θυμάσαι πως η Ζωή σε έκανε άνθρωπο.. ναι εγώ αχάριστε και αγνώμονα!

Ο κύριος μου ξεμυαλίστηκε στα πενήντα πέντε! Και χαράς το μούτρο που διάλεξες!

Μια ξεπλυμένη σουρτούρκο είναι. Τι να σου ζηλέψει κακόμοιρη μου; Θώρα κορμί!

Το ήξερες πως αγράμματη ήμουν δεν το ήξερες;.. που να ξεραθείς να μάθεις!

Του πατέρα μου τα έχει, σου γυαλίσανε μπας και δεν το καταλάβαινα; Αχ, έρμε μου μ’αυτό το πλευρό να κοιμάσαι! Καλά ήταν τα φράγκα που σου έδωκε να ανοίξεις το οδοντιατρείο! Δε λέω δούλεψες και τ’αυγάτισες αλλά είχες τη σιρμαγιά!

Σπίτι.. αυτοκίνητο.. πληρωμή για το κωλόχαρτο που πήρες και άνθρωπο δεν σ’έκανε.

Ότι σ’αγάπησα πίσω δεν το παίρνω.. και σε θαύμαζα.. και πάνω από το κεφάλι σε είχα… για πόσο;

Ένα χρόνο;

Δυο;

Μετά πληγιάσανε τα μέσα μου!

Εγώ δεν έκανα για τον κύκλο σου….μμμμμ…τρομάρα σου εσύ και αυτοί.

Κάθε που βγαίναμε ξινό μου το έβγαζες… μαθήματα από πριν να μη μιλώ να μη γελώ.. χέσε μέσα!

Και να ξέρεις ούτε το Μέγαρο μου άρεσε και αν δεν μάθαινα την Τριαβάτα είχα μια σκασίλααααα!

Ούτε γουστάριζα να τραπεζώνω τους γνωστούς σου… μου έβγαινε η γλώσσα έξω και ξεπατωνόμουν για να κάνεις εσύ τη φιάκα σου… και να το έχω ραμμένο από πάνω… στα σιχτίρια!

ΟΟΟΟΟΟΧΙ αγάπη μου ποτέ δεν ψήφησα το ψηφοδέλτιο που έδινες! Φασίστας ήσουν και στη ζωή και στα πιστεύω σου.. όλα για την πάρτη σου φιλοτομαριστή του κερατά!   

Τους δικούς σου να τους έχω στα εξ’ απάνω και οι δικοί μου να έρχονται μια φορά το χρόνο και να έχεις και μούτρα!

Παιδιά δεν κάναμε. Καρφί μου είναι και δεν με συμμερίστηκες διόλου…

Δεν μου είπες ποτέ… «δεν πειράζει έχεις εμένα»…

Τώρα θα μου πεις γιατί καθόμουνα…..

Πόσες και πόσοι δεν κάθονται να λούζονται τη χλαπάτσα; Να σωπαίνουν ή να καυγαδίζουν.. να σαπίζουν σε ένα στεφάνι γιατί δίστασαν να το κόψουν στη μέση!

Και μένουν εκεί καρφιτσωμένες στο πέτο του κάθε.. Θέ μου σχώραμε…

Και άλλες που έχουν και παιδιά και ανέχονται τον κάθε κερατά σαν του λόγου σου;

Μη θαρρείς πως δεν ξέρω τα κατάντια σου με την Αργυρώ την γραμματιζούμενη που σου έφαγε ότι ήθελε και μετά… αριβεντέρτσι.. χαχαχαχαχα πόσο το είχα ευχαριστηθεί!

Και εγώ στα σάπια νερά κολυμπούσα… 

Από δειλία;

Από βόλεμα;

 Γιατί νόμιζα πως τίποτα δεν αξίζω παρά να φτιάχνω καλά σουτζουκάκια και φρικασέ.. να καθαρίζω αλύπητα το σπίτι.. και αυτό το έλεγες υστερία αλλά καλά σου ερχόταν, όταν η φίλοι σου με λέγανε νοικοκυρά και καλή μαγείρισσα!

Μόνο για αυτό είμαι;

Όχι ρε αργά το κατάλαβα αλλά θα ζήσω έστω και τώρα όπως θέλω εγώ……

Να τρώω με τα χέρια..

Να ακούω μουσικές που μ’ αρέσουν και καταλαβαίνω…

Να γυρίσω την Ελλάδα… για τα εξωτικά μέρη είχα μια σκασίλααααα…και για τα μουσεία της Αγγλίας άλλη τόση..

Να βάλω καινούρια έπιπλα… να πετάξω όλο το συφερτό που κουβάλαγες από «έξω» και κάναμε το σπίτι Μοναστηράκι!

Να βλέπω όποιο σήριαλ θέλω χωρίς να φοβάμαι την ειρωνεία σου..

Να πετάξω ότι θεωρούσες κουλτούρα και να διαβάζω Αρλεκιν στην μοντέρνα έκδοση τους…

Να χλαπακιάζω όσες σοκολάτες θέλω..

Να βάψω τα μαλλιά μου όπως μ’αρέσουν… ναι ρε ακαζού τα θέλω.. έχεις πρόβλημα;

Δεν θέλω ΔΑΣΚΑΛΟ σύντροφο ήθελα!

 Τη βαλίτσα σου και δρόμοοοοοοοο.. και καλά στερνά!