Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Η φυγή.................


Όταν θύμωνε ήξεραν που να την βρουν…
Όταν σιωπηλά κατέβαζε το κεφάλι ήξεραν που θα την βρουν..
Όταν πονούσε η ψυχή της στις προσβολές και επιπλήξεις.. ήξεραν που θα την βρουν…
Μέσα σε μια ντουλάπα χωμένη στο βάθος.. να πλάθει ιστορίες πέρα από την πραγματικότητα που βίωνε..
Τσαλάκωνε τα ρούχα για να ισιώσει το μέσα της..
Υποδυόταν ρόλους που θα ήθελε να «παίξει» στη σκηνή της μελλοντικής ζωής…
Ρουφούσε αυτό που έδειχνε να της ταιριάζει και το μετουσίωνε σε οδηγό..
Έκρινε δίχως αντίλογο.. 
Μέσα στο σκοτάδι έβαζε πινελιές φωτεινές.. και σ’ ένα φανταστικό καβαλέτο τις ανάδευε…

Αντάρα και σιωπές τα είχε συνταιριάξει με μυστικούς κώδικες..
Δεν τα μοιραζόταν με κανένα..
Μόνο γελούσε να δείχνει κάποια άλλη..
Την είχαν μάθει να είναι μόνο υπόχρεη..
Χρέη σε μια ζωή που δεν είχε συμπληρώσει τα δέκα…
Η μυρωδιά της ναφθαλίνης την ζάλιζε αλλά εκεί επέμενε.
Ακουγε ιστορίες, μπαίνοντας στα σπίτια της γειτονιάς και επέλεγε χαρακτήρες που θεωρούσε πως τις ταίριαζαν..
Οι μεγάλοι στο σπίτι είχαν προβλήματα επιβιώσεις και σκοτούρες μεγάλες..
Εκείνη ήθελε κανάκεμα.. αγκαλιές.. και δεν τις είχε..
Εγωίστρια;
Απαιτητική;
Δεν το ξεκαθάρισε ακόμα..
Στο μικρό χώρο της δικής της θεατρικής σκηνής έστηνε ρόλους  τους έδινε μορφές και τους μιλούσε.. έπαιρνε τις απαντήσεις που λαχταρούσε.. διέξοδος ..απόδραση από ένα τώρα που την πλήγωνε..
Κανείς δεν είχε καταλάβει τι έκανε μέσα στο σκοτάδι.. την μάλωναν γιατί τσαλάκωνε τα ρούχα με τα χέρια..
Κάποιος είδε την «παράσταση».. του άρεσε.. και την ευλόγησε να βρει αγκαλιές… και λόγια .. αποδείξεις μιας ουσιαστικής αγάπης..
Όχι πως οι άλλες δεν ήταν… μόνο που σώνονταν στην φροντίδα και την πάλη της επιβίωσης.. και αυτό δινόταν σαν βάρος μιας προσπάθειας που έπρεπε να εκτιμηθεί και  να γραφτεί στο τεφτέρι της υποχρέωσης..


Μεγάλωσε και ακόμα ήθελε να τρυπώνει.. μόνο που τώρα δεν την χωρούσε η «σκηνή» ντρεπόταν..
Οι νύχτες την αγκάλιαζαν και στο μαξιλάρι χανόταν…. «εγώ θα γίνω έτσι!» έλεγε πεισματικά.
Όμως οι τύψεις θέριευαν..
Την ακολουθούσαν σαν ερινύες που τύλιγαν τα φιδίσια κορμιά τους πάνω της..
Ακόμα δεν έλυσε τον κόμπο..
Φοβάται μη πληγώσει..
Το έργο παίχτηκε όπως το φαντάστηκε..
Δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι..

Για όσους παίζουν ρόλο στη ζωή της τους φωνάζει..
Σας αγαπάω….
Και φουσκώνει η ψυχή και μουδιάζει η καρδιά..
Ακόμα εξακολουθεί να ακούει παρά να μιλά..

Της αφιερώνω ένα τραγούδι που της αρέσει…..


20 σχόλια:

  1. θα γινει αυτο που θέλει γιατί το ονειρεύεται από παιδί, ισως αργήσει, πονέσει ή θυμώσει, αλλά πάντα αυτό ηταν το λιμάνι της και εκεί θα γυρίσει.

    ωραίο κείμενο γιαγιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είμαι σίγουρη πως θα γίνει/έγινε αυτό που ονειρευόταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποτε το τετράδιο της υποχρέωσης θα τελειώσει...και τότε γράφουμε τη λέξη τελος με ανακούφηση ότι έχουμε κάνει το καθήκον μας...έχουμε ξεπληρώσει όλα τα χρέη στους άλλους και χρωστάμε μόνο στον εαυτό μας!!!!!! Αντιγονάκι μου να ήξερες πόσες ζωές......σε φιλώωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάποιος κάποτε δεν πρέπει να την ακούσει;
    Όμορφο Αντιγόνη μου,αληθινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ!!!!
    ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΚΤΑ!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διαβάζω τους τίτλους απ' τις τελευταίες αναρτήσεις
    ένα κοινό έχουν και δεν θέλω να το ονομάσω....

    κάνω λάθος;
    μακάρι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένη μου, αυτό το κοριτσάκι μου είναι πολύ γνωστό.... καθώς γνωστό μου είναι κι ένα αλλο κοριτσάκι το οποίο συντηρούσε πάντα ένα πολύ μικρό βαλιτσάκι πάντα σε ετοιμότητα με τα πιό αγαπημένα της κομμάτια μέσα. Ηθελε να είναι έτοιμη οταν βρει την ευκαιρία να .... φύγει. Να πάει που.... δεν το σκεφτόταν τότε. Αλλά αυτό το αίσθημα φυγής ήταν πάντα εκεί και παραμόνευε. Δεν έσβησε ποτέ απλά το κοριτσάκι έμαθε να το καταπνίγει και να το ελέγχει. Σ'αγαπώ πολύ και το ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φοβερός άνθρωπος η φίλη σου Αντιγόνη μου.
    Ειδικά σ'αυτές τις φράσεις φαίνεται η ποιότητα της σαν άνθρωπος:

    "Δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι..

    Ακόμα εξακολουθεί να ακούει παρά να μιλά.."

    Να τη χαίρεσαι! Η δύσκολη αρχή στη ζωή τη δυνάμωσε από νωρίς και τώρα έχει περισσεύματα δύναμης ν'αντιμετωπίσει τα δύσκολα, είμαι σίγουρη!

    Φιλάκια γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά,
    να 'ταν αστέρια φωτεινά,
    στα χέρια να στ' αφήσω...
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Εγώ θα γίνω έτσι",απέχει παρασάγκας από το "Εγώ θέλω να γίνω έτσι"
    Το πρώτο έχει αποφασιστικότητα και πετυχαίνει πάντα.Το πιστεύω!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Tον κόμπο δεν τον έλυσε...και ίσως να μην καταφέρει να τον λύσει ποτέ....όμως τι σημασία έχει????....έμαθε να δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι ...έμαθε να λέει σ αγαπώ....έμαθε να ακούει....
    καλησπέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. γιαγιάκα..έγραψες πάλι.....
    πολύ καλό....α...και το άσμα.υπεροχο..νασαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φιληνάδα χθες σε πήρα τηλέφωνο και δεν απάντησες..ανησύχησα..θα σε πάρω ξανά σήμερα να τα πούμε! Σε επιθύμησα ατιμούλιιιιι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τα μοναχικά κορίτσια της "ντουλάπας" βρήκαν για τα όνειρά τους μια φωνή. Την δική σου. Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ, αυτές οι ενοχές στους παιδικούς τους ώμους! Πόσο σκληρό βάρος!
    Τι δύναμη διαθέτει αυτή που "εξακολουθεί ακόμα να ακούει παρά να μιλά" και τι νίκη κατήγαγε με το να "δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι"!
    Ελπίζω ν' ακούει κι εκείνη κάποια φωναχτά "σ' αγαπώ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κείμενο και τραγούδι τόσο ταιριαστά! Γιαγιά Αντιγόνη πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα. Αγοράζω τόσα βιβλία και διαβάζω, και εσένα σε ευχαριστιέμαι καλύτερα και είναι και δωρεάν. Δεν είναι σωστό!! Πρέπει να τα εκδώσεις κάποια στιγμή!!Σου εύχομαι καλό ΣΚ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εύχομαι να τ' αναδεύεις όλα πάντα στο φανταστικό σου καβαλέτο... Μας αρέσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. καλησπερα Γιαγιακα περασα να ακουσω μια ιστορια σου απο αυτες που μου ελεγες οταν ημουν μικρος ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μα το μεγιστο λαθος ειναι που προσπαθουμε να αλλαξουμε τους γυρω μας!

    Ενω στη δικη μας σκηνη...μπορει η τραγωδια να παιζεται στο επακρο!

    Σε αγαπω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή