Κάλιο Κουκουές....

Μια κάμαρα με χώμα πατημένο στο δάπεδο.. ράφια στραβά καρφωμένα τα περισσότερα .. ένας πάγκος με λούστρα.. εργαλεία με ξύλινη λαβή.. το σουβλί..  και η μυρωδιά της κόλλας που έφτανε ως έξω, το τσαγκαράδικο του Χρήστου.

Ένα παράθυρο και μια πόρτα βαμμένα καφέ που από τα στρώματα της βαφής «έτρεχαν» ρυάκια δάκρινα.. σαν τα χρόνια που πέρασαν από την γυρτή πλάτη του με την δερμάτινη ποδιά.. ένα με το λιπόσαρκο κορμί.. Σαν από πάντα να βρέθηκε καθισμένος.. Εκεί…

Η Γιωργία η κυρά του ξενόπλενε στις σκάφες της δούλεψης.. μιας ζωής που υπέμενε στωικά για το καλό του κανακάρη της… Να κάνει μια δική του δουλειά μακριά από το μεροδούλι-μεροφάι…  Η θεία του τον καλομάθαινε με χαρτζιλίκια από την μικρή περιουσία που της άφησε ο άντρας της εγκαταλείποντας τον μάταιο κόσμο με μια σφαίρα στο μέτωπο στον πόλεμο.. ένα νοίκι και μια σύνταξη τιμητική…  Και ο Θεμιστοκλής που ήξερε την ομορφάδα του έστρωνε το κοκοράκι στο μαύρο μαλλί και έτρεχε στα μπιλιάρδα και στα σκέλια των γυναικών..νοίκιαζε αυτοκίνητα να κάνει φιγούρα..

Ο Χρήστος αναστέναζε.. σκυμμένος.. μπαλώνοντας τα ξεχαρβαλωμένα  πατούμενα των εργατών.. βάζοντας «πέταλα» στα παιδικά να μη λιώνουν οι σόλες.. και άλλαζε χρώμα στα καλοκαιρινά γοβάκια να ξεχειμωνιάσουν οι κυράδες…

Αναστέναζε… έβλεπε μακριά πιο πέρα από το καμάρι της μάνας και της θειάς…

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ένα φορτηγό με πάνινη κουκούλα για το «ΕΧΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΙ» γραμμένο σε χαρτόνι στο τζάμι.. η αποκατάσταση του σαν απολύθηκε από το στρατό. Η κιμωλία άρχισε να γράφει στο δρόμο διαδρομές.. και οι ρόδες αργά και σταθερά τις έσβηναν.. αργοπορίες.. μέρες  έλειπε ..

Κάποιοι τύποι που δεν ήταν του σιναφιού τους ανησυχούσαν τον πατέρα του..

Κρατούσε τις σκέψεις κολλημένες στο στόμα εκεί που στήριζε τα καρφιά της επιδιόρθωσης..

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Η νύφη από τα μέρη τους ήρθε με την κοτσίδα ως τη μέση ..μια κοπελούδα με το κορμί στητό σαν πέτρινο.. έσφυζε ζωή και γονιμότητα.   

Την μέρα της παντρειάς με το γαμπριάτικο κοστούμι ο Χρήστος δεν ήταν αναγνωρίσιμος… Είχε ισιώσει το κορμί και κερνούσε ρακές.. πριν συνοδέψει τον μοναχοπαίδι του στην κοντινή εκκλησία. Μάνα και θειά να λιώνουν στα δαντελένια φορέματα. Ιούλης ζεστός …

Ο Θεμιστοκλής είχε γνωρίσει τη νύφη στα ταξίδια του..

Την ξεμονάχιαζε στις λεμονιές.. 

Βιαστικά ορίστηκε ο γάμος.. στην κοιλιά της νύφης ανάδευε το έμβρυο..

Το γλέντι κράτησε στην γειτονιά ως την ώρα που χάραζαν οι πρώτες αχτίνες της ανατολής..

………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Λίγο μετά την γέννα της μικρής στο τσαγκαράδικο του Χρήστου εισέβαλε ο ξάδελφος ο αστυνόμος να χαλάσει τη χαρά.

Χρήστο ..πώς να στο πω.. γαμώ το μου! Ο γιος σου είναι στις φυλακές στην Καλιθέα!

Του ήρθε η πρώτη ζάλη.. Πώς; Γιατί; Τι έκαμε ο αθεόφοβος;

-Τον τσιμπήσανε στο δρόμο έξω από τη Λειβαδιά με ποσότητα χασίσι.. καρφωμένη την είχανε τη δουλειά..και ο τσόγλανος είχε μπόλικη!

Έλυσε το κορδόνι της ποδιάς και την πέταξε στο πάτωμα.

Ετρεξε στο σπίτι πηλαλώντας και η καρδιά του να σπάσει σε χίλια κομμάτια..

Φώναξε τις γυναίκες και με δυσκολία του ξεκολλούσαν τις λέξεις..

Η μικρή στο βυζί της μάνας και οι μεγάλες να τραβούν τα μαλλιά….

Η Παναγία ζαλίστηκε από τις επικλήσεις τους..

-Ετοιμάστε ρούχα και ακούστε καλά τι θα σας πω! Την καταδίκη δεν την γλυτώνει! Βάλτε το καλά στο τσερβέλο σας! Κανείς παρ’εκτός εμάς δεν θα μάθει πως ο γιος μας είναι χασισέμπορος! Δεν το λογάει ο νους μου! Ολοι θα μάθουν πως είναι Κουκουές!

Κάλιο έτσι παρά το άλλο! Τη λέρα του χασικλή δεν την δέχεται ο κόσμος!

Κάντε γρήγορα και εσύ κόρη μου πρόσεχε μη σου κοπεί το γάλα..της χάιδεψε το κεφάλι για παρηγοριά..

Οι πομπές του να κρυφτούν κάτω από την κόκκινη σημαία που έχω φυλαμένη στο μπαούλο…ο δειλός που χώθηκα στην τρύπα μου!

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Στα επισκεπτήρια εκεί που περίμεναν οι άλλες μάνες να μάθουν σε πιο ξερονήσι θα πάνε τα δικά τους παιδιά.. εκείνες με τα δέματα περίμεναν στωικά να δουν τον Θεμιστοκλή με το κεφάλι κατεβασμένο…

«Κάλιο Κουκουές».. στριφογύριζαν τα λόγια του τσαγκάρη…

Απόσπασμα από το "τετράδιο"