Σαν τώρα... για πάντα!

Ανοιξα τα μάτια μου.. βαριά νυσταγμένα ακόμα.. 

το ταβάνι ψηλό βρώμικο.. 

και μια λάμπα κρεμόταν μέσα στον ιστό της αράχνης..

Σαν να είναι τώρα το θυμάμαι ..καθαρά.. έντονα.. ανεξίτηλα..

Μέσα στη βαθύτητα της ύπνωσης.. άστραψαν βεγγαλικά!!!!!

«Είμαι μάνα»!!!!! η πρώτη σκέψη της ευδαιμονίας που σαν χείμαρρος κατέκλυσε μια καρδούλα εικοσάχρονη…

«Δεν είναι κανείς εδώ να μου πει αν είσαι καλά.. αν είσαι αγόρι ή κορίτσι;»

Ανοιξε η πόρτα και η ρόμπα του γιατρού έγινε πολύχρωμη!!!!

«Να σου ζήσει ο παίδαρος..»

Το φιλί του το πιο καυτό άγγελμα!

«Θέλω να ΤΟΝ δω!»

Σε απίθωσαν στην αγκαλιά μου….

Τυλιγμένο με την γαλάζια κουβερτούλα..

Μόνοι μας ΕΣΥ και εγώ… 

ασήμαντη.. 

φοβισμένη... 

Μη και δεν φανώ αντάξια σου..

Γλυκέ μου.. 

αγάπη μου.. 

γέλα μου..

άκου την καρδιά μου πως χτυπά..

έτσι για πάντα θα κλονίζεται… για εσένα!

Είναι το μόνο ΠΑΝΤΑ που έχει την διάσταση… την απόλυτη!

Ένα πλασματάκι από τον αγκώνα ως τα ακροδάχτυλα.. ο κόσμος όλος!

Ένα τηλεγράφημα να φτάσει εκεί στην Σιγκαπούρη.. στη γέφυρα του πλοίου.. να μάθει ο πατέρας σου τον ερχομό σου…

Δεν ξέρω τι μάνα ήμουν για σένα..

..ίσως και να φοβάμαι τα λάθη μου..

τα ομολογημένα..

αυτά που χρέωνα..

γνωρίζω τα χρώστια μου.. μα….

..μα η αγάπη μου ακόμα σε τυλίγει σαν την θαλασσιά φορεσιά.. την πρώτη..

*
*
* 

Σου τραγουδώ…

Και τι ζητάω.. τι ζητάω μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω…

Τρεις ευκαιρίες για τον παράδεισο μου...

..να έχω λόγους να ζω…