Οι χοροί του συλλόγου.... τρέχα-γύρευε..

Η δεκαετία που γνώρισαν γκρα ντε σουξέ οι χοροί στις μεγάλες πίστες…κάπου στο ’85 και κάτι..

Κάθε σύλλογος είχε βαρύ χρέος την προσφορά διασκέδασης στους "ναούς" του μουσικού στερεώματος. Της διαμορφωμένης διασκέδασης στο ρυθμό της εποχής της βιντεοκασέτας..

Το αδιαχώρητο! Φτηνό εισιτήριο για ενίσχυση των εσόδων κάθε πολιτιστικού και μη συλλόγου.

Ερχόταν η Τούλα σύζυγος του προέδρου και άρχιζε να εκθειάζει το «μουσικό σχήμα» που δεν έπρεπε να χάσεις με ΤΙΠΟΤΑ!

Εγώ γρουσούζα ούσα αλλά μη δυνάμενη να αντισταθώ στις πιέσεις της Τούλας υπέκυπτα!

-Εμείς οι δέκα πέντε θα είμαστε! Και ο Θόδωρας.. ξέρεις.. το καλύτερο τραπέζι πίστα!

Ο Θόδωρας είχε και άλλους πενήντα να φροντίσει…. 

Ηταν και άλλοι είκοσι σύλλογοι.. και έχανε το παιδί τη μάνα..

Η παρέα έδινε ραντεβού στην είσοδο μαζί με άλλους εκατό άγνωστους.

-Μαρίααα καλέ εδώ είμαστε.. τη Φωφώ την είδες; Μια βιζόν φοράει, γκρι-σουρί…

Αντε και βρισκόμαστε οι αγνοούμενοι .

Στριμωξίδι να σου κόβεται η ανάσα και να θέλεις ένα aerolin και ρούφηγμα κοιλιάς να περάσεις την πόρτα..

Οι κυρίες με τις γούνες.. σε παράταξη.. 

 την Φα-κα-ντόρο  σεταρισμένη και η κόμμωση στο σγουρό το ασάλευτο…

Οι κύριοι με κουστουμιά γκρι επί τω πλείστον.. φα-κα-ντόρο επίσης στο χέρι με το χρυσό ρολόι  και ενίοτε νταχτιλίδι στο μικρό δάχτυλο με το νυχάκι να εξέχει… Οι πιο σπορτίφ με σηκωμένα μανίκια αλά Στάθης Ψάλτης και καδένα στο δασύτριχο στέρνο.

Στη σειρά και στο σπρώξιμο φτάναμε στο τραπέζι που είχε κρατήσει ο Θόδωρας, συνήθως τέρμα Θεού στον τοίχο πίσω από την ορχήστρα να έχεις θέα την πλάτη της Μοσχολιού.

Εβγαιναν οι γούνες  και τα σατέν πουκάμισα σε παράταξη..

τεράστιες βάτες μωβ εναντίον πράσινων και λοιπών αποχρώσεων.. στοιχισμένες ..

 τα χρυσά σετάκια δώρο της επετείου έσκαγαν κάτω από τα σηκωμένα μανίκια και τα πρώτα κουμπιά τα ανοιχτά να καμαρώνουν οι κυρίες.. 

-Χρυσή μου υπέροχο το σετάκι!

-Μου το έκανε έκπληξη ο Αριστείδης του Αγίου Βαλεντίνου! (συνήθως ο  Αριστείδης έκανε εκπλήξεις μετά από το κ%^&%ο!)

Για τα δικά μου θα σας γελάσω και δεν το θέλω!

Η ορχήστρα να προετοιμάζεται και τα ηχεία από πάνω μας..

Διπλωμένη χαρτοπετσέτα σε χρέη ωτοασπίδας και οι τσιρίδες να σου φράζουν το λαιμό για τρείς μέρες.

«Τα παιδιά καλά; Η κουνιάδα σου παντρεύτηκε; Ο Μίλτος βρε χάθηκε..»

Μέσα στο χαλασμό είχαμε και την κοινωνική ενημέρωση.

Ερχεται βιαστικά το πρώτο παπιγιόν..

-Τι θα πιούμε;

-Πιάσε έξι Χ/μιχάλη και βλέπουμε…

Ερχόταν ο Χ/μιχάλης και ένα πιάτο με ένα τυροπιτάκι… ένα ντολμαδάκι και ένα σπανακοπιτάκι  σε κατάσταση αποσύνθεσης από την εποχή που ο αείμνηστος πήρε την «αλλαγή» στα χέρια του.. αφημένα στην κατάψυξη..

Μέχρι να αρχίσει το πρόγραμμα έπρεπε να έχουμε τελειώσει και το δεύτερο.. συνήθως ένα κομμάτι κρέας στο πάχος μορταδέλας ψιλοκομμένης.. με ρύζι και καροτάκια… πολλά καροτάκια… και ένα λαχανάκι Βρυξελών για καλή αφόδευση..

Τα παπιγιόν σε πλήρη οργασμό με τους τεράστιους δίσκους να περνάνε πάνω από σκυμμένα κεφάλια μη σου έρθει η σαλάτα καπέλο!

Κυρίες και κύριοι το πρόγραμμα αρχίζει..

Τα μπαλέτα πρώτα για οφθαλμόλουτρο των συζύγων..

Οι πρώτες φωνές.. κοριτσάκια και αγοράκια σε τραγουδιστική φάλτσα έξαρση..

Απύθμενα ντεκολτέ και πλάτες ανοιχτές ως εκεί που φαντάζεστε..

Γύρω στη μια έβγαιναν οι δευτεροκλασάτοι !

Ντίρλα από το κρασί ο ανδρικός πληθυσμός..  ενθουσιασμός στις παραφωνίες.. και παλαμάκι στο φόρτε του..

Οι γραβάτες λυμένες.. και τα σατέν πουκάμισα να κάνουν αέρα με τις χαρτοπετσέτες..

Τα ρίμελ να λιώνουν.. να φαγουριάζουν τα ώτα από το βάρος του σκουλαρικιού.. να διορθώνονται τα κραγιόν στον αέρα..

Αν είχες την ατυχία να θέλεις τουαλέτα χαχα την πάτησες… Διαδρομή εικοσάλεπτη.. στρίμωγμα .. και ως να βρεθείς στην καρέκλα σου είχες καθίσει σε άγνωστα πόδια.. είχες παρασύρει τραπεζομάντηλα.. και η μπλούζα είχε χάσει τη θέση της στις ραφές..

Σε πόσες άγνωστες αγκαλιές έχω προσγειωθεί δεν λέγεται.. 

Τα φλας των φωτογράφων ν’ αστράφτουν …

Αντε και κατά τις δύο έβγαινε η φίρμα!

Και το γαρίφαλο να ραίνει ….

-Κοπελιά πιάσε πέντε δίσκους και δείξε ποιος τους στέλνει!   

Φίρμα και μπαλέτο..

Δίσκος και πεντοχίλιαρο..

Στις τρεις και κάτι γλαρώναμε οι γυναίκες..

Στην έξοδο αναρτημένες οι φάτσες μας  και χιλιάρικο η πόζα…

Ο Θόδωρας να μας ρωτάει αν περάσαμε καλά… και του χρόνου να είμαστε καλά!

Στο τσακίρ κέφι πιάναν το τιμόνι οι συμβίοι και η καρδιά κατά Κούλουρη μεριά και να τάζουμε κεριά να φτάσουμε σπίτι αρτιμελείς…

Γιατί ο άντρας ο μερακλωμένος οδηγούσε καλύτερα!

Και άντε να του εξηγήσεις πως οι δεξιές ρόδες ήταν πεζοδρόμιο μεριά…

Τις Δευτέρες ερχόταν η είδηση για τα συγκρουόμενα στην παραλιακή…

Δεν μπορεί όλο και ένας χορός  θα σας έχει προκύψει!

Στο ναό του Διογένη ίσως;;;; για θυμήσου..


υ/γ
Λίγη αποφόρτιση από τα ψυχοπλακωτικά μου...
και ναι τα έχω δει όλα..