Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Το γράμμα της Ελενας....


Που άφησα το παρελθόν μου;
Στα χέρια ποιών να το διαχειριστούν;
Απούσα στα ουσιώδη.. παρούσα στον αγώνα του «φαίνεσθε»
Μια πάλη να  κλείσω τις χαραμάδες που έμπαζαν..
Η προσπάθεια με λαχάνιαζε..
Μικρή ήμουν «ουδέτερο»: το μοναχοπαίδι.. το καλό… το υπάκουο.. το διαβαστερό..
Αργότερα μεταλλάχτηκα σε θηλυκό: η άτολμη.. η συνεπής.. η συνεσταλμένη.. η υπάκουη..
Η μάνα δασκάλα και από κεκτημένη ταχύτητα.. με το δάχτυλο προτεταμένο κατά πάνω μου.. και οι προσταγές εκτοξεύονταν για το καλό μου..
Στην εφηβεία μου έψαξα να βρω το δικό μου όνειρο..
Δεν είχα τόπο να το ακουμπήσω..
Ούτε ψυχή να το μοιραστώ.. 
οι φιλίες μου έκαναν κακό στην εξέλιξη μου και στα διαβάσματα.. έτσι έλεγε..
Μόνο οι φροντιστές εναλλάσσονταν με τις φυλλάδες.. τις ασκήσεις που μισούσα.. τις προγραμματισμένες εκθέσεις.. γιατί το σύστημα δεν επέτρεπε δικές μου απόψεις..
Μια ευθεία γραμμή…  που την ήθελα τεθλασμένη..
Ασάλευτο νερό που γινόταν βούρκος.. και αγαπούσα το πέλαγος..
Ηθελα να γίνω ηθοποιός…
Να αλλάζω ρόλους.. να λυτρώνομαι..
Ατολμη!
Δεν το ξεστόμισα καν!
Μόνο το πτυχίο..  το διδακτορικό.. για να καμαρώνει η μάνα που δεν με ρώτησε ποτέ τι ήθελα.. την πανεπιστημιακή καριέρα την ακολούθησα μετά από παροτρύνσεις για ένα μέλλον αντάξιο των προσπαθειών μου..   
Με το μειλίχιο τρόπο της τα έφερνε όλα στα μέτρα της.. αράχνη που έστηνε τον ιστό της να σε κατασπαράξει αθόρυβα..  ούτε ένας καυγάς.. μια αντιπαράθεση έστω να δώσει αφορμές..

Μετά ήρθες εσύ στη ζωή μου..
Με όλα τα προσόντα του άντρα που μου ταίριαζε..
Και τη συμπάθεια τη βάφτισα έρωτα..
Τη νύχτα που μείναμε μόνοι μετά από το γάμο που την τελετή του έστησαν οι άλλοι και εγώ θεατής σε ένα έργο που δεν είχα γράψει..
η αγάπη σου δεν στάθηκε δυνατή..
Λάθος γυναίκα αγάπησες με πάθος.. ανάξια του δοσίματος σου..
Στη πρώτη ανατολή έκλαψα.. παγιδεύτηκα είπα μέσα μου.. και πάλι σιωπή…
Και κάπου εδώ αρχίζει η παράσταση.. προσπάθησα να υποδυθώ το ρόλο μου με ζήλο..
Κανείς δεν φαντάστηκε το ταλέντο μου!
Δεν ήθελα να σε πονέσω… έκανες όνειρα…
Απέρριπτα μυστικά τον ερχομό παιδιών  μέχρι που ανακάλυψες στο συρτάρι τα χάπια.. Το απέδωσα στην προσπάθεια της εργασιακής ανέλιξης.. και εδώ ψέματα!
Ηθελα  χρόνο.. αυτόν που μου στέρησαν..
Ο ερχομός των δίδυμων έδωσε χαρά και ενέργεια.. 
Ανάσες βαθιές και προσοχή στα λάθη  που είχα αφήσει να κουρσέψουν την δική μου ζωή.
Εδώ άρχισε η αντιπαράθεση με την μάνα μου… δεν της επέτρεψα επεμβάσεις…
Ηθελα μόνο χαρά και αυτονομία να έχουν..
Εφτιαχνε πάλι ράγες για ένα τρένο που θα είχε πάλι το δικό της προορισμό..
Εγινα η «άλλη» η «μη αναγνωρίσιμη» της είχα ξεφύγει..
........................................................................................................................................................
Πέντε χρόνια πριν ένα βράδυ μιας συνηθισμένης συνεστίασης ήπια δυο ποτά στα γρήγορα…. Με χαλάρωσαν.. μου έδωσαν ώθηση.. ψεύτικη..
Συνέχισα…
Άρχισε με γέλιο.. έτσι μπήκε στη ζωή μου… το αλκοόλ..
και εγώ η προγραμματισμένη έχανα τον έλεγχο..
Το ρομποτάκι λάδωσε τα γρανάζια του με σπίρτο..
Στη πρώτη επισήμανση άρχισα το κρυφτό..
Μπουκάλια κρυμμένα…  και ένα μεταλλικό πλακέ στην τσάντα.. να βγαίνει μέσα στις τουαλέτες.. να χώνεται στο κορμί μου με βιαστικές γουλιές..
Σπρέι αποσμητικά να μη βρωμάει η ανάσα.. ανίκανα να συγκρατήσουν τον κατήφορο..
Το «ελέγχω» ήταν η ψευδαίσθηση μου… κάπου εκεί άρχισε το παιχνίδι να γίνεται ανυπόφορο.. με τα μάτια κόκκινα βουτούσα σ’ένα κόσμο ξευτίλας..
Ενα κρυφτό.. ορατό για τους άλλους..
Στην αποβάθρα του ηλεκτρικού.. χώνω το κεφάλι στην τσάντα να ρουφήξω.. τη λύτρωση..
Κάθε μέρα και πιο θρασύς..
Αρνιόμουν τις επισημάνσεις ..   τις προσβολές.. την παραδοχή.. έκλεβα νομίζοντας πως ίχνη δεν αφήνω.. και ας ήταν εμφανή..
Η απόλυτη κατρακύλα εντός μου!
Εκτός ελέγχου!
Και έφτασα στον μεθυσμένο πάτο μου..
Εχω δηλώσει παραίτηση ένα μήνα πριν..
Εξακολουθώ να «πηγαίνω» στη δουλειά.. γυρίζοντας στις καφετέριες…
Συνεπής στην ώρα επιστροφής…
Σέρνομαι.. ξευτίλα.. εσχατιά..  
Και μια λιποθυμία που με έστειλε στα εφημερεύοντα..
Δεν είχα κουράγιο να δω τα μάτια σας.. αμίλητη.. νεκρή..
Το καυτό χέρι των εικοσάχρονων παιδιών μου.. η απουσία γνωστών παραινέσεων με ξύπνησε από τον λήθαργο..

Σήμερα φεύγω…
Ελπίζω προς τη σωτηρία.. «κλινική αποτοξίνωσης» γράφει το εισιτήριο..
Συγνώμες θα ζητήσω στην επιστροφή…
Εχω δρόμο μπροστά μου..
Φεύγω…
Μη με λυπάστε.. δεν το αντέχω.. αντίο δεν θα σας πω..




57 σχόλια:

  1. Ααααχ....πέρασα κι απο αυτό το δρόμο...
    Το "δεν είχα τόπο ν' ακουμπήσω" θα κρατήσω...
    και θα κλάψω για όσα πίσω μου νικηφόρα άφησα, πενθόντας.
    Για το χρόνο που έχασα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι, γιατί δεν το καταλαβαίνω αυτό; πως φτάνει κανείς σε αυτό το σημείο; και για κανέναν η ζωή δεν είναι απαλλαγμένη από πιέσεις οικογενειακές, επαγγελματικές ή προβλήματα υγείας. Δεν είμαι αυστηρή, απλά αρναρωτιέμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα σου απαντήσω εγώ Αμάντα. Χωρίς να το θέλεις, απλά ψάχνεις να βρείς εναν τρόπο να φύγεις, μια ώρα αρχύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ Αντιγόνη μου όταν τη ζωή μας τη ζούμε για τους άλλους κάποια στιγμή το μέσα μας επαναστατεί ή μας τρώει το 'αποκούμπι' που χρησιμοπιούσαμε σαν δεκανίκι για χρόνια...

    Τουλάχιστον η Έλενα βρήκε το κουράγιο να αποτινάξει το αποκουμπι και να δει τη ζωή της κατάματα. Πόσοι άραγε το τολμάμε αυτό;

    Φιλάκια γλυκά και μια αγκαλιά ζεστή σου στέλνω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένη μου, δεν ξέρω αν η ιστορία σου είναι ο καθρέφτης μιάς ζωής που γνωρίζεις ή απόσπασμα απ' το "τετράδιο" αλλά πάλι κατάφερες να κλείσεις μιά ολόκληρη ζωή με όλες τις εικόνες της μέσα σε λίγες γραμμές. Τι θεικό το χέρι σου. Σε θαυμάζω κι όπως πάντα σ'αγαπώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάλι αλήθειες γυμνές... Ωμές αλλά και τρυφερά δοσμένες. Ευάλωτες αλλά και δυνατές... Πικρές και γλυκιές στο τέλος συνάμα... Σαν γλυκό νεραντζάκι... Ανελέητες μα με την ελπίδα να κουρνιάζει σε μια γωνιά, σε μια ρίγα από τις τελευταίες... Πόσο θα ήθελα να μοιάσω στην πένα σου... Πόσο ακόμα μπορεί να φτάσει ψηλά η εκτίμησή μου για σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επιτέλους..μπόρεσα να ανοίγω και να γεράφω σχόλια..είχα πρόβλημα φίλη μου και απο σήμερα μετά απο βοήθεια ενός τεχνικού ..όλα καλά.Σε ε΄χω πάρει 2 φορές τηλέφωνο καο δεν σε βρίσκω..Τι να πω για το κείμενο; τι μπορεί να πει κανείς για όσα εισβάλουν στη καρδιά μας και φθάνουν στη άκρη των ματιών μας..Οι επιλογές του καθενός πολλές φορές είναι συνησταμένη και των προβλημάτων που ανμτιμετωπίζει εκείνη ακριβώς τη στιγμή που κάνε τις επιλογές του..Έμαθα να μη κρίνω και να μη προλέγω, η ζωή μου έδωσε πολλές φορές χαστούκια σε όσα κορόΐδεψα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όταν οι επιθυμίες των άλλων μετρούν περισσότερο από τις δικές μας, τότε είναι όλα πιθανά και πολλά σίγουρα.

    Τι μας είπες πάλι με το μοναδικό σου γράψιμο!!!

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ !
    Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
    ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΥΓΑΜΕ ΣΆΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ.
    ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ Η ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΒΛΕΨΟΥΜΕ;ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
    ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το να μας λυπούνται είναι το πιο ανυπόφορο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δύσκολοι δρόμοι που μακάρι να ΄χουν γυρισμό. Ρούφηξα και πάλι τις αράδες αυτής της μοναδικής γραφής σου Αντιγονάκι μου και ευχήθηκα, αν η Ελένη είναι πρόσωπο υπαρκτό, να ΄χει βρει τη λύτρωση.....για την ίδια αλλά και γι΄αυτούς που την αγάπησαν πολύ!!
    Σου στέλνω την αγάπη μου και μια μεγάλη αγκαλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εχω σταματήσει εδώ και καιρό να κρίνω "λάθη ζωής" των άλλων, αλλά ναι, θα συμφωνήσω κι εγώ με κάποιους προηγούμενους, πόσο απελπισμένη μπορείς να νοιώθεις ώστε να θέλεις να ξεφύγεις με αυτόν τον τρόπο??
    Μια μορφή καταπίεσης όλες οι γυναίκες την δεχθήκαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άλλες αντιδράσαμε, άλλες συμβιβαστήκαμε με κάποιες απαιτήσεις, αλλά σε ακραίες λύσεις θέλω να πιστεύω ότι λίγες φτάσαμε.
    Δεν ξέρω, μου βγάζει πολλή δυστυχία η ζωή αυτής της Ελενας, που δεν έμαθε να παλεύει στην ζωη της κι όταν τελικά αποφάσισε να παλέψει, το έκανε με τον λάθος τρόπο.
    Καλό Σαββατοκύριακο Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ευαγγελια
    Κοριτσάκι μου ψυχή που δεν πόνεσε ποτέ της δεν αγιάζει...
    Οι δρόμοι δεν είναι ευθείες..
    Αφησε πίσω τα "τότε"..
    Ολοι κρύβουμε κομμάτια αφημένα στο πουθενά...
    ..τα πενθούμε και συνεχίζουμε...

    Τα καλύτερα μέσα στις ευχές μου σου στέλνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΑΜΑΝΤΑ
    Οταν γνώρισα αυτή τη γυναίκα δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί...
    Ενα βήμα καλή μου χωρίζει την άβυσσο..
    Δεν έχουν όλοι τη δύναμη ν'αντέξουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. DaizyCraizy
    Χρειάζεται τόλμη..
    Σήμερα η "Ελενα" είναι στις ομάδες της επανένταξης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ginger:
    Είναι μια γυναίκα που γνώρισα όταν βρισκόταν στον πάτο...
    Τότε είχα γράψει ένα κείμενο...

    Αγαπημένη μου φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σπύρο μου ακούω τους ανθρώπους και επικεντρώνομαι στα λόγια τους δίχως να τους κρίνω..
    απλά προσπαθώ να μπω στη θέση τους..
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. αχτίδα
    Απλά κατάθεση γίνεται..
    Κρίσεις και κατηγόριες δεν χωρούν..

    Θα σου τηλεφωνήσω..
    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. thalassenia
    Στη στράτα σου ποτέ μη συναντήσεις τ' ανήποτα..

    Τα θαλασσένια σου φιλιά με συγκινούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ρενα Χριστοδούλου:
    Αγαπητή μου Ρένα είναι καταγραφή ιστοριών από ανθρώπους που συνάντησα..
    Είναι από το "τετράδιο".. ότι έχω γράψει μέχρι σήμερα...
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. the elf at bay:
    Τη λύπηση δεν την θέλω (ταιριάζουμε)εδώ..

    "Καλύτερα να σε ζηλεύουν παρά να σε λυπούνται" μου έλεγε ο άντρας μου..
    Και οι καπετάνιοι που ζυμώθηκαν με την αλμύρα και την μοναξιά κουβαλούν σοφία..
    Θυμάμαι πάντα τα λόγια του.. και τώρα που έχει "αναχωρήσει"...

    Μια αγκαλιά πουλάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Anthivolon:
    Αφορμή στάθηκε το πάθος της.. το ξεπέρασε..

    Μια αγκαλιά γεμάτη Μπέττυ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΕΛΕΝΑ
    Εχεις δίκιο.. μόνο που όλοι δεν έχουν την δύναμη..
    Δεν την κρίνω..
    Δεν είμαι άξια..
    Ευτυχώς που γλύτωσε..

    Μια αγκαλιά σου στέλνω καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Οταν είσαι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες αλλά κι εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί δεν είναι ότι ταλαιπωρείς τον εαυτό σου αλλά πολύ περισσότερο όσους είναι δίπλα σου,σ' αυτούς συμπαραστέκομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δύσκολες καταστάσεις σχεδόν
    όλοι αντιμετωπίζουμε,αλλά
    σε τέτοιες ακρότητες μόνο οι
    αδύνατοι χαρακτήρες καταφεύγουν.
    Εύχομαι στην Ελενα να το ξεπεράσει,
    ποτέ δεν είναι αργά για οτιδήποτε.
    Είναι και ευχή για την αυριανή της γιορτή.
    Μια αγκαλίτσα για σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γιαγια Αντιγονη καλησπερα.
    Ναρκωτικα, ποτα, βια, τα πιο δυνατα και δυσκολα απο τις ''εξαρτησεις'', οταν για χρονια πνιγονται τα θελω, απο τα πρεπει, τοτε αρχιζει η ψυχη και παιρνει τον δρομο προς την λυτρωση και ας περναει απο την ''ξεφτιλα'' και την καταστροφη, η ψυχη αυτοτιμωρειται, ειναι η ιδια δικαστης και ενοχος, θυτης και θυμα.
    Αν υπαρχουν χερια ''απαλα'' να σε ''κρατησουν'', τοτε, ισως υπαρξει ''επιστροφη'', γλυτωνεις, αλλιως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αγαπημένη γιαγιάκα, η γνωριμία με τέτοιους ανθρώπους που έχουν αποφασίσει ότι θα επανενταχθούν(γενικά) είναι σπουδαία!
    Το κείμενό σου απλά υπέροχο!
    Σε φιλώ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. H Ευαγγελια ξερει...!!
    Η Αντιγονη ζωγραφιζει..!!
    Σκιτσαρει, να λεω καλυτερα...
    μακαρι, το μισο ταλεντο να ειχα...!!
    Με λιγες γραμμες, βγαινει το προσωπο!
    Εκπληκτικα πιστο και αληθινο...

    Κι απο πανω...

    Ερχεται το σχολιο..ΤΟ σχολιο...
    "Ψαχνεις να βρεις ενα τροπο να φυγεις....Μια ωρα αρχητερα..!!"

    Σαν το πιανο, που πεφτει απο το ρετιρε,πανω σου...!!
    Και βρισκεσαι, με την καφετιερα στο χερι...
    Στον παραδεισο...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλα εκανε και την εκανε!
    Απο το να γινει Ορεστης Μακρης 2!

    τι κανεις εσυ γιαγιουλα μου; Εχω να σου πω νεα πολλα! Αν προλαβω αυριο καποια στιγμη θα σου ερθω! Αλλιως...Απο Κυριακη!

    φιλια πολλα μωρε πολλα πολλα πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλημέρα Καλημέρα!
    Οπως πάντα η πένα σου καταγράφει με τον καλύτερο τρόπο αληθινές ιστορίες της διπλανής πόρτας, πολλές φορές και της δικής μας!

    Κρατώ και το σχόλιό σου: Ψυχή που δεν πόνεσε ποτέ της δεν αγιάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. αυτές οι ματιές που ρίχνεις στις ψυχές των άλλων πρέπει να πονάνε...
    το ξέρω πως πονάνε...

    νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. στην απελπισια του ο ανθρωπος πολλα που δεν θελει και δεν ξερει κανει
    να εισαι καλα Αντιγονη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΄Αβυσσος η ψυχή του καθενός μας...
    Στην δεκαετία του 50 και του ΄60 που μεγάλωναμε αντιμετωπίζαμε αρκετές δυσκολίες, όχι απαραίτητα οικονομικές, τις προσπεράσαμε και δεν καταφύγαμε ούτε εγώ ούτε οι φίλοι και γνωστοί σε κανενός είδους εξάρτηση.Τώρα στην ηλικία που είμαι αναπολώ κάποια γεγονότα σημαδιακά και ομολογώ ότι από καθαρή τύχη δεν ...στραβοπάτησα.
    Βγήκα νικητής στη ζωή με αγώνα και πάλη μέχρι σήμερα. Δεν λιποτάκτησα και εξακολουθώ να αγωνίζομαι για το καλύτερο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Συμφωνώ, απόλυτα με την Thalassenia: "Όταν οι επιθυμίες των άλλων μετρούν περισσότερο από τις δικές μας, τότε είναι όλα πιθανά και πολλά σίγουρα."
    Είχα καιρό να περάσω!!
    Πολύ πραγματικό...
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αντιγόνη μου για μια ακόμα φορά "ακτινογράφησες" την ψυχή ενός ανθρώπου αλλά και τα ήθη μιας εποχής με τα πρέπει και τα θέλω της.Δυστυχώς η Ελενα τ' άφησε και την πήραν αμπάριζα μέχρι που την έπνιξαν.Στην απεγνωσμένη προσπάθεια διαφυγής της αρχίζει ο κατήφορος και είναι παρήγορο που η ηρωίδα σου κατάφερε τελικά να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης.Πολλοί δεν πρόκαναν ή δεν μπόρεσαν,η θέληση είχε πάει περίπατο!
    Να είσαι καλά,καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Aντιγόνη μου,
    κινηματογραφικές εικόνες,
    χέρια έμπειρης ξιφομάχου!
    Ευτυχής εκείνος που "δεν" πόνεσε!
    Η λύτρωση; Αποφασιστική.

    Να είσαι καλά, μάτια μου, δασκάλα της καρδιάς μας.
    Φιλάκια
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΜΕ ΒΡΙΣΚΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. rena
    Δυστυχώς συμβαίνουν όσο και αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε....
    Είναι μια πληγή που αιμορραγεί περισσότερο σε ποσοστώσεις από τα ναρκωτικά.. σύμφωνα με τις στατιστικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Frezia:
    Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την χρήση από την κατάχρηση...
    Σαν άρρωστους τους αντιμετωπίζουμε..
    Η ψυχή του καθένα ζητά κλεμμένους παραδείσους ...
    Να έχεις την τύχη της αυτοσυγκράτησης είναι το θέμα..

    φΙΛΙΆ ΚΑΛΉ ΜΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. ΔΗΜΉΤΡΗ ΔΕΝ ΈΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΈΣΩ ΤΊΠΟΤΑ ΣΤΟ ΕΎΣΤΟΧΟ ΣΧΌΛΙΟ ΣΟΥ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ΠΡΙΓΚΙΠΈΣΣΑ:
    Εχω πικρές εμπειρίες από άτομο που διέλυσε την ζωή του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. μαχαιρη
    Εχοντας ζήσει το χαμό ενός άντρα με σπουδές και αξίες.. το πιοτό το θεωρώ περισσότερο ύπουλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. kariatida62:
    Το έλεγε ο πατέρας μου....

    Φιλιά αγαπημένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ειρηνη Σ
    Κανείς δεν φαντάζεται πως θα φτάσει στην εσχατιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Πενθεσίλια:
    Από τα μονοπάτια που περπάτησες στα ίδια ίχνη και εγώ..
    Είναι θέμα μιας στιγμής να φύγεις από την κατρακύλα....ή όχι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αστοριανη:
    Τιμή μου τα σχόλια σου.. στο μικρό κόσμο μου.. από μια γυναίκα που θαυμάζω..τιμώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Κοκκινο φουστάνι!
    Ξέρεις πόσο σ'αγαπώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. ...στο καλο!

    @Αμαντα
    ολοι εχουμε ακουμπσει καποια στιγμη στο λαθος στηριγμα...

    din

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Aπίστευτη Γιαγιά.
    Όλοι όσοι έχουμε πιάσει πάτο κάποια στιγμή νιώθουμε το κείμενο σου. Ακόμα κι αν στον πάτο δεν βρήκαμε το ποτό, ούτε ναρκωτικά ούτε κάτι άλλο "κακό".
    Ο πάτος μπορεί να ήταν θεωρητικός για τους άλλους και να μην φάνηκε, αλλά ήταν ουσιαστικός για εμάς. Φιλιά και καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Στην αρχή ήταν η Μάρω η ηρωίδα, στην συνέχεια ο Βασίλης, μετά ο Μάκης.... φίλοι και φίλες που βάδισαν στο δρόμο του ποτού, των ουσιών...άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι όχι.
    Αχ!! αυτά τα "πρέπει". Τα "θέλω" κλειδωμένα σε κάποιο σεντούκι και οι λάθος επιλογές η μία μετά την άλλη, για να "χειροκροτούν" και να "κομπάζουν" οι άλλοι.

    Τις καλημέρες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Γιαγιά Αντιγόνη, το ξέρω χάθηκα... μπλεγμένη ως συνήθως! Σε περιμένει βραβειάκι στο μπλογκόσπιτό μου! Φιλιά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. χτύπα τα καμπανάκια Αντιγόνη...
    με τον δικό σου μοναδικό τρόπο...
    σ' αγαπάω...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή