Aναμονή στη γωνία...

Την περίμενε στη γωνία.

Με την αδεξιότητα εκείνου που δεν περίμενε η τύχη να του κλείσει ραντεβού. 

Οι χτύποι της καρδιάς στη διαπασών! Εψαχνε στην τσέπη του στενού σακακιού να βρει το μικρό πακέτο με τα τσιγάρα… Μετρημένα 

«Ως το βράδυ μόνο τρία, να έχω για το πρωί με τον καφέ». Μετρημένα δίφραγκα.. διαβασμένη από δεύτερο χέρι, η εφημερίδα, στο καφενείο «ΑΒΕΡΩΦ» που έκανε τη λάτρα αργά τα βράδια, για συμπλήρωμα στο χαρτζιλίκι του πατέρα του. Η μάνα του έγραφε «γιέ μου σε αρκούν τα λεφτά;» η διαρκής έννοια της. 

Χαμογέλασε… α, ρε μάνα δεν αρκούν καλό είναι να μη ξέρεις… τα δίδακτρα και εκείνο το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων που αν δεν σε λυπόταν ο Κατσαούνης δεν θα είχα πρόσβαση.. αρκούν.

Φοιτητής, φιλόλογος.. με τα παπούτσια στοιχειωμένα τρία χρόνια στα πόδια του, με τις στρώσεις του μαύρου «κάμελ» ..

Διάβασμα στη Δημοτική βιβλιοθήκη.. δεν περίσσευαν για αγορές συγγραμμάτων..

Σημειώσεις γραμμένες στο πόδι , βιαστικά..να προφτάσει.. με το μαύρο στυλό.

Φαγητό στο ζυθεστιατόριο του Νουνανάκη. Πατάτες φούρνου.. γίγαντες.. και χοντρές φέτες ψωμί να παπαριάζουν στη σάλτσα. Εκείνο το παστίτσιο κάθε Σάββατο.. τι νοστιμιά με την χοντρή στρώση  της κρέμας.. που το θυμήθηκε τώρα και είχε μια πείνα!

Την περίμενε στη γωνία…

Είχε βάλει κρύο και το πουλόβερ πλεγμένο από τη μάνα του στένευε περισσότερο το σακάκι. Απριλιάτικο κρύο.. ξαφνικό..  

-Εχεις ώρα φίλε; Ρώτησε τον περαστικό.

-Εξη…

Σε λίγο έρχεται.. και το τρέμουλο άρχισε..

Η Ελσα , που ήταν η λαχτάρα και η φαντασίωση της γειτονιάς!

Τυχαία την είδε στο λεωφορείο του χαμογέλασε και έχασε τον κόσμο.. μια καλημέρα η αρχή της κουβέντας που όριζε εκείνη.. με την αυτοπεποίθηση της ομορφάδας της..

Μέχρι να φτάσουν στον ηλεκτρικό.. είχε πάρει την έγκριση της.. το μυστηριώδες μειδίαμα  φώτιζε την λευκή επιδερμίδα της τα γαλάζια μάτια και τα σκούρα μαλλιά ακουμπισμένα στους ώμους.. ήθελε να την αρπάξει να σβήσει το κόκκινο κραγιόν  με τα φιλιά του..

Την Κυριακή το απόγευμα στη γωνία!

Ανέβαινε στη συγκέντρωση… 114.. το σύνθημα είχε βρεθεί.. ο αγώνας για το 15/%...για την παιδία.. Το Μάρτη ήταν στη μεγάλη διαδήλωση.. Του φάνηκε πως στο πλήθος είχε δει τον Δ. Τι δουλειά είχε εκεί ο μανάβης; Ισως να λάθεψε..

Η μορφή της Ελσας τον έκαιγε στο κάθισμα του τρένου, άναψε τσιγάρο από τα μετρημένα και ως να φτάσει στο Ν. Φάληρο το έσβησε στο τασάκι το κολλημένο κάτω από την ..διαταγή «απαγορεύεται το πτύειν». Είχε ιδρώσει.. έβγαλε το μαντήλι με την καφέ ρίγα να σκουπίσει το μέτωπο..

 Τι θα της έλεγε;

Προβάριζε πώς θα ξεκινούσε την κουβέντα …

Τα πλακάκια στο χρώμα της ώχρας.. τον έβγαλαν από τους συλλογισμούς. ΟΜΟΝΟΙΑ έγραφε η ταμπέλα. Κατέβηκε. Ανέβηκε τις κυλιόμενες σκάλες και είδε το σιντριβάνι. Σαν για πρώτη φορά να το κοιτούσε.. να χορεύουν οι πίδακες του νερού στο ρυθμό του έρωτα! Πήρε το δρόμο για την μάζωξη. Μέσα στο πλήθος, στις φωνές, ερχόταν η μορφή της να του δώσει σπρωξιά.  

Το χέρι ψηλά σε γροθιά να φωνάζει τα συνθήματα και ούτε που κατάλαβε το γαζί που ξήλωνε το μανίκι στην ένωση του…

Η Ελσα .. το πλήθος.. οι φωνές.. το άδειο πακέτο..

Την περίμενε στην γωνία…

Ένα σκούντημα στον ώμο…

-Πέρασε από το Γ’ σε θέλουν..

Δεν λάθεψα, σκέφτηκε ο κερατάς ο μανάβης που είχαν την ίδια ηλικία ήταν!

Γ’ Αστυνομικό τμήμα Αγίας Σοφίας Πειραιά.

Το μπράτσο που του κρατούσε.. η Ελσα που φάνηκε… η απελπισία.. ο κατακερματισμός του αύριο… η μάνα που θα έκλαιγε.. το άγνωστο.. η διαδήλωση..

το μονό τσιγάρο...

-Μια στιγμή να μιλήσω στην κοπελιά!

-Καλά!

Τι να της εξηγήσει;

Λόγια μπερδεμένα.. τραυλίζοντας, με το χέρι να ανακατεύει τα μαλλιά του τι να πει;

Συγνώμες.. αλήθειες.. ψέματα.. και αυτή η σκάλα που θα τον  οδηγούσε στον πρώτο όροφο…

Η Ελσα δεν κατάλαβε..

Μόνο το χέρι της κράτησε.. και άκουσε το μανίκι να σκίζεται πάλι από την αδύναμη κλωστή που είχε ράψει με αδέξιο τρόπο…

Το μασουράκι με την αδύναμη κλωστή.. η βελόνα που δεν ήξερε να χειριστεί..

Το αβέβαιο αύριο που έλπιζε..  ν’αλλάξει…

Οι γωνίες της αναμονής που θα περιμένει….

Από το «τετράδιο» για όσους είναι σε αναμονή!