Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Σήμερα έχουμε μοδίστρα...


Τη Στάσα την «κλείναμε» καιρό πριν για να μας ράψει…
Ηταν μοδίστρα από εκείνες που έκαναν μεροκάματο στα σπίτια.
Απαραίτητη προϋπόθεση να …πιάνουν τα χέρια σου. Εμείς είχαμε τη μάνα και την γιαγιά.
Να ραφτούμε για τις γιορτάδες! Για τα βαριά ρούχα, μια και η μάνα γνώριζε καλό ράψιμο αλλά μόνο για τα καθημερινά. Παλτά και ταγιέρ μόνο η Στάσα!
Να αγοράσουμε υφάσματα, φόδρες, κουμπιά, φερμουάρ και μασούρια στα αντίστοιχα χρώματα.
Μετά από φωνές, αμφισβητήσεις γούστου, έφταναν τα πακέτα στο σπίτι.
Στην καλή τραπεζαρία, ξέστρωναν το βελουδένιο τραπεζομάντηλο  για να βάλουν τα πατρόν.
Η προετοιμασία της υποδοχής, άρχιζε από το μενού.
-Τι να ταίσουμε την γυναίκα καλέ, σπανακόρυζο; αγωνιούσε η γιαγιά.
Η Στάσα κατέφθανε με την δική της μηχανή χειρός, τα πατρόν, τα φιγουρίνια…κοντούλα, ξανθιά, με τον αέρα της γνώσης της.
Η μεζούρα περασμένη στο λαιμό, το σαπουνάκι που χάραζε τις γραμμές.. το μαξιλαράκι με τις καρφίτσες  και το καφεδάκι έτοιμο στο δίσκο με το γλυκό του κουταλιού και τα κουλουράκια.
Αρχιζε από τις μικρές.
Αυστηρή στη όψη, δίχως πολλά λόγια.. σούζα οι κόρες μη την καθυστερήσουμε.. δυο μέρες πληρωμής ήταν δύσκολες για τις τσέπες μας. 
Είχαμε απειληθεί και για σχετικές μπούφλες.. μιλιά δεν βγάζαμε.
Οι πρόβες πάνω στην ψάθινη καρέκλα να κοιτάζουμε τον καθρέφτη του σερβάν.
Τα χέρια της αστραπή, οι γυναίκες να καρικώνουν.. μέχρι το βράδυ είχε τελειώσει .
Εμεναν οι κουμπότρυπες, που τις δίναμε στην κα Ελλη με τα ειδικά μηχανήματα.
Η δεύτερη μέρα αφιερωμένη στις μεγάλες.
 Εδώ είχαμε τα δύσκολα…να στρώσει ωραία το παλτό, να μανουβράρει το κορμί της γιαγιάς.. στιγμές αναβρασμού…
Η Στάσα με τη ραπτομηχανή..που σπούδασε δυο παιδιά και ανέχτηκε χιλιάδες παραξενιές, γάζωσε χιλιόμετρα.. και έκλεισε το καπάκι στα 58 της...
Η γυναίκα που δύσκολα γελούσε γιατί το κορμί πονούσε..


Κάτω από το τραπέζι, μαζεύαμε τα κομμάτια που περίσσευαν.. τα ήθελε η γιαγιά που δεν πετούσε τίποτα….

41 σχόλια:

  1. Συγκινητικο...οπως τα περισσοτερα που αφηγεισαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με άγγιξε πολύ η σημερινή σου ανάρτηση, καθώς μου θύμισε ένα πολύ πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, μια απο τις πιο αγαπημένες μου θείες που αφιέρωσε σχεδόν όλη της τη ζωή σ'αυτή της την τέχνη.
    Να'σαι καλά, σ'ευχαριστώ για το ταξιδάκι αναμνήσεων που μου χάρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με τι βελόνα και τις κλωστές μια ζωή
    κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των άλλων.
    Και ήρθε η βιομηχανοποίηση στέρησε το ψωμί σ'αυτές τις μοδίστρες!
    Όμως τώρα η κρίση τις γυρίζει πίσω καθώς ψάχνουν να τροποποιήσουν τα παλτά και τα ακριβά κομμάτια της γκαρνταρόμπας!

    Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντιγόνη,τον αέρα μιας άλλης,ξεχασμένηε εποχής μα έφερες σήμερα.
    Στο χωριό,εμείς πηγαίναμε στη μοδίστρα,μα όταν βρισκόμασταν στην Αθήνα,στη νονά μου,είχα δει αυτές τις μέρες του γενικού αναβρασμού.
    Να είσαι καλά,που μας φέρνεις στο νου αυτές τις εικόνες.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δημιουργική τέχνη, για γερά νεύρα, μια από τις τέχνες που έμαθα ως χόμπυ και με συνόδεψε πολλά χρόνια ως κύρια εργασία, χιλιόμετρα γαζιού, που αν τα βάλω στη σειρά πήγα κι ήρθα άπειρες φορές στο φεγγάρι!!
    τώρα ούτε βελόνα θέλω να βλέπω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. με τις δικες σου ομορφες αναμνησεις ...ξυπνουν δικες μου..

    αλλης εποχης ... αλλα γλυκιας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα νοσταλγική μου, Αντιγόνη. Ετσι και εμείς για απλά είχαμε τη μαμά μας, μα και εγώ είχα μάθει, και ολο κάτι διόρθωνα. Μα όταν παίρναμε την μοδίστρα μεροκάματο, ήταν ολα αυτά που περιγράφεις. Το σίδερο στημένο, και όλες κάτι να κάνουμε. Σουρφιλέ, τρύπωμα, σιδέρωμα,... Και οι πρόβες, και τα σημάδια, και το επανώτισμα, όλα με τη σειρά. Και τι χαρά όταν τελείωναν τα καλά τα φορέματα που συνήθως τα κεντούσαμε μετά. Και στην γιορτή του μπαμπά πάλι με διαφορετικά φουστάνια και ας ήταν μεταποίηση των νυφιάτικων της μαμάς. Ακόμα θυμάμαι τις λεπτομέρεις... αλλά ας μην κάνω κατάχρηση του χώρου σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγω έμεινα μέχρι σήμερα με την απορία: πώς δεν κατάπιναν τις καρφίτσες που είχαν πάντα στο στόμα ενώ συγχρόνως μιλούσαν;
    Οσο για τ απομεινάρια...κουρελούδες να δουν τα μάτια σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Moυ έφερες εικόνες των παιδικών μου χρόνων σήμερα!!! Η δική μας η μοδίστρα, η Πιπίτσα ερχόταν 3 φορές το χρόνο, μια για τα χειμωνιάτικα, μια για τα καλοκαιρινά και μια για τα Πασχαλινά!!! Διάλεγε η μαμά μας τα υφάσματα από το μαγαζί μας (υφασματοπωλείο το έλεγαν) και συνήθως τα μεροκάματα ήταν δύο ή και τρία (τρία κορίτσια είμασταν με εμένα μικρότερη). Θυμάμαι που πάντα ήθελα να βοηθώ κι εγώ.....έτσι έμαθα πολλά περί ραπτικής από εκείνα τα μεροκάματα με την Πιπίτσα!!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Tα απομειναρια..Τα ηθελε η γιαγια...
    Που δεν πετουσε τιποτα...
    Με τη συγκινητικη σου αφηγηση...
    Βγαινει και ενα διδαγμα...
    Ενα διδαγμα...Που μπορει να χρειαστει...[ο μη γενοιτο..]
    Γι αυτο...Σ ευχαριστω...
    Μου θυμησες, μια απο τις αιτιες, που οι παλαιοι...Δεν χρωσταγαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κι όμως σχεδόν έσβησε αυτό το επάγγελμα.
    Αν δεν είναι φίρμα το ρούχο ποια το φοράει σήμερα;;;
    Καλησπέρα γιαγιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αντιγόνη

    Πέρασα να σου αφήσω την καλησπέρα μου.
    Διάβασα το άρθρο. Συμφωνώ με την ζουζού. "η βιομηχανοποίηση στέρησε το ψωμί στις μοδίστρες!"

    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα Αντιγόνη μου

    Κάτι θυμάμαι και εγώ. Όταν ήμουν μικρή όλο και εμφανιζόταν καμιά μοδίστρα στο σπίτι, νομίζω πηγαίναμε και σε κάποια στο σπίτι της...
    Εγώ ούτε κουμπάκι δεν ράβω. Και να το ράψω, χάλια θα το κάνω. Μεταξύ μας, ο άντρας μου ράβει τα κουμπιά του μόνος του, και τα πιο δύσκολα τα δίνω στην μαμά μου, που είχε μάθει λίγο ραπτική στην ΧΕΝ νομίζω.

    Καλά να περνάς Αντιγόνη, και να γράφεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. και ξέραμε πως το -καλό ρούχο-ήταν για τις γιορτές και αργίες,και το προσέχαμε.αλλά δεν άντεχα τις πρόβες!!!!φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τότε που το κάθετί είχε αξία...έστω και το μικρότερο κομμάτι υφάσματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλέ θες να σου πω τι είχα κάνει μια φορά , σε μια τέτοια συνεύρεση !!!! Είχα την τιμητι΄κή θέση να μαζεύω με το μαγνητάκι τις καρφίτσες να περνάω τις βελόνες του καρικώματος και καμμιά φορά μου χάριζαν λίγο απο το σαπουνάκι που περίσσευε απο τα πατρόν και ζωγράφιζα τις γλάστρες της αυλής .
    Ενα τέτοιο απόγευμα λοιπόν καθώς μαζευα τις καρφίτσες , τέντωνα το χέρι μου και τις έβαζα στο πιατάκι πάνω στο τραπέζι , μόνο που μέσα στο πιατάκι αυτό ήταν το κείκ της κυρίας και στη πρώτη δαγκωματιά κόντευε να πνιγεί !!! Μετά έφαγα ένα γερό μπερτάκι !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. πολύ όμορφη η ιστορία σου γιαγιά Αντιγόνη, με πλημμύρισε εικόνες και σκέψεις, για άλλη μια φορά !!!!

    θαλάσσιο αυλάκι βαρκούλας καθώς πλέει,
    ένδειξη κρεσέντο σε παρτιτούρα,
    κι οι βελονιές μοδίστρας σε πανί
    νότες μουσικής που το νερό αντανακλά...

    πολλά φιλάκια :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το ρόλο της μοδίστρας είχε η μαμά μου και επειδή πολύ μου άρεσε όλη αυτή η διαδικασία που τόσο όμορφα περιγράφεις κληρονόμησα την ιδιότητα, αλλά σαν χόμπι. Η ραπτομηχανή δε, το πιο απαραίτητο εργαλείο του σπιτιού.
    Έχω κρατήσει για ενθύμιο και το τετραδιάκι της μαμάς μου όταν πήγαινε να μάθει μοδιστρική.. έχει τη μυρωδιά μιας άλλης εποχής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Nαι,ναι...Δούλευαν τότε η μοδίστρες!
    Το ωράριο δεν ήταν οκτάωρο, αλλά δωδεκάωρο.
    Αδειες, δώρα, διακοπές, και προπαντός ασφάλεια,ανύπαρκτα.
    Μου έκανε εντύπωση πόσο οικονόμες ήταν,το όνειρο τους να πάρουν ένα σπιτάκι,πολλές το κατόρθωναν άλλες όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αχ βρε Αντιγονούλα σε τι κόσμο με ταξιδεύεις που δυστυχώς μόνο από διηγήσεις της μαμάς μου τον γνώριζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Άλλες εποχές....δύσκολες αλλά με ελπίδα!!!



    Καλό σου βράδυ γιαγιά Αντιγόνη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ποσα χρόνια με γυρισες πισω...πόσες γνώριμες εικόνες μου ξέθαψες...η μαμα μου ηταν μοδίστρα γιαγια, στο εχω πει νομιζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τι ομορφη ιστορια.. Με συνεπηρε.. Αξιοθαυμαστη δεν εχω κατι αλλο να πω γιαγιακα..

    α! εχω μια αγνωστη λεξη.. τι σημαινει η λεξη στην φραση:οι γυναίκες να καρικώνουν (καρικωνουν δλδ)?

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τόχω ζήση!!!!Έλλη την έλεγαν την δικιά μας ,και ερχόταν στην γιαγιά μου, χωρίς μηχανή γιατί η γιαγια Πελαγία ειχε singer και καμάρωνε!Οταν τέλειωνε με τίς μεγάλες ,με οτι περίσευε εφτιαχνε και φορεμα για την κούκλα μου, για αυτό περίμενα με λαχτάρα τον ερχομότης κάθε φορά! Η Singer εχει περάσει πιά στα χέρια μου ..ανάμνηση γλυκειά εκείνων τών καιρών!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τωρα που σφιγγουνε οι κώλοι(μετά συγχωρήσεως,οικονομικώς εννοώ:)),ξεφυτρωνουν σα μανιτάρια ραφτάδικα,μοδιστράδικα,τσαγκάρικα,
    τέλος ο νεοπλουτισμός του "επώνυμου" ρούχου,θα πάει συννεφο το μπάλωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλή σου μέρα Αντιγόνη μου,
    οι μνήμες ξαναγυρίζουν και με βασανίζει ένα γιατί? Πως γίνεται τότε να μην έχουμε και να περνάμε καλά, ενώ τώρα που πάλι δεν έχουμε να μας πιάνει κατάθλιψη?
    Μήπως κακομάθαμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αντιγόνη μου τα περιγράφεις τόσο μα τόσο όμορφα που είναι λες και βλέπω ταινία :)
    Κάτι τέτοιες "Γυναίκες" είχε κι η μάνα μου στο σπίτι και όταν ήμουν μικρή τις είχα ανακαλύψει και διάβαζα τα φωτορομάντζα που πολύ μου άρεσαν και είχαν πια εξαφανιστεί απ'τα περιοδικά. Ήταν νομίζω σαν τις σαπουνόπερες της εποχής τα φωτορομάντζα ε; :)
    Καλημερούδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αχχχχ γιαγιά Αντιγόνη...υπέροχη και αυτή η ιστορία σου!!!
    Ραπτική έμαθα από τα 15 μου,υπέροχη εμπειρία και πολύ χρήσιμη αυτόν τον καιρό.
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Νόνα μου! μου αρεσε τοσο η σημερινη σου αναρτηση!... Περιγραφεις σκηνες τοσο γνωρμες για μενα!..η Νόνα μου σπουδαια μοδιστρα! απο εκεινη εμαθα να ραβω..με συγκινησες σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! δεν θα κουραστω δε ποτε να σου το λεω...
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. η μαμά μου έραβε μόνη της αλλά κράταγε όλα αυτά τα κομματάκια που οπως λες πεφτανε κάτω. Πριν απο ένα χρόνο που αποφασίσαμε να
    ''καθαρίσουμε''την αποθήκη της, βρήκα διαφορα σακουλάκια με κομματάκια απο τα υφασματα που είχε ράψει! και να δείς που δεν ήθελε ούτε τώρα να της τα πετάξω!!!

    καλή σου μέρα Αντιγονη μου και πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Kάπως την πρόλαβα αυτή την εποχή, βλέπεις η γιαγιά η Σκιαθίτισσα ήταν μοδίστρα...
    Την εγγονή της λοιπόν την έραβε μέχρι που έκλεισε τα μάτια της!

    Πόσο μ'αρεσε να παίζω με το σαπουνάκι της και να την εξαγριώνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. http://www.youtube.com/watch?v=FSGvg3lGNUw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Σαν να έβλεπα την κα Λίτσα, να ράβει στην σάλα την μάνα και την γιαγιά!
    κι εγώ κάτω απο το μεγάλο τραπέζι να μαζεύω τα κουρελάκια!

    Τώρα, ράβομαι στην κα Ματίνα, που ράβει σπίτι της!.
    Διαλέγω τα υφάσματά μου, κάνω τα σχέδια τι θέλω και η κα Ματίνα, εκτελεί.

    α, ρε Αντιγόνη, τι μου θύμισες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ΑΧ γιαγιάκα μου...τι μου θύμισες!!!
    Άλλες εποχές...ζεστες...ανθρώπινες
    Ευτυχώς κάτι λίγο τις προλάβαμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Για να είμαι ειλικρινής δεν το έζησα όλο αυτό το σκηνικό.
    Όταν έτυχε όμως κάνα-δυο φορές να μου ράψει η μαμά μου κάτι φορεματάκια, δεν υπήρχε πιο βαρετό πράγμα από την πρόβα...
    Ήθελα να τελειώνω για να πάω να παίξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Κι ελεγα να μην μπω να μην μπω να μην μπω...από τον τίτλο και τελικά δεν αντεξα .....αυτο το μοδίστρα με ποναει!

    Η γιαγια μου ήταν μοδίστρα! λενε πως ηταν απο τις καλυτερες που υπήρχαν. Την καλουσαν απο μακρινα χωρια για να ράψει. Και με την μοδιστρική καταφερε και μεγαλωσε δυο παιδια, 8 ανιψια και 3 εγγόνια.

    Δε θα ξεχασω ποτέ που στις αποκριες μας εφτιαχνε πριγκιπικες στολές και καπέλα με λουλουδια και βολάν και φουρο.

    Δε θα ξεχάσω τις φούστες τις καρό από μαλλινο ύφασμα με τις πιετες που τις ειχα για την εκκλησια

    Δε θα ξεχασω τα κεντήματα που έραβε, τα ρούχα που γάζωνε, την singer της που την πήρα σπίτι μου γιατί ήμουν η μόνη που καθισα κάποτε κοντα της και με εμαθε!

    Αχ ποσο μου λειπει η γιαγια μου! Το μοδιστράκι, η αγαπουλα μου, η γλυκουλα μου!

    Γιαγιακα, πιασε ενα ντεπον....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Hδη σε βλέπω ακίνητη μικρά να προβάρεις σαν το άγαλμα μπροστά απο τον καθρέπτη!!! Γιαγιά σε ευχαριστώ που με κάνεις να ζω όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Γλυκές αναμνήσεις!!τώρα τι να μας πουν οι Κοστέτσοι,Ασλάνες και οι τογλανες!!ουπς, μου ξέφυγε μα δεν το μαζεύω!!
    τα φιλιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Αχ τι μου θύμησες, δεν σε λέω γιαγιά γιατί μάλλον έχουμε την ίδια ηλικία, Αντιγόνη λοιπόν.Ηταν η μάνα μου μοδίστρα και από τις καλές μάλιστα. Οταν ήταν να μας ράψει εμένα και την αδελφή μου μας πήγαινε στην Αθηναία στην Ερμού να μας πάρει τα υφάσματα και μετά άρχιζε το μαρτύριο της πρόβας. Εμείς βλέπεις δεν είχαμε το πρόβλημα της πληρωμής για να μη μιλάμε και γινόταν το έλα να δεις ειδικά από εμένα. Φασαρίες να δουν τα μάτια σου. Να είσαι καλά με τις αναμνήσεις σου (αλήθεια αυτό το σαπουνάκι όταν ήμουν μικρή της το πέταγα για να τη νευριάσω τη μανούλα μου τη γλυκειά).
    Πολλά φιλιά Αντιγονούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αντιγόνη μου την μοδίστρα την πρόλαβα κι εγώ, αν και πολύ μικρή τότε.
    Δυο φορές τον χρόνο ερχόταν και σ' εμάς, φαινόταν στα παιδικά μου μάτια απίστευτα δύσκολο αυτό που έκανε!
    Και τώρα που δεν είναι παιδικά, πάλι απίστευτα δύσκολο μου φαίνεται, ποτέ δεν κατάφερα να ράψω ούτε κουμπί;-)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ωραίες στιγμές αλλά μεγάλη ταλαιπωρία ρε παιδί μου.Να στέκεσαι εκεί μια ώρα να σε τραβάει απο δω να σε τσιμπάει από κει.Μου θύμισε κι η ioana την Αθηναία κι εμένα η μάνα μου εκεί πήγαινε για να πάρει ύφασμα για κουρτίνες αλλά και για ρούχα. Πάντως έχουν μείνει ελάχιστες καλές μοδίστρες στην Αθήνα αυτή τη στιγμή κι είναι ένα επάγγελμα που θα επιστρέψει-αν δεν έχει ήδη επιστρέψει-δριμύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή