Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Απόσπασμα από ένα βιβλίο που μπουσουλάει...


Ακολούθησα το μόλο που έφτανε στο φάρο.
Αν και η νύχτα ήταν αφέγγαρη το φως του φάρου έδειχνε το δρόμο
και την σκιά της μάνας του κουλουριασμένη,ένα κουβάρι κόκαλα τυλιγμένα στα μαύρα .
Η μάνα του Δημήτρη πάντα εκεί .
Πάντα με ένοιωθε από μακριά.
Με μαρτυρούσαν τα τριξίματα των χαλικιών και άρχιζε το μοιρολόι και τις κατάρες .
Τη λυπόμουνα αλλά και με δαιμόνιζε λες και μου έστηνε καρτέρι,
να ουρλιάξει, να ρίξει κατάρες να ξεθυμάνει.
Την είχα πια συνηθίσει αλλά κάθε φορά μου μπούκωνε την ψυχή.
- Πού είσαι παιδί μου να δεις! Δεν σε ξεχνάνε, οιτύψεις δεν αφήνουν τον άνθρωπο.
Ούτε μια ευκαιρία δεν σου δώκανε που λιώσιμο να μην έχουνε οι σκατόψυχοι.
Είκοσι τριώνε χρόνων και μια ευκαιρία δε σου δώσανε σαν τοις λύκοι σε κατασπάραξαν.
Χαράς τη φάρα! Μη και ήταν καλύτερα τα μούτρα τους, αλλά τα κουσέλια τους νομίζανε
πως τα έκρυβαν, κάτω από τα χρυσά σαν τα σκατά κάτω από το χώμα.
Ατύχημα πάντως δεν ήταν!
Η απελπισία σου ήταν που τη ρούφηξε η θάλασσα και σε πήρε μαζί της.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα ίδια άκουγα.
Από το πρωί με περίμενε και ας ήξερε πως πάω πάντα νύχτα
την ώρα του μαντάτου.
Δε ησύχασε ούτε σαν χάθηκαν όλοι οι δικοί μου
και ας ήξερε τι ήταν για μένα ο Δημήτρης και πόσο πάλεψα
στο πείσμα του πατέρα μου.
Πάντα θα τον κουβαλώ μέσα μου, πάντα θα με σφάζει η θύμηση του,
αλλά για την μάνα του θα ήμουν η κόρη του τρισκατάρατου!
Τα λουλούδια τα έπαιρνε το κύμα και γύρισα να φύγω.
Στο τέλος του μόλου, στεκόταν ο αδελφός του Δημήτρη.
Μου κούνησε το κεφάλι και περίμενε τη μάνα του κάθε χρόνο το ίδιο έργο
το ίδιο σκηνικό και οι πρωταγωνιστές πάντα στη σκηνή.
Αν μπορούσες Δημήτρη μου να μας δεις θα γέλαγες μ’ αυτή τη γκριμάτσα σου
που δεν θα σβήσει από μπροστά μου έτσι όπως σε κουβαλάω χρόνια τώρα.
Που να’ ξερε η μάνα του πως με τα αδέλφια του ανταμώναμε κρυφά,
κάθε που του κάναμε το δικό μας μνημόσυνο.
Όχι παπαδαριό και λιβάνια.
Σ’ ένα ταβερνάκι στη Πέρδικα, η αδελφή του και ο μεγάλος αδελφός του με ένα μπαγλαμαδάκι,
τσίπουρο, μεζέ, γέλια και κλάματα γινόμαστε λιάδα.
Ξεμεσημεριάζαμε στο σπίτι της θείας μου που το’ χε κλειστό και το βραδάκι
γυρίζαμε με το τρίκυκλο.
Με αφήνανε πίσω από τις φυλακές μη μας «πάρει» κανένα μάτι και το προφτάσει στη μάνα τους.
Πάντα είχαμε την υποψία πως ο πατέρας τους το ήξερε.
Σήμερα το απόγευμα μας συνάντησε στα μνήματα.
Μας πλησίασε απόθεσε τα γιασεμιά του, γύρισε το χαρακωμένο μούτρο του
και μας παρακάλεσε για ένα χρέος που δεν έπρεπε να λησμονήσουμε.
-Ο καθένας σας να κοιτάξει τη ζωή του, αν το βάλετε κάτω ούτε το παιδί μας
θα το’ θελε.
Μόνο μια παράκληση σας ζητώ.Να μην τον ξεχνάτε και να ζητάτε από τον παπά
να του διαβάζει το συχώριο του.
Σαν πήραμε το δρόμο του γυρισμού σταθήκαμε απέναντι στη θάλασσα στα βράχια
να ξαποστάσουμε από τον κόμπο που έσφιγγε το στέρνο μας.
Και ο Παύλος που του είχε τρελή αδυναμία ξέσπασε.
.-Λοιπόν πατέρα να διαβάζει ο παπάς το συχώριο του;
Ο Θεός σάματις δεν του χρωστάει συχώριο που δεν τον άφησε να κάνει λάθη,
δεν τον άφησε να ζήσει.
Αυτός να απολογηθεί.
Τελευταία φορά που πέρασα την πόρτα του νεκροταφείου.
Αν γουστάρει η μάνα να κάνει ότι θέλει και εσύ μαζί.
Όσο για μένα σιγά μην πιστέψω πως με τα μπούρου - μπούρου του παπά Μιχάλη
πως θα ανακουφιστεί η ψυχή του αδελφού μου. Ο καθένας ότι κάνει για την πάρτη του
όχι για το τι λένε οι κυράτσες κάθε απόγεμα στο σπίτι και πες στη μάνα,
ότι σα γυρίσω και τις ξαναβρώ τις κυράρσες τάχα λυπημένες,
θα τις στείλω στο διάολο και ακόμα πάρα πέρα μας πρήξανε τα συκώτια το κέρατο μου μέσα!
Συγνώμη πατέρα.
Έκλεγε και ούρλιαζε ασταμάτητα όσο να φτάσουμε κοντά στα σπίτια.
Ξέχειλος ο πόνος έβγαινε από το στήθος αυτού του πανύψηλου άντρα.
-Ρε πούστη μου ποιά αμαρτία να του συχωρέσει ο παπάς;
Άρχισε πάλι το παραλήρημα.
Το κέρατο μου με τα λιβάνια και τα φραγγάκια να κουδουνάνε στις τσέπες τους.
Παραληρούσε. Εκείνο το βράδυ σήκωσε πυρετό που τα χρειαστήκανε οι δικοί του .
Την τρίτη ημέρα τον είδα που πηδούσε στη βάρκα του.
Μπορεί ο άνθρωπος και στο μεγάλο πόνο να βουτάει στη βάρκα του μεροκάματου,
χωρίς να δείχνει την ψυχή του.

34 σχόλια:

  1. Καλή σου μέρα!
    Το βιβλίο σου μπουσουλάει σε μονοπάτια που μπουσούλησα κι εγώ ... κι έτσι η συγκίνηση είναι διπλή! Έπρεπε να ’σουν εκεί το ΣΚ, πιστεύω θα ένιωθες πολύ όμορφα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βαριά Ιστορία...
    Μα έτσει βαριά ειναι κι η ζωή...
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκληρή που είναι καμιά φορά η ζωή.....
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μη με στεναχωρείς πρωί πρωί και δεν το έχω τίποτε να κλαψουρίζω όταν τη διαβάζω κάτι τέτοια..Καλημέρα, καλή σου εβδομάδα..φιλάκια καλή μου με χαμόγελο και καλή διάθεση για ότι έρθει..καλό ή κακό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πόσες φορές, πόσοι άνθρωποι δεν ξεσπάνε σ' ανθρώπους άλλους για το μη αναστρέψιμο το άδικο, το παράλογο, το άξαφνο, το μοιραίο... Πόσες φορές ο πόνος δεν ξεσπάει σα μπουρίνι και σαρώνει... κι ύστερα, όταν ηρεμήσει, τριγύρω του παντού κομμάτια και γκρεμίσματα...

    Αχ, βρε γιαγιά-Αντιγόνη!...
    Τι όμορφα που γράφει, όμως, αυτός ο πόνος ώρες ώρες...

    Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά!
    Να είσαι καλά!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα είμαι εδώ να το δω να σηκώνεται στα πόδια του. Μου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. που μπουσουλαει;;;;;;;;;δικο σου ειναι γιαγια;;;;
    πολυ ωραιο,μα ολα τα καταφερνεις;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα εγώ γιατί έχασα και ρίμελ και μπογιές;
    Αχ ρε αντιγόνη τι μας κάνεις πρωι πρωι και πως να εξηγησεις στο γραφείο ότι είναι δάκρυα ... τι λύπης ; χαρας;

    Είναι μάλλον δάκρυα καρδιάς...για πόνους που δεν αποτυπώνονται....μα ουτε και ξεχνιούνται....

    Σε φιλώ και σε παίρνω αγκαλιά...γιατί σήμερα τη χρειάζομαι και γω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. γιαγια Αντιγόνη καλή σου μερα
    ειναι σαν να βούτηξες την πένα σου μεσα σε κάποιο καλα κλειδωμένο συρταρακι του μυαλού μου
    πονανε καποιες αναμνήσεις και ειναι ευλογημένος οποιος μπορει και τους δίνει ζωη πανω σενα φύλλο χαρτί
    να ειαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. βιβλίο που μπουσουλάει; Α πολύ ενδιαφέρον ακούγεται. άντε και με το καλό το Νόμπελ λογοτεχνίας, γιαγιά Αντιγόνη.

    πολλές καλημέρες και ευχές για μια ωραία βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άπιστοι άνθρωποι!
    Και τι θα κάνουμε τώρα;
    θα κλείσουμε τις εκκλησιές;
    Θα διώξουμε τους παπάδες;
    Θα τους βγάλουμε στην ανεργία;
    Αχ, Γιαγιάκα κομμουνίστρια μούγινες με τις παλιοπαρέες που κάνεις!
    Σε φιλώ γιατί σ΄αγαπώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπουσουλάει αλλά τα λέει όπως ακριβώς τα νιώθει, χωρίς πολλά πολλά λογία και σάλτσες!!!
    να υποθέσω ότι είναι κομμάτι από τη ζωή σου και αυτό? μα τι λέω? είμαι σίγουρη ότι είναι
    καλημέρα Αντιγόνη μας φιλιά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. http://www.youtube.com/watch?v=fRKBN1J66dw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ουάου, καταπληκτικό...Πολύ ωραία ιστορία και το ξέσπασμα του αδελφού, καλύτερο ακόμα...
    καλημέρα από ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αντιγόνη τί μας έχεις κάνει;

    Ανώνυμε τί τραγούδι είναι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αντιγόνη,το βιβλίο σου θα είναι ξεχωριστό σε γραφή κι ευαισθησία!
    Θέλουμε να το περπατήσεις λιγάκι.
    Πολύ συγκινητικό το απόσπασμα,περιμένω με ανυπομονησία την ολοκλήρωση.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ελπίζω να το δούμε και ολοκληρωμενο Αντιγόνη μου, είναι υπέροχο!
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γιαγια Αντιγονη χαιρεται, πολυ ωραια η ιστορια απο το νησι μας, τι γινεται θα το....βγαλεις το βιβλιο?

    Προσεξε το ζηλιαρικο karfoma, δεν το εχει σε τιποτα να σε....

    Φιλια απο το κατινακι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Όπως πάντα η γραφή σου σε κρατά εκεί !!
    Εύχομαι γρήγορα να ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα !

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αντιγονάκι μου,το βιβλίο αυτό δεν μπουσουλάει,τρέχει.και ναι ο άνθρωπος μέσα στον πόνο του το ρίχνει στη δουλειά,τι άλλο μπορεί να κάνει;πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αντιγόνη μου δικό σου να υποθέσω; Πότε με το καλό θα αρχίσει να τρέχει; :)

    Εύχομαι όλα να πάνε καλά και θα το αγοράσω μόλις κυκλοφορήσει να το ρουφήξω! Θα θέλω όμως αφιέρωση ε ;)

    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΏ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΣΤΑ.

    ΦΤΑΙΕΙ Η ΝΤΡΟΥΣΙΛΑ!!!!!!

    ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΑ ΜΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ!!!!

    ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ ΜΕ ΕΚΔΙΚΉΘΗΚΕ...

    ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΜΠΆΓΚΟ ΚΑΙ ΕΔΕΣΕ!!!!

    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. καλά καλά απολογήσου εσύ εγώ πάντως χάρηκα για τα μπουσουλίσματα τι θα τρατάρεις για τα συγχαρήκια ????

    ΤΈΛΕΙΟ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ !!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Βιβλίο που μπουσουλάει διαβάζω!!!!! Τι θαυμάσια νέα είναι αυτά!
    Με τη γραφή που έχεις καλή μου Αντιγόνη, το βιβλίο σε λίγο θα τρέχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δεν είναι τόσο δύσκολο να αποκτήσεις φίλους , όσο να τους κρατήσεις .
    Καλησπέρα Αντιγόνη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αντιγονη μου διαβαζω το βραδυ το Ταβλι ετσι;;;;φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Υπέροχο κείμενο γιαγιά! Εύχομαι να μπουσουλήσει, να περπατήσει και να έρθει κοντά μας!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Φοβερο...Εντονη εικονα και περιγραφη συναισθηματων..Εντονες αποριες γεννιωνται...Δωσε λιγο ακομα...
    Καλη διαδρομη να εχει το βιβλιο...Να
    αγαπηθει...Οσο εμεις σ αγαπαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Για τις ιστορίες σου δεν έχω κάτι να πω, περιμένω να τις διαβάσω σε ένα βιβλίο που θα περπατάει.

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Στράτααααααα, στρατούλαααααααα και θα περπατήσει Αντιγόνη μου! θα την περιμένουμε ολοι, μαζί σου, αυτή τη μέρα!
    ΘΕΟΦΑΝΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. πάρα πολύ όμορφο κι αληθινό Γιαγιά Αντιγόνη, σε συνεπαίρνει, σε αποστομώνει...!!!!

    "Μπορεί ο άνθρωπος και στο μεγάλο πόνο να βουτάει στη βάρκα του μεροκάματου,
    χωρίς να δείχνει την ψυχή του."

    καλό σου βράδυ, φιλάκια πολλά :-)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλή μέρα Αντιγόνη! Πέρνα από το blog μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Πόσο εύκολα ξεπηδάνε οι εικόνες και ζωντανεύουν μπροστά μου, διαβάζοντας το.
    Ζωντανό...!
    Καλημέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Αμάν!
    Εγώ το έκανα αυτό;;;!!!

    Συγνώμη, γιαγιά-Αντιγόνη!!!

    Φιλιά πολλά ~ Να γίνεις γρήγορα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή