Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Εισιτήριο- Εξιτήριο..


Εσπρωξε πίσω την καρέκλα, βγάζοντας τα πρεσβυωπικά γυαλιά

αφήνοντας τα να κρεμαστούν από το καφετί κορδόνι

και να πέσουν στο λιγνό στήθος..

Τα δυο γραφεία απέναντι αδειανά..

στην Αυγουστιάτικη άδεια.. ίσως καλύτερα έτσι..

χωρίς αποχαιρετισμούς, που θα την καταπλάκωναν

έστω και αν ήξερε πως η επαφή θα τέλειωνε κάπου εκεί.

Στο φιλί του «αντίο».

Με το αυστηρό ύφος της, οι σχέσεις παρέμειναν τυπικές

και το «ξινή» της προσδόθηκε όχι άδικα.

Τυπική και κλεισμένη στον αόρατο θόλο φώναζε μην αγγίζεται.

Σηκώθηκε αργά, αφήνοντας τα ψαράκια

να πλέουν στη οθόνη του υπολογιστή.

Στήθηκε στο παράθυρο να παρατηρεί, μέσα από τα βρώμικα τζάμι

τον κόσμο που έσερνε τα κορμιά του,

στο απέναντι πεζοδρόμιο που έβραζε..

να ήταν οι ίδιοι που κουκουλωμένοι τον χειμώνα

βάδιζαν βιαστικά, να ζεσταθούν;

Πόσα χρόνια οι ίδιες εικόνες…

να περνά ο κόσμος σαν την ζωή που βιαζόταν,

που πέρασε και δεν την είδε,

χωμένη στο ίδιο γραφείο, τριάντα χρόνια και κάτι..

Σε αδιέξοδο έρωτα δέκα χρόνια, χωμένη σε δανική αγκαλιά,

πόσα Σαββατοκύριακα μοναξιάς, τύψεων,

και γιορτές με τις πιζάμες να περιφέρει επιτάφιους

και να κρύβεται από όλους γνωρίζοντας

το λάθος που δεν μπορούσε να πετάξει.

Ένα παιδί που δεν γνώρισε και μεγάλωσε

μες τον νου της κάνοντας του γενέθλια

πασχίζοντας να φτιάξει την μορφή του..

είκοσι οκτώ χρόνια από τότε…

Απόμακρη από άμυνα να μην αφήσει

πόρτα ανοιχτή για τα ανομήματα..

Δάκρυα δίχως λύτρωση, δεν μπόρεσε να καταλάβει

ποιόν έκλαιγε.. πιο πολύ μοιρολογούσε τους δισταγμούς,

αυτούς τους ανίκητους, τους καταστροφικούς.

Ηταν πάλι καλοκαίρι, που το τέλος ήρθε με ένα ξαφνικό θάνατο..

Σιωπές…και λάθρα πήγε να τον αποχαιρετήσει ..

Κενό.. δεν μπόρεσε ούτε να τον κλάψει…

με ποιο δικαίωμα..

λες και χρειάζονται οι τίτλοι για τον σπαραγμό

και ο δικός της ήταν «γκόμενα».

Αναψε τσιγάρο, ψυχή δεν μπήκε σήμερα,

τα χαρτιά κάπου κριμένα,

τα στυλό και τα μολύβια στοιχισμένα σαν παρέλαση τιμητική..

Στο πρώτο συρτάρι το εισιτήριο της κρουαζιέρας.

Το χάιδεψε και το έχωσε στη τσάντα.

Το ταξίδι άρχιζε με καθυστέρηση τριάντα χρόνια.

Τελευταία μέρα στο γραφείο..

Χαμογέλασε, «είμαι συνταξιούχος»!

«Πώς άντεξα τόσα χρόνια στην ίδια θέση;»

Αποχαιρέτησε με το βλέμμα,

τα χιλιοειδομένα και η ψυχή φτερούγησε.

Αφησε ένα σημείωμα στον υπολογιστή

και χαμογέλασε , στα ψαράκια της οθόνης…

Η ώρα τρεις.. το τελευταίο χτύπημα της κάρτας…

37 σχόλια:

  1. Καλήμερα!
    Περνάει η ζωη μας και οταν το καταλάβουμε ειμαστε πια στην σύνταξη.
    Δεν θα μαθω ποτε τι ειναι αυτο που τρέχουμε να το προλάβουμε για χρόνια;
    Την ιδια τη ζωη νομιζα πως κυνηγαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το τελευταίο χτύπημα της κάρτας!!
    πόσοι το περιμένουν με λαχτάρα και πόσοι δεν το θέλουν.....
    Η ζωη πέρασε! και τι της άφησε,μόνο αναμνήσεις,θλίψης και προσδοκίας!!
    χαμένα όνειρα ίσως ,αυτή ξέρει καλύτερα....
    καλημέρα Αντιγόνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μη θίγεις τώρα τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως το συνταξιοδοτικό!!!!

    Όρίστε και κρουαζιέρα οι συνταξιούχα, που λένε ότι δεν περνάνε καλά και πεινάνε!!αχαχαχαχχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα, γιαγιά-Αντιγόνη!

    [...]να περνά ο κόσμος σαν την ζωή που βιαζόταν, που πέρασε και δεν την είδε[...]

    Βιάζεται η ζωή, κάποιους περνάει και δεν τους βλέπει, ή μήπως είναι εκείνοι που δεν τη βλέπουν...;

    Στο τέλος, όταν κάνει κανείς ταμείο... πότε λογαριάζεται "νικητής"; Όταν έχει ζήσει, ή όταν έχει αντέξει...;

    Πολλά φιλιά και να 'σαι καλά!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Γιαγιά Αντιγόνη.

    Τί όμορφες ιστορίες μας γράφεις!!!
    Αληθινές, καθημερινές, ρεαλιστικές!!!
    Θα τις αγόραζα αμέσως αν τις έβλεπα και σε βιβλίο!!!
    Την Αγάπη μας όλη, που μας τις χαρίζεις από εδώ.

    φιλάκια :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Αντιγόνη δεν μπορεί να σας απαντήσει, δυο μόνο επισκέψεις έκανε αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει λόγω υψηλού πυρετού και εισαγωγής στα γνωστή βόλτα της.
    Ευτυχώς ως τώρα πάει καλά.

    Ζητάει συγνώμη που δεν σας μιλάει.
    Αμάν αυτές οι συγνώμες της!
    Αν μπορούσα ας μην έστελνα το μήνυμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εδώ θα είμαστε και θα την περιμένουμε
    Να! σχόλιο δεν αφήνω μέχρι να γυρίσει...
    και όλα θα πάνε καλά να της πείτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντα ανατριχιαστικές οι ιστορίες σου όπως η σκληρή ζωή!
    Πόσα έχουν δεί και έχουν ακούσει τ'αυτιά σου και τ'αποτυπώνεις στο χαρτί με μοναδικό τρόπο!

    Καλή σου μέρα με
    θαλασσινό φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. η σύνταξη ακούγεται όνειρο για τη γεννιά μου. μέχρι τα 70 θα μας έχουν να δουλεύουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ....και άραγε τώρα που τελείωσε και βγήκε στη σύνταξη, έχει κάποιον για να χαρεί? Ή πάλι μόνη της θα είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αντιγονάκι μας, εδώ είμαστε καλή μου και σε περιμένουμε να γυρίσεις!!! Έχουμε πολλά μα πάρα πολλά να πούμε!!!
    Σου στέλνω την αγάπη μου και μια μεγάλη αγκαλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η ζωή μας όλη είναι μια τόση δα στιγμούλα του Χρόνου! Ευτυχισμένοι όσοι καταφέρουν να ζήσουν αυτήν την στιγμούλα γιατί μόνο αυτοί καταφέρνουν να κερδίσουν!!!
    Ορισμένες στιγμές αξίζουν περισσότερο απο χρόνια! Η ομορφιά της ζωής δεν μετριέται με τα πολλά χρόνια, αλλά με το ουσιαστικό περιεχόμενό της, την ποιότητά της!
    Αμείλικτος ο Χρόνος στέκει μπροστά στην απραξία της ζωής μας!!! Μόνο η δημιουργία σταματά τον χρόνο! Μόνο όταν έχεις να δώσεις κάτι... Αυτό το κάτι θα μείνει αλώβητο απο τον χρόνο!
    Aπόσπασμα απο την ανάρτησή μου: "ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΑΜΑΤΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ"
    Νομίζω ότι οι παραπάνω σκέψεις μου έρχονται και κουμπώνουν ταιριαστά με την ηρωίδα σου!
    Καλημέρα Γιαγιά Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάρτησή σου!
    Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις...αγκίζεις την ψυχή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλημερα γιαγια Αντιγονη.

    Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
    η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
    κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
    και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.

    Τάχα η θέλησή σου λίγη
    τάχα ο πόνος σου μεγάλος
    η ζημιά ήτανε στο ζύγι
    πάντα φταίει κάποιος άλλος.

    Καλά καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά
    ποιος να το πει δεν ξέρει
    το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά
    δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι.

    Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
    κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις
    αφού σήμερα δε θά 'λεγε το ίδιο το ναι
    τώρα περίσσεψαν η σύνεση και η κρίση.

    Φιλια και αγκαλιες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αντιγονάκι μου,περαστικά σου.πολλές αγκαλιές,φιλάκια,και γρήγορα να γίνεις καλά για να μας γράφεις τις ιστορίες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εχω 10 χρόνια ακόμη, θεού θέλοντος να πάρω εξητήριο!
    που χάθηκες εσύ? δεν βλέπεις τι γίνεται στο καφέ? έχουμε δουλειές, ήρθες απο τις διακοπές και ρεμπέλεψες!!! αντε, άντε και χρειάζονται χέρια εκεί, θα φύγω...
    μούτς αμφιτερομαγούλως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Περαστικά όλα θα είναι, θα το δεις!! Εμείς εδώ θα είμαστε και θα περιμένουμε να γυρίσεις γερή και δυνατή!! Συγγνώμη μην ζητάς, ξέρουμε ότι μας αγαπάς κι αυτό φτάνει.
    Πολλά πολλά χαμόγελα και φιλιά και φυσικά μία τεράααααστια αγκαλιά για να γίνεις γρήγορα καλά!
    Χριστίνα από Κατερίνη
    Υ.Γ.: Σε ευχαριστώ πολύ.....ξέρεις εσύ ;-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Για να μην περνάει η ζωή χωρίς να προλαβαίνουμε να τη ζήσουμε δεν πρέπει να προσπερνάμε τίποτα από τα όσα μας φέρνει ούτε τα καλά ούτε τα άσχημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Περαστικά Αντιγόνη μου!
    Χρόνια ολόκληρα κωπηλατούμε κι όταν νομίζουμε πως φτάνουμε στον προορισμό τότε διαπιστώνουμε με θλίψη πως δεν είχαμε λύσει το παλαμάρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αχ Γιαγιά..ωραία ιστορία. Γλυκόπικρη θα έλεγα.. Ολοι παρακαλούμε για αυτή την ώρα αλλά και συγχρόνως θέλουμε να αργήσει να έρθει. Καλά να είμαστε..

    Περαστικούλια σου... να γίνεις γρηγορα καλά.. Σε νιώθω..κι εγώ χτυπάω κάτι 39άρια μέρα παρα μέρα...πάω με την εξωτερική θερμοκρασία περιβάλλοντος..:)

    Ολα καλά να πάνε.
    Πολλά δροσερά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ποτέ δεν είναι αργά για μια κρουαζιέρα...Καλύτερα έτσι, παρά ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σε πέντε γραμμές δίνεις τη ζωή και την ψυχή ενός ανθρώπου! Μ' αρέσει και το αισιόδοξο τέλος πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Aντιγόνη μου έχεις ένα μαγικό τρόπο να μας ταξιδεύεις σε μια ζωή σε μερικές αράδες και να μας συγκινείς. Σ'ευχαριστώ!

    Πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τώρα είδα το μήνυμα της Αγγελικής.

    Περαστικά σου Αντιγονάκι μου! Σε περιμένουμε να γυρίσεις γερή και δυνατή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Περαστικά σου Αντιγόνη μου!!! Γρήγορα θα γίνεις καλ, μην ανησυχείς και μη ζητάς συγνώμη! Θέλει προσοχή στα a/c τώρα!! Όλοι ''την αρπάζουμε'' αργά ή γρήγορα!

    Να προσέχεις! Σε αγαπάμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. περαστικά σου γλυκειά μας Αντιγονούλα!! άντε σε περιμένουμε γρήγορα κοντά μας.

    Οπως πάντα, υπέροχη η αναρτησή σου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αντιγόνη, γύρνα γρήγορα.
    ;Aστη την ηρωίδα σου να ετοιμάζεται. Εσύ χρωστάς καμιά τριανταριά χρόνια αναρτήσεις ακόμα μέχρι να αρχίσει η δική σου η κρουαζιέρα. Οπότε η θέση σου είναι υποχρεωτικώς στο pc, αλλιώς τα χάνεις τα συνταξιοδοτικά.
    Προς το παρόν, περαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μιά μέρα θα κτυπήσω για τελευταία φορά την κάρτα μου.
    Δεν νομίζω ότι και το θέλω αυτό. :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπημένη μου Αντιγόνη, η σκέψη μου σε συνοδεύει για να σου δίνει δύναμη. Περαστικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αντιγόνη σε περιμένουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Aντιγονη...Περαστικα, και εις το επανιδειν συντομα...
    ΑΓΓΕΛΙΚΗ...
    Γιατι δεν δοκιμαζεις να απαντας εσυ;;;
    Εμας φοβασαι η την Αντιγοναρα;;;
    Θελω να δω ...Στην ψυχη σου ποσο μεγαλο κομματι...Αντιγονιου εχεις...
    Μηπως μας βαριεσαι...Δεν μας αγαπας;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Τώρα εγώ γιατί μελανχόλησα με ΄'οσα διάβασα..ίσως γιατί μιλάς μέσα στη καρδιά μου όταν γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. κατ αρχην περαστικα μεσα απο την ψυχη μου...
    εγω θα μεινω στον αδιεξοδο ερωτα... τον εθαψε και φευγει..... και πολυ καλα κανει....

    την αγαπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Περαστικα Αντιγονη μου, δεν σε ξεχναω , κανω καθε μερα τη βολτα απο δω!!!
    Πολλα φιλια και αγκαλιες.
    Σοφια (Αποκλ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αντιγόνη μου, μανούλα μου, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γυρίσεις πίσω δυνατή... Υπέροχες οι εικόνες σου αν και λίγο θλιμένες... Η προσευχές μου μαζί σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Περαστικά σου Αντιγονάκι μου! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αντιγόνη,
    βιάσου...δεν είναι για σένα οι κλίνες...
    παλεύεις θεριά λέξεων και συναισθημάτων..
    ποιός πυρετός τολμάει να τα βάλει μαζί σου και με τις σκέψεις όλων μας που σου ευχόμαστε και σε περιμένουμε..???

    ΑπάντησηΔιαγραφή