Φεύγουμε!!!!

Είσαι εδώ;

Καλώς την!!!

Σ’αγαπώ!!!

Ελα να σου πιάσω το χεράκι…

Κάτσε λίγο δίπλα μου!

Πόσα πήγαινε- έλα , κάναμε στην ζωή;

Πόσα πολλά ζήσαμε!

Δάκρυα αποχωρισμού, γέλια αντάμωσης

..και πάλι τα ίδια!

Στο Τσιμπουτί, θυμάσαι που φύγαμε

από Αντις-Αμπέμπα ,

με το μικρό αεροπλάνο και μου έλεγες να φιληθούμε,

γιατί είχε παλιόκαιρο και φοβόσουν!

Και στο λιμάνι στα Χανιά που γκρεμοτσακίστηκες και λίγο

ακόμα θα μου πληγωνόσουν;

Εχει ζέστη σήμερα σαν τότε στο Κολόμπο, που περίμενες

να ανοίξει το αεροδρόμιο της Αθήνας και ανυπομονούσες;

Πόσες φορές σου είπα ..υπομονή θα ανοίξει

…έπεσε η Χούντα βρε κουτό!!!

Μου φάνηκε πως χτυπούσες παλαμάκια…

Και τότε με τα παιδιά, που δεν ήθελες να μπεις,

στο τρένο για Θεσσαλονίκη…

…μη και κουραστούν τα τρία μικρά μου…

Πόσο καιρό έχουμε, να πάμε βόλτα;

Ένα χρόνο και κάτι!

Γιατί με άφησες;

Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου…

Ελα σήκω να τελειώνουμε, μη μας πάρει η νύχτα

.. δεν μου αρέσει το σκοτάδι!

Θέλω φως…περισσότερο φως..

δυο τραγούδια μέχρι τώρα!

Θα σου πω και άλλα πολλά στο ταξίδι..

Πάρε τα ρούχα, μη ξεχάσω τίποτα,

να μου το θυμίσεις…

Φεύγουμε αύριο!!!!

Πάμε στην εξοχή, στη θάλασσα στο αγέρι,

στα λουλούδια μας,

στις φωνές των παιδιών και στα γέλια τους..

Στις βραδινές βόλτες, στο σινεμά με τα γιασεμιά,

με χωνάκι παγωτό

και σπόρια…

Στάσου να δω, τι έχεις εδώ..

Σκίστηκες και με δυσκολεύει να πάρει η ευχή

αλλά εσένα θα πάρω..

Αυτές με τα ροδάκια ξέχνα τες,

δεν τις θέλω είναι για μεγάλους!!!

Και εμείς είμαστε ακόμα εδώ!!!!

Δυνατές και χαρούμενες!!!

Μια εβδομάδα μακριά η βαλίτσα μου και εγώ!!!