Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Η παστρικιά....


Το τελευταίο σπίτι του δρόμου ήταν της Έλλης.
Από τα κεραμίδια του έβλεπα τον ήλιο να γέρνει
τα καλοκαιριάτικα δειλινά.
Η ανοιχτή πόρτα του άφηνε να δεις το διάδρομο
που οδηγούσε στην αυλή πνιγμένο στα λουλούδια.
Δίπλα στην εξώπορτα, είχε ασβεστωμένους τενεκέδες
με πολύχρωμα γεράνια.
Μια και το συνήθειο μου ήταν να χώνομαι στα ξένα
σπίτια και να παρατηρώ τους ανθρώπους η μάνα
με είχε απειλήσει.
«Μη και χωθείς στης Έλλης, κακομοίρα μου σ’ έσφαξα!»
Μου φουντώνει η περιέργεια και δεν θα παρέδιδα
τα όπλα ο κόσμος να χαλούσε!
Ένα ακόμα που δεν χωρούσε το εντεκάχρονο μυαλό μου
ήταν αυτό το "παστρικιά" που αναφέρανε οι γυναίκες.

Έναν απομεσήμερο έξω στην αυλή πίνανε καφέ
οι γιαγιάδες η μάνα και άλλες δυο γειτόνισσες.
Το κρεβάτι μου ήταν πίσω από το παραθύρι
που γινόταν η μάζωξη.
Δεν σάλευα μπα και καταλάβουν ότι ξύπνησα
και άκουγα τις κουβέντες τους.
Η Ρίτα έλεγε για την Έλλη!
«Μωρέ κι αυτή η Σμυρνιά η παστρικιά
εδώ μου κάθεται.
Ξέρεις πόσους άντρες ξεμυάλισαν εδαύτες;
Εχουν δει τα μάτια μου εμένα…»
Η γιαγιά η Παναγιώτα αντάριασε…..
«Ακούστε με και μετά λέτε ότι θέτε, γιατί καλά
δεν τα κατέχετε.
Σαν ήρθαν αυτές οι γυναίκες το μόνο
που κουβάλησαν μαζί τους
ήταν η πάστρα, το καλό φαγί, και τα λουλούδια.
Τι θαρρείτε βρε συφοριασμένες, ήρθαν να μας δείξουν
την ζωή που εμείς δεν γνωρίζαμε.
Γυναίκες λουσάτες, μερακλούδες με χαρά για ζωή
αν κα δω ξεριζωμένες στηθήκαν στα πόδια τους.»
Πετάχτηκε και η Ουρανία, με το μουστάκι
και την κρεατοελιά.
«Μα τούτη κυρά Παναγιώτα μου, δούλευε στην Τρούμπα
και μετά ήρθε εδώ και κάνει την καφετζού!»
«Και που το ξέρεις μαρσή ,ο άντρας σου την είδε;»
Δεν ήθελα τίποτα άλλο να ακούσω.
Μπράβο γιαγιά μου!

Λίγες μέρες μετά ήταν η γιορτή της Αγιά Σοφιάς.
μεγάλο πανηγύρι.
Φύγανε οι μεγάλες να προσκυνήσουν
και εγώ προφασίστηκα
πως με πονούσε το στομάχι μου.

Βρέθηκα έξω από το παραθύρι της Έλλης
να κόβω βόλτες πάνω κάτω.
Σε μια στιγμή τραβιέται η δαντελωτή κουρτίνα
και προβάλει σαν σε κάδρο το μπούστο
της «παστρικιάς»
Το τροφαντό της στήθος στητό να συγκρατεί
με το ζόρι τα κουμπιά της λουλουδάτης μπλούζας.
Τα μαλλιά μπούκλα ξανθιά και από τα αυτάκια της
κρέμονταν δυο σκουλαρίκια με πετρούλα ροζ.
Τα φρύδια γραμμένα με μολύβι και κατακόκκινο κραγιόν
στα χείλη.
«Πώς σε λένε μικρούλα;»
«Αντιγόνη. Και μου αρέσουν τα λουλούδια σας» απάντησα
με πονηριά.
«Ελα μέσα κοκόνα μου να τα δεις»
Και μπαίνω στο παράδεισο…
Η κληματαριά κρατούσε ίσκιο
και τα γιασεμιά μοσχοβολούσαν.
Κατιφέδες, τριαντάφυλλα, γαριφαλιές
μπιγκόνιες, ακουμπισμένα
στα άσπρα και κεραμιδί πλακάκια
που άστραφταν.
Στη μέση ένα τραπεζάκι με μουσαμά εμπριμέ
και πάνω του ο καφές , τα τσιγάρα της
και ένα πορσελάνινο ζωγραφιστό τασάκι
σε σχήμα τριγωνικό.
Ερχεται και η μάνα της στα μαύρα ντυμένη
με τα μαλλάκια της πιασμένα κότσο.
«Καλώς το μου, να σε φέρω ένα μηλαράκι γλυκό;»
Έγνεψα ναι με το κεφάλι…
Το ωραιότερο φιρίκι γεμιστό με αμύγδαλο!
Με παίρνει από το χέρι η Έλλη να μου δείξει
τις πορσελάνινες κούκλες που ήταν αραδιασμένες
στο μπαουλοντίβανο.
Τις χάιδευα και ήταν τόσες πολλές…
Δίπλα τους χουχούλιαζε ένας γάτος καφετί…
Ένα τετράγωνο τραπέζι στη μέση, με δαντελένιο
τραπεζομάντιλο και κρόσσια ολόγυρα του… ΄
Ένα βάζο κρυστάλλινο στη μέση και λογής, λογής μπιμπελό.
Απέναντι ένας μπουφές σκαλιστός σε σκούρο καφέ…
Και εκεί στολίδια και πλεχτά και μέσα από τα τζαμάκια
στα πλαϊνά του, ποτηράκια που λαμποκοπούσαν…
Στη μέση ένας καθρέφτης που σηκώνοντας τα πόδια
είδα το πρόσωπο μου και πίσω την Ελλη να χαμογελά….

Αντιγόνηηηηηη! Η φωνή της μάνας μου από την εξώπορτα.

«Με φωνάζει η μαμά»
Μου χώνει μια μικρή κούκλα στην αγκαλιά…
«όχι δεν πρέπει να την πάρω» είπα με βιάση…
«Βρε κουτό, εγώ δεν έχω παιδάκια να παίξουν μη μου
χαλάς την καρδιά!»
Τις σβούρισα ένα φιλί και έτρεξα φωνάζοντας
ευχαριστώωωωω…
Χαλάλι οι μπούφλες που πέσανε γιατί πήρα την κούκλα…



Μετα από χρόνια σαν διάβαζα τη Σωτηρίου

την Ιορδανίδου,την Ελένη Χαλκούση…

έδινα σε ηρωίδες που αγάπησα….

την μορφή της Ελλης….


77 σχόλια:

  1. ήταν στ αλήθεια παστρικιά η Έλλη, ή έτσι το έλεγαν στη γειτονιά; Χαλάλι όμως οι μπούφλες αφού πήρες την κούκλα. ε το κάθε πράγμα έχει το τίμημά του, ε; Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ κι εγώ για άλλη μια φορά την Μαργαρίτα που μεσολάβησε κι έτσι έριξα μια βουτιά στο βιβλίο της ιστορία σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο μου σήμερα το πρωί. Και κάθε φορά που σε διαβάζω. Τι όμορφα αυτά τα σπίτια που είχαν οι Σμυρνιές, ε? Και πόσο ζηλιάρης ο κόσμος...Να'σαι καλά! Υ.Γ.:Οι κακές οι γλώσσες λένε ότι τις Σμυρνιές τις είχαν βγάλει "παστρικιές" επειδή οι Αθηναίες δεν τις έφταναν ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι στη νοικοκυροσύνη. Όσα δε φτάνει η αλεπού....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όμορφες αναμνήσεις γεμάτες ευωδία!!
    Καλημέρα γιαγιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια :)
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγόνη μου από μικρή φαινόσουν πως θα μοιάσεις της γιαγιάς της Παναγιώτας ε;;;

    Άλλες εποχές, άλλες ... παστρικές.

    Την καλημέρα μου κι ένα πρωινό χαμόγελο για σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mana:
    Η γειτονιά και όχι μόνο και όλα αυτά γιατί ήταν γυναίκες που λάτρευαν την πάστρα, το μερακλίδικο φαγητό και όταν ήρθαν τους έμαθαν τόσα πράγματα!
    Η Ελληνική κουζίνα είναι Πολίτικη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Vaggelis:
    Και εγώ με τη σειρά μου ταξιδεύω στις υπέροχες σελίδες σου..
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Pink-Fish:
    Ακριβώς όπως τα λες.
    Τους έμαθαν καθαριότητα και φαγητά που δεν τα είχαν ξανακούσει.
    Ολες οι λιχουδιές από εκεί είναι φερμένες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΦΟΥΛΗ:
    Ευχαριστώ πολύ που σου άρεσε!
    Καλημέρα και φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Asteri:
    Μπορεί να τα κάνει κρεμαστάρια αλλά θα κάνει καλά να δοκιμάσει η αλεπού και τα σπανακοπιτάκια σου!
    Φιλί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. meggie:
    ΧΑΧΑ..Ετσι μου έλεγαν μια ζωή..ίδια η Παναγιώτα είσαι, μόνο που το όνομα το πήρε η μεσαία.
    Φιλί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Eμ πες μου ότι έμοιασες της γιαγιάς της Παναγιώτας!!!! Τι ομορφιά είχαν αυτές οι γυναίκες!!!!
    Αχ βρε γιαγιά Αντιγόνη μες στην καρδιά μου είσαι με τα κείμενά σου, αυτά που σου άρεσαν και σ'αρέσουν απο παιδί ο τρόπος που σκέφτεσαι που λειτουργείς..!
    Να ήσουν μόνο κοντά μου ήθελα!
    Πάλι καλά όμως που σε συνάντησα εδώ στο χάος αυτού του χώρου..:)
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Γιαγιά:δηλαδή οι ακόμα πιο κακές γλώσσες λένε ότι οι Αθηναίες ήταν ολίγον τι βρωμιάρες, χι χι...Οι Σμυρνιές ήταν αλλιώς μαθημένες. Ζούσαν σε όμορφα σπίτια, με τα γυαλικά τους, τα ασπρόρουχα τους, την-απαράβατη-καθαριότητά τους. Όταν ήλθαν λοιπόν εδώ ο ρατσισμός και η ζήλια των Αθηναίων τους "κόλλησε" το παρατσούκλι "παστρικιές". Ακόμα και στις προσφυγικές τους παράγκες ήταν νοικοκυρές. Αλλά είπαμε, όσα δε φτάνει η αλεπού....Και εγώ Αθηναία είμαι, αλλά η αλήθεια (όπως μου την έχουν πει οι παλιές...) να λέγεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μπα σε καλό σου βρε Αντιγόνη μου πως τα καταφέρνεις κάθε φορά και με συγκινείς. Τελικά αυτές τις γυναίκες τις απέρριπταν γιατί ήταν ξένες. Όπως τώρα που απορρίπτουν τους μετανάστες, τους διαφορετικούς.

    Ενώ όταν αγκαλιάσεις τη διαφορετικότητα του καθενός τότε πλουτίζεις κι εσύ το μέσα σου.

    Φιλιά

    υγ. δε θα γράψω ότι λατρεύω τις ιστορίες σου, αφού το ξέρεις αλλά θα σε θυμίσω και πάλι ότι πρέπει να τις κυκλοφορήσεις σε βιβλίο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ωραία ιστορία...Χα,χα, κι εσύ, μεγάλο πειραχτήριο, μπράβο σου...
    Καλημέρες από ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γράφετε υπέροχα!
    Συγχαρητήρια για τον ιστότοπο που δημιουργήσατε.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. kariatida62:
    Πράγματι της έμοιασα.
    Η μάνα μου με έλεγε Παναγιώτα στις αναμπουμπούλες.
    Αλλά βλέπεις το όνομα το πήρε η μεσαία κόρη.
    Σε αυτό το χάος όπως λες νοιώθω σαν να σας έχω δίπλα μου και από σένα να μαθαίνω όσα αγγίζουν την καρδιά μου.
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Pink-Fish:
    Ψαράκι μου αυτές είναι οι αλήθειες και ας μη το παραδέχονται.
    Η γιαγιά μου έλεγε:
    Βρε εμείς πέντε πιάτα ξέραμε να μαγειρεύουμε και με τούτες γνωρίσαμε χίλια καλά!
    Η αλήθειες να λέγονται..
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. DaizyCrazy:
    Ταυτίζομαι απόλυτα με την γνώμη σου.
    Σοφά λόγια λες μάτια μου...
    Για το βιβλίο προσπαθώ..
    Ενα φιλί!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Artanis:
    Να είσαι καλά και περιμένω και άλλες εικόνες από την χειμωνιάτικη ΝΖ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Aurangel:
    Ευχαριστώ και σε καλωσορίζω!
    Θα περάσω για ...κατασκοπεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κι ότι πριν λίγες μέρες τέλειωσα το φρεσκότατο βιβλίο του φίλου μου Διονύση Λεϊμονή "Το χαμένο ταίρι" που αναφέρεται σε όσα πέρασε η γιαγιά Δέσποινα εκεί αλλά κι εδώ στην Νέα Ιωνία Βόλου... Πόσο αληθινή είσαι... Πόσο εγώ σε ταυτίζω με εκείνους τους ελάχιστους που ήταν αρκετά ανοιχτόμυαλοι και ανοιχτόψυχοι για να δεχτούν τους νεοφερμένους "ξένους" στην ίδια τους την πατρίδα... Εκείνη την ημέρα με την γενναία χειρονομία σου ελπίζω να συνειδητοποίησες πως έκανες κάτι πολύ μεγάλο στα έντεκα σου χρόνια, έκλεισες κάποιες από τις τόσες πληγές της Έλλης και της μανούλας της... Κι αν εσύ ταύτισες την Έλλη με τις ηρωϊδες κάποιων βιβλίων εγώ σε βρήκα σε κάποιους ήρωες μέσα στις σελίδες του βιβλίου του Διονύση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. http://dionyshsleimonis.blogspot.com/
    Να κι άλλο παιδί που θά'πρεπε να κρεμαστεί στην ποδιά σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πότε θα γράψεις το βιβλίο είπαμε???
    Υπέροχη για άλλη μια φορά :-)
    Σε φιλώ γλυκά,
    Χριστίνα από Κατερίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλώς σε βρήκα!!!!

    Mε ταξιδεψες παλι Αντιγόνη...
    Ομορφες ιστορίες...μ αρέσουν οι ιστορίες χαμένες απο το χρόνο, αλλα οχι ξεχασμένες....
    Με συγκινησες ιδιαίτερα, με αυτά που γράφεις, και όπως τα γράφεις. Μέ πήγες χρόνια πίσω, σε αυτά που έζησα, και μου τα θύμησες με τις εικόνες σου.
    Γράφεις πολύ όμορφα, δηλώνω αναγνώστριά σου και...ΣΥΝΕΧΙΣΕ!
    Να εισαι καλά.
    ΝΑΝΣΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αντιγόνη....είσαι υπέροχη!Τόβαλες στην σωστή του βάση...φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αχ γιαγια Αντιγονη εισαι το οξυγονο που μας λειπει, αστερι λαμπερο, ''ειδες'' την εβγαλε η Αιγινα εκτος απο φυστικι, να εισαι καλα για το καλο που μας δινεις, φιλια απο το κατινακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γιαγιάκα,

    κι η γιαγιά μου Σμυρνιά είναι και μας έφτιαχνε κάτι φαγητάααααααααα μουρλια

    γεννηθηκε στο καράβι στον ερχομό για ΕΛλάδα αλλά εμοιασε της μανας της σε όλα.

    Μιλάμε για μεγάλες παστρικοθοδώρες και φοβερές ερωτιάρες γυναίκες...

    (Της έμοιασα λιγάκι...αχαχαχα)

    Φιλιά πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. μα έτσι κι αλλιώς,παστρικιά θα πεί καθαρή.έτσι δεν είναι Αντιγονάκι μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Τι ενδιαφέρουσα ιστορία!! Ο φόβος (και ο φθόνος) του "άλλου", του διαφορετικού, σ' όλο του το μεγαλείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Υπέροχη και η σημερινή ιστορία γιαγιά!!!
    Ευχαριστούμε πολύ που μας ταξίδεψες και σήμερα μέσα από τα λόγια σου...

    Καλό σου μεσημέρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εγώ έζησα μέσα σε τέτοιες γυναίκες φίλη μου, ο παππούς μου απο το Ικόνιο, η γιαγιά μου απο τη Πόλη, θείες μου και φίλες της απο τη Σμύρνη, τέτοιες εικόνες, τέτοια ακούσματα, τέτοια κους κους ..γι αυτό μου αρέσουν όσα γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Drmakpy:
    Με ενδιαφέρει πολύ και η εποχή και ο τόπος.
    Θα ψάξω να βρω το βιβλίο αφού πρώτα περάσω από την σελίδα του.
    Για τα λόγια σου ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΧΡΙΣΤΙΝΑ:
    Αχ, κοριτσάκι μου να είσαι καλά.
    Θα περιμένω νέα σου.
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ΝΑΝΣΥ:
    Μια και υπάρχουν θύμησες κοινές θα το έζησες περισσότερο.
    Αν θέλεις στείλε mail.
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Πωπω βρε Αντιγονη μας τι θυμηθηκα...σε μια τετοια αυλη ηρθε να μεινει η γιαγια μου απο το χωριο για να δουνε την αρωστεια του παππου.
    Ετσι με ασβεστωμενους τενεκεδες τα λουλουδια και καθε καμαρα και ενας νοικάρης με κοινη τουαλετα για ολους.
    Ειχανε και την "σμυρνια" συγκατοικο και ουτε εμενα με αφηνε να χωνομαι στις ξενες καμαρες.
    Οταν ο παππους πεθανε μονο η "Σμυρνια" σταθηκε διπλα της και την παρηγορησε.
    Απο τις αλλες τρεις νοικαρες δεν ειδε ουτε εναν καφε....
    Νοικοκυρα σε ολα της ηταν η Σμυρνια η Μαρικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. agrambelli:
    Δεν ξέρω αν τα έβαλα στη σωστή τους βάση αλλά είναι οι δικές μου αλήθειες που μπορεί κάποιοι να μη συμφωνούν.
    Σου στέλνω φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. dimitris:
    Αχ να ήμουν στην Αίγινα να μυρίζω το φιστίκι!
    Τι μου θύμησες Δημήτρη...
    Στο Κατινάκι μας φιλιά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Coula:
    Την τσαχπινιά της την πήρες σίγουρα.
    Το μπόι δεν ξέρω δίμετρη κοριτσάρα!
    Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. φουρτουνιασμένη ψυχή:
    Ναι έτσι είναι, μόνο που το παράφρασαν σαν κάτι επιλήψιμο..
    Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ανεραιδα:
    Και ο φόβος του διαφορετικού..
    Οσο για το θέμα που γράφεις σκέπτομαι να το αναρτήσουμε μήπως και βρεθεί κάποια λύση.

    Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Painter:
    Πρέπει να σου αρέσουν οι παλιές εποχές γιατί παρατήρησα σαν αγαπημένο σου βιβλίο "το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" της Λένα Μαντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. αχτίδα:
    Θυμάμαι σε μια ανάρτηση σου τους είχες αναφέρει.
    Κάνω λάθος;
    Να είσαι καλά και περιμένουμε τις ζωγραφιστές μπομπονιέρες του μικρού!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. πουαντερί:
    Το έζησες και εσύ!
    Το πόσο φιλόξενες είναι δεν περιγράφεται...
    Σε φιλώ και με την σειρά σου από ένα φιλί στα παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Καλησπέρα γιαγιάκα μου... Με ταξίδεψες πάλι στις γειτονιές και με γέμισες χρώματα κι αρώματα!!! Έφτιαξα κι εγώ τη μορφή της Έλλης...
    Σε φιλώ ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Tι όμορφη ιστορία!!
    Μας ''βουτάς'' μέσα στην εποχή και μας ταξιδεύεις.
    Τρελλαίνομαι γι αυτές τις ιστορίες. Εχω ακούσει και ξέρω πως τις γυναίκες που ήρθαν απο την Σμύνη επειδή είχαν μάθει και ζήσει διαφορετικά τις έβλεπαν με μισό μάτι.

    Είχαν αλλο επίπεδο και αυτά που είχαν ζήσει οι Σμυρνιές οι Αθηναίες ουτε στο όνειρό τους δεν μπορούσαν να φανταστούν.. και τις ''φοβόντουσαν'' μηπως τους πάρουν τους άντρες.

    Καλό απόγευμα Γιαγιά Αντιγόνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Αντιγόνη τρέχω.. πάλι τελευταία έρχομαι. Όταν ξημερώνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού εγώ πάω για ύπνο κι έτσι όλο τρέχω... για να μην σας χάσω.

    Δεν μου απαγόρευαν τίποτα, ευτυχώς, γιατί θα ήμουν σαν κι εσένα, για πες μου..Είσαι ακόμα έτσι περίεργη??

    Τις σμυρνιώτισες τότες τις έλεγαν που...νιτσες όπως λένε τώρα τις ρωσίδες. Άλλα μυαλά τότε, θυμάμαι ότι όταν η κοπελιά έκανε πιο συχνά μπάνιο τις έβγαινε το όνομα της που..νας. Μέχρι σήμερα η γυναίκα που περιποιέται τον εαυτό της, έχει καλαισθησία,είναι προικισμένη με ωραίο σώμα είναι πάντα θέμα συζητήσεως από τις φαρμακόγλωσσες.
    Μπράβο σου που δεν άκουγες την μαμά κι έκανες αυτό που ήθελες. Η κούκλα σου τι απέγινε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Τι σημασία είχε τι ήταν για τους άλλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΙΑ.....
    Το προβλημα με τις Σμυρνιες ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ.....Αλλη εποχη..Αλλοι ΞΕΝΟΙ...ιδιο προβλημα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. drosostalitsa:
    Κοριτσάκι μου να είσαι καλά να σε καμαρώνουμε με τις δημιουργίες σου!
    Φιλί!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Marion:
    Μπορεί να υπήρχε φόβος αλλά σε καλό τους βγήκε.

    Ζήλεψα τα γραφεία σου, δώσε μια πρόταση και για γιαγιαδίστικα!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Evie:
    Ευη μου αυτό το ελάττωμα να παρατηρώ και να ακούω τις εμπειρίες και τις ζωές των άλλων το έχω ακόμα.
    Μπορεί να κάθομαι με τις ώρες με ανθρώπους και να μου ανοίγουν την καρδιά τους.
    Η κούκλα μέχρι που παντρεύτηκα ήταν στο σπίτι της μάνας.
    Κάπου χάθηκε...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. rena:
    Στην δική μου καρδιά ήταν η Ελλη που θαύμαζα.
    Δεν νομίζω να την ένοιαζε για τα λόγια της γειτονιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. μαχαίρης:
    Αλλοι ξένοι το ίδιο πρόβλημα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. To τίμημα της διαφορετικότητας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ.
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ E-MAIL ΣΟΥ.
    ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ.
    ΘΕΛΩ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ.
    ΦΙΛΙΑ ΝΑΝΣΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Αντιγόνη καλημέρα

    Καταπληκτικός ο τρόπος γραφής σου. Δείχνει άνθρωπο νέο, νεότερο από την εικόνα ίσως που θέλεις να έχουν της μεσήλικης γυναίκας. Η γραφή σου είναι γρήγορη και ξεκούραστη και θα επισκέπτομαι το μπλογκ σου στις νέες σου αναρτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Μαίρη:
    Αυτή η διαφορετικότητα που δικαιώθηκε...και αυτό κρατώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. ΝΑΝΣΥ:
    Τώρα μπορείς έβαλα την διεύθυνση να φαίνεται.
    Μη νομίζεις πως το έκανα μόνη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. kasandrismoi:
    Κάπου εκεί στα πενήντα με ρώτησα:
    Θέλεις να γεράσεις και μου είπα ΟΧΙ!

    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Θα τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Ναι, ναι, το "παστρικές" ήταν λίγο υποτιμητικό! Δίκιο έχει το κόκκινο ψαράκι.
    Δεν χρησιμοποιούσαμε τέτοια επίθετα σπίτι μας, και τις έμαθα μεγάλη τις ιστορίες αυτές, μην σας πω, προ 10 ετίας και λιγότερο (στα 40κάτι μου).
    Κυιιρία η γιαγιά Βασιλικούλα, δεν υποτίμησε ποτέ κανέναν. Με όλη την γειτονιά είχε καλημέρες, ακόμη και με την "Φανή" στο σπίτι με το φωτάκι. Απλά "διάλεγε" με ποιές έκανε παρέα!
    χι χι χι, "κουσουρι" που μου έμεινε κι εμένα!
    ευτυχώς (! κατά την αδελφή μου) δεν έχω παιδιά να τους περάσω το γονίδιο...
    Τα φιλιά μου Αντιγόνη! (άκου γιαγιά!!!!!αει μαρή !!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Αντιγόνη μου πόσο όμορφα μας ταξίδεψες πάλι!!
    Μας γέμισες εικόνες μιας άλλης εποχής, που είχε την δικιά της γοητεία!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Νασαι καλά, γιαγιά Αντιγόνη.
    Εδώ και καιρό διαβάζω τα κείμενα σου.
    Με ταξιδεψες με τις ιστορίες σου,είσαι μέσα στην καρδιά μου.
    θα ξανάρθω στο μπλοκόσπιτάκι σου,είναι τοσο όμορφα εδώ.
    Ο τρόπος που γράφης,δείχνει νέα γυναίκα, τό γιαγία ...δέν τό βλέπω ούτε στήν γραφή ούτε στον τρόπο σκέψης.
    Καλή ημέρα να εχεις.
    EVITA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ζουζούνα:
    Το ίδιο κουσούρι έχουμε κοριτσάρα μου
    και μια χαρά γονίδια!!
    Οσο για το γιαγιά δεν κατάλαβα!
    Τι θαρρείς ότι φοράμε σκούρα και κλείνουμε την κοινωνική ζωή στα μνημόσυνα;
    Καλύτερη είναι η Λάσκαρη που μη σου πω μου ρίχνει και λίγο!!!!

    Ζουζούνα μου φιλάκια!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. ΕΛΕΝΑ:
    Κοριτσάκι μου σε ευχαριστώ!
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. ΕVITA:
    Με τους ανώνυμους φίλους επικοινωνώ με mail. Αν θέλεις στείλε να σου εξηγήσω πόσο γιαγιά είμαι!!!
    Και να γνωριστούμε καλύτερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Ναι, Αντιγόνη, δημοσίευσέ το κι εσύ, μπας και έχει κάποιος καμιά ιδέα πιο συγκεκριμένη! Καλή ιδέα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. όνειρο η αφήγηση σου Αντιγόνη μου, όνειρο !!!

    καλό σ/κ

    σε φιλώ πολύ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Ανεράιδα:
    Θα το κάνω και ο Θεός βοηθός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. MariaB:
    ευχαριστώ κοριτσάκι μου!
    Να είσαι και να περνάς καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Γιαγιά όχι απλώς μου αρέσουν οι παλιές εποχές, τρελαίνομαι...
    Τρελαίνομαι να ακούω ή να διαβάζω ιστορίες αληθινές, από άλλες εποχές και ειδικά όταν τις διηγούνται οι άνθρωποι που τις έζησαν...
    Μαγεύομαι πραγματικά.
    Γι' αυτό σε διαβάζω και σ' αγαπώ και σε βλέπω σαν δικιά μου γιαγιά!!!

    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. painter;
    Θα τα λέμε λοιπόν σαν παραμύθια της γιαγιάς..
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. κατι τρυφερο της νοσταλγιας η ιστορια..ριζες μαλλον!καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. αχ αντιγόνη μου, ενα μεγάλο ευχαριστώ , που μέσα απο τις αναρτήσεις σου ξαναγυρίζω στα παιδικά μου μέρη , που ξαναζώ, που θυμάμαι.
    είχαμε και εμείς στην καλαμαριά μια τέτοια γυναίκα, που το μόνο που θυμάμαι απο αυτή ειναι η υπέροχη μυρωδιά που άφηνε πίσω της.

    πολλά φιλιά και να είσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Ξέρεις λοιπόν τι μου θύμησες με όλο αυτό το υπέροχο σκηνικό , την Πολίτικη κουζίνα , θυμάσαι εκέι που ο μικρός σαν πρόσκοπος πάει να πει τα κάλαντα σε ένα΄" καλό σπίτι" και χαζεύει στην κουζίνα ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. άλλη μια όμορφη ιστορία Αντιγόνη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή