Το καρώ ταγιέρ!

Η Τότα ήταν η μοδίστρα της γειτονιάς.

Όχι μια συνηθισμένη γυναίκα.

Το σπίτι της λίγο πιο πέρα από το δικό μας.

Ενα μονώροφο, με αυλή γεμάτη λουλούδια

και δεξιά τα δωμάτια στη σειρά.

Το πρώτο μπαίνοντας ήταν το ατελιέ της!

Όταν έβγαινε στο σοκάκι έτριζε το στενό.

Το μαλλί ξανθό, πάντα περιποιημένο σε κότσο.

Την φέρνω στο μυαλό με το ταγιέρ ασπρόμαυρο

πιε ντε πουλ , στενή φούστα και το σακάκι σε φαρδιά

γραμμή με τεράστιο γιακά.

Πάντα περπατούσε στη μέση του δρόμου με τις

ψηλές γόβες, αγέρωχη και γέμιζε αρώματα στο διάβα της.

Σαν μια Μελίνα στο φτωχοσόκακο.

Έβγαινε μόνο σαν πήγαινε στα μαγαζιά να αγοράσει κόπιτσες,

κάμποτα, φόδρες, φερμουάρ…

Κανείς ποτέ δεν την είχε δει με ρόμπα, κάτι που συνηθιζόταν

να φορούν οι νοικοκυράδες.

Κάθε πρωί χαιρετούσε τον άντρα της στην εξώπορτα, με το

κατακόκκινο κραγιόν στα χείλια.

Οι γειτόνισσες ζήλευαν λυσσασμένα.

Παστρικιά και αντροχωρίστρα!

Φόβος μη ξεμυαλίσει τον «άνθρωπό» τους!

Όταν τα Κυριακάτικα απογεύματα έβγαινε στο μπράτσο

του Γιάννη η ζήλεια στο ζενίθ.

Βλέπεις είχε την τύχη να έχει στο μπράτσο της, έναν

άντρα δυο μέτρα και τον γιό της σφιχτά κρατημένο

στο δεξί της χέρι.

Την ευτυχία δεν την συχωρούν οι στερημένες.

Η μάνα της στο πλατύσκαλο τους σταύρωνε.

Αυτή κρατούσε το νοικοκυριό της μοναχοκόρης της.

Φυσικά, οι κυράδες ούτε το κατώφλι της δεν περνούσαν!

Η πελατεία της από τις πέρα γειτονιές.

Με τον γιό της τον Γιάγγο μια ηλικία είχαμε.

Θυμάμαι, τις φορές που μου έραβε φούστες, ή μου

«γύριζε» το παλτό πάνω σε ένα σκαμνί.

Τα απογεύματα λίγο πριν βγούμε στο δρόμο, μαζευόμαστε

στην αυλή, μιλώντας σιγά μη ξυπνήσουμε τον Γιάννη της.

Η γιαγιά μας μοίραζε λουκουμάκια με μπισκότα πάνω κάτω.

Ηταν Ανοιξη και γυρνώντας από το σχολείο, κόσμος μαζεμένος

στην πόρτα της Τότας.

Η μάνα μου με περίμενε και με τράβηξε στο σπίτι.

Μέχρι να μου εξηγήσει ότι ο Γιάννης σκοτώθηκε στην δουλειά

του, είχα πεταχτεί με την Νότα και τρέχαμε να βρούμε τον Γιάγγο.

Ολες οι υποκρίτριες, σε παράταξη!

Για πολλές νύχτες έκλαιγα, μη πάθει κάτι ξαφνικό ο πατέρας μου.

Οι εικόνες τραυματικές για την απροετοίμαστη ψυχή μας.

Και όλες να συμπαρασταθούν στην «καημένη»

Η Τότα εξακολούθησε να δουλεύει.

Έβγαινε το ίδιο αγέρωχη , μόνο που τώρα φορούσε μαύρα.

Και από το μαντήλι του κεφαλιού έφευγε η ατίθαση ξανθιά

φράτζα.

Λίγο καιρό μετά άρχισε η χολή να ρέει….

Αυτή η γυναίκα που δεν τους έβλεπε δεν τους άκουγε

δεν χαμήλωσε για να χαρούν, δεν προσκύνησε στα «έτσι πρέπει»

καμάρωσε τον Γιάγγο της επιτυχημένο δημοσιογράφο!

Το όνομα του μόνο άλλαξα!

Πριν λίγο καιρό η Τότα έφυγε στα 83της.