Πάντα της άρεσε να μαζεύει μικρά πραγματάκια
φορεμένα από τους δικούς της ανθρώπους.
Σε ένα βελούδινο κουτί, όλα τα μικρά και ασήμαντα.
Μια χτένα της γιαγιάς, το κομπολόι του παππού,
τα γυαλιά και τον αναπτήρα του πατέρα….
Ετσι ήταν η μάνα μας…
Τα απογεύματα που συναντιόμαστε στο σπίτι της,
μεγάλες πια γυναίκες ανοίγαμε το «θησαυρό» της.
Ιδιαίτερη αγάπη είχε στα κουμπιά!
Κάθε φορά τα μάτια βούρκωναν μέσα από τα γυαλιά της.
Αυτό ήταν από το μαντώ που φορούσα στη βάφτιση
της Νότας..
Τούτο δω από το φόρεμα του γάμου σου…
Αυτό το κούτσικο από το πρώτο πλεχτό που έπλεξα
στον γιό σου…
Ακόμα και το κρεμαστό μετάλινο make love..
της Μαίρης που τότε την μάλωνε...
Ηταν σαν τα ακούγαμε για πρώτη φορά!
Κάποτε την ρωτήσαμε πως της ήρθε η ιδέα.
-Είναι αυτά που πιο πολύ
χαϊδεύτηκαν…
στο κούμπωμα …
στο ξεκούμπωμα….
"ηταν αυτα που πιο πολυ χαιδευτηκαν...."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θησαυρός!!!!!!
είχε και η μάνα μου ένα τέτοιο κουτί, πλαστικό, από κάτι γλυκά το είχε φυλάξει. Εκεί μέσα είχε όλων των ειδών τα κουμπιά. Μέσα στη ραπτομηχανή της. Λες να το έχει ακόμα? Θα ψάξω να δω όταν πάω στο πατρικό μου. Τι ωραία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΙΝΑΚΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες οι μαμάδες πιστεύω ότι είχαν και έχουν ένα τέτοιο κουτί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αναρωτιόμουνα, τι στο καλό μαζεύει όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα που δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ!
Τώρα έμαθα! Σ΄ευχαριστώ γιαγιούλα!
Με συγκίνησες γιαγιά μου...μου θύμισες τη δική μου γιαγιά, που έιχε μιλιούνια από κουμπιά, σε τέτοιο βαθμό που η ρόμπα της είχε κι από ένα διαφορετικό! Εύχομαι να έχεις πάντα τέτοιες γλυκές αναμνήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι κουμπού, έχω κουμπιά 4 γεννεών απο δυο οικογένειες και είμαι περήφανη.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι την καταλαβαίνω απόλυτα !
την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου
Τέτοιο "μαγικό" κουτί έχει και η μαμά μου, με αμέτρητα κουμπιά σε κάθε σχήμα και χρώμα :) Καλό απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ !!! ΕΙΧΕ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΟΥΤΙ ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ ΤΟ ΕΛΕΓΕ..ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ..ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΑ ΡΑΠΤΙΚΑ ΤΗΣ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΩ ΚΑΙ ΓΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΥΤΙ ...ΚΟΥΜΠΙΑ,ΧΑΝΤΡΕΣ,ΣΟΥΣΤΕΣ,ΚΟΠΙΤΣΕΣ,
ΚΑΡΦΙΤΣΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΟ ΤΟΥ ΠΑΛΤΟΥ...
ΔΕΚΑΡΕΣ,ΔΡΑΧΜΟΥΛΕΣ ...ΤΑ ΦΙΛΑΩ ΟΛΑ!!!
ΠΟΥΑΝΤΕΡΙ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πράγματι ο θησαυρός μας, τον έχουμε μοιράσει οι τρεις αδελφές.
Pink Fish:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ψάξεις, μπορεί να βρεις κάποιο από τα παιδικά σου ρουχαλάκια!
dimitris:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά παιδιά μου. Μη ξεχνάς, τα φιλιά στο Κατινάκι!
karfoma:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή φαίνονται άχρηστα με τα χρόνια "δένεσαι" με κλωστές που ενώνουν αναμνήσεις.
Gi Gaga Κouni Beli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτές οι γιαγιάδες τι σας κάνουμε...
Ζουζούνα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσα πολλά;
Να τα προσέχεις κουμπού μου!
Πολλά φιλιά!!!
DOROTHY:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλε την μαμά σου να σου πει την...ιστορία τους1
ΧΡΥΣΑ ΣΤΑΧΥΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όλες οι μανάδες και γιαγιάδες
έχουμε τα ίδια ...πάθη!
Ηξερε τα κουμπιά ολονών σας...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Αντιγονη μου αυτο το κουτακι με τα διαφορα πραγματακια απο αγαπημενους ανθρωπους τι ιστοριες κρυβει.Καθε φορα που το ανοιγω ειναι ολοι εκει, παντα παροντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Αντιγονη τι γλυκες αναμνησεις!! Παντα μου αρεσε να ψαχουλευω ολα αυτα που ειχε και η δικια μου μανα. Μ αρεσε η μυρωδια, η μικρη ιστορια που εκρυβε το καθενα. Και τωρα εχω καποια απ αυτα και οταν τα βλεπω νιωθω τη συντροφια της
ΑπάντησηΔιαγραφήκαπου εκει κοντα.
Καληνυχτα Αντιγονη. Σοφια.
Τώρα αν σου πω οτι έχω ένα κοτί μεταλλικό παλιο γεμάτο κουμπιά απο τη γιαγιά μου ακόμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήήρθε το φερμουάρ και χάθηκε το χάδι.
Αλλά δεν θα το πιστέψεις.
Εχθές σκέφτηκα να αναρτήσω τη μηχανή της μαμάς.
Singer του ΄77 αλλά και την άλλη της γιαγιάς.
Singer προ αμνημονεύτων ετών.
Καληνύχτα γιαγιά Αντιγόνη.
Γιαγιά Αντιγόνη μικρά πραγματάκια που μας κάνουν να νιώθουμε μεγάλες συγκινήσεις ,και δυνατά αισθήματα! Κουμπιά ,καρφίτσες ,βιβλία, ατζέντες με σημειώσεις από τα αγαπημένα χεράκια τους! Και πολλά άλλα… Μου αρέσει και μένα να τα μαζεύω και να τα φιλάω, με δένουν με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, με συγκίνησες καλή μου Αντιγόνη, να είσαι πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε κουμπί και μία ιστορία... ε; ή μία ζωή... τόσες ζωές στιβαγμένες σε ένα κουτάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚληρονόμησα κι εγώ από την γιαγιά μου ένα κουτί με κουπιά περασμένα σε κλωστή, σα κομπολόι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν άντεξα να το πετάξω... Κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες προσπαθώ να βρω από ποια ρούχα προέρχονται. Για μερικά έχω βρει την άκρη. Για άλλα πάλι όχι.
Πολλα φιλιά Γιαγιά Αντιγόνη
Ε, καλά βρε Αντιγόνη, με κούφανες.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είναι αυτά που πιο πολύ χαϊδεύτηκαν…στο κούμπωμα …στο ξεκούμπωμα…"
Μήπως είναι καιρός να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;;
Η Μαρία Ιορδανίδου στα 66 της έγραψε το πρώτο, τη "Λωξάντρα".
έχω κι εγώ μαγικό κουτάκι με κουμπιά από την εποχή των δεινοσαύρων που λένε και τα παιδιά μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όλοι αναρωτιούνται πως θυμάμαι από που είναι το καθένα!!!!
υπέροχη αναρτηση
Παρόλο που δεν είμαι καθόλου υλίστρια....πάντα συγκινούμε όταν αντικρίζω αντικείμενα που πήραν ζωή από ανθρώπους αλλά και ζώα ακόμα, έχουν τη μυρωδιά τους, έχουν τριφτεί από τα χέρια τους, έχουν λιώσει από τη ζεστασιά τους....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Αντιγόνη μου!
Θυμάσαι τη ραπτομηχανή; Sigger από τις πιο παλιές με τα δύο συρταράκια δεξιά αριστερά. Το ένα είναι γεμάτο κουμπιά. Της μάνας μου. Το άλλο γεμάτο φερμουάρ. Δικά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πως αλλάζουν οι καιροί.
Ούτε χρόνο να ανοίγουμε κουμπιά δεν έχουμε πια... :))))))
δεν το είχα σκεφθεί ποτέ αυτό ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτά που πιο πολύ
χαϊδεύτηκαν…
στο κούμπωμα …
στο ξεκούμπωμα......
φοβερή σκέψη!! μάλλον θα την υιοθετήσω και εγώ, όταν πετάω κάτι που μου θυμίζει πολλά αλλά δεν έχω χώρο να το κρατήσω θα κόβω τα κουμπιά !!! φοβερό !!!!
πολλά φιλιά Αντιγονούλα
kariatida62:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπεσες μέσα κυριολεκτικά τα ήξερε!
Δημιουργία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκιά αίσθηση..
Να ξεδιπλώνεις όσους αγάπησες και να νιώθεις οτι είναι δίπλα σου!
Σοφία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μανάδες που έχουμε ένα τρόπο να αφήνουμε το στίγμα μας σε μικρά και ασήμαντα.
Αχτιδούλα δεν περίμενα να μην έχεις κάτι και εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήThalassenia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένουμε τις αναρτήσεις.
Αυτά δεν είναι να μένουν κριμένα...
Δέσποινα Κ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όλες έχουμε την ίδια κουτάκια της ζωής μας.
ΟΔΟΙΠΌΡΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσες ζωές τόσες στιγμές...
σε ένα τόσο δα κουτάκι..
Τσαλαπετεινος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜες την κλωστή περασμένα..
Θα τα ταχτοποιήσω έτσι δεν το είχα σκεφτεί.
tsaousa:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω έτοιμα κάποια αλλά φοβάμαι μη με πουν ψωνάρα...χαχαχαχα
Θα προσπαθήσω να γράψω κάποια αποσπάσματα να με βαθμολογήσετε!
Γαστεροπληξ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εποχή των δεινοσαύρων μας αρέσουν
καταλαβαινόμαστε ε;
Τρελλή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει να κάτι με την ύλη.
Οτιδήποτε και να χάσω σκασίλα μου.
Με αυτά τα κουμπάκια δέθηκα!
ΦΟΡΑΔΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερές αυτές οι μηχανές και αυτές χαιδεμένες είναι.
Φιλιά!!
Maria B:
ΑπάντησηΔιαγραφήαφορμή για να μαζεύεις τα ασήμαντα
που γίνονται σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου.
Φιλιά...
"Eίναι αυτά που πιο πολύ χαιδεύτηκαν"
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφη φράση, πόση αγάπη, φροντίδα και έγνοια κρύβει...τι γλυκιά μανούλα...
αχ, συγκινήθηκα γιαγιάκα μου!!!να είσαι καλά!!
Αχ γιαγιάκα μου είσαι γεμάτη θησαυρούς! Σε ζηλεύω.. μακάρι και γω στην ηλικία σου να σε φτάσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή τσικνοπέμπτη! Πολλά φιλάκια
thumbelina:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ευαισθησίες της μάνας που τις καταλαβαίνεις μεγαλώνοντας
Φιλάκια!!
drosostalitsa:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν καλλιτέχνης,έχεις ευαισθησίες που θα πάνε στα καλύτερα.
Φιλάκια!
Τι μου θύμισες μωρέ Αντιγόνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα...
Αυτό το χούι το έχουμε όλες οι γυναίκες στην οικογένεια.
Το βρήκαμε από τη γιαγιά… και το κρατήσαμε όλες.
Εκείνη μάλλον την έκανε η ανέχεια να μαζεύει τούτα τα μικρά χαϊδεμένα… ίσως και η νοικοκυροσύνη.
Εμάς, η αγάπη για κείνην.
Πάνε τέσσερα χρόνια που έφυγε.
Ακόμη σκαλίζω το θησαυρό της…
Τώρα που το λες… το σήμα από την σχολική μου ποδιά, δεν θα το κράτησε από ανέχεια ή νοικοκυροσύνη, ε;
Δεν την έδειχνε την αγάπη της σ’ εμάς με τον ίσιο τον εύκολο τρόπο… ίσως γι αυτό μάζευε ό,τι πιο πολύ μας άγγιξε και αγγίξαμε.
Σε φιλώ καρδιά μου…
Να είσαι καλά
Να αναμοχλεύεις μνήμες κι αισθήματα.
Τι όμοφο blog! Θα το βάλω στα αγαπημένα μου! Όσο για τα παλιά κουμπιά έχω κι εγώ ένα τέτοιο κουτί που πέρασε απο την γιαγιά μου στην μαμά μου και τώρα σε μένα.... Κάποια από τα κουμπιά του είναι πλέον θυμητάρια αγαπημένων που έφυγαν....
ΑπάντησηΔιαγραφήBig Mama:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ναι και το σήμα από τις ποδιές μας!
Ετσι το συνεχίζουμε και εμείς να αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας.
Να είσαι καλά τρυφερό μου πλάσμα!
Lena Manta:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες κοριτσάκι!
Με τα όμορφα βιβλία σου!
Με την γλύκα που αντιμετωπίζεις, τις γυναίκες μέσα από αυτά...
Να είσαι καλά και ένα φιλάκι από την γιαγιά.
Τί μου θύμισες βρε γιαγιά, κι η μάνα μου έχει ένα κουτί κουμπιά που δεν τα χρησιμοποιεί κανείς αλλά λέει ότι της θυμίζουν πολλά...τα πρώτα μας παλτά, τα πρώτα μας ρούχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκάιρι που μας πέρασε στην πατριδα μου την Κρήτη και συγκεκριμένα στο σπίτι της 90χρονης γιαγιάς μου, ανακάλυψα ένα τέτοιο κουτι, μεταλλικο! Είχε σκουριάσει...οχι όμως οι αναμνήσεις και οι θησαυροί που έκριβε! Η γιαγια μου θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια το παραμικρό απο το περιεχόμενό του, κουμπιά, σακοράφες,καρφίτσες στραβές, δαχτυλίθρες,κόπιτσες... μια ολόκληρη ζωή! Σας ευχαριστώ πολύ που μου θυμίσατε μια πολύ ξεχωριστή στιγμή μαζί με τη γιαγιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΓΙΣΟΥΛΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτές οι μάνες...
ΠΛΕΚΤΟ ΕΓΚΏΜΙΟ:
Η τρυφερή γιαγιά σου έχει κλείσει και εκείνη τις αναμνήσεις της στο σκουριασμένο κουτί..
τι υπεροχη κουβεντα........ θα την σκεφτομαι οταν ανοιγω το κουτακι με τα κουμπια :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα
αχ γιαγιά Αντιγόνη έχεις ένα μαγικό τρόπο να λες τις ιστορίες... σ'ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή