Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Οι γυναίκες αγάπη.


Εχεται ποτέ συναντήσει, ανθρώπους, που τους λες
«αγκαλιά, αγάπη, γλύκα»;
Ειχα την τύχη να έχω δυό θειάδες ,
εξ ‘ αγχιστείας, της μάνα μου.
Η Ζηνοβία αριστερά και η Βγενιώ.
Από οικογένεια φερμένη από την Πόλη.
Παντρεύτηκε , η Βγενιώ τον θείο Χρήστο,
σε μεγαλούτσικη ηλικία , για τότε.
Ο θείος , μάγειρας στο κρουαζιερόπλοιο.
Η Ζηνοβία κόρη ανύπαντρη.
Και έτσι οι δυό έμειναν μαζί ως το τέλος.
Είχαν αγοράσει ένα προσφυγικό σπίτι στην Κοκκινιά.
Η περιοχή ήταν γεμάτη από τα διώροφα μικρά σπιτάκια.
Τούτο δω ήταν σε γωνία, με ένα δέντρο γαζία, να ξεχωρίζει.
Μια ξύλινη απότομη σκάλα σε οδηγούσε στο χαγιάτι.
Ξύλινο μπαλκόνι , φορτωμένο με γλάστρες.
Η πρώτη κάμαρα ήταν καθιστικό, κουζίνα στο βάθος με
ένα νεροχύτι από μωσαικό μπορντό με άσπρες βούλες.
Ένα τετράγωνο, τραπέζι, κολλημένο στον τοίχο και
πιο δίπλα το ψυγείο του πάγου.
Εκεί και το μπαουλοντίβανο που κοιμάταν η Ζηνοβία,
πλάι στον μπεζ μπουφεδάκι που ανάμεσα
στις πλεχτές μπορτούρες που στόλιζαν τα ράφια,
έστεκαν τα γυάλινα βάζα με τα γλυκά του κουταλιού.
Σταφύλι, πορτοκάλι, περγαμόντο, φράπα, φυρίκι με
αμύγδαλο, μελιτζανάκι, βερίκοκο, ντοματάκι!
Στη δίπλα κάμαρα , ήταν το σιδερένιο νυφικό κρεβάτι
κολλημένο στον τοίχο, με την πάντα
με τα αγγελάκια στο πλάι.
Εκει και η καλή τραπεζαρία με το μπορντό βελούδινο
τραπεζομάντιλο μΕ τα κρόσια.
Και ο μπουφές με τα μπιμπελό, που όφειλε να έχει
κάθε σπίτι ναυτικού.
Η Σπανιόλα χορεύτρια, ο βαλσαμωμένος κροκόδειλος,
τα κάδρα με τις Γιαπωνέζικες πεταλούδες,
πίσω από το τζαμκλίκι.
Πιο πολύ με τρέλαιναν τα κλουβιά με τα κανάρια
στο πρώτο δωμάτιο που μπαινόβγαζε ο Χρήστος
και τα λάτρευε.
Το τρανζίστορ, της Ζηνοβίας για να ακούει
το «σπίτι των ανέμων»,«πικρή, μικρή μου αγάπ稻
και «το ημερολόγιο ενός θυρωρού»

Αυτές οι γυναίκες, μη έχοντας δικά τους
παιδιά και συγγενείς,
φρόντισαν με τόση αγάπη,
τα ανίψια του θείου σαν δικά τους .
Τον θείο Γεράσιμο τον είχαν σώσει πολλές φορές,
κυνηγημένο από το καθεστώς.
Δεν υπήρξε γέννα , γάμος, αρρώστια,
που να μην είναι παρούσες .
Μυστικά, που έκρυβαν,
θυμούς που μαλάκωναν.
Ολη η ζωή τους ήταν μια πάστρα, έξω και μέσα!
Η μάνα μου τις λάτρευε.
Και αυτές οι «άκληρες», είχαν παιδιά όλα τα παιδιά
του σογιού.
Λατρεμάνες περισσότερο από κάθε άλλες.

Υ/Γ Σας κούρασα, αλλά τους το χρωστούσα.
Οι γυναίκες ΑΓΑΠΗ.


22 σχόλια:

  1. Περναω πολυ τακτικα απο την Κοκκινια και προσπαθω (βλεποντας αυτα τα χαμηλα αλλα και τα παλια προσφυγικα σπιτια και φερνοντας στο μυαλο μου τις αφηγησεις των γονιων μου που εζησαν εκει την δεκαετια 45-55) να φανταστω τη ζωη αυτων που ζουσαν εκει.Οι αφηγησεις σου συμπληρωνουν ολα αυτα που εχω ακουσει απο τους γονεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τί όμορφα που τα περιγράφεις γιαγιά!
    Μακάρι να ζούσα κι εγώ τότε για να τα έβλεπα κι από κοντά αλλά απ την άλλη σ εκείνη την εποχή, θα μου είχαν βγάλει το όνομα και καλύτερα που γεννήθηκα 30 χρόνια αργότερα!
    Μερικές φορές οι "άκληρες" είναι καλύτερες μαμάδες από εκείνες που έχουν ήδη παιδιά και καμιά φορά Ο Θεός δεν ξέρει που τα δίνει.....:(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: Τ ο συγκεκριμένο σπίτι στέκει, δίπλα στις πολυκατοικίες. Η γαζία λείπει.

    @Κίρκη μου, αυτόν τον τίτλο, τον είχαν δώσει μόνες τους μέσα από το χιούμορ τους.
    Χωρίς την τρελή αγάπη των ανιψιών δεν μείνανε στιγμή. Οι πιο γλυκές μανούλες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τα προσφυγικά σπίτια της Νίκαιας με τρελαίνουν , ειδικά αν έχουν αυτό το μικρό χαγιάτι που προεξέχει και συχνά είναι κλεισμένο. Πήγα θυμάμαι εκεί στην απογραφή του 1981, όντας φοιτήτρια και τρελάθηκα με την τάξη και την καθαριότητα σε τόσα λίγα τετραγωνικά. Όσο για τις θείες , σίγουρα θα ήταν η χαρά της προσφοράς κι όχι από δόλο ή περιμένοντας κάποιον να τις γηροκομήσει. Τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά . Τώρα μετράει και πόσο σύνταξη παίρνεις ! Τουλάχιστον στάθηκες τυχερή που τις γνώρισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι εικονες!!!!
    το τραπεζομαντιλο με τα κροσια
    το βελουδο

    και ποιος δεν ειχε τετοιο!!!

    να εισαι καλα

    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ΑΓΓΕΛΙΚΗ, γυναίκες τέτοιες δεν έχω ματαδεί στα χρόνια που πέρασαν. Στα γεράματα τους χωρίς ποτέ να ζητηθεί, δεν έμειναν μόνες.Δώσανε αγάπη και μέχρι το τέλος δεν έμειναν ούτε στιγμή μόνες.

    @koronoskilo, αν προσέξεις στη φωτογραφία είχαν και μια κοκεταρία προχωρημένη, δεν βρίσκεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μανούλα δεν σε κάνει ούτε η εγκυμοσύνη ούτε η στιγμή της γέννας. Δεν αισθάνθηκα τίποτα ούτε πριν ούτε εκείνη τη στιγμή. Αυτό που δίνω και αυτό που παίρνω, τα αισθήματα και τα συναισθήματα, η ένταση της τρυφερότητας, η ανάγκη να δώσεις τα πάντα σε αυτό το πλάσμα που λέγεται παιδί ακόμα και όταν δεν είναι μέσα από την κοιλιά σου. Η καρδιά σου σε κάνει μάνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαγικές εικόνες
    Θεικές μυρωδιές

    Να ΄σαι καλή Αντιγόνη να μας ταξιδεύεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η Καταγωγή μου κρατάει απο την Πολη, την Σμύρνη και τον Πόντο...μου ήρθαν στο νου αρώματα, μυρωδιες, εκφρασεις τόσο αγαπημένων προσώπων...

    Αυτου του είδους οι γυναικες κουβαλούσαν κάτι μαγικό. Αγκαλιά για όλους...πρωτοποριακές, παραδοσιακές, αποφασιστικές, ευαισθητες...

    Αχ γιαγια...!! Πόσο θα ήθελα ακόμα ενα κυριακάτικο τραπέζι με όλους αυτους! Με τις πίτες, τα μπαχαρικα, τα τσιφτετελια, τα τραγούδια, τα γέλια...κι επειτα το κους κους με αρωμα το ελληνικό καφέ και τα σπιτικά γλυκά. Οι αποκαλύψεις στο φλυτζάνι...οι συμβουλες κτλ κτλ...

    Γιαγιά πολύ με συγκίνησες!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μυρωδιες αναμνησεων....ετσι οπως τα περιεγραφες ηταν σαν να περναγαν μπρος μου οι εικονες...νεροχυτης..τραντζιστορ...τραπεζομαντηλα (εχω ενα κυπαρισι της γιαγια μου Αντιγονης για προικο μου το ειχε δωσει).....
    Ωραια χρονια αλλα εμεις μονο απο αφηγησεις τα ζουμε...οσο μπορουμε...
    Καλημερα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Περιγραφές, ατμόσφαιρα και άνθρωποι αλά Λωξάντρα. Τυχερή είσαι που τα θυμάσαι έτσι και μας τα λες και μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πήγα να διαβάσω το post στα μουλωχτά και με πήρε χαμπάρι όλο το γραφείο γιαγιά Αντιγόνη γιατί με πιάσανε τα κλάματα. Τι μου κανεις... και ποσα μου θυμίζεις...
    Να'σαι καλά να μας γραφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τέτοια σπιτάκια υπάρχουν ακόμη στη Νέα Ιωνία..Γιεά σου γιαγιά Αντιγόνη με τις ωραίες λαογραφικές σου αναμνήσεις που μας ταξιδεύουν όλους νοερά στον χρόνο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δε με κούρασες καθόλου, δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα οι ιστορίες σου, μου αρέσουν πολύ, ίσως εππειδή ότι γράφεις κρύβει αλήθεια και συναίσθημα
    Τι μου θύμησες τώρα..είχα και εγώ μια θεία αγαπημένη που είχε τη σπανιόλα χορεύτρια και εγώ τη χάζευα με τις ώρες, μου φαινόταν πανέμορφη..
    καλό βράδυ γιαγιά Αντιγόνη!

    πολύ σικάτες οι θείες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ι- DIADROMI. Ευχαριστώ για λόγια σου.
    Ασχετο αλλά τα γράμματα που ακολουθούν το δείκτη του ποντικιού μου αρέσει πολύ , όπως και η σελίδα σου.

    coffeemug.Εχεις απόλυτο δίκιο.Αυτές οι γυναίκες
    ήταν ΜΑΝΕΣ!

    ΦΟΡΑΔΙΤΣΑ, Οι μυρωδιές, με τρελαίνουν.
    Δεν ανάφερα και τσιγάρα που κάπνιζε η Ζηνοβία.
    Αρωμα άφιλτρα. προχωρημένες γυναίκες, σου λέω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΑΕRIKO.Κράτα σαν φυλαχτό το κυπαρισί τραπεζομάντιλο, έχει την μυρωδιά της.

    K1 Αλήθεια τώρα που το λες ναι μου θυμίζουν Λωξάντρα, την αγαπημένη μου, που έχω διαβάσει τρεις φορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. LaLu Αγάπη μου φιλιά και αγκαλίτσα!

    Πηνελόπη, δεν το ήξερα για την Ν. Ιωνία.
    Θα προγραμματίσω ένα πέρασμα.

    thumbelina.Oι θείες ράβονταν με υφάσματα που έφερνε ο θείος από τα ταξίδια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αντιγόνη,
    Σ ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι στο χρόνο... το χρειαζόμουν για να ξεχαστώ λίγο.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλημέρα Αντιγόνη μου!
    Πολύ όμορφες εικόνες μιας άλλης εποχής πλημμυρισμένες από αγάπη!
    Κάποια μέρα θα πρέπει να γράψεις και για τα αντικείμενα εκείνης της εποχής,δεν τα γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι!Σιδερένιο κρεβάτι,ψυγείο πάγου,μπαουλοντίβανο,μπαούλο,γίκος,νεροχύτης από μωσαϊκό,χαγιάτι κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. να είσαι καλά για τα υπέροχα ταξίδια που μας χαρίζεις...
    συναχωμενα φιλιά από Κομοτηνή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΤΡΕΛΟΥΤΣΚΗ, είσαι άκεφη ή μου φαίνεται;

    ZEIDORON πολύ καλή ιδέα, θα το προσπαθήσω.

    ΜΑΜΑ Να προσέχεις, γιατί οι ιώσεις θερίζουν.
    Περαστικά και φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή