Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Τα παιδιά του ναυτικού



Τον χώρο του πρώην Ανατολικού αεροδρομίου , τον ήξεραν  τόσο καλά σαν το σχολειό τους, σαν την παιδική χαρά, σαν το γήπεδο του ποδοσφαίρου.
Εφτανε  η ώρα της επανόδου!
Από μέρες, το σπίτι αναστατωνόταν. Τα παιχνίδια έμπαιναν με τάξη στα ράφια από τους ίδιους τους μικρούς και ας είχαν αυτή την φυσική αποστρέφεια της «τάξης»!
-Όταν έρθει ο μπαμπάς θα του δείξω το αεροπλάνο μου, που έφτιαξα στα παζλ!
-Σιγά μη το έφτιαξες μόνος σου ρε! Δεν σε βοήθησε η μαμά;
-Μαμά πες του!
-Και εγώ ρε βλάκα, θα του δείξω την κιθάρα μου και θα του τραγουδήσω! «Για δεν μ’ αφήνεται ήσυχο άστε με ήσυχο πάλιιιιι» που του αρέσει κιόλας!
Και έφτανε η μέρα!

Πηγαίναμε τρεις ώρες τουλάχιστον νωρίτερα!
Εντολή μικρών και τα σκυλιά δεμένα!
Ηθελαν να βρούνε τραπέζι δίπλα στα …τζάμια. Μη χαθεί ούτε δευτερόλεπτο!
Ετρεχαν στον πίνακα αφίξεων!
-Μαμά 17,45 δεν είναι 6 παρά τέταρτο; Πες το στο ηλίθιο που κάνει πως τα ξέρει όλα!
-Του λέω, φώναζε ο μικρός, πως  φτάνει αλλά μέχρι να «παρκάρει» δεν περνάει και άλλο η ώρα;

Επαιζαν με τα μισάωρα.. τα τέταρτα ..τα λεπτά.
Ξαναμένα, ιδρωμένα, με τα παντελόνια να κατεβαίνουν  και  να τα σηκώνουν με μανία κάθε τόσο..
Πορτοκαλάδες, κρουασάν, γεμάτο το τραπέζι.  
Συχνοουρία και τρεχάλα.
Τα κοιτούσα και πίσω από τα γυαλιά μου προσπαθούσα να κρύψω τις σταγόνες χαράς που δεν τις άφηνα να αποδράσουν.

Αυτές οι στιγμές χαράς τους ήταν δυνατότερες από τα Χριστούγεννα, τις διακοπές στη θάλασσα, τα γενέθλια και το άνοιγμα όλων των παιχνιδιών!
Σε κάθε ανακοίνωση άφιξης, κοκάλωναν στη θέση που βρίσκονταν, να ακούσουν την αναγγελία!
-Από Γιοχάνεσμπουργκ είπε η κοπέλα!!  
Κολλούσαν τα  προσωπάκια τους στη τζαμαρία και περίμεναν.

-Νάτο!!!! Αlitalia γράφει! Το αεροπλάνο του μπαμπά! Ζήτω!!!

Ακριβώς από κάτω στάθμευαν τα λεωφορεία.  
Δυό τρία μαζί και δεν μπορούσαν να δουν την αποβίβαση.
Απέναντι άλλη τζαμαρία που ανέβαζε τους επιβάτες, στις κυλιόμενες σκάλες. 
Ηξεραν πως ο μπαμπάς ακολουθούσε τις μεσαίες σκάλες ανεβαίνοντας πηδώντας τα σκαλιά.
Μόλις φαινόταν η λευκή τούφα στο μέτωπο, πηδούσαν σαν πουλιά έτοιμα να πετάξουν…
Γύριζε το κεφάλι του και ποτέ δεν αστοχούσε το βλέμμα του. Σήκωνε το χέρι και το χαμόγελο του, σκαρφάλωνε στην καρδούλα τους!

-Ελα μη κάθεσαι! Ηρθε! Δεν βλέπεις σου λέω;
Ετρεχαν στην έξοδο και περνούσαν μπροστά στα κάγκελα.
Ανοιγόκλειναν οι αυτόματες  πόρτες και έβγαιναν οι ταξιδιώτες με τα καρότσια φορτωμένα με βαλίτσες.

Πρώτοι σκύβοντας, τον εντόπιζαν!
Με τον αυθορμητισμό της ηλικίας, έσκυβαν και περνούσαν το κάγκελο που τους χώριζε από την πύλη.
Τραβούσαν τη στολή του φρουρού και παίρνοντας το πιο μελιστάλαχτο ύφος παρακαλούσαν να περάσουν μέσα!
-Σας παρακαλούμε πλιιιιζ , ο μπαμπάς μας είναι εκείνος που μας χαιρετά και γελάει! Ο δικός μας μπαμπάς μόνο γελάει!

Περνούσαν τρέχοντας και σε κάθε άνοιγμα, τους έβλεπα να ψηλώνουν στην αγκαλιά του.. να τον πνίγουν στα φιλιά.
Πόσοι μήνες μακριά…
Πόσα τηλέφωνα που στο κλείσιμο έφερναν δάκρυα και νεύρα!
Πόσα γράμματα με σκίτσα… και τα σ’ αγαπώ με τεράστια γράμματα … αγαπώ τρεμάμενα…

Στην επιστροφή τον ήθελαν συνεπιβάτη, να μπορούν να μιλούν ασταμάτητα.
Την πρώτη μέρα είχαμε συμφωνήσει να μη δεχτούμε επισκέψεις! Ηταν δική τους! Δεν ήθελαν να μιλήσει σε κανένα… Να μυρίσουν τη κολόνια του μπαμπά.. να κυλιστούν στο πάτωμα… να είναι αποκλειστικά δικός τους!
Ανοιγαν τα παιχνίδια και τα σκόρπιζαν στο χώρο. 
Εδειναν εντολές!
-Μαμά ο μπαμπάς θέλει καφέ! Μαμά ο μπαμπάς θέλει νερό και το γλυκό που του αρέσει!
Μια από όλες τις φορές  ο μικρότερος, μου είπε κρυφά στην κουζίνα…
-Μαμά, σ΄αγαπάμε και εσένα αλλά «μπαμπά» δεν φωνάζουμε κάθε μέρα! Μη στεναχωριέσαι. Εσένα σε έχουμε κάθε μέρα! Εντάξει;

Οι γιορτάδες έρχονταν όλες μαζί…
Η πίκρα μαραινόταν και έφευγε από τις χαραμάδες…
Ένα ατέλειωτο ζαχαρωτό στις καρδούλες τους!






(Αφιερωμένο με αγάπη στην Αρχοντούλα Κοντονικολή)

35 σχόλια:

  1. Ο δικος μας μπαμπας μονο....Γελαει....
    Τυχερος ανθρωπος...!!

    Γεια σου Αντιγονη μας....!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσοι μπαμπάδες μετανάστες θα δώσουν άραγε χαρά σήμερα στα παιδιά μας;
    Δύσκολοι καιροί για όλους τους πατεράδες, είτε ζουν κοντά στην οικογένεια τους ή στη ξενιτιά... δύσκολο και για τα παιδιά που δεν μπορούν πάντα να καταλάβουν την απουσία.

    ΑΦιλάκια πάντα τρυφερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολο Στεφανία μου!
      Οι απουσίες πονούν και η διαχείριση της κατάστασης είναι επώδυνη. Τουλάχιστον σήμερα υπάρχει η τεχνολογία και οι ε"επαφές" είναι συχνές.

      ΑΦιλάκια στους δυο σας!

      Διαγραφή
  3. Αχ.. αυτοί οι μπαμπάδες ..!! άλλη όψη παίρνουν στα μάτια των παιδιών και μαλιστα οταν τους βλέπουν τόσο λίγο..Αντιγονακι μου ... θελουν να χορτασουν να μυρίσουν να γευτούν την κάθε στιγμή.....τυχερά που τους έχουν.. !!!!
    Αντιγονακι μου τα 5 σου χρόνια να γίνουν μάτια μου 105 και να σε έχουμε εδώ να μας γλυκαίνεις με της γραφής σου τα όμορφα.. κάθε φορά !!!!! έχεις την αγαπη μας.. να είσαι καλά Αντιγονακι μας πολύ ομορφη η φωτογραφία επανω.. φιλώ σε.!!!
    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου περάσαμε στη δεύτερη γενιά των ..απουσιών!
      Βλέπω τον μικρό εγγονό μου και η καρδιά μου σφίγγεται. Και για τους δυο!
      Ευτυχώς η μανούλα του ( νύφη -κόρη) σαν ναυτικός , τους δίνει τον ενθουσιασμό, έτσι ώστε να απαλαίνει την απουσία που γνωρίζει πολύ καλά!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  4. Πολύ γλυκό κείμενο!
    Καλό μήνα, καληνύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γλυκό, ζωντανό, γνήσιο!!!

    Αντιγόνη μας,
    γι' αυτό σε αγαπούμε!

    Φιλιά ΝεοΥορκέζικα,
    Υιώτα
    αστοριανή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα της καρδιάς, σας στέλνω την αγάπη μου!!
      Ολες οι μυρωδιές του λιμανιού να φτάσουν κοντά σας!

      Πολλά φιλιά αγάπης!!

      Διαγραφή
  6. Τι υπέροχη και τρυφερή που είναι πάντα η γραφή σου καλή μου "γιαγιά"!!!!!!!!!! Καλή Κυριακή.... ΑΝΤΙΓΌΝΗ ΜΟΥ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου, να είσαι ευλογημένη και δημιουργική όπως σε γνώρισα και όπως μας έχεις αποδείξει!
      Πολλά φιλιά !

      Διαγραφή
  7. Κατάφερες πάλι να με κάνεις να δακρύσω......Καλό βράδυ Αντιγόνη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι τα συναισθήματα γραμμένα βαθιά.
      Δεν σου κρύβω πως γράφοντας φορτίστηκα το ίδιο!

      Να είσαι καλά!!!

      Διαγραφή
  8. Αχ αυτές οι αφίξεις!.... Πόση γλύκα και προσμονή κρύβουν.
    Είναι τόσο γλαφυρή η διήγησή σου που ένιωσα προς στιγμή πως περίμενα κι εγώ μαζί τους.
    Υπέροχο και ζαχαρένιο κείμενό!
    Γλυκά φιλιά Αντιγονάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, τα λόγια σου με αγγίζουν και με κάνουν να ...κοκκινίζω!
      Σε ευχαριστώ!
      Πολλά γλυκά φιλιά!

      Διαγραφή
  9. πως τα καταφέρνεις πάντα να βρίσκεις στόχο!
    Πάντα γιορτάδες στο σπιτικό σας και Αγαπώ σταθερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι οι στιγμές , έτσι όπως τις ζήσαμε και εξακολουθούμε!
      Αγάπη και φιλιά!!

      Διαγραφή
  10. Γεμάτο ζωή Αντιγόνη, φωνάζει !!! Με συγκίνησες...
    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάνθη μου, καταθέσεις ψυχής είναι. Αυτό το μοίρασμα με ανακουφίζει!
      Να είσαι καλά και δημιουργική!!!!

      Διαγραφή
  11. Έχεις γευθεί χαρές και πίκρες... αφίξεις κι αναχωρήσεις...
    Δε νομίζω ότι θα μπορούσε άλλος άνθρωπος ν' αφιερώσει αυτό το τόσο συγκινητικό κείμενο...

    Σε φιλώ καρδούλα μου, καλή και χαρούμενη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αχ πάλι συγκίνησες την ψυχουλα μου γιαγιάκα. Σε φιλω. Καλη εβδομαδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περήφανη Μανιάτισσα, αυτό το ...γιαγιάκα μου δίνει χαρά!
      Φιλώ σε!

      Διαγραφή
  13. δύσκολη η ζωή των παιδιών που δεν χαιρόντουσαν καθε μέρα και νύχτα τον πατέρα τους αλλά πόσο γλυκιές αυτές οι επιστροφές ε; :)
    φιλιά Αντιγονάκι :**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γλαφυρότατη και συγκινητική η περιγραφή της συνάντησης με τον ΜΠΑΜΠΑ!
    Σήμερα έχουμε αναχωρήσεις παιδιών και προσμονή άφιξις τους από τους γονείς τους!Δυστυχώς.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Τό'ξερα πως θα γύριζες κι ήταν γλυκός ο πόνος..."
    Είναι τόσο γλυκιά η προσμονή, όταν σφραγίζεται με την επιστροφή!!!
    Τα φιλιά μου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι ΥΠΕΡΟΧΟ κείμενο είναι αυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Χαμογελασμένα δάκρυα ξεπρόβαλαν στο διάβασμά του!!!!!!!!!!
    Να είσαι καλά, κοριτσάκι μου!!!!!!!!!!
    Σ' ευχαριστώ για τις τόσο ζωντανές "αράδες"!!!!!!!!!!!!!!
    Να είσαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστούμε Αντιγόνη που μας γνωρίζεις τα βιώματα σου!
    Υπέροχη η γραφή σου 'οπως πάντα,πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πάντα χαϊδεύεις την καρδιά μου... Πάντα διεγείρεις εκείνους τους μικρούς αδένες στις άκρες των ματιών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. καλησπέρα, εχεις το χαρισμα να ζεις τους ρολους, ποσο με αγγίζουν αυτα που γράφεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ολοζώντανες οι εικόνες!!!! Με συγκίνησες Αντιγόνη μου!!!! Σαν να ήμουν εκεί σε κάθε βήμα των μικρών, έζησα την λαχτάρα τους, τους ζωντανούς διαλόγους τους!!!!!
    Τα έχω ζήσει αντίστροφα και ετοιμάζομαι να τα ξαναζήσω κι εγώ δεν ξέρω ακόμη πώς. Ευτυχώς η τεχνολογία μας σώζει!!!!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή