Μελίνα μου ΔΕΝ είσαι διαφορετική!

Σήμερα ξημέρωσε, με ένα ζεστό ήλιο να κρέμεται, νικητής.

Ετσι όπως νίκησες και εσύ τη βαριά πνευμονία σου.

Ολοι πίστευαν πως δεν θα το αντέξεις. Το έβλεπα στα μάτια τους. Εχω γίνει καχύποπτη, μπορεί και να το ήθελαν…

Σου φαίνεται αστείο, καρδιά μου; Μπορεί κάποιος να θέλει το κακό της εννιάχρονης κόρης μου;

Υπάρχουν και «αυτοί», Μελίνα μου. Το καλό είναι που η ψυχούλα σου δεν το αισθάνεται, γιατί δεν αφήνω κανένα τους να σε ματώσει. Εχω γερά νύχια, που γίνονται, σπαθιά!

Οσο και να λέμε, αγάπη μου, πως είμαστε «ανοιχτοί» να δεχτούμε το διαφορετικό, όταν φτάσει η στιγμή να εισβάλει στην οικογένεια μας και να γίνει μέλος, πετάμε στα σκουπίδια τη… προοδευτικότητα μας και τα μυαλά από «ανοιχτά», να κλείνουν και δεν θέλουμε να βλέπουμε….

Δεν αντέχουμε. Είμαστε εγωιστές! Μικρόψυχοι! Δίχως έλεος!

Τους είδαμε από την μέρα που σε έφερα για πρώτη φορά στο δωμάτιο σου.

Ένα θαμπό χαμόγελο πάνω από την κούνια σου…

-Αχ, παιδάκι μου τι σε βρήκε! Μου το είπε η μάνα μου που είχε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, περιμένοντας το έκτο εγγόνι να είναι σαν τα άλλα. Το δικό σου μουτράκι την ξένισε.

Ανοιξα την πόρτα και την έσπρωξα μαλακά έξω, ενώ μέσα μου ήθελα να της ρίξω μια σπρωξιά!

Ένα μήνα μετά ο πατέρας σου, ετοίμασε τη βαλίτσα του…

Με αγαπούσε.. έτσι έλεγε! Αυτό ξεφούσκωσε, γιατί δεν μπορούσε να διαχειριστεί τον εγωισμό του! Τι θα έλεγε στους δικούς τους, στους φίλους, στους συναδέλφους; Πως έχει ένα παιδί με σύνδρομο dawn;

Ανοιξα την πόρτα και στη συγγνώμη του, απάντησα με ένα χαστούκι και σπρωξιά!

Δεν ήθελα κανένα!

Ημουν δυνατή…. Τις ώρες του θηλασμού, σου έστελνα χίλιες ευχές… ήμουν απλά ευτυχισμένη!

-Ελα ψυχή μου, σήκω! Σήμερα η μέρα είναι για μια μεγάλη βόλτα!

-Που θα πάμε μαμά;

-Εκεί που είναι τα χρώματα! Στο λούνα-πάρκ! Θα ανεβούμε στη ρόδα.. θα φάμε μαλλί της γριάς, θα κάνουμε τρελίτσες! Το απόγευμα θα έρθει η δασκάλα σου, για το μάθημα του πιάνου σου. Από αύριο θα πάμε, εσύ στο σχολείο και εγώ στη δουλειά. Περιμένουν και τα άλλα παιδάκια τη δασκάλα τους!

Με αγκάλιασες με το ένα χεράκι σου και με το άλλο την Ασπα τη γάτα σου…

-Μαμά μου! Ελαμψαν τα μάτια σου και ο ήλιος έξω γελούσε!

Τους έχουμε εκπλήξει!

Τους ΝΙΚΗΣΑΜΕ!

Όταν κατάλαβαν πόσα πολλά μαθαίνεις, όταν χαρίζεις το γέλιο σου, άδολα, όταν μιλάς Αγγλικά, μένουν έκπληκτοι!

Τι πίστευαν, μωρό μου, πως δεν έχεις δυνατότητες; Κοιτάζω τις ζωγραφιές σου, στις κορνίζες στο σπίτι και δεν διαφέρουν από τα  πρωτάκια που έχω στο σχολείο!

Μόνο που οι δικές σου δεν έχουν μαύρο χρώμα πουθενά!

Η Αλέκα σε αγαπάει…

Ο Δημήτρης σε παίρνει αγκαλιά και σας καμαρώνω!

Είμαι ευτυχισμένη!

Σε πέντε μήνες θα έχεις ένα αδελφάκι… θα είσαι παράνυφος, στο γάμο τα μαμάς!

Όταν προβάραμε τα νυφιάτικα, είχες άποψη!

-Μαμά πότε θα παντρευτούμε το Δημήτρη;

-Στα γενέθλια σου Μελίνα μου, σε λίγες μέρες!