Τσακωμός

-Φταίει που τελειώνει το καλοκαίρι;

-Σιγά…

-Το είχα από πάντα;

- Σταθερά!

-Και  πώς δεν «βγαίνει»;

-Εδωσες όρκο!

-Για πόσο;

-Για όσο μισό-έχεις τα λογικά σου!

-Τα ποια;

-Δεν σου το λέω; Οσο πας και χειροτερεύεις!

-Και τα παιδιά και οι άλλοι έχουν μόνο δίκιο;

-Καλά τι νόμιζες κυρά μου πως τα ξέρεις όλα;

-Δεν είπα αυτό! Μην φτάνεις στα άκρα!

-Α, σε τσάκωσα! Κρύβεις λίγο την μάνα σου μέσα αλλά την κουκουλώνεις με πείσμα να μη ξεσκεπαστεί και κρυώσει! Ηθελες να είσαι ...αλλιώς; χαχαχαχα!

-Ναι αλλά έτσι διατηρούνται οι σχέσεις! Με τις κριτικές.. λάθος δρόμο παίρνεις εκεί που η ταμπέλα γράφει «Ρήξη»!

-Από την άλλη μας έκανες μαθήματα… ανεξαρτησίας του λόγου με όποιο κόστος! Δεν έχεις το δικαίωμα να πεις την γνώμη σου; Ναι εσύ τα βροντοφώναζες στις φιλενάδες σου!

Δεν έχεις φωνή; Πρέπει να τα καταπίνουμε και να γίνονται σωματικά προβλήματα;

Ναι εσύ τα βροντοφώναζες στις φιλενάδες σου!

-Παράτα με! Ηταν άλλες εποχές!

-Ε δεν ήταν και τον περασμένο αιώνα! Να σου θυμίσω μια δεκαετία; Και πολύ λέω!

-Τώρα μου πας κόντρα να τσακωθούμε και δεν έχω όρεξη;

-Μμμμμ! Πάντα δεν έχεις όρεξη όταν θέλεις να βουτήξεις τη γλώσσα σου και να πεις όσα θέλεις!  Είσαι δειλή! Μια φοβιτσιάρα γιατί θέλεις να κρατάς ισορροπίες … βρε ηλίθια δεν αντέχεις το βάρος!

-Σε εμένα το λες; Γελιέσαι! Και μπορώ και θέλω!

-Καλά, παραμένεις όσο βλάκας ήσουν… γέρασες και ακόμα δεν θέλεις να παραδεχτείς πως είσαι τζάμπα μάγκας!

-Θα το σκεφτώ και θα σου απαντήσω… Τώρα βαριέμαι…

-Μην έρθεις όμως και μου πεις: «Εχω ένα κόμπο στο στέρνο!» δεν θα σε λυπηθώ! Τα χάπια σου τα πήρες;

-Αχ, ξεχάστηκα.. πόσο με λοξοδρομείς εαυτέ μου; Που βρίσκεις την όρεξη;