Χαμόγελα και γρίνια της επιστροφής!

Αχ, επιτέλους! 

Ανοιξα το σπίτι, το ξαράχνιασα τα πάνω-πάνω δηλαδή γιατί ακόμα ζέστες έχουμε!!

Να σας πω πόσο μου λείψατε;

Θα μου πείτε … «Ασε την παλιόγρια» θα αρχίσει τα συγκινητικά της πάλι!

Ολο αυτό το διάστημα δεν είχα έρθει ούτε για επίσκεψη! Για λίγο κους-κους βρε αδερφέ!

Ένα στερητικό το έπαθα!

Ολο αυτό το διάστημα θα έχετε διαβάσει.. θα έχετε δει φωτογραφίες από θάλασσες ,ποτάμια, λόγγους, λιμάνια, της πατρίδας μας και όχι μόνο!

Λίγο εξωτερικό σας τράβηξε!

Ε, όλο και κάποιοι θα είχατε παιδιά ή συγγενείς στα «ξένα» δεν είπα πως πήγατε με τον Γκίνη καιροί που είναι!

 Διακοπές όμως στο κέντρο της Αθήνας δεν νομίζω να σκέφτηκε κανείς!

Αν έχετε την περιέργεια συνεχίστε…

Κλείνω δίκλινο που λέτε, σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας το οποίο συνορεύει με άλλο μαιευτικό και απέναντι ένα τρίτο που προσπαθούν να τα ενσωματώσουν 3σε 1 λες και είναι λοσιόν σώματος!

Το δωμάτιο εξαιρετικό! Δίπλα μου μια κυρία που είχε ήδη κατασκηνώσει δέκα ημέρες. Στην αρχή μου φάνηκε πως θα δεν θα τα πηγαίναμε καλά… αλλά απεδείχθη πως η μοναξιά την είχε κουράσει.

Μια κυρία στην ηλικία μου, με ένα ήρεμο χαρακτήρα που μου ζήτησε συγνώμη γιατί στην αρχή έδειξε μια δυσφορία! 

Και με το δίκιο της η χριστιανή! 

Ένα Ντάτσουν με πήγε στο δωμάτιο! Λες και δεν θα με ξανάβλεπαν πια!

Δόθηκαν αυστηρές διαταγές να μην έχω επισκέψεις γιατί θα κρύβομαι όταν έρχονται και θα γίνουμε μαλλιοκούβαρα! Ευτυχώς ξέρουν πως το κανάκεμα το σιχαίνομαι γιατί μια χαρά ήμουν.. και το πήραν απόφαση! Η αποχαιρετιστήρια εντολή:

-Και τα τηλέφωνα ένας – ένας την ημέρα! Δεν θέλω έννοιες!

Βολιδοσκοπώντας το χώρο, εσωτερικό και εξωτερικό, μέχρι το απόγευμα είχα μάθει όλες τις αυλές, τα απέναντι καφενεία, μέχρι το σούπερ- μάρκετ της γωνίας!

Και αρχίζει η μετάλλαξη του χώρου. Συμφώνησε και η Ελένη μαζί μου.

-Πες πως είμαστε εξοχή! Το φαγητό μας το σερβίρουν… το δωμάτιο μας το φροντίζουν.. χώρους αναψυχής έχουμε, καφετέριες, ένα σωρό γιατί να αγχωνόμαστε; Το μόνο κακό ήταν τα στρώματα που τα είχαν αλλάξει πριν τρία χρόνια και είχαν επιλέξει ούτε σε μπεμπέ μέγεθος! 

Η λεκάνη μου πιάστηκε από τις μελανιές! Ηταν μόνο για εύσωμους!

Τις πρωινές ώρες 10-12 είμαστε σε εγρήγορση! (Μέρος του προγράμματος)!

Ακούω το όνομα μου σε μια στιγμή που είχα τελειώσει με τις εξετάσεις της ημέρας αλλά ο τραυματιοφορέας είχε λάβει εντολή!

-Μισό να βάλω παπούτσια γιατί δε ισσοροπώ καλά!

Ο χριστιανός να σέρνει ένα καρότσι με ασθενή και να βιάζεται… να ιδροκοπά σαν τον Βέγγο και χειρότερα και να τρέχει με τετάρτη στους διαδρόμους! Μπρός αυτός και πίσω εγώ να μαζεύω τις παντόφλες που πετάγονταν!

-Καλέ κύριεεεεεεε! Μισό λεπτό… εδώ είμαστε σε άλλο κήπο και σε άλλο

νοσοκομείο!

Την εξέταση θώρακος ΕΔΩ την κάνουμε!!!

-Σε άλλο νοσοκομείο; Σβήνω…..

Λίγο πριν την λιποθυμία,  γυρίζω πίσω και ανακοινώνω στην συγκάτοικο πως η γυμναστική στον διάδρομο είναι επίπονη!

Της τράνταξα ευτυχώς την πλάτη και έφυγε το κόκαλο από το ψάρι!

Ενας τραυματιοφορέας για έναν όροφο με άτομα που έπασχαν κυρίως από κινητικά προβλήματα!

Μια νοσηλεύτρια!

Που έτρεχαν και δεν έφταναν! Αλλά το γέλιο και ο καλός λόγος δεν μπορώ να πω κουβέντα! Και από το ιατρικό τμήμα που μας εξέταζαν επίσης!

Να έχουν και τα εργασιακά τους προβλήματα… απέναντι στο τρίτο νοσοκομείο με τα αναρτημένα πανό  δεν έχουν πληρωθεί 6 μήνες και βάλε!

Πρωί –πρωί λοιπόν, ήταν υπέροχα στην αυλή… με τα περιστέρια που τα ταΐζαμε.. κάτω από τη δροσιά των δέντρων! Τα παγκάκια!

Μια χαρά σας λέω!

Οσο για το ταξιδιωτικό πρακτορείο του ΕΟΠΥΥ κε Αδωνη ένα έχω να σας πω!

Τους εργολάβους καθαριότητας να τους ελέγχεται που και που!!!

Απορρυπαντικά μέχρι σαπούνι και χαρτί υγείας το αγοράζαμε!

Λίγη χλωρίνη στις μαύρες σφουγγαρίστρες έτσι για απολύμανση λέμε τώρα…. 

Ούτε σταγόνα! Στο βάθος τα εργαλεία καθαριότητας που βρωμοκοπούσαν!!!

Με είδαν με τη μηχανή και με κοίταξαν περίεργα.. Για αυτό το λόγο δεν μπορώ να σας δείξω το χάλι... κακούργα κοινωνία!

Τα Ενδονοσοκομιακά μικρόβια ξαποστέλνουν τον κοσμάκη βρεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο γιατί πολλά σου τα έχω μαζεμένα που άφησες (οι προκάτοχοι σου έστω) χωρίς προσωπικό τα νοσοκομεία!!!

Ωχ, άρχισα την γκρίνια… αλλά λόγω ζέστης θα τα λέω μπερδεμένα και αμαρτίαν ουκ έχω!

Να είμαστε καλά και με τις γρίνιες μας και με τα γέλια μας και με την οργιώδη φαντασία μας που μας στέλνει σε όλα τα νησιά!