Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Η ρουφήχτρα της ζωής


Για κάποιο λόγο που ειλικρινά δεν γνωρίζω να το κάνω πάλι έσβησα την ανάρτηση.
Γελούσε το ΕΚΑΒ  με χλευασμό...
Ζητώ συγνώμη για τα σχόλια που δεν σώθηκαν με τίποτα!
********************************************************************

Τα παιδιά είχαν κοιμηθεί.

Η ημέρα είχε περάσει οδυνηρά και φάνταζε ατελείωτη.
Ηταν η πρώτη φορά που δεν  θα κλείδωνε εκείνος την πόρτα.
Δεν θα έβλεπαν μαζί τις τελευταίες ειδήσεις σχολιάζοντας και θυμώνοντας με την επικαιρότητα.

Στο πένθος δεν σε νοιάζει τι γίνεται πλάι σου… εστιάζεσαι εκεί και μένεις σαν να μην υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό. Δεν θέλεις να νικήσεις τίποτα …να παλέψεις… ν’ αγωνιστείς.. να είσαι μέρος αυτής της καθημερινότητας.
Είχε άδεια μιας εβδομάδας από την δουλειά.
Εβαλε ένα ποτό από το δικό του μπουκάλι.. η μυρωδιά του αν και τις ήταν απεχθής.. την συγκεκριμένη στιγμή τον «έφερε» πλάι της.
Μια γουλιά της έκαψε το λαιμό.. έσβησε τα φώτα αφήνοντας το πορτατίφ μόνο.
«Δεν θέλω να βλέπω κανένα ... Θέλω την ησυχία μου τα παιδιά μου να μη ζήσουν μέσα στο κλάμα! Ο καθένας μόνος του… σπίτι του και αν δεν ήταν μπορετό αυτή η πόρτα θα ήταν κλειστή …αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες της λίγο πριν φύγουν από το σπίτι οι συγγενείς. Και η τελευταία προειδοποίηση  ..το τηλέφωνο θα σιωπούσε για όσο εκείνη ήθελε»
Ηταν η πρώτη φορά που μίλησε με αποφασιστικότητα δίχως να την νοιάζει ποιος θα πειραχτεί.
Αποκοιμήθηκε αδειάζοντας το ποτήρι της.

Οι μόνες επαφές με  μια φίλη και την αδελφή της.
Δεν ήθελε να βλέπει τη λύπηση στα μάτια κανενός… συμπεριφερόταν όπως πριν και με μια δυναμική που κανείς δεν την περίμενε.
Στα παιδιά εξήγησε πως θα τα διάβαζε μια κοπέλα γιατί έπρεπε και εκείνη να διαβάζει για τα σεμινάρια της.
Η αδελφή της πήρε ένα πρωί ένα τηλεφώνημα.
-Πήγαινε σε παρακαλώ στο σπίτι… νομίζω πως άφησα το μάτι της κουζίνας ανοιχτό.

Μπήκε στο σπίτι με τα παραθυρόφυλλα κατεβασμένα και στον καναπέ το πάπλωμα. Ακαταστασία στο σπίτι ..κάτι που δεν συνήθιζε.
Στο πάτωμα ένα άδειο μπουκάλι βότκα και το ποτήρι της δίπλα.
Από καιρό προσπαθούσε να καταλάβει τη στροφή της συμπεριφοράς της…..

Το επόμενο πρωινό ξαναπήγε. Λίγο πιο κάτω από τη μέση  το μπουκάλι.
Απίστευτο! Πώς να το διαχειριστεί;
Την επόμενη ημέρα άνοιξε την πόρτα… ίδια εικόνα.
Από καιρό δεν ήθελε να βγαίνει. Ισχυριζόταν πως δεν άντεχε να αφήνει τα παιδιά στην μάνα της.. και ήθελε να ησυχάζει από την ένταση του Πανεπιστημίου.
Εψαξε τα ντουλάπια της κουζίνας και βρήκε μποτίλιες στα πιο ψηλά σημεία.
Εφευγε από την δουλειά της κάθε μέρα να ανακαλύπτει τις ίδιες εικόνες.. τη μυρωδιά της κλεισούρας και της μπόχας.
Τα απογεύματα το σπίτι ήταν στην αρχική του καθαριότητα.
Κρυβόταν πολύ εύκολα.
Τώρα ανέλυε τις συμπεριφορές της και έβρισκε με ποιους τρόπους έβρισκε διόδους διαφυγής.
Στους οκτώ μήνες άρχισαν τα σημάδια της κούρασης να διαγράφονται στο πρόσωπο της.
Εφερνε δυο φορές την εβδομάδα γυναίκα για την καθαριότητα εκείνη που δεν άφηνε κανένα να πειράξει τα πράγματα της ..έχοντας τα σε απόλυτη τάξη. Το γραφείο της είχε αλλάξει μορφή.
Πώς μπορούσε να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της; Ένα συρτάρι με τσίχλες..κουφετάκια, δυόσμου..μέντας και ειδικά σπρέι για να αρωματίζουν την  την ανάσα της.

Εκείνο το βράδυ που αποφάσισε να της μιλήσει ήταν δέκα περασμένες τη νύχτα.
Το «στέκι» είχε μεταφερθεί στο κλειδωμένο γραφείο της να μη καταλαβαίνει η γυναίκα και κυρίως κανείς άλλος. Φρόντιζε την προσωπική της καθαριότητα με υστερία.
Η πόρτα της ήταν κλειδωμένη. Την κάλεσε στο κινητό να μην ξυπνήσουν τα παιδιά.
Ανοιξε.
Ένα χαμένο βλέμμα.. προσπαθούσε να εκφράσει την απορία της  για το τι συμβαίνει τέτοια ώρα;
Την έβαλε να καθίσει στο σαλόνι….
Στο φιλί η μέντα δεν στάθηκε ικανή να σκεπάσει την αποφορά της οινοπνευματώδους οσμής.
Κάθισε μακριά της … πράγμα που δεν το συνήθιζε.  Πάντα έπεφτε πάνω στην αγκαλιά της… Τώρα σηκωνόταν κάθε λίγο και πήγαινε ζητώντας κάτι.
Της ανοίχτηκε όσο προσεχτικά μπορούσε.  Είχε συμβουλευτεί ειδικό να βρει την προσέγγιση .μη χάσει την εμπιστοσύνη της.
Δεν το παραδέχτηκε.
Ενα βράδυ ήταν νωρίς που ο δεκάχρονος γιος της πήρε τηλέφωνο τη θεία του.
-Η μαμά δεν είναι καλά! Φοβόμαστε!
Σε ένα λεπτό είχε κατέβει. Πήγε τα παιδιά στο δωμάτιο τους και τηλεφώνησε στο 166.
Εφτασαν από πάνω τα κορίτσια της και ο άντρας της να ησυχάσουν τα παιδιά.

Δέκα μέρες μετά περνούσε την είσοδο της κλινικής αποτοξίνωσης.
Αυτή την τρύπα που προσπαθούσε να κλείσει με λάθος τρόπο την τράβηξε βαθιά.
Είχε πάρει άδεια από το Πανεπιστήμιο μετά από μια εισαγωγή  στην κλινική με λοίμωξη των πνευμόνων.
Στους δικούς της είπε πως πάει στην Γαλλία για ένα συνέδριο.. τα παιδιά τα έστειλε στη γιαγιά.
Περιφερόταν στο σπίτι δέκα μέρες λιώμα… χωρίς να θέλει να πλυθεί.. να φάει.. δεν ήταν ο ψυχικός πόνος πλέον αλλά αυτή η ρουφήχτρα που κάποτε στάθηκε μπροστά της και έπεσε μέσα…
Δέκα χρόνια μετά ακόμα θεωρεί τον εαυτό της αλκοολικό… ο κίνδυνος είναι στην πρώτη γουλιά.. λέει…

**********************************
Από το «τετράδιο» 2003.

************************************
1)    Ζητώ συγνώμη που δεν απάντησα στα προηγούμενα σχόλια σας…
Είναι κάποιες μέρες που …γέρνουμε..
Είναι αγένεια να σε επισκέπτεται ο φίλος σου και να μη λες καλώς- όρισες!!

2) Εδώ είναι η ελπίδα της συγνώμης…

50 σχόλια:

  1. Θίγεις ένα μεγάλο κοινωνικό θέμα Γιαγιά,
    ένα πρόβλημα που το έχω βιώσει από βρέφος και έχει χαραχτεί μόνιμα μέσα στην ψυχή μου...
    Μακάρι να μην υπάρχει κανένα παιδί να βιώνει τέτοιες άσχημες καταστάσεις!
    Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω και σε φιλώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανταίε μου το συγκεκριμένο θέμα έχει ταλανίσει την προηγούμενη γενιά και την δική μου στην ευρύτερη οικογένεια. Ανθρωποι που "έφυγαν" στην ρουφήχτρα..
      Ειδικά τα μάτια των παιδιών...
      Σε φιλώ καλέ μου.

      Διαγραφή
  2. Οι ρουφήχτρες τις ζωής πολλές, το θέμα είναι πως πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για να τις αποφύγεις ή τουλάχιστον να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος να σε στηρίξει πριν πέσεις μέσα ή όταν πέσεις να σε τραβήξει έξω.
    Ευχαριστώ για την επίσκεψη στο blog μου.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου είναι πολύπλοκο το θέμα.. θέλει αγώνα από μέρους της οικογένειας να πείσει τον άρρωστο να βρει την ελευθερία του!
      Η εξάρτηση είναι μάστιγα πλέον που περνά "απαρατήρητα" από την ενημέρωση. Πολλοί περισσότεροι από τους ναρκομανείς και εύκολα προσβάσιμοι στην δική τους εξάρτηση!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Ετσι λενε, φτανει μια μονο γουλια για να γυρισεις πισω. Μεγαλη κουβεντα ανοιξες... και δυστυχως δεν ειναι ολοι ουτε τοσο τυχεροι ουτε τοσο δυνατοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου να σου πω πως αυτό το πισωγύρισμα το έχω δει. Δυστυχώς αυτή η κατάρα έπεσε από πολλά χρόνια πριν στην οικογένεια μας και όχι από έναν..
      Το γνωρίζω καλά και με πονάει...

      Διαγραφή
  4. Μεγάλο πρόβλημα ο εθισμός αυτός γιαγιάκα. Και μεγάλο κοινωνικό θέμα, οπως είπαν ηδη οι καλοι φίλοι σου...δυστυχώς τα ποσοστά είναι υψηλά και πρόκειται για ουσία νόμιμη. Και ουτε έχουμε την κατάλληλη παιδεία για να προστατευτουμε
    Σε φιλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είπα καλή μου και πιο πάνω. Τρομάζω με τα καταγεγραμμένα ποσοστά.
      Ανεξέλεγκτη η κατάσταση δυστυχώς..
      Φιλιά κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  5. Περιθωριο...Στη σκεψη μας..Και ταμπου για το στομα...Κι εσυ το αναλυεις και το ψαχνεις...
    Και μπαινεις μεσα..Και νοιωθεις..Και εστιαζεις..Και πονας...!!
    Αν ηταν πολλοι σαν κι εσενα..Δεν θα υπηρχαν πολλοι σαν αυτους που γραφεις...

    Αυτο...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τρομάζει η εξάρτηση..
      Εχω δει πολλά που είχαν δυσάρεστη κατάληξη και άλλα που σέρνονται ακόμα.
      Αυτό το θέμα είναι τόσο μεγάλο και πολύπλοκο σαν τα ναρκωτικά.
      Μόνο που έχουν πρόσβαση και σπίτι να κλειστούν..Πόσες πόρτες το κλειδώνουν μέσα;

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  6. Ένα βήμα από εδώ, και είσαι δυνατός, και μαθείνεις να ζεις με την απώλεια, αλλά ζεις...
    Ένα βήμα από εκεί, και χάνεσαι μέσα της, σε παρασέρνει και γίνεσαι κι εσύ μια απώλεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπως τα λες Μαριάννα μου.. και δυστυχώς πολλές φορές δεν υπάρχουν αιτίες.. ειδικά στους νέους. Μόνο σαν ασθενείς μπορώ να τους δω..

      Διαγραφή
  7. Το περιέγραψες με συγκλονιστικό τρόπο. Τα συναισθήματα και οι συνήθειες ενός ανθρώπου που παραπαίει στο πάθος του...
    Γροθιά στο στομάχι το κείμενό σου, μα απόλυτα ρεαλιστικό.
    Να'σαι καλά Γιαγιά Αντιγόνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπημένη μου Αντιγόνη,

    ακόμη και ας μη με ξέρεις εγω σε ξέρω από παλιά...σε διάβαζα και σε ρουφούσα...ήρθε η ώρα να το ξανακάνω....χαίρομαι που αποφάσισες να γυρισεις...ήρθα με λαχτάρα να σε βρω και έπεσα πάνω στο αντίο σου...και τώρα που σε βλέπω και πάλι, νιώθω τόση χαρά...
    Διάβασα όσα εζησες μέσα από άλλα μάτια και δάκρυσαν τα δικά μου...δεν το έχω ζήσει, αλλά νιώθω τις επιπτώσεις του σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο...
    Ας γινόταν αυτές τις αρρώστιες να έχουν όλοι τη δύναμη να τις αντιμετωπίσουν και να ξεφεύγουν ....

    Σε φιλώ .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ δύσκολο να πείσεις έναν άνθρωπο να το παραδεχτεί!
      Ακόμα παραπαίει φίλη.. και έχει φτάσει στο σημείο της πλήρους απομόνωσης με χίλιες δικαιολογίες αβάσιμες.

      Φιλώ σε!

      Διαγραφή
  9. Το έχω ζήσει με πολύ καλή φίλη, παλιά.....
    Είναι τραγικό.
    Εσύ μου τα θύμησες όλα.
    Προσπαθείς να τη στηρίξεις και δε γίνεται......
    Δε σ' αφήνει; δε μπορείς;
    Ατιμο πράγμα το ποτό, τρύπα που σε τραβάει, όπως το έγραψες.
    Καλό σου βράδυ Αντιγόνη μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν κατάλαβα αν η φίλη σου το δέχτηκε ..κοριτσάκι μου
      μα είναι τόσο σκοτεινό το μυαλό τους με αυτές τις δικαιολογίες και το κρυφτούλι που τρελαίνεσαι!

      Καλή σου μέρα σερενάτα μου!!!!

      Διαγραφή
  10. Ασχημες αυτές οι ρουφήχτρες Αντιγόνη μου!
    Και κάποιες φορές δεν υπάρχει ούτε η διάθεση ούτε η επιθυμία να παλέψεις να τις αποφύγεις!
    Σε φιλώ, καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι και το εμπόδιο της απεξάρτησης!
      Εύχομαι για αυτό που ακουμπά πολύ κοντά μου να υπάρξει σωτηρία αν και είναι τρομερά δύσκολο!
      Φιλιά της καλημέρας!

      Διαγραφή
  11. Καταπληκτική περιγραφή! (Έκανα εικόνες συνεχώς στο μυαλό μου)
    Ναι ο κίνδυνος είναι στην πρώτη γουλιά! :)

    Σε φιλώ γλυκιά υπέροχη γιαγιά Αντιγόνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ανθρώπινο, χωρίς όμως δικαιολογίες....
    Το καλό είναι όταν κάποιος το αναγνωρίζει και δέχεται βοήθεια.
    Όταν δεν το παραδέχεται είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου, αν το δεις αποστασιοποιημένα δεν βρίσκεις δικαιολογίες.
      Υπάρχουν και αδύναμοι άνθρωποι.
      Συμβαίνουν γεγονότα που τα θεωρούν δυσβάσταχτα στη ζωή τους.
      Και το περιβάλλον περιμένει να το καταλάβει... μάταια.. αν δεν συμβεί κάποια σοβαρή ανωμαλία στην υγεία του.

      Διαγραφή
  13. Λένε οτι ο Θεός σου δίνει οσα μπορείς να αντεξεις....δεν αντέχουν ολοι οι ανθρωποι το ίδιο Αντιγόνη μου...η απώλεια γίνεται τρυπα που σε ρουφαει αν δεν θελεις να κρατηθεις ...γέμισες εικονες την σκεψη ......Αντιγονη μου.... σε ευχαριστούμε...τι τετραδιο..!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αααααα ξεχασα με γειά την καινούργια σου εμφάνιση...όμορφα τα πολύχρωμα σου..

      Διαγραφή
    2. Ρούλα μου για όσους ζουν δίπλα τους είναι φρικτό πίστεψε με...

      Είπα να αλλάξω εμφάνιση με χρώμα τώρα που μας έκαναν μουντή τη ζωή...

      Φιλώ σε!

      Διαγραφή
  14. ΑΧ αυτό το τετράδιο...
    Αχ αυτές οι λέξεις σου τόσο δυνατές...δε θα σταματήσω να στο λέω...άλλοτε μαχαιριά και άλλοτε χάδι...κατευθείαν στη ψυχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγκλονιστικό...πραγματικά οι λέξεις σου είναι άλλοτε μαχαιριά και άλλοτε χάδι στην ψυχή όπως πολύ όμορφα έγραψε η Έλενα..
    Να είσαι καλά να γράφεις..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου εύχομαι κανείς να μη το ζήσει από κοντά. Και κυρίως να μην έχει απώλειες!
      Φιλιά της καλημέρας!

      Διαγραφή
  16. Αυτή η ρουφήχτρα έσπασε την καρδιά σε αμέτρητα κομμάτια...
    Αντιγονάκι μου είσαι μοναδική...

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρούλα μου δύσκολο το θέμα... βγαλμένο από γνωστές καταστάσεις.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  17. ...........σημερα....ξυνεις....πληγες..........
    ...irida...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αντιγόνη μου πικρό το ποτήρι το έζησα με το χαμό του 42χρονου Αυστριακού γαμπρου μου, άντρα της αδελφής μου, εφυγε αφου σπαράλιασε τα μέσα του αφήνοντας δίδυμα 4χρονα....
    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φούλη μου δυστυχώς έχουμε πληγές πολλές στην οικογένεια!
      Μπορώ ν καταλάβω και την ορφάνια ακόμα....

      Διαγραφή
  19. Δύσκολη κατάσταση για όλη την οικογένεια!
    Ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά ο αλκοολικός, ανεβαίνει όμως κι έναν άλλο Γολγοθά και όλη η οικογένεια... και ιδίως τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα φυγής... πόσες πληγές, πόση ταπείνωση, πόσες ενοχές για τον πατέρα ή τη μητέρα που έχει επιλέξει το δρόμο της φυγής μέσα από το ποτό...
    Το πρόβλημα είναι δίπλα μας, αλλά είναι ακόμα καλά καμουφλαρισμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με πειράζει πιο πολύ Σοφία μου..Καμουφλάρεται εύκολα εκτός και αν φτάσεις στο τελευταίο σκαλοπάτι!
      Εκεί χάνεις το παιχνίδι. Και ο περίγυρος πονάει.. ματώνει και δεν μπορεί να κλάψει καν...

      Διαγραφή
  20. Πόσο άσχημος είναι ο εθισμός.. ο κάθε είδους εθισμός, όχι μόνο σε ουσίες.. τότε είναι που χρειάζεται να δώσουμε την δύναμη που δεν έχουν οι ίδιοι.. μα συνήθως έχουν μάθει να ζούνε εθισμένοι, είναι η πραγματικότητα που έχουν επιλέξει και νιώθουν καλά με αυτη.. μα κάπως έτσι όμως δεν γίνεται σε όλα? για να αλλάξουμε κάτι θα πρέπει και να το θέλουμε εμείς οι ίδιοι.. αλλιώς πάντα θα κυλάμε..

    Μεγάλο θέμα Αντιγόνη μου.. και μακάρι να μην υπήρχε ούτε αυτό, ούτε τόσα άλλα..

    Σε φιλώ γλυκά! Να έχεις μια όμορφη ημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολα μακάρι να μην υπήρχαν...
      Αυτό το φοβάμαι περισσότερο ίσως γιατί το έβλεπα.. και ο χαμός δεν απέχει πολύ!
      Δυστυχώς υπάρχει δικαιολογία... "το ελέγχω"! Σάχλες δικαιολογίες και η ρουφήχτρα είναι δίπλα!
      Σε φιλώ κοριτσάκι μου!

      Διαγραφή
  21. ... κι ΕΔΩ, είναι η ελπίδα της Αγάπης!
    Σε φιλώ
    για την Αγάπη σου
    και σε θυμούμαστε, με τον Συριανο-Πειραιώτη σου...
    Καλή Σαρακοστή,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αγαπημένοι μου!
      Και εδώ στο λιμάνι σας θυμάμαι και σας ΘΑΥΜΑΖΩ!!
      Καλή Σαρακοστή!

      Διαγραφή
  22. εξαιρετικό όπως πάντα.....να σαι καλά
    χθες αποκλείστηκα στην ζάκυνθο λόγω άερα και δεν πρόλαβα να τραμπαλιστώ ..κονσέρβα θα την φάω.....χαχαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σου έχω ετοιμάσει άλλη με τραγούδια που θα σου αρέσουν!
      Να είσαι καλά και δώσε στη Δώρα φιλί!

      Διαγραφή
  23. Γιαγιά....... ΑΥΤΟ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΎ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πολύ δυνατό κείμενο.
    Με τρομάζει η εξάρτηση. Η κάθε εξάρτηση.

    Πράγματι την βασάνισε τη δική μας γεννιά. Και περισσότερο την επόμενη.
    Οταν τα life style περιοδικά της δεκαετίαςε του 80 (ΚΛΙΚ κ.λ.π) δίδασκαν ότι είσαι IN
    και μετράς μόνο αν γυρνάς λειώμα το πρωϊ.

    Πολλά φιλιά καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Θα πάρει σειρά για την...τραμπάλα
    αυτή η πολύ αξιόλογη Ιστορία?
    Ζεστή αγκαλιά και φιλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή