Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Βικτωρία... ιστορίες από το γηροκομείο



Πλησίασε με βήμα διστακτικό. Η καχυποψία κρεμόταν στο βλέμμα της. Κάθισε στην αντικρινή καρέκλα. Ανάμεσα μας ένα τετράγωνο τραπέζι στρωμένο με ένα πλαστικό τραπεζομάντιλο λουλουδάτο. Με «ζύγιαζαν» τα θολά γαλάζια μάτια της. Σταύρωσε τα λιγνά ρυτιδωμένα χέρια, ενώ είχε τραβήξει το βάζο με τα πλαστικά λουλούδια στην άκρη.
Ο θάλαμος ήταν ευρύχωρος και ένα αεράκι σήκωνε τις κουρτίνες, σ’ ένα χορό λικνιστικό… αργό.. Το σαλόνι του γηροκομείου άστραφτε!
Ασάλευτες φιγούρες καθισμένες σε φθαρμένους καναπέδες, αναπηρικά αμαξίδια, παρακολουθούσαν τηλεόραση.

Εγειρε το κορμί της μπρος και ψιθύρισε.. 
-Εγώ σε πιστεύω! Σεβάσου και του λόγου σου αυτά που θα σου πω! Με τους άγνωστους είμαστε καχύποπτοι. Μη θαρρείς πως δεν είμαστε και αναμετάξυ μας! Αλλοι λένε αλήθειες σαν βιτσιές και άλλοι προσπαθούν να χρυσώσουν τα χάπι της μοναξιάς. Δε με μέλλει. Μου αρέσει να ακούω, σαν του λόγου σου, χωρίς να κρίνω. Κριτής δεν είναι παρά μόνο ο Θεός, κατά πως λένε, γιατί του λόγου μου δεν το πιστεύω. Τι σόι Θεός είναι αυτός που θα με βάλει στο ζύγι του καλού με το κακό. Ας μου έδινε άλλες ευκαιρίες!

Εβαλε νερό στο ποτήρι της από την κανάτα και το ρούφηξε να υγρανθεί το ξεραμένο της στόμα.

-Με λένε Βικτωρία. Εκείνη που κάθεται στο αμαξάκι δίπλα από το παράθυρο με το πολύχρωμο σάλι είναι η αδελφή μου. Κοντοζυγώνω τα 90! Είμαστε δίδυμες με την Αρετή. Δεκαπέντε χρόνια είναι που έπαθε το εγκεφαλικό. Γεννήθηκαν οι γονιοί μας  στα ματωμένα χώματα. Στην αντικρινή πατρίδα. Η ζωή τους ξέρασε στη Δραπετσώνα, μέσα στο πλήθος των μεγαλύτερων, για να νοιώθουν σιγουριά δίπλα στα κουρέλια του διωγμού…που ακόμα μύριζαν αποκαΐδια και αίμα. Μπορεί να θάφτηκαν μ’ αυτή τη μυρουδιά. Οι δικοί μας στεφανώθηκαν στο εκκλησάκι του Αι- Διονύση. Γεννηθήκαμε σ’ ένα διωγμό διαρκείας. Οι Ελλαδίτες δεν μας καλοδέχτηκαν! Μας έβλεπαν σαν μιάσματα που ήρθαν να καταλάβουν τα δικά τους χώματα. Βλέπω την απορία στα μάτια σου!  Νομίζεις πως επειδή έτρεχε το ίδιο αίμα στα κορμιά μας, μας έβλεπαν σαν δικούς; Ας γελάσω! Όταν στάθηκαν οι ξεριζωμένοι  στα πόδια τους, δουλεύοντας σκληρά, «ξύπνησε» η κοκεταρία, η καθαριότητα, οι τενεκέδες γέμισαν λουλούδια, οι μυρωδιές των φαγητών απλώθηκαν. Και πήραν την ταμπέλα της παστρικιάς! Φοβήθηκαν πως θα τους έκλεβαν τους άντρες! Νόμιζαν πως ήξεραν μυστικά μαγιοκλίκια, να ξεμυαλίζουν τ’ αρσενικά. Αυτή είναι η αλήθεια, σ’ αρέσει ή όχι. Να σου πω και ένα μυστικό. Μη πιστεύεις πως όλοι είχαν αφήσει περιουσίες και χρυσάφια, στον ξεριζωμό. Οι πλούσιοι είχαν πληροφορίες και έφυγαν νωρίς. Άφησαν τα σπίτια τους που ευωδίαζαν πάστρα, στολισμένα με υφάσματα που έφερναν οι έμποροι από την Γαλλία και την Ελβετία. Ήξεραν τα βελούδα, τις δαντέλες.. φορούσαν γάντια και καπέλα. Κατά πως μας έλεγε η μάνα και δεν έλεγε ψέματα! Άφησαν πίσω τους νεκρούς τους.. από τις αναμνήσεις κράτησαν τις βεγγέρες και τις μέρες της χαράς. Αυτό τους πόναγε και αιμορροούσε ως που έκλεισαν τα μάτια τους. Για τη ζωή μας με την Αρετή θα σου πω άλλη φορά… ήρθε ο γιατρός και πάω να μου γράψει τα φάρμακα!

-Σας ευχαριστώ κα Βικτωρία, ψιθύρισα άπνοα.

-Α, και πού είσαι, αυτά στα είπα γιατί θύμωσα μ’ αυτά που βλέπω στη τηλεόραση. Ηρθαν οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες να σώσουν τα παιδιά τους από τα μοντέρνα όπλα. Είναι οι «βρωμιάρηδες» που λερώνουν τα λιμάνια… όσοι κατόρθωσαν να σωθούν, κατουράνε στο δρόμο και λερώνουν. Ένα τόπο ρε που να είναι ανθρώπινος, να μπορέσουν να σταθούν στα τρεμάμενα πόδια τους! Αλλά τους θέλουν γονατισμένους, να σέρνονται μέχρις ότου ψοφήσουν, στα μοντέρνα πεζοδρόμια! Να τους ρίξουν στις χωματερές! Δεν με νοιάζει τι σκέφτεσαι… ούτε αν σου χαλάω την ψευδαίσθηση της φιλοξενίας .. Πρέπει να έχεις άντερα για να είσαι άνθρωπος! Εχεις ένα τσιγάρο για τη ζούλα;  



21 σχόλια:

  1. Yποκλίνομαι στο λόγο σου και στην έντιμη ματιά σου!
    Κι ας μη σε ξέρω, είναι σαν ν' αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Μολυσμένος είναι, αλλά όταν τον μοιράζεσαι με συνΑνθρώπους, γίνεται λιγότερο αβάσταχτος.
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου, χαίρομαι που συμφωνούμε! Πόσες φορές με αποκάλεσαν γραφική! Θα επιμένω στις απόψεις μου φανατικά..
    Αν κάποιοι ενοχλούνται, είναι γιατί ο ατομισμός τους, περνά από το πρόβλημα και κρατούν τις χειρολαβές μη και χάσουν τα...ισορροπημένα τους....

    Με πολλή αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην γωνία σε περίμενα... καποια στιγμη ΄θα ξετρύπωνες δεν μπορεί.. έλεγα.... και να σαι..!!!! με την υπέροχη γραφή σου να χτυπά γροθιά στο στομάχι και την αλήθεια να σε κοιτάζει κατάματα.. Πρέπει να έχεις άντερα για να είσαι άνθρωπος!......οντως...Αντιγονάκι μου ...μας έλειψες το ξερεις; φιλώ σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, είναι φορές που οι συνθήκες ανατρέπουν την καθημερινότητα..
      Μου έλειψαν όλοι οι φίλοι!!!
      Ευχαριστώ για τα λόγια σου τρυφερή μου Σμαραγδένια!!!
      Φιλιά και μια ματιά στο πέλαγο!!!

      Διαγραφή
  4. Ναι Αντιγόνη μου πρέπει να έχεις άντερα για να είσαι Ανθρωπος όπως λέει και η Βικτωρία . Λες και δεν ξέρουμε πως ΄΄ υποδεχθήκαμε΄΄ τους κατατρεγμένους της Μ. Ασίας ,λες και δεν γνωρίζουμε τι συνέβη στην Κύπρο , λες και εμείς είμαστε του Θεού και όλοι οι άλλοι κατώτερου Θεού!!!
    Σε φιλώ με την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου, πολλές φορές έχω διαπληκτιστεί με φίλους ..συγγενείς.. για απόψεις που διίστανται με τα τετριμμένα!
      Ετσι λοιπόν μοιράζομαι τις σκέψεις μου με τους ΕΔΩ φίλους. Οσοι συμφωνούν... τουλάχιστον.
      Σου στέλνω την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  5. ...ξέρεις, από την "Αστοριανή" τα περί...οίκου μας.
    Μα σε είδα κι είπα"...δυο λέξεις εκτίμησης, αγάπης, δεν γίνεται... να της γράψω...
    είναι από τις καλύτερες σελίδες σου.
    Φιλί κουρασμένο, μα κι ελπιδοφόρο του Δημήτρη,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι τα ξέρω...
      Εστειλα και εξακολουθώ να στέλνω τις ευχές μου! Δεν είναι από συνήθεια, μήτε λόγια αβροφροσύνης.. είναι Καρδιάς!
      Διάβασα πάλι ένα απόσπασμα σου από το βιβλίο που αναφέρεσαι σε δύσκολες καταστάσεις! Καταλαβαίνεις αγαπημένη!

      Χέρι- χέρι σας βλέπω και σας στέλνω τη μυρωδιά του Λιμανιού!!

      Διαγραφή
  6. αχτιδα λογικης και συνεπειας..σ ενα κοσμο ανηλιαγο,για τους διαφορετικους...
    καλως ηρθες,φιλεναδα μας..
    σε πεθυμησαμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε, Μάστορα του λόγου και της σοφής σκέψης σου στέλνω ευχές!
      Στη Μαρία μας δώσε φιλί!!

      Διαγραφή
  7. Αντιγόνη μου, τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ, μόνο που εσύ τα γράφεις όπως πρέπει.
    Η ιστορία επαναλαμβάνεται, δυστυχώς, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
    Παιχνίδι εις βάρος των ανθρώπων παίζουν άλλοι άνθρωποι.
    Να είσαι καλά φίλη μου.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου, δυστυχώς και οι απλοί άνθρωποι, είναι θηρία και ας κατηγορούμε τους πολιτικούς...
      Το μέσα μας δεν έχει αλληλεγγύη...

      Να είσαι καλά! Σου στέλνω την ευχή μου για τα καλύτερα!

      Διαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το να σε λένε σήμερα γραφική -και ειδικά για τις δικές σου σκέψεις, θέσεις και πένα- είναι τίτλος τιμής, κοριτσάκι μου γλυκό!!!
    Να είσαι καλά και να ρίχνεις γροθιές στο στομάχι, στο μαχαίρι, αλλά και στο σταυρό, άμα λάχει... Το θέμα είναι άλλο: Πόσοι διαθέτουν μυαλό και ψυχή για να καταλάβουν;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά μου θα συνεχίσω να λέω όσα νοιώθω. Δεν δίνω σημασία στα λόγια της βολεμένης αντίδρασης!
      Σε φιλώ! Σε θαυμάζω!!

      Διαγραφή
  10. Αχ βρε Αντιγόνη μου...αυτό ακριβώς!
    "Πρέπει να έχεις άντερα για να είσαι άνθρωπος!"
    Χίλια μπράβο!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαρία μου, αν μπορούσες με το φακό σου να αποτυπώσεις τις σκέψεις των ανθρώπων, θα τρόμαζες....
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Πρεπει να εχεις αντερα για να εισαι ανθρωπος"
    Υποκλινομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή