Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Οι καινούριες παντόφλες.




Κοιτούσε ώρα την ντουλάπα του γραφείου έχοντας ενώσει τις σφιγμένες παλάμες τη μια πάνω στην άλλη. Τα πρεσβυωπικά γυαλιά στην άκρη της μύτης στερεωμένα. Χάιδευε με τη ματιά του, τους δυο τοίχους που έφταναν ψηλά στο ταβάνι, τα βιβλία του. Σαν μια ταπετσαρία σοφίας, σκονισμένη, από καιρό. Μόνο εκείνον αφορούσε. Σηκώθηκε αργά και στηριζόμενος στο «π» έσυρε τα  βήματα του αργά, στο κρεβάτι του.

Τον ξύπνησε η μυρωδιά από την κουζίνα. Η Χαριτίνη τσιγάριζε το κρέας και η μυρωδιά έφτασε στο δωμάτιο τους. Το ρολόι έδειχνε 6.30. Αυτή η γυναίκα ησυχία δεν έχει, τις  Κυριακάδες τις ορίζουν οι ευωδιές και το άγχος της να τα προφτάσει. Ερχονται τα παιδιά σήμερα με τα εγγόνια για την οικογενειακή συνάντηση με την Κυριακάτικη επισημότητα. Τα καλά σερβίτσια και το ατσαλάκωτο λευκό τραπεζομάντηλο Με προσπάθεια στηριζόμενος στο δεξί του χέρι κάθισε για λίγο από την προσπάθεια. Η αριστερή πλευρά έτρεμε μετά το  εγκεφαλικό. Φόρεσε τις τσόχινες παντόφλες εκεί που κάθε βράδυ αλφάδιαζε η Χαριτίνη για να τον διευκολύνει. Όλα τα πρόσεχε αυτή η γυναίκα μη τύχει και τον φέρει σε δυσάρεστη θέση.
Γύρισε κρατώντας το «Π» από την τουαλέτα. Ξυρισμένος  έτοιμος να φορέσει την καθαρή ρόμπα και να περιμένει τον Στέλιο. Δίπλα στο κομοδίνο τον περίμενε ο αχνιστός καφές, οι φρυγανιές και στο πιατάκι τα χάπια του. Το πάπλωμα στρωμένο και τα μαξιλάρια με τις σιδερωμένες μαξιλαροθήκες που μοσχοβολούσαν μαλακτικό. Το καλοριφέρ ζέσταινε το χώρο και από τις τραβηγμένες κουρτίνες έβλεπε απέναντι ένα κομμάτι θάλασσα. Πάτησε το κουμπί της τηλεόρασης να περάσει η ώρα. Εκλεισε  τα βλέφαρα.
Ανοιξε τα μάτια του και ο Στέλιος από πάνω του τον παρότρυνε να σηκωθεί.
-Ε, μάστορα σε μαστούρωσε η τηλεόραση και αποκοιμήθηκες;
Τον διευκόλυνε να καθίσει στην πολυθρόνα και έφερε κοντά το τραπέζι με το τάβλι.
-Σήμερα θα σε σακατέψω, του είπε γελώντας. Στήσε τα πούλια και πάω να φέρω καφέ.
Ηξερε πως ο φίλος του, είχε χάσει εκτός από το μέρος της κινητικότητας και τη μνήμη του που έφθινε αργά και σταθερά!
-Εξάρες!
-Μη σου πω για την τύχη σου Κώστα! Εχεις φάρδος και ας είσαι λιπόσαρκος. 
-Και είμαι ξενυχτισμένος! Είναι που χθες ξεφύλλιζα το άλμπουμ και έζησα τα νιάτα μας. Με πήρε πολύ αργά ο ύπνος. Οι φωτογραφίες  τότε φοιτητές στο Πολυτεχνείο… τους περισσότερους αν και έβαλα φακό δεν τους θυμήθηκα.  
-Ε, βρε Κώστα τι γυρίζεις στα παλιά που πονάνε ακόμα και τα χαρούμενα αποτυπώματα;
-Δεν έχω μέλλον για αυτό κοιτώ πίσω. Τότε που ερωτεύτηκα την Χαρίτίνη την ξαδέλφη σου, μα ανομολόγητο το είχα. Εσείς μένατε στην Πατησίων τότε και εγώ στα Σεπόλια. Βρε μπάσταρδε πώς με κατάλαβες; Όταν μου το είπες άδειασα από ντροπή. Και στο πάρτι της γιορτής σου, έδεσε μια αγάπη ως τα τώρα! Γάμοι.. βαφτίσια.. Στις φωτογραφίες δεσπόζουν μόνο οι χαρές που σήμερα με θλίβουν. Πολλές φορές καταλαβαίνω πως χάνομαι και προσπαθώ να θυμηθώ. Γεράματα και εγκεφαλικό κλάψε με! Χτες προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα της μεγάλης κόρης μου! Μετά μετρούσα πόσα εγγόνια έχω και ξέχασα τον Κώστα, που έχει και τ’ όνομα μου. Και θυμήθηκα, άκου τώρα το πρόβλημα που είχαμε στην κατασκευή του κτιρίου στην οδό Μουρούζη! Δεν το λέω σε κανένα και μη τολμήσεις να το πεις στη Χαριτίνη!
-Βρε γρουσούζη πώς σε άντεξα τόσα χρόνια στο γραφείο, πρόσθεσε ο Σταύρος. Πολιτικοί μηχανικοί χτίσαμε τσιμέντα και ο καθένας την ζωή του. Εγώ δεν παντρεύτηκα, μπερμπάντης από κούνια και ας με παρακαλούσαν συγγενείς και φίλοι. Ποτέ δεν φαντάστηκα πως ακόμα θα σε ανέχομαι!

Χτύπησε το κουδούνι.
-Τα παιδιά! Φώναξαν και οι δυο!
Ορμησαν όλοι στην κάμαρα, του Κώστα.  Τα πιτσιρίκια ανέβηκαν στο κρεβάτι και έκαναν τραμπολίνο. Τους αγκάλιαζαν και μπήκε από την χαραμάδα η Ανοιξη. Τα πιτσιρίκια διεκδικούσαν την αγάπη τους και μάλωναν. Ηρθαν οι κόρες του Κώστα και έπεσαν στον κάθε ώμο του  χωριστά τρίβοντας την πλάτη του. Ο Στέλιος άρχισε τις επιπλήξεις!
-Στον Στελάκι σας τίποτα;
Από την γρηγοράδα να τον κανακέψουν, έπεσε το τάβλι και τα πούλια σκορπίστηκαν.. έσκυψε η πιτσιρικαρία να τα μαζέψει κάτω από το κρεβάτι.
Σηκώθηκε η δεκάχρονη Χαριτίνη  και έδειξε ένα ζευγάρι γυναικείες παντόφλες.
-Παππού αυτές τις παντόφλες της είχε η γιαγιά στην ντουλάπα; Είναι καινούριες!
-Όλα θέλεις να τα μαθαίνεις κουτσομπόλα, πετάχτηκε η μάνα της.
-Πάμε να δούμε τι γλυκό έχει σήμερα φώναξε ο Κώστας και εξαφανίστηκαν από το δωμάτιο.
-Τι λένε τα παλληκάρια μου; ρώτησε η μικρότερη κόρη, θα πάμε στην τραπεζαρία; Μου μυρίζει τυρόπιτα.

Ετρωγαν με τα παιδιά δίπλα τους οι φίλοι .
Οι Κυριακές είχαν μια ιεροτελεστία  διαφορετική χρόνια τώρα…
Ο Στέλιος πάντα κοντά τους από τότε που στεφάνωσε την ξαδέλφη του με τον συνέταιρο του και φίλο.
Πάνω από σαράντα χρόνια. Σαν ταινία από τις παλιές που έτρεμαν στην μικρή παλιά οθόνη ερχόταν η ζήση αλαφιασμένη μη την χάσει. Είχε δίκιο ο Κώστας. Πίσω στην νεότητα να ανασάνεις εκείνο τον αγέρα.. τούτος ήταν πληκτικός. Φίλοι που χάθηκαν, συγγενείς που πέταξαν στα σκοτάδια τα κρύα. Πόσες απουσίες…

Ο εργασιακός αγώνας να είναι ξεχωριστοί, στα κτίρια που ύψωναν. Αφησαν σημάδια στην Αθήνα με την σφραγίδα τους.
Ένα συγγένειο που ανακατευόταν με χαρές και πληγές. Και τα κατάφεραν!
Ο Στέλιος γύρισε την ματιά του στον Κώστα.
Μετά απέναντι στον μπουφέ τη φωτογραφία της Χαριτίνης νύφη στο πλευρό του Κώστα της και στον αγαπημένο ξάδελφο.

Το σπίτι άδειασε, πήρε να σκοτεινιάζει.

Εμειναν οι δύο τους. Βοήθησε τον Κώστα να ξαπλώσει και έμεινε στην καρέκλα διαβάζοντας και οι δυο τους τις εφημερίδες αν και ο Κώστας δεν συγκεντρωνόταν ποτέ. Από συνήθειο την ήθελε!
Η ματιά του Στέλιου, έπεσε γυρίζοντας την σελίδα, στις καινούριες παντόφλες της Χαριτίνης.
Δυο μέρες πριν τον είχε παρακαλέσει ο Κώστας.
-Αν πας στην Ερμού, ρε ρεμάλι πάρε μου ένα ζευγάρι παντόφλες σε πέντε μέρες είναι τα γενέθλια της!
Σηκώθηκε. Από το φως του δρόμου οι σταγόνες της βροχής άσπριζαν.
-Φίλε καλό ξημέρωμα έπιασε να χιονορίχνει. Τα λέμε αύριο.
-Καληνύχτα.

Ο Στέλιος μπήκε στην κουζίνα.
Χαιρέτησε την γυναίκα που  μόλις είχε καθαρίσει
από τα μαγειρέματα …
-Καλή νύχτα κα Θοδώρα αύριο με το καλό. Εχεις πάρει όλη την αξιοσύνη της Χαριτίνης μας! Γι’ αυτό σ’έχει στο μυαλό του σαν τη συχωρεμένη! Ευχαριστώ που είσαι, τόσο διακριτική.
Η Θοδώρα γέλασε δυνατά.

-Σκέψου κε Στέλιο, να αναρωτηθεί γιατί δεν κοιμόμαστε μαζί! Να είσαι καλά που του είπες πως στον ύπνο του στριφογυρίζει και με πετά κάτω από το κρεβάτι. Κάθε πρωί μου ζητά συγνώμη!

50 σχόλια:

  1. Πόση τρυφεράδα!!

    Καλή σου μέρα Αντιγόνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ πάλι συγκινήθηκα... καλημέρα αντιγόνη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ποσο μου ελειψαν οι ιστοριες σου! υπεροχη γραφη! μοναδικη!
    καλο μηνα να εχεις αγαπημενη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου, ανασκαλεύω πάλι τα τετράδια....
      Είναι λύτρωση,
      Να είσαι καλά και να απολαμβάνουμε τα γραπτά σου!

      Διαγραφή
  4. Η τρυφερή Αντιγόνη των εκπλήξεων!

    Πάρε με το μάλλον δεύτερο πρωινό καφέ πολλή αγάπη και φιλιά συγκινημένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντιγόνη μου υπέροχη και τρυφερή η ιστορία σου!!!
    Βέβαια γροθιά στο στομάχι το φινάλε της. Πολύ λυπηρό να μην θυμάσαι τα αγαπημένα σου πρόσωπα...
    Καλό μήνα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι μπορεί πραγματικά να νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι.
      Ισως αν τους πλάθουμε μια εικονική πραγματικότητα, να ζουν χωρίς ελλείμματα..
      Υποθέσεις κάνω.
      Καλό μήνα, φιλιά!!!

      Διαγραφή
  6. Αντιγόνη μου, κατ' αρχάς χαίρομαι όταν "μας" γράφεις τις ιστορίες σου, έχουν κάτι το τόσο αληθινό, είναι σαν να τις έχεις ζήσει η ίδια, αυτό δείχνει μεγάλη μαεστρία!
    Τώρα, μη γελάσεις αν σου πω, πως αυτά τα γεράματα εύχομαι να έχω και η ίδια, βλέπεις ηλικιακά είμαι πια κοντά στους παππούδες και παρόλο που τις Κυριακές δεν μαζεύονται (ακόμα!) εγγόνια και παιδιά και ο άνδρας μου δεν έχει Π, τα υπόλοιπα σημάδια είναι εκεί... και είναι μεγάλη χαρά να μπορείς να ζεις την ηλικία σου, με επίγνωση, γύρω σου να έχεις πραγματική φροντίδα και αγάπη και έτσι γαλήνια να περιμένεις το τέλος...

    ΑΦιλάκια καρδιάς και εύχομαι να έχεις ένα τρυφερό και χαμογελαστό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου, δεν απέχουμε ηλικιακά και καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις...
      Θα το προτιμούσα!
      Θυμάμαι τη μάνα μας που βίωσε το χαμό του πρωτότοκου της!

      Φιλιά για όσα μας προσφέρεις!!!
      Στον Π. δώσε χαιρετισμούς, από μια φανατική θαυμάστρια του!

      Διαγραφή
  7. Η ανθρωπιά και η ευαισθησία, με αριστοτεχνικό τρόπο πλεγμένες, μαζί και με κατάλληλη δόση χιούμορ, σε μια ιστορία που τη ζουν με πόνο πολλά σπίτια. Τα γεράματα και η προβληματική μνήμη. Εξαιρετικό, Αντιγόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εξαιρετικό! Δυο φορές το διάβασα, δε μου έφτασε η πρώτη, καλή μου Αντιγόνη! Συγκινητική ιστορία (σίγουρα ο καθένας μας έχει ή θα έχει κάποια στιγμή παρόμοια εμπειρία), την πλησιάζεις με τρυφερότητα και ζεστασιά, αλλά και διακριτικό χιούμορ, έτσι ώστε, ενώ τα δίνεις όπως έχουν, με ρεαλισμό, αμβλύνονται τα δύσκολα…
    Κι εκεί που το στομάχι σφιγγόταν, «τους αγκάλιαζαν και μπήκε από την χαραμάδα η Άνοιξη»…
    Και εδώ «-Καλή νύχτα κ. Θοδώρα αύριο με το καλό. Έχεις πάρει όλη την αξιοσύνη της Χαριτίνης μας! Γι’ αυτό σ’έχει στο μυαλό του σαν τη συχωρεμένη!»… με πρώτη ματιά βλέπεις το τραγικό, πονάς… όμως τελικά κι αυτό είναι απ΄τα υπέρ του Κώστα του διηγήματος, αλλά και κάθε Κώστα…
    Τα παραπάνω ενισχύονται και με τις παντόφλες, πολύ σωστά μπήκε ο τίτλος «Οι καινούριες παντόφλες»...
    Μπράβο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιωάννα μου δεν έχω λόγια...
      Στη ζωή μας ας μπαίνει η Ανοιξη, να είμαστε υγιείς και να μη χρειαστεί να μας πλάσουν παραμύθια!
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  9. Πολυ ομορφη ιστορια! Μα γιατι νομιζω οτι την εχεις αναρτησει και παλιοτερα; Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεταλουδίτσα μου, έχω γράψει πολλά για την τρίτη ηλικία, τότε που ακόμα την έβλεπα μακρινή.
      Τώρα που μεγάλωσα επιλέγω παρόμοια... δεν ξέρω αν μοιάζουν!
      Είναι όλα μαζεμένα σε φακέλους...
      Φιλώ σε!!!

      Διαγραφή
  10. Τι τρυφερή ιστορία; Η έκπληξη στο τέλος μου έφερε δάκρυα στα μάτια...
    Αχ Αντιγόνη μου...αχ!
    Φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Την θυμάμαι την ιστορία παρ' όλα αυτά την ξαναδιάβασα με την ίδια δίψα!!!!!!
    Φιλάκια πολλά Αντιγόνη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου,μου διέφυγε όπως φαίνεται!
      Δεν την είχα προφανώς σημειώσει...
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  12. ..μπήκε απ' τη χαραμάδα η Άνοιξη...θα ήθελα να μείνω μόνο σ' αυτή τη φράση, αλλά η αλήθεια της ιστορίας...είναι η αλήθεια της ζωής.....
    καλό μήνα αγαπημένη μου γιαγιά Αντιγόνη, που γιόρταζες χθες!φιλιαααααααα
    ...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, Αντιγόνη μου.
    ... κι ως αγωνιζόμουν να ...καταλάβω τί είναι αυτό το...Π, προχωρούσα και ζούσα την κατάσταση που στην αρχή του Αυγούστου, παρολίγο να την ...κληρονομήσουμε.... Ευτυχώς, καλή μου.
    Και να είσαι καλά που μ΄έκανες να χαμογελάσω με το κλείσιμο της αφήγησης.
    Σημαντικό, Φίλη μου.

    Χαιρετισμούς πολλούς
    Καλό Μήνα

    Υιώτα
    "αστοριανή" ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου γλυκιά!
      Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά!
      Το χαμόγελο σου, το βλέπω από τις φωτογραφίες, μα είναι σαν να είσαι εδώ!

      Χαιρετισμούς στον Δημήτρη!

      Να είσαστε καλά και χαρούμενοι!

      Σας στέλνω πνοές από το"λιμάνι"

      Διαγραφή
  14. Αυτές οι Κυριακάδες σου!...
    Άλλοτε πονάνε, άλλοτε γλυκαίνουν, αλλά είναι τόσο καθαρές, έντιμες κι ανθρώπινες... σαν το ατσαλάκωτο λευκό τραπεζομάντιλο.
    Την καλησπέρα μου Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, οι χαρές και οι λύπες, έχουν γραφτεί ανεξίτηλα πάνω στο τραπεζομάντιλο.
      Την εκτίμηση μου για όσα διαβάζω!
      Εχεις μια ιδιαίτερη γραφή που μου μου ταιριάζει!
      Να είσαι καλά!!!

      Διαγραφή
  15. Ειναι πολυ σημαντικοτερο..Απο την ετσι κι αλλοιως,υπεροχη αφηγηση...
    Να προσπαθεις να ΕΙΣΕΡΘΕΙΣ σε καταστασεις,οπως αυτη..
    ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΑ...!!

    ΟΝΤΩΣ..Οι ανθρωποι αυτοι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ μια πραγματικοτητα,που ταιριαζει με εκεινα που θυμουνται,και υψωνει τειχος,σε εκεινα που θελουν να ξεχασουν...[υποσυνειδητα]

    Εγραψες παλι..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάστορα!!!
      Είναι λύτρωση να μπορείς να ξεχάσεις, μα δεν γίνεται... είναι η ζωή μας!
      Οσα ζήσαμε, όσους αγαπήσαμε,θα κάθονται πάντα δίπλα μας στα Κυριακάτικα τραπέζια!

      Διαγραφή
  16. Αγαπημένη μας... να το ξέρεις οτι όσες φορές και να διαβάσουμε τις ιστορίες σου παντα θα είναι σαν την πρώτη φορά.. βγαλμένες ιστορίες από την αλήθεια.. και την ζωή.. μας φέρνουν πολλές φορές αντιμέτωπες με την πραγματικότητα...μου αρέσει όμως που στο τέλος αφήνεις μια χαραμάδα στο χαμόγελο.. !!! να έχεις ενα όμορφο χαμογελαστό μήνα μάτια μου...Ευχές γιορτινές...κάτι διάβασα πιο πάνω στο σχόλιο που έκανε το αδέρφι.....!!
    Αντιγονάκι μου...... τα 320 μίλια σου.... άφησαν το στίγμα τους στην μνήμη μου.. υπέροχο ανάγνωσμα..!!! ευχή μου να συνεχίσεις την προσπάθεια..!!! φιλώ σε....καλό σου Φθινόπωρο..!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου!!!
      Σου ανήκουν πολλές ευγνωμοσύνες και ευχαριστώ!
      Τα λόγια σου γλυκά σαν μέλι... και με το βελονάκι σου, πλέκεις αυτό που εκτιμώ και ζηλεύω!

      Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο. Προσπαθώ και λυτρώνομαι..
      Πολλά φιλιά στου φθινοπώρου την πόρτα!

      Διαγραφή
  17. Αντιγόνη μου αυτό το κείμενό σου το θυμάμαι , τότε δεν τόλμησα να γράψω ότι τα αφηγείσαι με αληθινό τρόπο και το ξέρω γιατί το βιώνω !!! Είναι γραμμένα σε κάποιο φύλλο της καρδιάς που δεν έχω τον τρόπο να τα αποτυπώσω στο χαρτί!!!!και ξεκίνησε πολύ πριν την τρίτη ηλικία !!!!
    Καλό σου μήνα με τη δύναμη σύμμαχό σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου, δεν θυμόμουν πως το είχα ξαναγράψει! Δεν το είχα σημειώσει..
      Βλέπεις είναι γραμμένα από παλιά και μπερδεύτηκα!
      Καλό φθινόπωρο!

      Διαγραφή
  18. Τρυφερό και υπέροχο, όπως όλα τα κείμενά σου, άλλωστε :)
    Να 'χεις έναν υπέροχο μήνα! Σε φιλώ ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. αντιγοναρα μου, επιστρέφω σε λίγο και μου χεις τάξει βόλτα ! συγκίνηση και γλυκάδα νιώθω οποτε σε διαβάζω
    μη κοιτας που δεν είχα χρόνο να γράψω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γεμάτη τρυφερότητα η πένα σου μας γέμισε με συναισθήματα!!
    Να είσαι καλά Αντιγόνη μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρί μου, να έχεις ένα καλό Φθινόπωρο!
      Και δύναμη να μας ξεναγείς με το φακό σου!
      Σε φιλώ!!

      Διαγραφή
  21. Αντιγόνη μου,
    να ... κάτι τέτοιες ιστορίες διαβάζω και γεμίζει τρυφεράδα η καρδιά μου, ξέρω πως γύρω μου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με όλη την σημασία της λέξης και κάπως έτσι βλέπω κι εγώ κι ελπίζω για την ζωή που θα έρθει σε λίγα χρόνια ... με μια γλύκα, με ένα καταστάλαγμα, με μιαν αγάπη που θα θολώνει το βλέμμα και θα γεμίζει την καρδιά...
    Να είσαι καλά καλή μου ...
    Σε φιλώ Αντιγόνη μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ζωή φέρνει ανθρώπους κοντά μας... είναι τα ρέστα που παίρνουμε ...
      Εύχομαι να είσαι καλά κορίτσι μου!!!
      Πολλά πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  22. Αντιγόνη αυθεντική, Αντιγόνη μοναδική, Αντιγόνη ανατρεπτική, Αντιγόνη τρυφερή, Αντιγόνη λεπτή, Αντιγόνη ατμοσφαιρική.... Θα αναγνώριζα ανάμεσα σε χίλια κείμενα το δικό σου... Έχει πάντα όλα τα παραπάνω... Υπέροχο διήγημα, ανατρεπτικό τέλος....Μοναδική υφή και συγκίνηση... Το απαραίτητο άθελο δάκρυ... Το δικό σου αποτύπωμα....στις ψυχές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπύρο μου, πάντα υπερισχύει η αγάπη σου και η ευγένεια σου .. να μου "ανταποδώσεις" τη συγκίνηση!
      Πολλή αγάπη και φιλιά!!!

      Διαγραφή
  23. Το στυλ της γραφής σου με ξετρελένη,σφάλμα μου που δεν μπήκα τόσο καιρό
    στο μπλογκ σου,μου έκανε κάποιες αλαγές ο μάστορας κι έσβησαν οι σελιδοδείχτες.
    Βρήκα τον τρόπο να μπαίνω από το Google,τώρα θα σε ξαναβάλω στους σελιδοδείχτες.
    Ολο μαθαίνω κι όλο στην αρχή είμαι,σε φιλώ καλά να είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Το ίδιο έπαθα και εγώ.
    Μερικές σελίδες νόμιζα πως είχαν "κλείσει"!
    Εχω και τον μάστορα στο σπίτι!

    Την αγάπη μου και φιλιά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εχεις χρυσοχερα μου παντα τον τροπο να με ξαφνιαζεις. Κι αποψε με την πανσεληνο που δεν ειχα υπνο ηλθα να με πας μια βολτα στον κοσμο σου. Η γραφη θελει τεχνη κι εσυ εισαι μαστορισα. Σ'αγαπω πολυ και το κερεις, ετσι δεν ειναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. τι να πω που δεν έχει ειπωθεί τι να σου που που δεν στο έχω πει...γράφε γράφε γράφε!Να είσαι καλά αγαπημένη και να γράφεις!

    Καλά που διάβασα και τα σχόλια και είδα που το είπαν και άλλοι γιατί έλεγα....τς τς τς πως την έχω μάθει αφού ξέρω από πριν τι θα γράψει!!!!!!AXAXA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. μετά από 4 εβδομαδες..κατάφερα να σχολιάσω..
    με έβαλες μέσα στην ατμόσφαιρα, αγαπητή φιλη..κι έμεινα εκει..ανάμεσα στους ηρωες σου... ήρωες αληθινούς, κι αυτο μου άρεσε πολύ!!! νασαι καλά!!!
    καλό μηνα!!!! (μάκια στον μικρό!!)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή