Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Στη μάνα μου


Ετρεμα στη  λέξη «ορφάνια».
Τους ακούγαμε, να ψιθυρίζουν τα βράδια, σαν ερχόταν ο πατέρας από το νοσοκομείο. Κουκουλωνόμουν με τα σκεπάσματα μα το δεκάχρονο κορμί μου, σφιγμένο με πονούσε. 
Ηθελα να ακούσω. 
Με τα αδέλφια μου, δεν συζητούσαμε την απουσία της.
Ο καθένας μόνος στον πόνο του, δεν τολμούσαμε, μήτε να μοιραστούμε αυτό που έκαιγε τις ψυχές μας.
Οι μέρες κυλούσαν ανάμεσα στο σχολείο, στο παιχνίδι, μα τις νύχτες έπεφταν βαριές σκιές και ένας φόβος αγκάλιαζε τους χτύπους της καρδιάς μας. Έρμαια στην αγωνία της μυρωδιάς του θανάτου.

Εννέα μήνες πριν, η μάνα είχε γυρίσει σπίτι κλαμένη. Ένα φθινοπωρινό σούρουπο που μάζεψε τους συγγενείς, σαν να είχαμε κηδεία. Λόγια παρηγοριάς που η Μαρίκα δεν ήθελε να δεχτεί.
Δεν καταλάβαινα το γιατί!
Χώθηκα στην ντουλάπα. Εκεί που έφτιαχνα παραμύθια και τα ψιθύριζα να μην ακούει κανείς.
Στο φύλο της έγραφα λέξεις με το φάμπερ, το μαύρο μολύβι μου, στο περιθώριο που άφηνε ο καθρέφτης. Με μάλωναν, ως ότου συνηθίσουν πως δεν μπορούσαν να με αντιμετωπίσουν. Εκείνο το βράδυ έγραψα… «φοβάμαι ποιος είναι ο καρκίνος;».
Της έφτιαχναν μια μικρή βαλίτσα, με νυχτικιές και ρόμπες.
-Σε δέκα μέρες θα είσαι σπίτι ,μάτια μου! Ηταν η φωνή του πατέρα μου!
-Θα πεθάνω, κατάλαβες; Ηρθε η απάντηση που παρέλυσε το λιγνό κορμί μου.
Την άλλη μέρα το σπίτι είχε αδειάσει από την ανάσα της.

Οι δέκα ημέρες έγιναν εννιά μήνες! Ένα λάθος στο νυστέρι, την είχε καταδικάσει σε αλλεπάλληλες εγχειρήσεις.
Στο σπίτι μόνα μας. Τώρα μας ξυπνούσε η γειτόνισσα για το σχολειό. Ο πατέρας έφευγε στις δυο τα ξημερώματα για την αγορά.
Ολοι στο προσκεφάλι της. Η γιαγιά χτυπιόταν! Το μοναχοπαίδι της στα τριάντα δύο του, αργόσβηνε…
Η θεία Λούλα, ερχόταν τα Σάββατα, να μας πάρει μαζί με τα άπλυτα, να μας φροντίσει. Προσπαθούσε να μας κάνει να γελάσουμε. Ανοιγε το ραδιόφωνο και μαζί με τα δικά της παιδιά έπαιζε φιδάκι, φωτεινό παντογνώστη και μας διάβαζε «Κλασσικά εικονογραφημένα»

Ενας χειμώνας και οι σόμπες δεν άναψαν….
Τα ρούχα λερά και τα φορούσαμε…
Πού να το έβλεπε η Μαρίκα;
Η γυναίκα που ερχόταν να καθαρίσει, μας άδειαζε κρυφά την προίκα της.
Σαν ήρθε η γιαγιά από το νησί, άνοιξε η καρδιά μας. Είχε περάσει ένα έμφραγμα και ο γιατρός, δεν της επέτρεπε να κουνηθεί.
Είχε οπλιστεί, με την γνώριμη δύναμη της.
-Ε, Γιάννο, φώναζε στον παππού, πάρε τα παιδιά να τα κεράσεις γλυκό και μη ξεχάσεις τις σοκολάτες χάθηκες έρμε μου!
Και γελούσαμε! Μαλώναμε ποιος θα αρπάξει το χέρι του παππού!
Έριχνα σφαλιάρες στον μικρό, που ήταν του χεριού μου και το βράδυ πάλι έκλαιγα… θυμόμουν, τα τεράστια μάτια του λυπημένα, και να το κλάμα!  

Οι μήνες έγιναν έντεκα!
Ηταν μεσημέρι όταν ο ταβερνιάρης από απέναντι της φώναξε:
-Καλέ κα Καρμέλα έλαααα σε θέλει ο γιος σου!
Πετάχτηκε αναμαλλιασμένη, με  την κατσαρόλα στη φωτιά.
Παγωμάρα!
Χώθηκα πάλι στην ντουλάπα!
-Τρεχάτε μωρέ να σας πω τα νέα! Πάτε να πλυθείτε να βάλετε τα καλά σας και θα πάμε στη μανούλα!  
Η κατσαρόλα κάρβουνο, μα τα γέλια και οι φωνές μας έδιωξαν την πείνα.

Στη πλατεία, άραζαν οι κούρσες. Μπήκαμε βιαστικά! Μπροστά ο παππούς έστριβε το μουστάκι του, πάντα σαν είχε χαρά το έκανε!

Φτάσαμε στο Νοσοκομείο.
Ηταν ήδη η Λούλα εκεί. Καθίσαμε στο παγκάκι, μουδιασμένα.
Από μακριά φάνηκε η φιγούρα της!
Φορούσε τη μεταξωτή της ρόμπα, εκείνη που είχε ράψει στο χρώμα του τσάγαλου με τα λευκά πουά.
Αδύνατη όσο ποτέ…
Τα δευτερόλεπτα αιώνες…
Ντρεπόμαστε να τρέξουμε, να την αγκαλιάσουμε…
Η αμηχανία ρίζωσε τις πατούσες μας…
Η αγκαλιά της αδύναμη και το τρέμουλο έκανε το κορμί τα ετοιμόρροπο!

-Πουλάκια μου, λίγο ακόμα θα περιμένετε και σαν έρθω θα στήσουμε γλέντι! Σας το υπόσχομαι και αν σας στενοχώρησα, συγνώμη!

Στη μάνα μου! Που γνώρισε τραγωδίες…..
Στη μάνα μου που η μοίρα της φύλαξε πόνο…




57 σχόλια:

  1. ......................................
    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
    Μοναδικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στάζει όλο το κείμενό σου, καλή μου Αντιγόνη, ανάμεικτα συναισθήματα μα, πιότερο συγκίνηση...
    Εξαιρετικό!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που την είδα στο όνειρο μου... που δεν την ξεχνώ...

      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Χαίρομαι Αντιγόνη μου που η συμβολική μας Ανάσταση μπορεί να φέρει Ανάταση και να γεμίσει φως τη καρδιά μας... έτσι ακριβώς αισθάνομαι αυτή τη στιγμή που σου γράφω, αφού σε διάβασα...γιατί έχεις αυτό το χάρισμα...

    ΑΦιλάκια με όλη μου την αγάπη! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω στο κορίτσι της χαράς;
      Ψάχνω τις λέξεις.. μα την σκάνε και φεύγουν....

      Φιλιά στην Στεφανία της καρδιάς μας!

      Διαγραφή
  4. Τι μπορω να πω ;;;;Θαυμασιο και φυσικα συγκινητικο κειμενο/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τοσο υπεροχο! Γυρισε τελικα; Τα καταφερε; Σε φιλω γλυκα για αυτο που μοιραστηκες μαζι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεταλούδα μου.... γύρισε και έζησε ως τα 68 της. Εφυγε από το μαρασμό λίγο μετά από το φευγιό του πρωτότοκου γιου της..........

      Διαγραφή
    2. ωωω! λυπαμαι πολυ! σε κανεναν να μην συμβαινει....

      Διαγραφή
  6. Τι κείμενο για τη μάνα που γνώρισε τόσο πόνο να την θυμάσαι Αντιγόνη μου
    Χρόνια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις έδωσε η ζωή χαρές μα πιο πολύ την πότισε με πίκρα... αυτό κλαίω σ΄ Εκείνη....

      Να έχεις υγεία και χαρά!!!!

      Διαγραφή
  7. Τι γράφει αυτό "το μαύρο σου το φάμπερ" βρε Αντιγόνη μου!!!!!!!!!!! Εξαιρετικό!!!!!!!!! Σε φιλώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βικούλα μου ακόμα και τις ξύλινες κρεμάστρες!!!! Εχω μία ακόμα.

      Φιλιά και Υγεία!!!

      Διαγραφή
  8. Αντιγόνη μου ....... μοναδική η γραφή σου!!!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοριτσάκι μου γελαστό, σου στέλνω τις ευχές μου!
      Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή
  9. Αχ βρε Αντιγονάκι μου...
    Λύγισα. Δε βγαίνει σχόλιο.
    Να'σαι καλά, ευλογημένη η γραφή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οτι ξεπηδά από το μέσα, τίποτα περισσότερο...

      Μαρία μου ευχαριστώ ,,, σε φιλώ!!

      Διαγραφή
  10. Με καθήλωσε η γραφή σου αυτή τη φορά περισσότερο από κάθε άλλη!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου, να είσαι καλά!
      Οι πληγές ρέουν, όσα χρόνια και αν περάσουν ,ακόμα και από τους αισιόδοξους ανθρώπους...

      Διαγραφή
  11. Τι να γράψω στο δεκάχρονο κοριτσάκι , στο Αντιγονάκι
    που γνώρισε τόσο νωρίς τον πόνο της απουσίας, της αγκαλιάς;
    Πως να περιγράψεις με λόγια που σαν κόμπος στέκωνται στον λαιμό
    και δεν λένε να κατεβαούν με τίποτα;

    Να είσαι καλά μόνο μπορώ να πω...
    Εσύ να είσαι καλά...
    Σε φιλώ γλυκά Αντιγόνη μου και επειδή καταλαβαίνω... Άντε, σήκωσε το κεφάλι
    και προχώρα ... άσε τις αναμνήσεις στον χρόνο και πάμε εμπρός....τ' ακούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιήτρια μου! Τα σέβη μου!!!!!
      Αν δεν είχα την δύναμη να σηκώνω το κεφάλι θα είχα καταλήξει καταθλιπτική γραία!
      Συμφωνείς;
      Και στον πόνο και στην χαρά είμαι "βαθιά μέσα"!

      Ακολουθώ την παρότρυνση σου!!!
      Φιλιά πολλά!!!!!!

      Διαγραφή
  12. Είδα το χαμόγελό της... σίγουρα είναι σαν το δικό σου.

    Φιλιά, καφεδάκι και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μας Βερονικούλα κρατώ το καφεδάκι και την αγάπη σου!
      Να χαίρεσαι τα αστέρια σου!!

      Διαγραφή
  13. Εξαιρετικό``το μαύρο σου φάμπερ ξέρει να αγγίζει καρδιές'''
    ΜΙΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αντιγόνη μας!!!!!!!!!! Χρονια Πολλά! Σε όλους σας!

    Το κείμενο; Στάζει δάκρυ ακόμη.

    Φιλιά,

    Υιώτα
    και Δημήτρης, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα και Δημήτρη σας στέλνω και από εδώ τις ευχές μου!!!
      Να είστε καλά και ευτυχισμένοι με τα παιδιά και εγγόνια σας!!!

      Φιλιά από το λιμάνι!

      Διαγραφή
  15. Αντιγονακι μου να ήξερες τι χορδές αγγιξες!!!!! την δική μου δεν την είδα....μικρό ήμουν. και ... . εφυγε οπως φευγουν τα πουλιά... και πετούν μακρυα.. ακομα και τωρα έτσι την φανταζομαι και ας κοντευουν τα χρόνια που θα συναντηθούμε....!!!!! αχ!!!! αυτές οι θύμησες.. στην μάνα!!!!!... να είσαι καλά μάτια μου... φιλώ σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, η ευαισθησία σου μου είναι γνώριμη!
      Το γνωρίζεις άλλωστε!
      Φιλιά και χαρές στο σπιτικό σου!!!!

      Διαγραφή
  16. Αντιγόνη μου με συγκίνησες ακόμα μια φορά με τον δικό σου υπέροχο τρόπο...
    Να είσαι καλά!

    Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. πως σ ένα κουτάκι για σχόλιο να χωρέσει αυτό που μου κανες τώρα-δα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένε μου γιε γνωρίζω την ευαισθησία σου για την μάνα που λατρεύεις!!!!!
      Να είσαι καλά!!!!!

      Διαγραφή
  18. αυτη η μοίρα μερικών ανθρώπων............τόσο νέα και σίγουρα το πάλεψε για χάρη σας...
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσια μου, πάλεψε με θηρία...
      Την αδίκησε η μοίρα τον καιρό που όλα ήταν χαρούμενα στη ζωή της.....

      Διαγραφή
  19. Εξαιρετικό!!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν έχω λόγια!!!! Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΚΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
      ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΊΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑ!!!!!!!!
      ΣΥΓΝΩΜΗ!!!

      Διαγραφή
  20. Αντιγονάκι μου... Τα μάτια τρέχουν κι αυτό που θέλω είναι να σε κλείσω σε μια σφιχτή αγκαλιά...

    Σ' αγαπάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. αντιγόνη χρόνια πολλά να σαι καλά ...εξαιρετική όπως πάντα .....σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σταυρούλα μου, να έχεις την ευχή μου κορίτσι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χρονια Πολλα Αντιγονη μου, Χριστός Ανέστη ! ⛪️ Να είσαι καλα και να σε γλυκαίνει η παρουσία της μανουλας στα όνειρα σου. Φιλια πολλα απο διαφορετικό λιμάνι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευη μου να είσαι καλά ! Αληθώς Ανέστη, να χαίρεσαι την οικογένεια σου!!!

      Διαγραφή
  24. καλημερα, πως τα καταφερνεις με τα γραπτα σου και μου φυτρωνεις ενα κομπο στο λαιμο..... Χριστος ανεστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πολύ συγκίνηση!!!!!!!!!

    Μια αγκαλιά Αντιγόνη μου για τις μανούλες που λείπουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Χριστός Ανέστη!!
    Μοναδική η γραφή σου, Αντιγόνη μου!!!!
    Νά'σαι καλά να την θυμάσαι πάντα με αγάπη!!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. τι να πω;.. τίποτε..
    Χριστός Ανέστη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Moυ φαίνεται ότι οι μάνες ηταν διαφορετικές τότε
    άλλη... ποιότητα, κιχ για τα βάσανα τους
    απέραντη υπομονή,φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. εξαιρετο...
    και... καλώς σε βρηκα, καλή μου.. καλώς ώρισες στο μπλογκ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή