Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Πάμε σαν άλλοτε..





Στην φωτογραφία που μας έστειλε η Νανά Ιωαννίδου, διακρίνεται πίσω το ξενοδοχείο Παππά. Επίσημα έφερε την ονομασία Grand hotel (Μέγα Ξενοδοχείο ή Ξενοδοχείο του Σταθμού). Χτίστηκε το 1885. Οι αναμνήσεις της κας Ιωαννίδου αναφέρονται στο 1956,  ένα έτος κατά το οποίο η αίγλη του ξενοδοχείου έχει εξαφανιστεί. Καθώς και η ίδια αναφέρει "Στη σχολική φωτογραφία του '56 που σας καταθέτω βλέπετε και τις μπουγάδες που άπλωναν στο κτίριο του Παππά στο βάθος" 



Εμείς του '60 οι εκδρομείς, που είμαστε έφηβοι και νέοι τη δεκαετία του '50-'60 ζήσαμε το τέλος μιας εποχής. Θα έλεγα δύσκολης, αλλά ανέμελης, υπό την έννοια ότι υπήρχε Ελπίς.
Κάτι που τώρα πια η έννοια της ελπίδας έχει στους νέους μας εντελώς λεηλατηθεί. Δεν υπάρχει ελπίς.
Πολλά θα μπορούσα να σας γράψω, κι όπως πάντα μ΄ευχαρίστηση καταθέτω τις προσωπικές μου μαρτυρίες αυτής της εποχής, γιατί ήταν εντελώς μια διαφορετική άποψη ζωής.
Η μητέρα μου γεννήθηκε στην οδό Πύλης στον Πειραιά κι εγώ όλα τα σχολικά μου χρόνια είναι συνυφασμένα με τον Πειραιά, όπως επί μια δεκαετία στη Γαλλική Ακαδημία Πειραιά, Αγγλικά στην Τερψιθέα, φροντιστήρια στο κέντρο αλλά και ξέχωρα από αυτά, ένα σεργιάνι απαραίτητο για ψώνια με τον πατέρα μου κάθε Σάββατο με την καμποτένια τσάντα!
Στην κεντρική παλιά αγορά από το Μοσχάτο που ήταν το σπίτι μας, με τα πόδια μέσω Φαλήρου!

Είχα την τύχη, ένας θείος μου να έχει ένα μικρό καφενεδάκι 2 επί δύο μέσα στην κεντρική αγορά και πήγαινα τακτικά, έτσι η ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης που με μαγεύει ως τώρα, πέρασε μέσα μου σαν χαρά κι έχει γίνει ένα με τη χαρά της αγοράς από τα τσαρουχάδικα που λέγαμε, ενός ζευγαριού από κόκκινες πασχαλιάτικες παντοφλίτσες, κάθε χρόνο σαν παιδί, αλλά και τα Χριστουγεννιάτικα παπούτσια μας για να ξεχειμωνιάσουμε και να ξεκαλοκαιριάσουμε!

Τυχερά  παιδιά  μια και  τα  παπούτσια  και  οι  παντοφλίτσες  ήταν  είδος  πολυτέλειας  για  πολλούς  ακόμα.  Αλλά   για  την αγορά, θα  σας  αποτυπώσω την  ατμόσφαιρα  άλλη  φορά  κι  έχω  πολλά.

Σήμερα θα σας γράψω για το ξενοδοχείο Παππά. Το υπέροχο αυτό ξενοδοχείο με τις επιβλητικές μπαλκονόπορτες του ισογείου, άλλοτε πολυτελούς ζαχαροπλαστείου που κατέβαινε όλη τη Αθήνα της Belle Epoque να πάρει το αναψυκτικό της αλλά και να κολυμπήσει στο Φάληρο, το πρόλαβα εγώ την εποχή του 54 οίκο φιλοξενούμενων Ελληνορουμάνων.
Είχα συμμαθήτριες από το Γυμνάσιο Μοσχάτου και φίλες και μπαινόβγαινα. Έμπαινες σ΄ ένα κτίριο με σπασμένα σκαλοπάτια, εγκαταλελειμμένο και κάτι αχανείς αίθουσες.

Είχαν κρεμάσει σχοινιά και είχαν οριοθετήσει με κουβέρτες δωμάτια! τουλάχιστον εκεί που έμεναν οι φίλες μου. 
Συντροφιά τους μια γκαζιερούλα, αυτοσχέδια κρεβατάκια, δύο σκαμνάκια, αλλά μη νομίσετε ότι ο νούς μας στέκονταν εκεί, εμένα μου έκανε εντύπωση πάντα το πόσο έξυπνα κορίτσια ήταν οι φίλες μου!

Οι γονείς τους έρχονταν το βράδυ από τη δουλειά. Εκείνες διαβαστερές, μιλούσαμε και Γαλλικά μια και η Ρουμάνικη γλώσσα έχει πολλές ρίζες Γαλλικές. Αυτές ήταν κι αθλήτριες και λίγο ζήλευα που είχαν ωραίο σωματάκι, αντίθετα με μένα που ήμουν στρομπουλή.

Την Κυριακή έπαιρνα πασατέμπο από την παραλία και πηγαίναμε πάνω κάτω την Ταραντέλα μέχρι που πονούσαν τα πόδια μας. Εκεί μάθαινα τα φλερτ που είχαν τα ρουμάνικα αγόρια και κορίτσια.

Μέχρι το '65, μου είχαν πει και για δύο γάμους που είχαν γίνει.
Στη σχολική φωτογραφία του '56 που σας καταθέτω βλέπετε και τις μπουγάδες που άπλωναν στο κτίριο του Παππά στο βάθος. 
Σιγά, σιγά μεγαλώνοντας πήραν δουλείτσες, παντρεύτηκαν, χαθήκαμε, το κτίριο κατεδαφίστηκε....

To Μέγα Ξενοδοχείο (Grand Hotel) ή Ξενοδοχείο Παππά σε καρτ ποστάλ εποχής όταν ακόμα άκμαζε

Διατηρώ όμως ακέραια στη θύμησή μου την ευγένειά τους, το γέλιο της νιότης αλλά και την αξιοπρέπειά τους. Δεν έπαιρναν κουλούρι στο διάλειμμα το μεσαίο κι όταν τους προσέφερα από μια μπουκιά δεν έπαιρναν.
Μόνο πασατέμπο στη βόλτα της Κυριακής.
Μια μέρα που βάζαμε τα σορτσάκια για γυμναστική, μου έδειξαν τα παπούτσια τους. Ο πάτος τους όλος από χαρτόνι κι αυτές πνιγμένες στο γέλιο! τότε δεν νοιώθαμε τη φτώχεια. Άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο, είμαστε στον ίδιο δρόμο κι ευτυχείς.
Πολλά χρόνια αργότερα ήλθαν τα φουαγιέ της Μυκόνου !!! και οι νέοι έγιναν δυστυχείς. 

ΝΑΝΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ



                                                         



42 σχόλια:

  1. Η Φτώχεια, βρίσκεται στην Ψυχή και τότε οι περισσότεροι ήταν Πλούσιοι. Σα Δαναήδες, γεμίζουμε το Είναι μας με υλικά καθώς μεγαλώνουμε την τρύπα στην Ψυχή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το είναι της απληστίας μας τέλος δεν έχει..
      Και όσα και να ρίξουμε μέσα τόσο γίνεται βαθύτερο...
      Σου στέλνω την αγάπη μου για την οπτική που έχεις και όχι μόνο!

      Διαγραφή
  2. Έλα βρε Αντιγόνη !

    Μη μου κρατάς κακία για χθες ! Αμέσως εσύ να φωνάξεις κλειδαρά να αλλάξει κλειδαριές ! Και που να σκαρφαλώσω από το παράθυρο... Εγώ και από την πόρτα δύσκολα, σφηνώνω !

    Αμ η μεγάλη βαλίτσα με τα ρούχα μου πεταμένη στο δρόμο ! Και οι φανέλες μέσα και τα σώβρακα τα ΧLLLLLL ειδική παραγγελία στο Πεκίνο για μένα (που λεφτά να ψωνίσουμε από αλλού !) Και η φόρμα για Ελέφαντα που την φορώ όταν πάω λαϊκή !

    Όλα πεταμένα ! Τόσο σκονισμένα και χάλια που περνούσαν Αλβανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί και ούτε έσκυβαν να κλέψουν ένα. Ακόμα και το μαύρο μάλλινο κουστούμι που χωρά 14 από δαύτους, να το έχουν πυτζάμα τα κρύα βράδυα ! Εκεί κι αυτό !

    Κι όλα αυτά επειδή δεν ήρθα στην εκπομπή ! Hard Heart !!

    Και στα σοβαρά, που προσπαθω να τα ξεχάσω με τη πλακα που κάνω...

    Αδύνατον χθες να είμαι παρών, με σχόλια. Αναπάντεχα γεγονότα και καθόλου ευχάριστα. Σου είπα...

    Πολύ λυπάμαι. Πάρα πολύ. Την άλλη Παρασκευή ελπίζω σε λιγότερη γκαντεμιά


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο για την ανάρτηση σου... Παρα πολυ καλη !!
      Με συγκίνησε ! Καλά έκανες και την έβαλες.
      Και εγώ ένας από τους "εκδρομείς" του 60...
      Ναι υπήρχε φτώχια, ανεργία, πολύς ο κόσμος που τα έφερνε δύσκολα βόλτα...
      Και αδικίες πολλές γινόντουσαν.

      Αλλά υπήρχε ελπίδα, υπήρχε όνειρο...
      Υπήρχαν επαγγέλματα που ήταν ακόμα λειτουργήματα...
      Παππάς, στρατιωτικός, δάσκαλος, γιατρός... πίστευαν σε ότι έκαναν.
      Η γυναίκα ήταν σύντροφος και μάννα, ο άνδρας δουλευτής.
      Χτίζανε όλοι με το φιλότιμο τους, με τον ιδρώτα τους ένα καλύτερο κόσμο...

      Να είσαι καλά και εσύ που το έβαλες και αυτή που το έγραψε.

      Διαγραφή
    2. Αν πάψεις να με εκθέτεις στην μπλογκόσφαιρα για τα παράνομα παιδιά και εγγόνια μας θα σου δώσω τη συγνώμη μου!

      Για το δεύτερο μέρος ευχαριστώ!
      Σε φιλώ ...για να ζηλεύουν οι "άλλες"!!!!

      Διαγραφή
  3. Αντιγόνη μου, αρχικά να απολογηθώ κι εγώ γιατί κάθε που πρέπει να κάτσω να σας ακούσω στην εκπομπή γα...... ο Δίας, που λένε και τα παιδιά μου.
    Όλο κάποιος θα έρθει την ώρα εκείνη κι εγώ είμαι αναγκασμένη να κλείσω τον υπολογιστή μου.
    Που θα πάει ..... θα σε πετύχω.
    Όσο για την σημερινή σου ανάρτηση, εγώ το εξήντα γεννήθηκα κι έζησα σαν παιδάκι τη γειτονιά, το παιχνίδι, το πανηγύρι όλο αυτό που στηνόταν κάθε μέρα από το πρωί που άνοιγαν τα παράθυρα των σπιτιών ως το βράδυ που σφάλιζαν πάλι.
    Νοιώθω μια θλίψη γιατί αυτό το αφήσαμε να χαθεί, μας έφυγε μέσα απ' τα χέρια μας, κάτω απ' τα μάτια μας κι εμείς δεν το εμποδίσαμε.
    Το χειρότερο είναι ότι δεν το έζησαν και τα παιδιά μας.
    Μήπως Αντιγόνη μου, συγκινούμαστε τόσο πολύ, καθώς αναπολούμε τα παλιά, επειδή γεράσαμε;
    Ή μήπως το σήμερα είναι τόσο κενό από ουσιαστικά πράγματα που δεν μας λέει τίποτε;
    Σε γλυκοφιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα δεν θέλω να ακούω "γεράσαμε"!
      Για να είμαστε εδώ με τις νέες τεχνολογίες κάτι σημαίνει!
      Δεν μουχλιάζουμε στον καναπέ!
      Αλλωστε είσαι αρκετά μικρή για τέτοια! Τι θα λες σε τριάντα και βάλε χρόνια;
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. άλλες εποχές... αλλες ανάγκες.... ίσως ξαναγυρίσουμε σε αυτές.. και τότε.. θα ξαναδούμε τέτοιες σόλες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένο μου κορίτσι δεν ήταν και τόσο ...ιδανικά τα χρόνια εκείνα και εύχομαι να μην ακουμπήσετε σε παρόμοια κατάρα. Τώρα οι "παροχές" είναι δύσκολο να λησμονηθούν. Μόνο να μετριαστούν..

      Διαγραφή
  5. Αντιγόνη μου, συγχαρητήρια για την εκπομπή σου χθες!!Ήταν υπέροχη!! Καλή συνέχεια!! φιλάκια λογοτέχνη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή σου στέλνω την αγάπη μου ...και να ξέρεις πως με κάνεις να κοκκινίζω....
      Είσαι πολύ γλυκιά και καλοπροαίρετη γυναίκα καλή μου!

      Διαγραφή
  6. Μόλις τελείωσα το βιβλίο σου... Δεν μπορεί κανείς να το χορτάσει... Είναι... Είναι... Δεν ξέρω να σου πω... Εσύ γεννήθηκες συγγραφέας... Άλλοι και άλλες νομίζουν ότι είναι επειδή έγραψαν κάποια γλυκανάλατα βιβλία.... Σου το έχω ξαναπεί... Θαυμάζω το πως καταφέρνεις να ζωντανεύεις μπροστά στα μάτια μου τους ήρωες και τις σκηνές, όχι με περιγραφές περίπλοκες, αλλά με δυο καίρια λόγια και κινήσεις. Με την ουσία μόνο... Αβίαστα και χωρίς κόπο βλέπω τους πάντες και τα πάντα με το μυαλό... Έχεις κάτι μαγικό και μοναδικό. Ευτυχώς που σε πείσαμε να εκδώσεις!!! Θα κάνω ότι μπορώ να προωθήσω το βιβλίο σου όχι γιατί σου έχω υποχρέωση (που σου έχω) αλλά γιατί θέλω να το μοιραστώ (και το λέω από την καρδιά μου) με όλους όσους γνωρίζω και αγαπώ, να τους δώσω την ίδια απόλαυση ανάγνωσης που ένιωσα.... Σε αγαπώ πολύ πολύ! Δεν θα φτάσει ποτέ ένα ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εποχές χωρίς πολλά λεφτά που περίσσευε όμως το γέλιο.
    Ο κόσμος περνούσε καλύτερα.
    Γιατί αλλάξαμε τόσο;
    Πως έγιναν οι ζωές μας...τι θα φορέσω, που θα πάω;.....
    Πολυαγαπημένη μου Αντιγόνη σε φιλώ πολύ:))

    ΥΓ Εξαιρετική εκπομπή χθες βράδυ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σερενάτα μου δεν είχαμε δει άλλο από το όμοιο...
      Λίγοι διέφεραν.. τώρα είναι πολλοί που έχουν μάθει την φανταχτερή ζωή... και πιθανόν να τους λείψει!

      Διαγραφή
  8. Εκείνες τις εποχές "υπήρχε ελπίς", μεγάλη κουβέντα!
    Εύχομαι να ξανακαταφέρουμε να βρούμε την ελπίδα.
    Εμείς την χάσαμε, εμείς οφείλουμε να το παλέψουμε!
    Σε φιλώ Αντιγόνη μου πολύ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα αναφέρει τόσο παραστατικά και αληθινά η Κα Ιωαννίδου που τα έζησα κάποια από αυτά και συγκινήθηκα!

      Διαγραφή
  9. Πολύ ωραία η ανάρτησή σου Αντιγονάκι μου!
    Είναι ευκαιρία να διαβάσουν τις γλυκιές αναμνήσεις και τις εικόνες, ακόμα κι όσοι δεν περνούν από το Πειραιόραμα.

    Αν μπορούσαν να σκεφτούν τα σημερινά παιδιά και όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι τι ήταν χαρά κι ευτυχία τότε, με τα λιγοστά υπάρχοντα και τις τρύπιες σόλες με τα χαρτόνια... Κι όμως δεν έλειπε το γέλιο κι η αξιοπρέπεια...
    Μαθήματα ζωής είναι αυτά για όλους μας!

    Φιλάκια πολλά κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαιρούλα μου είναι σελίδες σε αυτό το ιστολόγιο που με συγκλονίζουν!
      Οχι μόνο για όσα έχω ζήσει.. μα μαθαίνω τόσα πολλά για τον τόπο που μεγάλωσα και ακόμα ταξιδεύω!

      Διαγραφή
  10. Πάντα μας συγκινούν αυτές οι αναφορές σε χρόνια που ήταν αγνά και ξένοιαστα . Σε χρόνια που είχαμε και εμείς την αθωότητα μας ....κι όσο κι αν λέμε πως την χάσαμε αυτές οι αναδρομές μας την χαρίσουν πάλι ... Γιαγιά Αντιγόνη χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα μέσα απ' αυτή τη σελίδα σου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που ..μιλάμε!
      Οι "αναίσθητοι και ονειροπόλοι" μας ενώνουν!
      Αν θυμάμαι καλά το διάβασα το 2009.....
      Τιμή μου!

      Διαγραφή
  11. ...o Dημήτρης λέει ότι δεν το θυμάται... και να ρωτήσω έναν παιδικό του φίλο από την Καλλίπολη!!!

    Αντιγόνη μου, συγχαρητήρια για τις αναμνήσεις... έστω και άλλων!!!

    Φιλιά,
    Υιώτα, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου και εγώ λίγα θυμάμαι... μα ήταν έτσι!
      Είναι τόσο ζωντανές οι περιγραφές της κας Ιωαννίδου με εικόνες και αφήγηση τέλεια!

      Πες στον Δημήτρη πως θα βρω και κάτι άλλο να του στείλω!
      Σας φιλώ!!!!

      Διαγραφή
  12. Εποχές αλλιώτικες Αντιγονακι μου γεμάτες αθωότητα...και γεματες καρδιές...τις στερήσεις δεν τις ξεραμε γιατί δεν ξεραμε τι ειναι πλούτος... νιώθαμε πλούσιοι οταν μπορούσαμε να παρουμε τις γιορτές ενα ζευγαρι παπούτσια...και αξίες πολλες σέβος...στους μεγαλύτερους...να σηκωθούμε και να δώσουμε την θεση μας στο λεωφορειο....
    Εχθες σε χαρήκαμε...μεχρι την αλλη Παρασκευή ..φιλώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπως το λες Ρούλα μου!Δεν υπήρχε μέτρο σύγκρισης οπότε όλα ήταν μια χαρά! Εκτός από τις περιοχές που τουλάχιστον οι δικοί μου ούτε που είχαν "περάσει"!
      Ευχαριστώ και για την παρουσία σου στην εκπομπή!
      Φιλιά από τον Πειραιά!

      Διαγραφή
  13. Θυμάμαι κι εγώ πως όταν ήμουν μικρούλα και περνούσαμε με το λεωφορείο απο την παραλία, ο πατέρας μου έλεγε 'εδώ ήταν το Grand Hotel, κι εκεί η Ταραντέλα'.
    Πόσο διαφορετικές ήταν εκείνες οι εποχές...!
    Φιλάκια, Αντιγόνη μου, και καλή Κυριακή !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα Την Ταραντέλα την πρόλαβα... γκρεμίστηκε και εκείνη από τον Δήμαρχο του Χάους τον χουντικό Σκυλίτση!
      Στην παραλία κάναμε τα πρώτα μπάνια πριν πάμε στο νησί!
      Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Πολύ όμορφες εικόνες...Μας ταξίδεψες σε άλλες εποχές!!!! Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φωτεινή μου σαν γιαγιά μου αρέσουν οι παλιές ιστορίες... όπως μικρή δεν ήθελα να ακούω παραμύθια παρά ιστορίες αληθινές!
      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  15. Εποχές που και με τα λίγα ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος. Τώρα κυκλοφορείς στον δρόμο και τους βλέπεις όλους "κάπως"..νευρικοί, αγχωμένοι, έτοιμοι να εκραγούν στο οτιδήποτε. Εξαιρετική ανάρτηση ακόμα μια φορά! Να έχεις μια όμορφη μέρα Αντιγόνη μας!

    Έχω λυπηθεί αρκετά που δεν μπόρεσα να είμαι την Παρασκευή στην εκπομπή σου. Ανυπομονώ να έρθει η επόμενη Παρασκευή για να σε θαυμάσω! Πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μελένια μου και τότε υπήρχαν προβλήματα και γεγονότα που τα σκέπαζαν να μη φανερωθούν. Ομως για τα αγαθά και την πολυτέλεια δεν υπήρχε άγχος και ανάγκη απόκτησης πραγμάτων που δεν σου καλυτέρευαν τη ζήση. Μόνο να σπουδάσει το παιδί να δει καλύτερες μέρες.....

      Διαγραφή
  16. Άλλαξαν οι καροί...
    Λυπάμαι που δεν έζησα λίγο από εκείνα τα χρόνια.
    Έχω όμως κάτι γιαγιάδες σαν κι εσάς να μου λένε τις δικές τους ιστορίες των τότε:)

    Καλή Κυριακή:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοριτσάκι μου είσαι τυχερή που έχεις τις γιαγιάδες να σου περιγράφουν μιαν άλλη εποχή που έφυγε...
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  17. Αντιγόνη,τη θυμάμαι τη δεκαετία του ΄60,ήμουν μικρή,αλλά πήγαινα από πίσω τις μεγαλύτερες ξαδέρφες,άκουγα,μάθαινα...τι όμορφα χρόνια κι ας μην υπήρχαν όσα έχουμε σήμερα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου και εγώ άκουγα κρυφά τη μάνα και τις γιαγιάδες... ήμουν ο φόβος τους μην ακούει το 'αλλοπαρμένο"..
      Απλά μου άρεσαν περισσότερο από την ...Κοκκινοσκουφίτσα..
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  18. Υπέροχη ανάρτηση Αντιγόνη μου!
    Αγέννητη εκείνη την εποχή αν και μέχρι τα 7μου
    μεγάλωσα στο Πειραιά οι μνήμες μου είναι πολύ θολές!

    Υ.Γ.1.Τι σου'κανε αυτό το τρελό αγόρι gip και του άλλαξες κλειδαριές??
    Εχει μια μανία με τα κλειδιά αυτό είναι γεγονός! χα!χα!
    2.Σου'στειλα μειλ στο oiaugoustoi το βιβλίο σου μ'εχει μαγέψει και είμαι ακόμα στην αρχή!

    Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένο μου κοριτσάκι δεν μπορεί να έχεις μνήμες....είσαι μικρή!

      Το τρελό αγόρι σουρτούκευε με ΑΛΛΕΣ!!!!
      Ε, του παίρνεις τα κλειδιά ή όχι;

      Για το βιβλίο σε ευχαριστώ πολύ!

      Φιλιά από το λιμάνι!

      Διαγραφή
  19. Πολύ ωραία ανάρτηση!!!
    Αν δεν κάνω λάθος, το Grand hotel είναι σήμερα το νοσοκομείο Μετροπόλιταν... έτσι είναι;
    Φιλιά καληνύχτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλία μου ακριβώς σ'αυτό το σημείο ήταν!

      Η ανάρτηση είναι από το Πειραιόραμα που έμαθα και μαθαίνω πράγματα για τον τόπο μου!
      Σε φιλώ Κοριτσάκι!!!!!!!!

      Διαγραφή
  20. Αχ! αυτές οι αναμνήσεις... όσοι έχουν το ταλέντο της γραφής, πάντα θα μας συγκινούν!
    Καλό βραδάκι Αντιγόνη μου!

    ΑΦιλιά καρδιάς! :))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πανέμορφη η ανάρτησή σου Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γιαγια Αντιγονη
    Ειμαι η γιαγια Νανα Ιωαννιδου ετων 74 !!! μουσικος!
    Τι λαοθαλασσα ιντερνετικη ειναι αυτη !!!Πρωτη φορα το βλεπω και το χαιρομαι
    Το ξενοδοχειο Παππα που περιγραφω δεν ηταν στο Μετροπολιταν , εκει ηταν το Ακταιο .Του Παππα ηταν στο σταδιο ειρηνης και φιλιας .Διαβασες στο πειραιοραμα για τον Γαλλο αλληλογραφο ! ναυτη μου που βρηκα στο ιντερνετ υστερα απο μισο αιωνα ? Αυτη ειναι ιστορια ενδιαφερουσα !!!και για το ιντερνετ και για τη ζωη και αν εχεις, που εχεις σιγουρα χιουμορ θελω και καταλληλο τραγουδι της Εντιθ , La vie en rose !!! Με εκτιμηση Ν Ι

    ΑπάντησηΔιαγραφή