ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ

Παίρνοντας ένα βιβλίο στα  χέρια, πρώτα ξεφυλλίζω βιαστικά τα φύλα, να έρθει η μυρωδιά του  φρεσκοκομμένου φύλλου στην όσφρηση ..μετά χαϊδεύω παρατηρώντας το εξώφυλλο.. για να καταλήξω στα λόγια του οπισθόφυλλου.

Η ίδια ιεροτελεστία κάθε φορά..

Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω λέξεις, προς εντυπωσιασμό.. καλολογικά στοιχεία.. επίθετα.. συνώνυμα..

..μα δεν είμαι φιλόλογος..

Αυτό που στον καθένα αρέσει ή όχι, είναι υποκειμενικό.

Μόνο με την ψυχή διαβάζω..

Και είχα χρόνια να παρασυρθώ.

Οι ήρωες πλέκονται με τη ζωντανή ιστορία που ξεκινά λίγο μόλις τον Α’παγκόσμιο πόλεμο στο Λιδωρίκι.

Η ένωση του Κωσταντή και  της Ασημούλας  σημαίνει την έναρξη..του έργου!

Τα αληθινά γεγονότα μέσα από τις ζωές τους θα ενωθούν ως το τέλος  με το άρωμα και τη γεύση του λεμονιού..

1913..

1914..η έλευση του Εθνικού διχασμού. Ο καθένας θα παραταχθεί ανάλογα με αυτό που επιθυμεί και συμφέρει τη ψυχή του, σε στρατόπεδα ιδεολογικά.

1916..

1944.. το Λιδωρίκι καίγεται. Τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας θα δώσουν στον αναγνώστη την ιστορία ειδομένη μέσα από τη διαδρομή των ηρώων χωρίς  να κουράσουν μια Ελλάδα που μάχεται.. ξεριζώνεται.. για να ανταμώσουν οι απόγονοι στις προσωπικές τους απάτες και αποχωρισμούς.

Πότε βουτώντας στο βάζο της Ασημούλας με τη γλυκιά γεύση και στη πίκρα της εξαπάτησης που φέρνει ο καιρός …

Σταματημό δεν είχε αυτή η ανάγνωση. 

Δουλεμένο με κόπο μου φαίνεται σαν τα πρώτα βιβλία που αξιώθηκα να διαβάσω..

Η Ελίζα.. ο Οττο.. ο Ταγματάρχης Ζαφειρείου.. τα γονικά του Κωσταντή ..η Δημητρούλα.. αγαπήθηκαν σαν εκείνο τον καιρό που είχα τη νεανική λατρεία του τότε και τη συντροφιά του σήμερα.. με τον ίδιο ενθουσιασμό κατασταλαγμένα…

Αγαπητή μου Σοφία δίχως να σε γνωρίζω  ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Για το  ψάξιμο .. τον κόπο και ..τη φαντασία.

Η συνταγή της Ασημούλας!