Τρία βλαστάρια στο δημοτικό! Κόλαφος!
Δευτέρα, Τετάρτη και έκτη…
Να πω πως επικρατούσε ηρεμία; Σωωωπα καλέ!
Τη συγκεκριμένη χρονιά τέτοιες μέρες μοιράζονταν οι ρόλοι για την επετειακή γιορτή.
Χαραααααα.
Ο καθένας με το κείμενο.. το ποίημα.. και πάει λέγοντας.. έξω φωνή!
Οι φυλλάδες σκορπισμένες στα τραπέζια.. στις κάμαρες …στην τουαλέτα…. Ω ναι και εκεί!
Οι μανάδες να φτιάξουμε τα σκηνικά στην αίθουσα των γιορτών…
Οσο πλησίαζε η μέρα εμείς ξεκινούσαμε την δική μας επανάσταση στο σπίτι.
Του μεγάλου να νοικιάζαμε στολή..
Της Αγγελικής να ράψουμε τη γαλάζια σατέν φορεσιά..
«Δόξα» το καμάρι μας! Να φτιαχτεί ο κότινος, η λευκή κορδέλα που με γκοφρέ χαρτί κολλούσαμε τον τίτλο.
-Μη μου το κάνεις γιαγιά φαρδύ το φόρεμα γιατί εγώ από μέσα δεν φοράω ρούχα!
Το είχε δει «μις Ελλάς».. η νέα.
Τι θα ξεπαγιάσεις πουλάκι μου, τι θα σε τρέχουμε στο γιατρό… τίποτα! Για καριέρα πήγαινε το σκασμένο!
Ο Κολοκοτρώνης να προβάρει τη στολή που ήθελε και λίγο ..μάζεμα..
Τον μικρό τσολιαδάκι!
Που δεν του άρεσε καθόλου!
Παραμονή η επίσημη «πρεμιέρα» παρουσία ακροατηρίου…
Πετάγεται ο τσολιάς ανεβασμένος στην καρέκλα και κράζει:
-Πώς θα σκοτώσω τους Γερμανούς με το ψεύτικο σπαθί;
Σαλάτα το μυαλό του!
-Ξέρεις τι γιορτάζουμε αύριο;
-Τον Βαγγέλη το φίλο μου και την θεία Βαγγελία!
Τον πήρε δίπλα η γιαγιά να του εξηγήσει… γιατί είχα αποκάμει.. Δυο γεγονότα δεν τα λένε μαζί ρε μάνααααα.
Φτάνει η παραμονή και τρέχαμε οι μανάδες στα παρασκήνια να τα συμμαζέψουμε..
Αντε και καθίσαμε στις καρέκλες με τις φωτογραφικές στο χέρι και οι παππούδες με τις γιαγιάδες με τα χαρτομάντιλα ανά χείρας να σφουγγίσουν τα δάκρυα….
Να τα ποιήματα.. να τα σκετσάκια και όλα τα τσολιαδάκια να πλαισιώνουν το θίασο.
Στην πιο συγκινητική στιγμή του σκετς πάνω στην παύση… τρέχει το ΤΕΡΑΣ μας μπροστά και με στεντόρεια φωνή δυσανάλογη του σωματότυπου του, κράζει:
-ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ
Τι το θελες ρε μάνα το μείγμα; Ένα-ένα…
Ακόμα στα δύσκολα ΑΕΡΑ φωνάζει……
Αν ακούσετε σε καμιά πορεία έναν μουρλό να το φωνάζει, συστηθείτε…
ΧΡΟΝΙΆ ΠΟΛΛΆ.
Xαχαχαχαχα! Αέρα στα μπατζάκια μας..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ' εκείνη την παρέλαση πού την βάζεις?
Ωραίες μέρες...οι μνήμες σου ξύπνησαν και τις δικές μου που άρχισαν απο τις δεκαετίες του 68-70 (τα δικά μου θεατρικά) και ολοκληρώθηκαν με τα τέκνα στο μιλένιουμ...
Για να δούμε θα μπορέσουμε να ξαναγιορτάσουμε την επέτειο και με τα εγγόνια?
Φιλιά Αντιγονούλα μου, και του χρόνου ναμαστε όλοι καλά!
χιχιχι να σαι καλα μ αρεσει ο τροπος που τα λες φιλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες αναμνήσεις!! Και εγώ περιμένω να μεγαλώσουν οι κόρες μου να τις καμαρώσω έτσι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Αντιγονούλα μου
Μας έλειψες!!!
Καλημέρα γιαγιά Αντιγόνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η αφήγησή σου....σαν να τα βλέπω μπροστά μου!!!!
Απίστευτες στιγμές που λίγοι τα ζούνε σήμερα στην εποχή του "δεν προλαβαίνω".
Σου εύχομαι να τα ξαναζήσεις ως γιαγιά πλέον που θα κρατάει το μαντηλάκι για τα δάκρυα ευτυχίας!!!!!
Πολλά φιλιά και Χρόνια Πολλά
Άννα, από Καστοριά.
Εμ Αντιγόνη μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο Αεέεεερα μας έμεινε να φωνάζουμε και μεις...
Άμα μας τον φορολογήσουν και αυτόν τότε να δούμε τι θα μας απομείνει!!
Τα φιλιά μας και τα χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν...
a den mporo na grapso ellinika...
ΑπάντησηΔιαγραφήha ha orea istoria. kalo triimero. filia poll;a
Καλημέρα Αντιγόνη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες τρυφερές αναμνήσεις...
..Καλό είναι να τα θυμομαστε αυτά..
όσο μας το επιτρέπουν ακόμη...
Κωστής
αχ τι μου θύμησες με τις στολές την Ελλάδα και τις Σουλιώτισσες που έπρεπε να πηδάμε στο τελευταίο γύρω απο την σκηνή και όποιον πάρει ο χάρος ....... αέεεεερα γιαγιάκα άστον να φωνάζει έτσι μονάχα έχουμε ελπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ από όλη την ανάρτηση κρατάω όχι το ότι οι μαμάδες έφτιαχναν τα σκηνικά, αλλά το που!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αίθουσα τελετών του σχολείου!!
Και εμείς (εγώ δηλαδή) λέγαμε τα ποιήματα στα πεζούλια και στην αυλή.
Δες ΕΔΩ, τα δικά μου....
Και για την σύγχιση των παιδιών, ευθύνη δεν έχουν μόνο οι γονείς.
Την κύρια ευθύνη την έχουν οι δάσκαλοι, που λειτουργούν λες πάνε στην αγγαρεία. Και τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι, αρχής γενομένης από εκείνον τον κοτσιδάκια που βλέπω την TV !!!
Και του Χρόνου να είμαστε γεροί, να τα ξαναπούμε τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
χα!χα! ΑΕΡΑΑΑΑΑΑ συστηθείτε αχα!χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπον αν θες να ξερεις το καλυτερο και πιο υσηχο διαβασμα στην τουαλετα το κανεις. Ολα τα δυσκολα σταυρολεξα εκει εχουν βρει λυση.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!
ΧΑ ΧΑ μου έλειψε το χιούμορ σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή...και η φωνούλα σου!!
Καλημεραααα
Κι όμως! Αυτή είναι η φρεσκάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τόλμη και πάθος.
Δεν πειράζει.
Το Πάθος και η Τόλμη είναι πάντα ..επίκαιρα.
γιαγια Αντιγονη να ηξερες ποσα χρονια πισω μας πηγες...πωπωωωωω....θα θυμηθω τα λογια απ το ποιημα η θα ξεχασω τιποτα και παει ολο λαθος μετα...τι ηταν αυτο το αγχος...να σαι καλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτος ο μικρός!!!
Φιλιά Αντιγόνη μου, να περάσεις πολύ όμορφα το τριήμερο!
Ιεροτελεστία για μέρες ήταν γιαγιά μου οι εθνικές γιορτές στο σπίτι του καθενος.Δέος και περηφάνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκαιρία για καθισιο έγινε στις μέρες μας.Κανείς δεν ασχολείται.
-Κολοκοτρώνης;;;Ποιος είναι αυτός;
-Διάκος;;; Πως είπατε;
Και ο μικρός τσολιάς "αέρα" φώναξε για τα χρόνια που έρχονταν,όχι για αυτά που φύγαν.Κάτι είχε καταλάβει μάλλον...
Φιλιά και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Πόσο γέλασα! Ακόμα δάκρυα έχω στα μάτια από τα γέλια! Και τα της γιορτής οικεία... Κάπου τα θυμάμαι κι εγώ με τα δύο βλαστάρια μου και τις μαμάδες με φωτογραφικές και συγκινημένες... Μόνο που ε΄σενα βγήκε στην σκηνή κι ας μπέρδεψε γερμανού ςκαι τούρκους.... Εμένα η μικρή μου στο νηπιαγωγείο που τελευταία στιγμή μουλάρωσε και δεν ήθελε να βγει στην σκηνή, έβαλε και τα κλάματα γιατί δεν της άρεσε η στολή (τελευταίο στιγμή τσίτωσε το σκασμένο) και κάναμε άνω κάτω την γιορτή που ξέμενινε το σκετσάκι από Παναγία και που να τον δώσει τον κρίνο ο έρημος ο άγγελος; Σε ποιον να πει "Ο Κύριος με τα σου;" Εγώ δε, να με πιάσει νευρικό γέλιο που με αγριοκοίταζε η μητέρα του "άγγελου" που έχασε ο κανακάρης της τον πρωταγωνιστικό ρόλο.... Τι μου θύμισες!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ΑΕΡΑ σαν συνθημα μου φαινεται καλο και ταιριαστο σε πολλες περιπτωσεις.Απλα το παιδι ειχε απο τοτε την εντονη προσωπικοτητα της μαμας του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εξαιρέσεις την ιαχή ,οι σκηνές από τη ζωή μιας μάνας είναι απαράλαχτες τόσα χρόνια μετά! Μα είναι στιγμές που καμιά δεν αλλάζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου!
χα!χα! σε καλό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες όμως πατριωτικό φρόνημα το παιδί; Δεν έχουν σημασία τα υπόλοιπα, εκείνο το είχε πάρει το μήνυμα, αυτό μετράει...
Φιλιάααα!
χαχα τι ωραία γιαγιά! Μου θύμισες και εμένα σκηνή από το δημοτικό ντυμένη Μπουμπουλίνα, δανεικά τα κουστούμια και ήταν τόσο στενά! Φιλιά πολλααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγόνη,πού να τα χωρέσει όλα το μυαλουδάκι-αέρα,λοιπόν,ο μικρούλης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες αναμνήσεις,τι ετοιμασίες έχω περάσει με την τοπική στολή.
Καλό τριήμερο!
Φιλιά!
Αεεεραααα.....πορτααα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επέτειο, χρόνια πολλά
Φαντάζομαι τι θα έγινε στην αίθουσα...και την αμηχανία του παιδιού!!! Κάτι ήξερε από τότε για τη σημερινή κατάντια! Βραβείο έπρεπε να του δώσεις έστω και αργά και να πάρεις πίσω την κατσάδα που του έριξες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες στιγμές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό είναι ότι τώρα "αέρα" λένε τα παιδιά του γυμνασίου και βάλε, όχι του δημοτικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες αναμνήσεις γιαγιά Αντιγόνη.
Και του χρόνου.
Χαχαχαχαα να σαι καλά Αντιγόνη πόσο είχα ανάγκη να γελάσω ετούτη την ώρα.. να σαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
χα χα χα χα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ βρε Αντιγόνη!! Μ' έκανες και γέλασα!!
Αλλά βρε παιδί μου, σκέψου το κι αλλιώς. Αέρας δεν είναι αυτός που λείπει απ' τους καταπιεσμένους???
Την καλησπέρα μου και μια μεγάλη αγκαλιά.
Αχ τι μου θύμισες!Αρχές της 10ετίας του 1960 σε μια κωμοπολη της Κρήτης!!Παίζαμε σκετς Χριστούγεννα-Πάσχα και Εθνικές επετείους....Το τι γινότανε δεν λέγεται .΄Ολοι οι μικροί τα ζούσαμε και οι μεγάλοι τα περίμεναν.Με μέσα πενιχρά στον κινηματογράφο της πόλης μας. Γέμιζε ασφυκτικά και δίναμε 2και 3 παραστάσεις!Στο σχολείο μας ( ένα καταπληκτικό πέτρινο κτίριο) είχαμε και σκηνή όπου κάναμε τις πρόβες. Εκεί κάναμε τις γιορτές των Εθνικών επετείων. Χαραγμένα στη μνήμη μας και στην ψυχή μας ανεξίτηλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα γιαγιάκα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑεραααα και τα μυαλά στα καγκελα !!!
Αξεχαστες στιγμες απο γιορτες...
Εχω και ργω να θυμαμαι !!!
Xαίρομαι για την γρήγορη ανασυγκρότηση και επάνοδό σου ,Είδα και το προηγούμενο ,οχι να ξέρεις τι τραβάμε ...δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε πια ,σχεδόν κλείνοντας την εξώπορτα ετοιμάζομαι να βγώ φωνάζοντας αέραααααααααααααααααα
ΑπάντησηΔιαγραφή(βρε μπάς και είχε προφητικό χάρισμα το παιδί.....)
Να'σαι καλά Αντιγόνη μας και ν'αργήσεις πολύ να ξανάρθεις για τέτοιους λόγους)
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ...ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΙΣ ΥΠΕΟΧΕΣ ΑΝΑΜΗΝΣΕΙΣ ΣΟΥ...ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΩ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑΑΑΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΙΔΡΟΥΛΑ!
ΦΙΛΙ Χ 2
γιαγιά Αντιγόνη, δυστυχώς οι σημερινές σχολικές γιορτές δεν έχου τόσο όμορφα απρόοπτα. είναι κάπως ... πλαστικές
ΑπάντησηΔιαγραφήνάστε καλά
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες! Πέρσι, ένα πρωτάκι μου, μου λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Κυρία, έναν άνθρωπο τον έπιασαν οι Τούρκοι και τον τσούγκρισαν!
-Όοοοχι, μωρέ, δεν τον... τσούγκρισαν, απαντά η κυρία, το άλλο... πασχαλινό του 'καναν, τον σούβλισαν!
Κατά τ' άλλα όμως, μια χαρά τα πήγαν για εφτάχρονα!
Άντε, και του χρόνου με περισσότερα τρεχάματα και ακόμα περισσότερη συγκίνηση οι παππουδογιαγιάδες! ;)
αχ γλυκές αναμνήσεις!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήμια γλυκιά καλησπέρα κι από μένα!
Καλά είπε το παιδι,ο Βαγγέλης κι η Βαγγελιώ γιορτάζουνε!Ξερεις εσύ κανεναν βαφτισμενο...Παλαιών Πατρών Γερμανό,να του πούμε Χρόνια Πολλά;:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγόνη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί θύμησες! κι από πού ν' αρχίσω...με το μονόπρακτο, που επέβλεπε η κ. Αγγ. Τουμασή, στη πέμτη γυμνασίου... που φαίνεται ήταν τόσο πατριωτικό (για τις Σουλιώτισσες) μαθήτριες και γονείς ζητούσαν μαντηλάκια...
ή
για τις στολές που έρραψα στις κόρες μου... -πρόεδρος του συλλόγου μας, τότε, και καμαρώναμε σαν...σκεπάρνια !!!
Να χαίρεστε τα τρία βλαστάρια σας, και με πολλούς απογόνους.
Χρόνια Πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν,
με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Χρόνια πολλά Αντιγόνη,χρόνια πολλά και πάντα "αέρα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες μετά από πολλά πολλά χρόνια πήγα στην σχολική γιορτή.Επτά παιδιά όλο κι όλο.Είπαν ποιήματα,τραγούδησαν.παίξανε το σκετσάκι τους και στο τέλος τραγουδήσανε τον Εθνικό Υμνο.Μου ήρθε να φωνάξω κι εγώ αέρα κι ας μην ταίριαζε της γιορτής...
Σε λίγο πάω να καταθέσω στεφάνι στο ηρώον του χωριού.Τρεις και ο κούκος θα είμαστε.Κρατάμε Θερμοπύλες εδώ πέρα.Αν φωνάξω αέρα θα βρεθεί κανείς άραγε να μου πει ότι δεν γιορτάζουμε το σαράντα?
ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνιαι πολλά γιαγιά!
Αχ Αντιγόνη! με τα δικά τους τα καμώματα καταλαβαίναμε και τις γιορτές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα κάθε μέρα ίδια μέρα!
Τα σημερινά ούτε παρέλαση κάνουν προτιμούν να χάνονται στα ηλεκτρονικά!
Αντε και στα εγγόνια σου εύχομαι να ετοιμάζεις με το ίδιο ενθουσιασμό τα "γιορτινά"!!
Φιλιά θαλασσινά καλή μου!
ωραία πράματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τετοιο μπερδεμα παλι καλα που φωναξε μονο αερα.Χρονια πολλα Αντιγονη, να εισαι καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμορφες αναμνήσεις που τότε νέες ίσως δεν τις απολαμβάναμε με όλη την ένταση, αλλά σήμερα τις αναπολούμε με πολύ νοσταλγία!!!Φιλάκια Αντιγόνη μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή