Διηγήσεις της Τίτσας.

Αστυνομικό τμήμα Κολωνακίου. Ωρα τρεις ξημέρωμα. 

Ανέβαινε τη σκάλα με το λικνιστικό βάδισμα, σαν να ήταν έτοιμη να βγει στη σκηνή. Ο διάδρομος γνώριμος δεν χρειάστηκε τον αστυφύλακα να της δείξει τα λημέρια.. φτάνοντας στο γραφείο του διοικητή, έστριψε δεξιά ακουμπώντας το  χέρι της στη γαλάζια κάσα της πόρτας.

-Καλώς την!  Κάθισε.

Εσπρωξε την καρέκλα δίπλα στο γραφείο του νωχελικά. Η κόκκινη φούστα ανέβηκε αποκαλύπτοντας τα πόδια της και το ση-θρού, μαύρο κολλητό μπλουζάκι ίσα που συγκρατούσε τα στήθη της. Της πρόσφερε τσιγάρο.. ασσο άφιλτρο. Τον κοιτούσε βαθειά στα μάτια δίχως τρόμο.. το ήξερε.. την είχε καψουρευτεί.

-Λοιπόν Τίτσα θα μας πεις σήμερα για τον Σαλονικιό; Ανεβοκατέβαινε η ματιά στο μπούστο της σαραντάρας, στα μάτια της στα χυτά μαύρα μαλλιά.

-Σαν τι να έχω να πω; Τράβα ρώτα τον!

-Μη μου κάνεις την ξύπνια εμένα! Εφερε μια πιτσιρίκα από πάνω, γύρω στα δεκαεπτά. Λέγε!

-Στο δικό μας σπίτι δεν αριβάρισε καμιά. Ψάξε αλλού.

-Ασε τις μαγκιές και ξέρνα. Ένα ντου και  στο κλείνω το μαγαζάκι.

-Ένα ντου και θα μάθει η γυναίκα σου τις ιδιαίτερες προτιμήσεις με τη Μάριον!

Με το χέρι της έκανε νόημα να φύγει.

Γνώριζε τη διπλή ζωή της. Την οικογένεια και το μπορντέλο.

Τα δίδυμα αγόρια  μεγάλωναν με τη μάνα, σπορά του Γ. γνωστού επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων …

Αυτή η γυναίκα είχε χαράξει στα κύτταρα του αγκαθωτή γραμμή. Δεν το παραδέχτηκε ποτέ. Ηταν ο εγωισμός της στολής.. η απόσταση που τον χώριζε από τα καλογυαλισμένα γαλόνια ως τη γραμμή του κόρφου της. Αλλος ένας προστάτης..

…………………………………………………………………………………………………………..

Την επόμενη μέρα, ανέβηκε με τη ρόμπα στο πάνω δώμα να πιει τον καφέ της. Τον είχε έτοιμο η μικρή.

-Δεν φάνηκε δυο μέρες, της παραπονέθηκε.

-Στη λέσχη τον πήρε το μάτι μου, τώρα θα ψωφάει!

Την έφερε πριν τρεις μήνες από πάνω. Τα γνωστά παραμύθια της απάτης.. και την παρέδωσε στην Τίτσα. Ιδιο σενάριο. Μόνο που αυτό ήταν ανήλικο και έπρεπε να κρύβεται. Για τους «εκλεκτούς» πελάτες. Εδώ η Τίτσα έχανε την μαγκιά της. 

Ο Σαλονικιός ήταν ο διάολος της πιάτσας.

Κουμαντάριζε τρία σπίτια για πάρτη  του.

Βούλωνε στόματα με τον παρά και τον σουγιά. Το πάθος του ο τζόγος…

Της άφησε η μικρή δίπλα στο τασάκι με τ’αποτσίγαρα, ένα κουτάκι κοκάλινο μπεζ με λεπτή κορδέλα.

-Σήμερα είναι τα γενέθλια του, δες τι του αγόρασα.

Στήριξε το τσιγάρο στα χείλια της και αργά ξετύλιξε την κορδέλα. Ένα χρυσό δαχτυλίδι με κόκκινη σαν το αίμα της μικρής πέτρα για το μικρό δάχτυλο.

-Που να΄ναι το τελευταίο του.. ψιθύρισε και σάλευε το τσιγάρο στην κατάρα της.

………………………………………………………………………………………………………..

Λίγο πριν φύγει για τη λέσχη, του το έδωσε και αυτός ανταπέδωσε το δώρο, με τον Μιχάλη το Λαρισαίο, να πλακώσει την ψυχή της…

………………………………………………………………………………………………………………

  

Ξημερώματα και ακούστηκαν πυροβολισμοί....

Εννιά το πρωί και ακόμα έδινε κατάθεση για το «χάλασμα» του Σαλονικιού.

Ο διοικητής φρέσκος και ατσαλάκωτος μπήκε μέσα κλείνοντας το μάτι στην Τίτσα….

Απόσπασμα από το "τετράδιο".