Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Η εξομολόγηση της Ολγας.. (1)



Γεννήθηκα στο Π.Φάληρο τότε που ήταν εξοχή. Το δικό μας σπίτι είχε έναν όροφο «φυτεμένο» το μισό, κάτω από το ύψος της αυλής. Μια εξωτερική σκάλα μαρμάρινη οδηγούσε στο πάνω πάτωμα. Η πόρτα ψηλή με σκαλίσματα και τζαμωτά ανάγλυφα βαμμένη σε σκούρο καφέ χρώμα. Ένα μπρούτζινο ρόπτρο στο σχήμα της γυναικείας
παλάμης.. Στο άνοιγμα της πλακάκια ασπρόμαυρα και μια ξύλινη σκάλα με επτά σκαλοπάτια οδηγούσε στο μεγάλο ψηλοτάβανο σαλόνι που το χώριζε μια  καμάρα από την τραπεζαρία. Στις δυο άκρες στέκονταν επιβλητικά οι κολώνες από Πεντελικό μάρμαρο ακουμπισμένες σε τετράγωνες βάσεις. Το μεγάλο τραπέζι χωρούσε δέκα καρέκλες με δερμάτινα καθίσματα. Ενας μπουφές σκαλιστός με τα κλειδιά που κρέμονταν χρυσές φουντίτσες. Η μητέρα μου δεν άφηνε να τις αγγίζω μη χάσουν την ισιάδα τους. Στο πάνω μέρος ένας καθρέφτης βαρύς, λαμπερός πάντα, στηριζόταν σε κορνίζα. Ενας πολυέλαιος με κρύσταλλα κρεμόταν πάνω σε γύψινο πλαίσιο. Βελούδινες βαριές κουρτίνες στην απόχρωση του τσάγαλου πριν σκάσει το αμύγδαλο.
Οι καναπέδες στο σαλόνι με το χρυσό πλαίσιο και το ίδιο βελούδο. Βιτρίνες φερμένες από την Ιταλία φιλοξενούσαν τα κρύσταλλα και τις πορσελάνες..  δίπλα στην μπαλκονόπορτα το πιάνο. Όταν τα πόδια μου έφτασαν να ακουμπούν στο πάτωμα καθισμένη στο σκαμπό άρχισα να χτυπώ τις πρώτες νότες. Δεν σταμάτησα ποτέ…
Στο αρχοντικό του πατέρα Κλινικάρχη, βασίλευε η ησυχία. Πόρτες κλειστές.. αθόρυβα περπατούσαν.. Ταχτοποιημένη καθημερινότητα.. Με την Σμαράγδα και ένα «δουλικό» όπως έλεγαν  τη Σμαρώ  να φροντίζουν την πάστρα.
Η Σμαρώ στα δέκα τρία της ήρθε με ένα μπόγο από το χωριό. Μας χώριζαν τρία χρόνια και μας ένωσε η ματιά μας. Στο δωμάτιο μου κρυφά της μάθαινα να γράφει το όνομα της.. έπαιζα τη δασκάλα… Θύμωναν η μάνα μου και η Σμαράγδα η ασουλούπωτη με την ποδιά περασμένη στη χοντρή μέση της που δεν ήξερε να δίνει αγκαλιά, σκληρή, δεσποτική την σιχαινόμουν.  Αφέντρα της τάξης, μιλούσε στην προστακτική σ’εμάς και υπόδουλη στη μάνα και τη γιαγιά. Κυνηγούσε τη Σμαρώ και ήθελα να της τραβήξω τον κότσο!
Το κλάμα μου ήταν το κλειδί υπεράσπισης!
…………………………………………………………………………………..............

Αυτό χειρίστηκα σαν ήρθε η ώρα να τους ανακοινώσω το τρομερό νέο!
«Θα γίνω καθηγήτρια μουσικής»
Ο πατέρας για άλλα με προόριζε… και η μάνα με ονειρευόταν να «παίξω» το δικό της ρόλο..
Τόσα χρόνια στην αποστείρωση.. σαν το χειρουργείο του πατέρα που ξεγεννούσε τις γυναίκες και έδιωχνε ανεπιθύμητα μωρά.. η καρδιά μου άρχισε μια επανάσταση δίχως τέλος.
Μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο που δεν μας είχε αγγίξει, ο θυμός θέριεψε..
Σ’ όποιο χρυσό κλουβί και να σε κλείσουν.. φτάνουν οι κραυγές.. ο πόνος.. ο σπαραγμός.. τα ΓΙΑΤΙ.
Στα μάτια τους είχα παραφρονήσει!
Τα πρωινά μου έριχναν αγιασμό, λίγο πριν ξυπνήσω και η αριστοκρατία τους σερνόταν στα σκατά που κορόιδευαν…
Εκανα πως δεν αντιλαμβανόμουν τις σταγόνες και τα λιβάνια που έκαιγαν για πρώτη φορά.. μόνο με τη Σμαρώ μου γελούσαμε κρυφά!

…………………………………………………………………………………………
Στα γραφεία του κόμματος, γνώρισα τον Σταύρο. Φοιτητής…
Είχα φτάσει στα είκοσι πέντε μου και οι αξιότιμοι γονείς ένα βήμα πριν το θάνατο!
Το σπίτι γέμισε φωνές, απειλές αποκλήρωσης και τα λιβάνια έκαιγαν ασταμάτητα.
Οι σπουδές τέλειωσαν… μια θέση σ’ένα Ωδείο και ο έρωτας να ταράζει τα νερά, αντιστεκόμενος στα μαντζούνια και τις απειλές. Στην αγκαλιά του χιλιάδες χρώματα, τραγούδια που δεν έγραψε κανείς.. δικά μας..

…………………………………………………………………………………………..
Κλείσαμε την πόρτα.. με τη Σμαρώ και πήγαμε στο σπίτι του Σταύρου.
Που δεν είχε φανταχτερούς πολυελαίους. μόνο ανοιχτά παράθυρα…
Τραγουδούσαμε οι τρείς μας.. περιμένοντας τους διορισμούς μας.
Ένα απλό σημείωμα πρόσκλησης γάμου με καλλιγραφικά γράμματα, έφτασε στα χέρια των γονιών..
Σκηνοθετούσαμε τις στιγμές αλλοφροσύνης.. πόσες φορές λιποθυμούσε η μάνα μου που το είχε εύκολο.. πόσα πούρα άναβε ο πατέρας.. πόσες ετοιμόγεννες πλήρωναν τα νεύρα του.. η γιαγιά στην κουνιστή πολυθρόνα  πέρα-δώθε να σκούζει «αυτό περίμενα να δω;» και να καταριέται τον τρισκατάρατο που ξεμυάλισε το κοριτσάκι της…
Κουμπάρα η Σμαρώ να κορδώνεται στο ταφταδένιο της φόρεμα..
Το νυφικό μου ραμμένο από την θεία του καλού μου.
Οκτώ άτομα και χιλιάδες βεγγαλικά στο μυαλό μου… σαν η ευτυχία να ήταν δικό μου προνόμιο.. Οι γονείς μου απόντες…

…………………………………………………………………………………………
Πέντε χρόνια πέρασαν.. να γεννηθεί η κόρη μας. Η αίσθηση της πληρότητας στον
θηλασμό της, στις γκριμάτσες τις ασυνείδητες που μου φάνταζαν χιλιάδες σ’αγαπώ εκπορευόμενα από τα μικρά χειλάκια που έψαχναν τροφή και χάδια… Οι μόνες στιγμές που εξαπάτησα τον Σταύρο.. που νόμιζα πως είναι δική μου.. μόνο δική μου!  
Είχαν μικρύνει οι ορίζοντες πάνω στο λίκνο της.. Μικροί και απέραντοι.. να συνυπάρχουν πάνω στη ροζ κουβερτούλα…  

Στο μεταξύ είχαν έρθει οι διορισμοί.
Μετακομίσαμε σ’ ένα τριάρι τη χαρά μας…
Αρραβωνιάστηκε και η Σμαρώ,  επιβάλλοντας στον Αριστείδη τους όρους της!
«Εγώ μακριά τους δεν φεύγω! Σε απόσταση το πολύ ενός τετραγώνου  ποια να εμπιστευτώ να μεγαλώσει το μωρό;»
Τσιμουδιά ο ερωτευμένος!

Ένα απόγευμα η Σμαρώ με παίρνει παράμερα στην κουζίνα.. στο πρόσωπο της γραφόταν ο δισταγμός…
«Τι συμβαίνει Σμαρώ μου μήπως έχεις κάτι; Δεν μπορείς ν’ αντέξεις την κούραση; Εσαι άρρωστη;»
«Όχι για μένα .. για τη μικρή μας θέλω κάτι να σου πω..»
Σκοτείνιασε ξαφνικά; 

Από το "τετράδιο". Συνεχίζεται...
Η φωτό από Google

31 σχόλια:

  1. Έλα τώρα, πάνω στην αγωνία το κόβεις;
    ούτε ο Φώσκολος δεν τα έκανε αυτά στην Λάμψη....
    περιμένω τη συνέχεια..
    καλό μεσημέρι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχη αφήγηση !!!
    Χαρισματική η γραφή σου αγαπημένη μου γιαγιά .
    Περιμένω τήν συνέχεια μέ αγωνία .
    Καλό απόγευμα
    πολλααααααάααα φιλιά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αααα γιαγιά... στο καλύτερο μας αφήνεις! περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μα τώρα το κόβεις; να αναρωτιόμαστε;μήπως έμεινε έγκυος η Σμαρώ ή πέθανε κανένας;γρήγορα συνέχισε.φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιατι ρε γιαγια το κόβεις...

    Συνεχεια θελουμεεεε...

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ φωναζουν τα πλήθη !!!
    χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συναρπαστικό!!!! Μας έκοψες στο καλύτερο!!!
    Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια....και σύντομα ε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ τι φωτιές μας ανάβεις και μας αφήνεις να καιγόμαστε από αγωνία γιαγιά Αντιγόνη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι ωραία που γράφεις..
    Ήταν ανάγκη να κάνουμε διάλειμμα;
    Καλό Σαββατοκύριακο !!
    Μάγδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΩ ΠΩ... ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ!!! ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όπως κάθε γιαγιά είσαι και εσύ παραμυθού;;; Ή μήπως συγγραφέας μυθιστορημάτων εξ'ου και το "από το τετράδιο..." Είμαι και εγώ στη σειρά για τη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Α...ναι!!! Και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το...γλυκάκι! Η υποδοχή έγινε με όλες τις τιμές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν μας λυπάσαι καθόλου γιαγιά Αντιγόνη??!! Είπαμε εγώ μόνο ένα πλεχτό κρατάω μυστικό... αχ! στο καλύτερο... τι να κάνουμε, θα περιμένουμε! καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. θα πρωτοτυπίσω και θα ζητήσω την συνέχεια!!! :)
    Στο καλύτερο μας έκοψες...
    πόσο όμως αληθινές μπορεί να είναι αυτές οι ιστορίες και το καλύτερο για εμάς να ήταν κάποτε το χειρότερο για κάποιους?
    Σε φιλώ γλυκά γιαγιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. υπεροχο κειμενο ετοιμο να γινει βιβλιο η και ταινια, τετοια περιγραφη...
    γιαγια ειλικρινα σευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ καλέ τι μας κάνεις???? Στο καλύτερο σημείο σταμάτησες την αφήγηση!!! Η συνέχεια πότε????
    Καλό Σαββατοκύριακο γλυκειά μου γιαγιά.
    Πολλά χαμόγελα και αγκαλιά,
    Χριστίνα από Κατερίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Kαλε...
    Μην..ξεγεννησετε...
    Θα γραψει...ΩΩΩΩ...
    Εγω την ξερω τη συνεχεια...
    ΑΜΕ...


    [ψεμματα, δεν την ξερω..]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Έτσι ήταν το Φάληρο με αρχοντόσπιτα?
    Είχα πάει κάποτε πριν πολλά χρόνια
    να επισκεφτώ μια Θεία.
    Ήταν μια αυλή με γύρω γύρω δωμάτια
    και κοινή κουζίνα.
    Ας είναι, περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου.
    Το τετράδιο σου τι ακριβώς είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αντιγόνη....
    Εκείνο το παλιό καλό " χασάπη γράμματα " σου λέει κάτι...??

    έχε χάρη που σ'αγαπάω...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Aααχ γιαγιά γιατί το σταμάτησες εκεί;
    Πολύ ωραία αφήγηση αλλά ας μην επαναλαμβάνομαι.
    Μου άρεσε ο χαρακτήρας που επέλεξες, της κοπέλας που θέλει να χαράξει τη δική της πορεία και να ακολουθήσει το όνειρό της.
    Περιμένω να μαλακώσουν και οι γονείς.
    Ε; ...καταπληκτικό μου τετράδιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αμαν.....στο καλυτερο μας αφησες, εχω μια αγωνια!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αντιγονη δεν ξηγιεσαι καλα!!! Πανω στο καλο? Πως μας το κανεις αυτο??? Πολλα φιλια Σοφια.
    (Αποκλ) Καληνυχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. γιαγια πλακα μας κανεις;;;;;;;εκει σταματησες;;;; μας βασανιζεις;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πάνω στο καλυτερο?????Έτσι για να έχει περισσότερο σασπένς...
    Μου αρέσει ήδη το τσαγανό, το θάρρος και η ανεξαρτησία της Όλγας...
    Φιλί τόοοοοοοοοοοοοσο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αχ!αυτό το τετράδιο πόσα έχει να πει!
    Μας το χαλάς όμως στο καλύτερο και να πεις ότι βάζεις διαφημίσεις πάει στο καλό αλλά δε βάζεις.
    Να είσαι καλά Αντιγόνη μου,καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αντιγονάκι, μην αργήσεις και δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου!Μην είσαι ψυχοβγάλτρα!! Φιλάκια με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Απίθανη είσαι στα γραπτά θα σου στείλω πορτοκαλόπιτα να μου πεις τη συνέχεια!

    Ναι, λάδωμα δεν περνάει εδώ?

    Φιλιά γλυκά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Απ'ότι είδες δεν έκανα καν σχόλιο στο πρώτο μέρος. Μόλις είδα (1) υποσχέθηκα στον εαυτό μου να περιμένο το δεύτερο μέρος κι έτσι να το διαβάσω όλο μαζί. Και να κάνω το σχόλιό μου κατευθείαν στο δεύτερο μέρος. Ετσι έκανα.

    Στο έχω ξαναπεί, είναι κρίμα που μένουν στο συρτάρι. Οχι γιά το χρήμα, όχι γιά την φήμη.... αλλά γιατί θα 'πρεπε να τα μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπούν να διαβάζουν και να ταξιδεύουν με τόσο όμορφη γραφή. Νομίζω κι η Νοτούλα έχει την ίδια γνώμη. Σκέψου το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Καλημέρα γιαγιά Αντιγόνη.Σε διαβάζω-και σε θαυμάζω- εδώ και πολύ καιρό.Με-και μας- ταξιδεύεις με μνήμες παλιές, αξέχαστες. Είμαι υπεύθυνη Σχολής Γονέων στην Φλώρινα και έχομε προγραμματίσει μια γιορτή αφιερωμένη στην μάνα για την 31.1.11.
    Με συγκίνησε η ιστορία της Όλγας και θα ήθελα να αναφέρω κάποια στοιχεία, λέγοντας βέβαια την πηγή.
    Μου επιτρέπετε?
    το mail μου είναι matouflo@aol.co.uk και το κινητό μου 6973823304.
    ευχαριστώ
    Μαρία Τούλιου, παιδίατρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλημέρα γιαγιά Αντιγόνη.Σε διαβάζω-και σε θαυμάζω- εδώ και πολύ καιρό.Με-και μας- ταξιδεύεις με μνήμες παλιές, αξέχαστες. Είμαι υπεύθυνη Σχολής Γονέων στην Φλώρινα και έχομε προγραμματίσει μια γιορτή αφιερωμένη στην μάνα για την 31.1.11.
    Με συγκίνησε η ιστορία της Όλγας και θα ήθελα να αναφέρω κάποια στοιχεία, λέγοντας βέβαια την πηγή.
    Μου επιτρέπετε?
    το mail μου είναι matouflo@aol.co.uk και το κινητό μου 6973823304.
    ευχαριστώ
    Μαρία Τούλιου, παιδίατρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή