Ο έρωτας στα χρόνια της σύνταξης...

Τώρα γιατί γρινιάζεις;
Λύσσαξες να βγει στη σύνταξη. Να κρατιέστε από το χέρι, να ξαναζήσετε τη χαμένη νιότη..
Πέντε χρόνια τώρα ζείτε, την απόλυτη φαγωμάρα… Τα παιδιά παντρεμένα.. Οι φωνές απούσες..
Τα πρωινά που θρονιάζεται, στο σαλόνι να ακούσει «έξω φωνή», τον Αυτιά με το καφεδάκι (όχι που πίστεψες πως θα τον πίνατε μαζί!)…
Αρχίζεις με τη τσίμπλα στο μάτι την λάτρα το ίδιο φουριόζα σαν πριν…
Τα άπλυτα στο νεροχύτη λιγότερα.. Ε, και;
Οι κατσαρόλες με λιγότερη γέμιση.. Ε, και;
Στριφογυρίζεις με το ξεσκονόπανο ανά χείρας και κάθε τόσο πρέπει να δίνεις μια απάντηση στις ερωτήσεις του:
-Πήρε ο γιος σου τηλέφωνο;
-Μμμμ.
-Τι είπες;
-Ναι χριστιανέ μου! Δεν είπες ναι.. μούγκρισες.
-Θα έρθει η κόρη σου σήμερα;
-Δεν ξέρω!
-Θα πάμε λαική;
-Ναι…..
-Εγραψες τι θέλεις ή θα ψάχνεσαι  και θα ξεχάσεις πάλι τα σκόρδα!
-Nαι..
Πράξη δεύτερη.
Μπρος αυτός με το καρότσι και εσύ να ξεφωνίζεις με τη Στάσα που έχεις να την δεις από την περασμένη Τρίτη στον ίδιο πάγκο μπροστά με τα λεμόνια…
-Αννααα που είσαι καλέ;;;
-Ερχομαι .. Γεια σου κορίτσι μου γιατί άρχισε τα βιαστικά του.. φιλιά στα παιδιά….
Μάχη πάνω από τα μπρόκολα.
-Τι τα θέλεις θα σε πειράξει η κολίτιδα και θα σκούζεις πάλι!
Πρέπει πάση θυσία να μάθει ο μανάβης, από τι πάσχει το εντεράκι σου!
Και τις μπανάνες; Που τις άφησες και  μαυρίσανε; Και οι μελιτζάνες; Ολο λες θα κάνεις μουσακά και όλο βαριέσαι.. Τι το θέλεις τόσο μεγάλο λάχανο, αυτό είναι για ντολμάδες..
Έχετε λογοφέρει πάνω σε όλα τα ζαρζαβατικά… Εκείνη τη γλάστρα με τα χρυσάνθεμα που δεν ήθελε να κουβαλήσει;
Οι σακούλες αραδιασμένες στο πάτωμα περιμένουν…
Είναι που περίμενες να σε βοηθήσει… Ξανά στον καναπέ!
-Κώστααα έστρωσα.. έλα να φάμε καλέεεεεε…
Και τρώτε αμίλητοι..
Ρεύεται το στήριγμα σου και πάει να τουμπάρει στη κάμαρα.
Αρχίζεις τα τηλέφωνα βιαστικά.. Να πεις μια κουβέντα….
Τ’ απόγευμα πάει στο καφενείο να δει τα παιδιά.. Και εσύ με το πλεχτό να ξεσπάς θυμούς μέχρι να αρχίσει το Τούρκικο.
Το βραδινό, στο τραπέζι του σαλονιού μη και χάσουμε τις ειδήσεις!!! Όλα τα κανάλια!!! Εξω φωνές!!! Και τα νεύρα σου σεργιάνι…


Αντε να έρθει η Κυριακή να έρθουν τα παιδιά, να σου φύγει ο πάτος στις ετοιμασίες και να μη προφτάσεις να χαρείς τα μικρά… μένουν και μακριά.. έχουν τη δική τους καθημερινότητα που δεν επιτρέπει πολλές επισκέψεις…


Δεν σου φταίω.. εσύ τα λες…
Μήπως φταίει η κολίτιδα;
Καληνύχτα Αννα…..