Η ΦΟΥΡΚΕΤΑ!!

Χθες ή μέρα μου στάθηκε «κουβαρντού».
Πήγαμε τα ..κορίτσια θέατρο! Δυο χήρες, μια εγκαταλελειμμένη και η άλλη στα «ίσια» της.
Τη φορτωτική και μεταφορά ανέλαβε ο ανιψιός μου. Ηρωας!!!   Ακουσε τις τρέχουσες τιμές  των τριγλικερίδιων, του ζαχάρου και τα χάπια τρίτης γενιάς!!


Αυλαία και πάμε!
Μια παράσταση που είχαμε χρόνια να παρακολουθήσουμε! Ένα έργο που γράφτηκε από μια γυναίκα ταλαντούχα, δίχως θόρυβο, που «φωνάζει» με την πένα της και το ταλέντο της.
Και το προηγούμενο έργο της οι «Ηρωες» , ήταν το ίδιο συναρπαστικό.
Δεν θέλω να.. παρεξηγηθώ με τον Γεωργουσόπουλο, δεν του κλέβω τη δουλειά, κριτικός δεν είμαι αλλά θα καταθέσω την αίσθηση.
Εντονα συναισθήματα να παίζουν μεταξύ γέλιου και πικρής αλήθειας.
Εκλεγες και στα δυο!
Είδα τις ζωές μας πάνω στη σκηνή.. Η σχέση μάνας γιου.. συζύγων.. ναρκωτικά.. «απαλλαγή» της στρατιωτικής θητείας.. ο καρκίνος.. η εργασιακή απόλυση.. τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν μέσα από τους μονόλογους μιας καταπληκτικής Καβογιάννη στο ρόλο της μάνας, κόρης, αδελφής, εργαζόμενης…
Ένα σενάριο τόσο «δεμένο» δίχως κοινοτυπίες και εύκολες μανιέρες που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια.
Όταν ψάξεις θα βρεις μέσα από τα σκουπίδια, το λαμπερό.
Μέσα από την προχειρότητα που έχουν υποκύψει οι περισσότεροι πρωταγωνιστές ανεβάζοντας κλασσικές κινηματογραφικές ταινίες, η Ελένη Γκασούκα κάνει τη διαφορά.
Την έχετε δει ποτέ στα πρωινάδικα;
Στο παιχνίδι της προβολής;
Δεν είναι τυχαίο ότι παίζεται για τρίτη χρονιά, πέρα από έντονα διαφημιστικά τερτίπια.
Οι γνώμες για το ωραίο είναι υποκειμενικές.
Δεν είμαι αρμόδια να κρίνω… τι αρέσει στον καθένα ούτε να κάνω την έξυπνη.
Τη δική μου γνώμη καταθέτω.
Που έκλαψα με το γέλιο και το δράμα, να εναλλάσσονται με ταχύτητα.
Ακόμα και στις σιωπές..
Η παρέλαση της καθημερινότητας μας.. που είναι για γέλια και για κλάματα….