Αγορασμένο κάπου στην δεκαετία του ’20.
Ηταν του παππού.
Ακόμα φαίνονται τα νερά του ξύλου και σαν το χαιδέψεις
θα νοιώσεις την κόλληση του των σκουρόχρωμων σημείων.
Τα πούλια του μόνο δυο έχει αλλαχθεί και τα ζάρια.
Τα καλοκαιριάτικα απομεσήμερα έβγαινε στην αυλή,
το ακουμπούσαν στο τραπέζι της αυλής,
με το εμπριμέ μουσαμαδένιο τραπεζομάντιλο,
έσερναν δυο ψάθινες καρέκλες, ο πατέρας με τον παππού,
που βαρούσε παλαμάκια στην γιαγιά,
σαν να ήταν γκαρσόνα, για τα καφεδάκια.
Εκείνη πάλι πάνω από την πετρογκάζ κρατώντας το μπρίκι
κουνούσε την κεφαλή:
-Αντε πάλι τα τάκα-τούκα να μας λολάνουνε..
Ερχόταν ο δίσκος με το δαντελωτό πετσετάκι,
τα φλυτζανάκια με την χρυσή ρίγα
στο χερούλι , τα πιατάκια με το γλυκό του κουταλιού
και τα ποτήρια με το δροσερό νερό.
Κούναγε με το χέρι ο Γιάννης τον βασιλικό να μοσχοβολήσει,
ακουμπούσε τα τσιγάρα, στο πλάι
και ήταν έτοιμος για την μεγάλη μάχη.
Δίπλα του η Νότα που την θεωρούσε γουρλού, λίγο να καθίσει
στα δεξιά του πριν βγει στο δρόμο για κουτσό.
-Μμμ, πάλι την γουρλού έφερες; Πάλι θα χάσεις Γιάννο μου!
-Ασε με ρε χριστιανή μου, με τη γρουσουζά σου!
Ο ίδιος καυγάς πριν αρχίσουν.
Και η επίπληξη του παππού γιατί το δικό του γλυκό
ήταν μισή μερίδα.
-Για να μη σου ανέβει ο ζάχαρος!
-Εσύ μου τον ανεβάζεις, με τις παρατηρήσεις σου ώχου καημένη!
Μπαίναμε ιδρωμένες να πιούμε νερό
και εκεί να μαλώνουν οι δυο τους...
-Πάντα το ζάρι με το μέρος σου πατέρα!
-Ε, μια ζαριά είναι η ζήση γιέ μου.
Αν την προκάμεις και την παρακαλέσεις θα είναι καλή για πάρτη σου.
Θέλει όμως γλύκα και όχι βιάση, σαν την
γυναίκα λίγο πριν την ρίξεις στο κρεβάτι!
-Σους καλέ σ’ ακούνε και μικρά παιδιά.. ήμαρτον!
Το στοίχημα ήταν μια δραχμή στο κάθε παιδί
να πάρουμε χωνάκι παγωτό.
Πόσες φορές ανοιγόκλεισε…
Πόσες φορές παταχτήκαν τα πούλια, από το χτύπο του τραπεζιού…
Στους χειμώνες οι μάχες δίνονταν στη τραπεζαρία,
με τα ρούχα τα χοντρά φορεμένα και την πόρτα
κλειστή να διαβάσουν τα παιδιά.
Εχει ακούσει αναλύσεις πολιτικές, δυσκολίες οικονομικές,
αναγγελίες γάμων, ερχομούς εγγονιών,
απώλειες αγαπημένων...
Εχει νοιώσει βουβό κλάμα και βροντερή χαρά!
Πόσο χαιδεύτηκε!
Τόσο που το ζηλεύω...
Σταμάτησε να ανοιγοκλείνει
όταν ο παππούς έκλεισε τα μάτια του..
Καλημέρα Αντιγονούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτό το τακ-τακ το μυαλό μου τρυπούσε!
Ομηρικοί καβγαδες παππού και μπαμπά για την θέση που είχαν τα πούλια...(ο παππούς έκλεβε..χαχα)
Μετά διαιωνίσθη ο καβγάς μεταξύ εγγονού και πατέρα, μέχρι που έφυγε και ο πατέρας και ο εγγονός έκλεισε το παλιό ξύλινο τάβλι!
Αγαπημένο κειμήλιο λοιπόν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα καλό μήνα....
Καλημέρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξέχαστες όμορφες στιγμές..
Ωραίες αναμνήσεις...
Κωστής
Kariatida62;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν το ξεσκονίζω, σαν να ακούω τους καυγάδες τους..
Καλημέρα δασκάλα μου!
Μιά φράση θα κρατήσω... Ίσως για πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ε, μια ζαριά είναι η ζήση γιέ μου.
Αν την προκάμεις και την παρακαλέσεις θα είναι καλή για πάρτη σου.
Θέλει όμως γλύκα και όχι βιάση, σαν την
γυναίκα λίγο πριν την ρίξεις στο κρεβάτι!
Πόση σοφία κλείνει μέσα της...
Για άλλη μιά φορά τα άψυχα ζωντανεύεις δένοντάς τα με μνήμες... Μόνο εσύ ξέρεις το μυστικό... Καλημέρα, σ'αγαπώ μανούλα... Σήμερα θα πάω για πρώτη φορά στην νέα μου δουλειά....
ΦΟΥΛΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μικρά και αγαπημένα κρατώ για να τους έχω δίπλα μου.
ΚΑΛΌ ΜΗΝΑ!!
Naturedigital:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κωστή.
Δεν ξέρω αν επιδίδεσαι στο άθλημα!
Drmakspy;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΣΠΥΡΟ ΜΟΥ!
Εύχομαι όλα να πάνε καλά στη νέα σου μέσα από της μάνας την καρδιά!
ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ!!!!!!
Καλημέρα Αντιγόνη.Αξία ανεκτίμητη.Γιατί οι αναμνήσεις ούτε πωλούνται ούτε αγοράζονται.Αυτό το τακ-τούκ το έχω και εγώ όταν παίζουμε με τον άντρα μου.Αλλά είναι ζαβολιάρης.΄Ολο με κλέβει.΄Οταν όμως του το παίρνω διπλό του κακοφαίνεται.Καλό μήνα και να είσαι πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγόνη μου τι όμορφες αναμνήσεις ... με κάνεις να κοιτώ το
ΑπάντησηΔιαγραφήταβλι μας με άλλο μάτι.....
Ουφ!! και μου θυμίζεις να μην ξεχνω!!
φιλιά κορίτσι μου!
Μα τιποτα δεν πετάς βρε γιαγιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαγιάκα,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τάβλι μεγάλωσε γενιές και γενιές φοιτητικές.
Σε παίζω μια παρτίδα να δεις πως και τον παππου θα μπορουσα να νικησω!!!
Κρατώ μια σημαντική ατάκα που πρέπει να τη λάβουν υπόψιν όλοι οι άντρες: Θέλει όμως γλύκα και όχι βιάση, σαν την γυναίκα λίγο πριν την ρίξεις στο κρεβάτι...
Νιώθω πως καμιά φορά μαζί με τους παλιούς πεθαίνουν και οι αξίες και οι τρόποι και η ευγενεια.
Κακώς που δεν ξανανοιξατε το τάβλι
Καλημέρα και φιλιά πολλα
Αυτη την εικονα που μολις μας εδωσες την ζουσα μεχρι τα 28 μου με τον πατερα μου και τον θειο μου. Μονο που τα κερασματα ηταν μεζες με ουζακι, και το στοίχημα ενα 100ρικο για να πιουμε εμεις το φραπε μας στην καφετερια της παραλίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεγε ο θειος μου φύσα μου τα ζαρια ρε Μαριώ να κερδισω και εγω του ελεγα ολο πονηριά, αφου ρε θειε οποιος και να κερδισει εμεις φραπε θα πιουμε τσαμπα χα!χα!
Είναι τόσο συγκινιτικό, πράγματα απλά της καθημερινότητας, να φέρουν πάνω τους τόση ιστορία, αναμνήσεις και συναισθήματα! Γύρω από ένα παιγνίδι να ξεδιπλώνονται τόσες θύμησες, γλυκές και πικρές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤακ- τακ, να μετρούν τα βήματα!
Τακ-τακ για πάντα θα μετριούνται μέσα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου! Γιατί εκεί τίποτα δεν ξεχνιέται;
Τι κι αν έκλεισε όταν έφυγε ο παππούς; Μέσα σου ακόμα ζεις το παιχνίδι!
Καλημέρα και φιλιά γιαγιά Αντιγόνη!
erifili:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν έμαθα και εγώ το πήρα από την μάνα μου, έτσι παρέμεινε στο σπίτι μου.
Παρ' όλη, την ασχετοσύνη μου όταν κέρδιζα τον άντρα μου, γινόταν χαμός...
Φιλιά και καλημέρα!
Νερένια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη μου, έμαθα τάβλι και δεν με ενοχλούσε ο ήχος..
Σταμάτησε εδώ και επτά χρόνια...
Ρίκη Ματαλλιωτάκη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου όπως σου έχω πει κρατώ τα μικρά και πολύτιμα.
Μη φανταστείς πως κρατώ ότι σαβούρες τύχουν...
Φιλιά!!!!
Coula:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βίωσα με τα παιδιά μου..
Μόνο που έπαιζαν στις καφετέριες, ξέρεις εσύ στα φοιτητικά στέκια...
Το συγκεκριμένο, άνοιξε όταν ο άντρας μου αποφάσισε να με μάθει.
Δεύτερη φορά πήρε ζωή μέχρι πριν επτά χρόνια που έφυγε..
Το προηγούμενο βράδυ είχαμε παίξει την τελευταία παρτίδα...
Καλημερα γιαγιακα μου! Τι ομορφες αναμνησεις, πολυ μου αρεσουν κατι τετοια.. Ταβλι επαιζαν ο μπαμπας και ο θειος μου.. Εχουν χρονια να παιξουν.. Ισως επαιζε και ο παππους μου δεν το ξερω, δεν τον γνωρισα ποτε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρουλοφιλακια!
πουαντερί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριώ φύσα τα ζάρια της ζωής να κερνάς την χαρά..
Σε φιλώ κοριτσάκι μου!!!
Με λένε Νατάσσα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝατασσούλα, μου επιτρέπεις την οικειότητα;
Εχω περάσει από το ολόγλυκο σπίτι σου έχω θαυμάσει τον ποιητικό λόγο σου, ακόμη και στα σχόλια που αφήνεις..
Θα σε βάλω εδώ στα "παιδιά" μου να μη σε χάνω...
Σε φιλώ!
Μarouli:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκό μου μαρουλάκι όλοι έχουμε τους ήχους των αναμνήσεων μας..
Φιλάκια καλό μου!!!
Καλημέρα σου Γιαγιά Αντιγόνη, πόσο όμορφα γράφεις, πόσες όμορφες εικόνες απ΄αυτή την ιστορία σου μου έμειναν στο μυαλό...!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ, εμάς ο παππούς που μέναμε μαζί δεν έπαιζε, ούτε ο αδελφός του μπαμπά, ο πατήρ ταξίδευε, δεν ξέραμε τις συνήθειές του, αλλά απο ότι φάνηκε κι αυτός δεν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποτε ησυχία είχαμε! Μια χαρά την βγάλαμε. Ούτε τώρα παίζει κανείς, Θάχα γίνει φονιάς προ πολλού... δεν το συζητώ. Ούτε κι ανέχομαι να παίζουν δίπλα. Τρελλαίνομαι.
Θέλω ν' αρχίσω ν' αποχωρίζομαι πράγματα παλιά, γιατί δεν τ' αντέχω άλλο. Μεγαλώνω σε ένα μαυσωλείο. βαρέθηκα. Οι άνθρωποι φεύγουν, γιατί δεν τους βάζουμε μαζί και τα πράγματά τους!.
Εγώ που μαζεύα τα πάντα τα βαρέθηκα. Θέλω να τα χαρίζω.. να μην αφήσω και τίποτα πίσω και με βρίζουν. ποιός εγώ, πως γινόμαστε έτσι!
γειά σου Αντιγονάκι ,με τις γλυκιές αναμνήσεις σου.φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάβλι έπαιζε ο μπαμπάς μου με τον γαμπρό του τον παπά,(άντρα της αδελφής του, κατά 25 χρόνια μεγαλύτερό του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χωριό στο σπίτι του θείου όποτε πηγαίναμε έπαιρνε "φωτιά" το τάβλι στην αυλή.
Θυμάμαι που κάθε βράδυ βάζαμε πηγολαμπίδες μέσα στο τάβλι, ώστε να τρομάξουν όταν το ανοίξουν.....όμως αυτές μέχρι την άλλη μέρα ήταν ψόφιες.
Βλέπεις είμασταν μικρά...μόνο την σκανταλιά είχαμε στο μυαλό, λογική (ότι θα ψοφήσουν οι πηγολαμπίδες ή κωλοφωτίστες, όπως τις λέγαμε),καθόλου.
Το τάβλι σώπασε όταν έφυγε ο θείος πέρσι το καλοκαίρι στο 98 χρόνια του.
Έλαβες τις καθυστερημένες ευχές μου?? Είμαι ξεχασιάρα τελευταία.
Φιλιά πολλά, Άννα από Καστοριά.
Πόσες ιστορίες έχουν λεχθεί με μουσική υπόκρουση τον ήχο από τα πούλια!Ακόμα και τα ονόματα των παιχνιδιών του τάβλι(πόρτες,φεύγα,πλακωτό)δεν είναι άσχετα με την καθημερινότητα της ζωής!Να είσαι καλά Αντιγόνη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποιο τάβλι δεν έχει τιμηθεί στα Ελληνικά σπίτια??? πιστεύω ότι όλοι μας εχουμε τις ίδιες αναμνήσεις με σένα, απλά τώρα που μας τα διηγήσε εσύ, παίρνουν αλλη μορφή μέσα στην ψυχή μας !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα και καλό μήνα
χεχεεεεε! Έχω κι εγώ το τάβλι του παππού. Κι εκείνο έτσι χαϊδεμένο πολύ. Μόνο μ' εμάς δεν έπαιζε ο παππούς. Ήμαστε, λέει, μικρά και μετρούσαμε με το δάχτυλο πού θα βρεθεί το πούλι. :) Κάθε που το κρατώ σκέφτομαι την ίδια ερώτηση: "Τώρα; Θα 'παιζες μαζί μας, φέτος;"...
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν να βλέπω την σκηνή που περιγράφεις.. το εμπριμέ μουσαμαδένιο τραπεζομάντιλο, οι ψάθινες καρέκλες,ο δίσκος με το δαντελωτό πετσετάκι, τα φλυτζανάκια με την χρυσή ρίγα
ΑπάντησηΔιαγραφήστο χερούλι , τα πιατάκια με το γλυκό του κουταλιού
και τα ποτήρια με το δροσερό νερό... πόσο μακρινά στον χρόνο, κι όμως σαν να τα βλέπω και πάλι μπροστά μου....
με πήγες πίσω.. πολύ πίσω.... αξίζει όμως το "ταξίδι"....
στην θέση σου νομίζω οτι ούτε εγώ θα ξανάνοιγα το τάβλι!!!!
αυτό το "κλέβω":Ε, μια ζαριά είναι η ζήση γιέ μου.
Αν την προκάμεις και την παρακαλέσεις θα είναι καλή για πάρτη σου.
Θέλει όμως γλύκα και όχι βιάση, σαν την
γυναίκα λίγο πριν την ρίξεις στο κρεβάτι!
καλησπέρα γιαγιά!!! τα φιλιά μου!!!
Υπέροχες αναμνήσεις συγκινητικές καμιά φορά τ'αντικείμενα μιλάνε περισσότερο απ'τους ανθρώπους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο απόγευμα Αντιγόνη με φιλιά θαλασσινά!
Όμορφο και νοσταλγικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου
Πόσο μου αρέσεις βρε γιαγιά Αντιγόνη!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έλειψες και πισωγυρίζω να σε διαβάσω.
Με συγκινείς αφάνταστα.
Να είσαι γερή και χαρούμενη.
Φιλιά θαλασσένια.
oneiremata:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου κοριτσάκι με τα ωραία σου βίντεο!
Θα τα πούμε!
Φιλιά!
ΖΟΥΖΟΎΝΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι μου καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Μη φανταστείς ότι στο σπίτι έχω αφήσει απείραχτο τίποτα!
Εχω κρατήσει ότι περισσότερο αγάπησα.
Φωτογραφίες, κάτι από τον καθένα που έφυγε..
Οχι δεν το έχω πνίξει!
Μόνο την τρέλα να κόβω φωτογραφίες από περιοδικά δεν μπορώ να πετάξω.
Θα κληρονομήσουν πολλά... ντοσιέ.
Αλλωστε σαν πεθάνω τι θα με νοιάζει αν με βρίζουν!
fortounata:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου και εσένα κοριτσάκι!
Φιλιά!!
ΑΝΝΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι έχουμε μια ανάμνηση από τα πούλια..
Και εσύ με τις ...σκανταλιές σου!
Ευχαριστώ για όλα!
Φιλιά και στις δυο σας!!!!
zeidoron:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια παρτίδα τάβλι σημαδεύει ένα κύκλο ζωής..
Να είσαι καλά!!!!
Maria B:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα περισσότερα σπίτια βρίσκεται και ένα...
Να είσαι καλά!!!
marilia;:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έπαιζε..
Ισως σας κουνά τα ζάρια...
Φιλιά καλό μου!
"ζαχαρούλα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαχαρούλα μελένια, είσαι τρυφερή πολύ!
Ζαχαρωτά φιλιά!!
Κι ακόμα έχει το άγγιγμα και το χάδι του παπού πάνω του... δεν είναι άδικο που εμείς φεύγουμε και τα πράγματα μένουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως κάτι ήξεραν παρα πάνω οι αρχαίοι που έθαβαν τα πράγματα του νεκρού μαζί του. Φέρνουν τόσο πόνο τα πράγματα του όταν ο άλλος έχει φύγει.
Μπα σε καλό σου βρε Αντιγόνη μου γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα.
Να το χρησιμοποιείτε ξανά το τάβλι να γεμίσει νέες αναμνήσεις!
Φιλιά
zoyzoy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τα θαλασσινά φιλιά σου!
Ανταίος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσκυνώ τον ποιητή!
Thalassenia:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ ξέρεις σ' ακολουθώ!!
Πολλά φιλιά κοριτσάκι!!!
Μ έβαλες σε σκέψη ποιός μου έμαθε τάβλι... πανάθεμα τα νειάτα μου ξεχνώ. Τέλος πάντων κι εμένα μ αρέσει πολύ αλλά έχω καιρό να παίξω.Το καλοκαίρι βέβαια σε μια ονειρική παραλία μου σπασαν τα νεύρα δυο μαλάκες που έπρεπε να ξεσηκώσουν όλο το μαγαζί και την παραλία επίσης, παίζοντας τάβλι.Επίδειξη έκαναν; πράγματι νευρίαζαν χάνοντας; Με το ζόρι κρατήθηκα...πολύ γαϊδούρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως είναι ωραίο παιχνίδι,ειδικά Όταν παίζεις πλακωτό και κερδίζεις τον άντρα σου,τότε παίρνεις τα ρέστα σου!!!
Λοιπον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμεις ποτε δεν ειχαμε ταβλι στο σπιτι...
Δεν ξερω γιατι...
Ποτε δεν επαιζε κανεις αυτο το παιχνιδι...
Ουτε και στα σογια, ουτε στις παρεες,
δεν ετυχε ποτε να μαθω...
Ακομα και ο Μηλαδερφος μου, και ο δικος του πατερας..Δεν παιζανε...Το ξυλινο κουτι, ομως υπαρχει...
Εχει μεσα τα πουλια του σκακιου...
Αυτη ηταν η δικη μας η αρρωστια...
Γιαγιάκα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο πάει μπαίνω στον κόσμο σου..
Εγώ ανοιχτό παράθυρο (Λέγε με Απόστολο, απο εδώ και στο εξής αν θες να δεις την "θέα" μου) μεν αλλά είμαι 19 ετών. Και ατενίζω σε άλλες ιστορίες και θέες.. Αλλά μου δίνεις έρεισμα να θυμηθώ κάτι όχι πολύ παλιό, μόλις 1 μήνα πριν..
Και βλέπω ότι αυτή η γλύκα των οικογενειακών στιγμών είναι κοινή στις οικογένειες..
Καλεσμένος στο χωριό μου στο σπίτι ενός οικογενειακού φίλου.. Απόγευμα Αυγούστου..
Ο προκλητικός εγγονός Αλέξανδρος στα 15 του, έπαιζε με τον πατέρα.. Η τύχη φανερά με το μέρος του.. Αλλά αυτός το έλεγε ικανότητα.. Η γιαγιά πηγαινοερχόταν να κερνάει την παρέα χειροποίητο γλυκό βύσσινο..
Και σε μια καρέκλα με το ένα χέρι στο κομπολόι και το άλλο στο τσιγάρο-απαγορευμένος καρπός αλλά όλοι να τον αφήνουν να ξεχαρμανιάζει- ο 93ετής παππούς Αλέκος. Τέλειωσε η παρτίδα. Νικητής ο Αλέξανδρος..
Και ξαφνικά γυρνάει ο ξανθόμαλλος αλαζών να προκαλέσει τον παππού.. Ο παππούς αποδέχεται.. Η μονομαχία μεταξύ πρώτης και τρίτης γενιάς βρίσκει νικητή το νέο αίμα με τις "κατάρες" στην τύχη του μικρού να γίνονται ευχές..
Και ο υποφαινόμενος να παρακολουθεί συγκινημένος καθότι επιβεβαιωνόταν για άλλη μια φορά γιατί θεωρούσε τον παππού Αλέκο και δικό του παππού.. Χωρίς καμιά συγγενική σχέση..
Εις το επανιδείν γιαγιά, σου φιλώ το χέρι,
Απόστολος
Όλοι προσμένουμε και από τη ζωή να μας ρίξει μια ζαριά καλή. Ε, δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν μερικές φορές έρχονται ντόρτια ή διπλές και οι εξάρες πάνε σε άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου παιχνίδι το τάβλι. Παλιά έπαιζα με φίλους, τώρα με τον 13χρονο εγγονό μου.
Ωραία η γειτονιά σου Αντιγόνη, θα την επισκέπτομαι όποτε μπορώ. Βλέπεις, με απασχολεί περισσότερο η ζωγραφική παρά τα blogs.
Καλημέρα.
Κανείς δεν έπαιζε τάβλι στο σπίτι μου. Κι έτσι δεν έμαθα κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Αντιγόνη μου.
O πατέρας μου με τον κουμπάρο μας... μιλάμε για μάχες... τώρα παίζουν και οι δύο στη γειτονιά των αγγέλων, και μια και έχουν χρόνο, ποιος ξέρει τι θα γίνεται εκεί πάνω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση από τη ψυχή μας έχουν μερικά άψυχα πράγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Φινόπωρο και χρόνια πολλά για τη γιορτή σου (έστω και με λίιιγη καθυστέρηση!) Οποτε βλέπω τάβλι θυμάμαι τον παππού μου. Ηταν ...πρωταθλητής! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήDaizy-Crazy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα φοβάμαι αυτά που μένουν..
τα νοιώθω κομμάτι και δικό μου που με συνδέει με στιγμές χαράς..
Σαν θυμάμαι ταξιδεύω..
Φιλιά!!!
Χαρά Θ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ ενοχλούμε με την αναισθησία κάποιων που δεν συλλογίζονται την ηρεμία του διπλανού.
Γενικώς και ειδικώς.
Φιλιά!!
μαχαίρης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο περίμενα πως το σκάκι θα σου άρεσε!
Μη ρωτάς τα αυτονόητα!!!
Anoixto Parathyro:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόστολε, έχεις ένα όνομα αγαπημένου μου!
Ευχαριστώ και σε υποδέχομαι με χαρά!
Dinos-Art;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυπρόσδεκτος πάντα.
Και εμείς να απολαμβάνουμε τα έργα σου!!
Meropi:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι άλλο θα σου θυμίζει στιγμές...
Να είσαι καλά!
Ανωνυμος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να καυγαδίζουν ακόμα;
rena:
ΑπάντησηΔιαγραφήμικρά και ασήμαντα για άλλους αλλά για ότι ζήσαμε κοντά τους σημαντικό.
φιλιά καλή μου!!!
Dorothy:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν μεράκι και αγάπη..
Πολλά φιλιά κοριτσάκι μου!
Είναι αδύνατον να μη δεθείς με κάποια "αντικείμενα".....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αδιαφορήσεις γι αυτά είναι σαν να αδιαφορείς για δικούς ανθρώπους!
Σε φιλώ Αντιγόνη μου, καλό χειμώνα!
Τελικά και τ΄αψυχα πράγματα, έχουν κρυφές ψυχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλήρης εικόνα της ζωής. Δεν έχω λόγια.