Η Πιπίνα!!!

Χώθηκε με βιάση η Πιπίνα στη κουζίνα

και άρχισε να ταχτοποιεί.

Μας απαγόρευσε να πλησιάσουμε .

Έτριβε τα μπακίρια, τακτοποιούσε

πιατικά, ποτήρια την πετρογκάζ

που είχαν αφημένη οι δικοί μου μαζί

με το ψυγείο του πάγου που είχαν από χτες

λουστράρει τα παιδιά και γυαλίσει

την μπρούτζινη βρυσούλα.

Αποκαμωμένες κόντευε και μεσημέρι κάτσαμε

κοντά στη μάντρα να ξαποστάσουμε

να πιούμε νερό από το κανάτι.

Ολη μέρα ταχτοποιούσαμε τα προικιά της Πίτσας.

Οι άλλες είχαν φύγει μείναμε

η Μαρουσώ, η Πίτσα, η Πιπίνα και εγώ.

Η νύφη αγκάλιασε τις χούφτες της Πιπίνας

και συγκινημένη της είπε .

-Σε ευχαριστώ γιατί χωρίς να ξέρεις τίποτα,

για μένα ανασκουμπώθηκες

λες και με γνώριζες από πάντα και να ξέρεις

δε γελιέμαι στο αληθινό και στο σκάρτο

γιατί το κατέχω καλά .

-Έλα τώρα μάτια μου μη με κάνεις να ντραπώ

απάντησε σαστισμένη.

Ξέρεις τι χρέος έχω στα πεθερικά σου

και στο σόι της Μάρως;

Από σαν παντρεύτηκα μέχρι που χήρεψα με δυό ορφανά

δεν με αφήκαν μέρα χωρίς δουλεία.

-Είσαι και μόνη καλή μου χαράς το κουράγιο σου!

-Άσου δω κυρά Πίτσα μου και με άντρα και μόνη

το ίδιο μου ερχόταν γιατί μπορεί να τον κάνανε

φθισικό οι εξορίες, αλλά μην φανταστείς

ότι δούλεψε και ποτές του.

Αυτός μάνα μου νόμιζε πως κομμουνιστής θα πει

« κάθομαι και στο μοίρασμα βολεύομαι».

Τρομάρα του, αν ήθελα να ζήσει, ήταν να χουν

έναν ίσκιο τα παιδία μη τα λένε ορφανά

και μάλιστα του κομμούνα να ναι

και στιγματισμένα αλλά ας είναι καλά τούτα δω,

χτύπησε τις παλάμες της και τα βλαστάρια μου.

Ακόμα και ο Δήμαρχος μου δίνει δουλεία

από τύψεις γιατί αυτός τον ραπορτάρισε

με τον κακοχρονισμένο τον ντόκτορα.

Συχώραμε που τα λέω χύμα αλλά είμαι

ξέσκεπο τσουκάλι η ρουφιάνα και δεν μου το κλείνεις

το ρημάδι μου μακάρι να μου κάνουν μαρτύρια .

Βάζει τα γέλια η Μαρουσω .

-Πες μωρέ με τα σχολεία και το γιατρό .

- Ε, θα την κούρασα την κοπέλα θαρρείς

την όρεξη μου έχει .

-Μπα καθόλου! Πιπίνα και αν θέλεις το σπίτι τούτο

να το θεωρείς δικό σου .

Φούσκωσε η Πιπίνα σηκώθηκε ορθή και άρχισε ξανά.

-Που λέτε, ήταν η εποχή που τελείωναν τα παιδιά

το δημοτικό, ήταν στην ίδια τάξη γιατί καθυστέρησα

να γράψω την μεγάλη δεν τώχα και σκοπό εδώ που

τα λέμε, με πιάνει που λέτε ο δάσκαλος καλή του

ώρα και μου λέει τα παιδιά να συνεχίσουν γιατί

τούς κόβει, ή κάπως έτσι.

Κόκαλο εγώ, εδώ φαΐ δεν έχουμε ραπανάκια

για την όρεξη.

Θα τα αδικήσεις και θα ναι κρίμα στο λαιμό σου.

Μη τα πολιολέω σαν ανταμώσαμε στην αυλόπορτα

του γυμνάσιου με τον Θέ μου σχώραμε

χαμογέλασε ειρωνικά δεν άντεξα και του γυρίζω .

- Για κοίταμε καλά. Ο δάσκαλος κάτι κατέχει που

με ορμήνεψε να τα γράψω εδώ γιατί αυτά που τους

σκότωσες τον πατέρα δεν προοδεύουν με τους

τενεκέδες και τα λαδοβούτηρα στους διευτηντάδες.

Κάποια στιγμή όλα αυτά δεν θα χουν πέραση και

κοίτα από τώρα να δεις τι θα τα κάνεις όταν τα

λάδια σου θα ναι ταγκισμένα.

Η Πίτσα την πήρε αγκαλιά.

-Νά σαι καλά περιβόλι μου.

Σας ευχαριστώ και θα σας αγαπώ

και αν ποτέ το λησμονήσω να μου το θυμίζετε.

Δεν περίμενα να βρω πάλι ανθρώπους να

μου ζεστάνουν την καρδιά γιατί με

όσους ταιριάζεις είναι το συγγένιο σου .

Ενα κομμάτι από το χαχαχα ...βιβλίο.

Μη πετάτε πέτρες απαγορεύεται!