Η Αμβέρσα του..Σάββα!

Είχαν καλέσει τον Νίκο για μια επισκευή που θα

γινόταν στην Αμβέρσα σε ένα πλοίο της εταιρίας

που δούλευε παλιά πριν τον «εκβιάσω» να αφήσει

τα καπετανιλίκια.

Μια και μεσολαβούσε τριήμερο είπα να πάω για

τέσσερεις, μέρες μαζί του.

Επιστρατεύτηκαν γιαγιάδες, αδελφές και όποιος

είχε ευχαρίστηση να κρατήσουν τρία παιδιά

σε ηλικίες κρίσεις.

Την προηγούμενη μέρα είχα ξεφορτώσει

την παραλαβή

του εμπορεύματος, για την δουλειά μου

και η άφιξη με βρήκε με ένα λουμπάγκο που

δεν μου επέτρεψε

ούτε την σκάλα να κατέβω!

Ολη μέρα την περνούσα στην κουζίνα του πλοίου

κάνοντας παρέα με την γυναίκα του μάγειρα.

Εκεί γνώρισα και το δεκαοχτάχρονο καμαροτάκι

από το Πακιστάν.

Καφεδάκια στην ρεσπέτζα ,κουλουράκια, τσιγαράκι

που ο μικρός μας έφερνε να μας περιποιηθεί.

Το όνομα του το είχαν αλλάξει.

Τον «βάφτισαν» Σάββα.

Ένα γελαστό αγόρι που μπήκε στα δεκάξι του στο πλοίο

και έφτασε δεκαοχτώ μεταξύ κουζίνας, καμπίνας,

και πρύμνης.

Ηταν ο τρίτος αδελφός και ο μικρότερος.

Ο μεγάλος έκανε κουμάντο στα χρήματα τους.

Ηταν ο αρχηγός, γιατί έτσι ήθελαν οι παραδόσεις τους.

Ο σκοπός τους ήταν να μαζέψουν χρήματα να παντρέψουν

δυο αδελφάδες και να ζούν και την οικογένεια.

Εβαλε λυτούς και δεμένους να βγει στο λιμάνι

για πρώτη φορά!

Πήρε επιτέλους την άδεια..

Από το πρωί σιγοσφύριζε και το κασετόφωνο

του μάγειρα στο φουλ!

Το απόγευμα γέμισαν οι διάδρομοι Aramis.

Παντελόνι δανεικό και εμπριμέ πουκάμισο..

Τα αδέλφια του τον εμπιστεύτηκαν σε ένα

δικό τους.

Η εντολή ξεκάθαρη. Δώδεκα να είχε γυρίσει.

Μόνο μαντήλια δεν του κουνούσαμε..

Το επόμενο πρωί δεν φάνηκε στη κουζίνα..

Είχε μαζέψει μπόλικο χαρτζιλίκι κρυφά

από τα αδέλφια.

Και ο Σάββας τρελάθηκε,

θαμπώθηκε από τα φώτα ,

τον κόσμο, γιατί η Αμβέρσα ζούσε την νύχτα σε

αντίθεση με άλλα λιμάνια!

Στο πρώτο ποτό άρχισε να κελαηδάει..

Μετά έχασε το μέτρημα.

Ηρθαν τα κορίτσια και κάθισαν στα πόδια του..

Ο κόσμος έσβησε…

Οι ώρες περνούσαν και ο μικρόσωμος Σάββας

μάθαινε τον έρωτα ως τα χαράματα..

Γύρισε λίγο πριν το ξημέρωμα.

Από το ξύλο που άρπαξε είχε μπλαβίσει.

Ο ιερός σκοπός τον είχε κάνει να πονά το

κορμί του, που πριν λίγες ώρες απολάμβανε

τον πληρωμένο έρωτα.

Δυο μέρες είχε σκυφτό το κεφάλι,

αλλά πώς νόμιζα

ότι χαμογελούσε στην αναπόληση;